Optimum hatchability after long-ter

Optimum hatchability after long-term storage (> 14 d) was achieved when storage temperature is about 12 C
(Olsen and Haynes, 1948; Funk and Forward, 1960), but 15
C was better for eggs stored 8 d and 18 C better for those
stored 2 d (Kirk et al., 1980). All of these temperatures fall below the so-called “physiological zero”; therefore, sig-nificant embryo development during storage should not be a factor. Temperature of storage is directly related to albumen quality changes (Sharp and Powell, 1930; Walsh, 1993), which can explain these time- and temperature-dependent effects. The reason that 12 C is optimum for long-term storage can be surmised from inspection of a psychrometric chart. This temperature is the lowest possible for sufficient moisture holding capacity to prevent dehydration of the embryo. The impact of this dehydration can be demonstrated by simply storing eggs for 2 wk in a home refrigerator at 4 C. Although relative humidity during storage is not extremely critical (Funk and Forward, 1960), dehydration can occur at the low extreme (Proudfoot and Hulan, 1976). It appears that only eggs from older flocks with poorer albumen quality are very sensitive to lower humidity (Walsh, 1993); this fact is probably why Kaufman (1939) concluded that moisture loss was not the reason for high mortality after long-term storage. Meijerhof et al. (1994) found that a relative increase in temperatures of the nest box, storage area, and presetting area decreased hatchability in eggs from 59-wk-old broiler breeder hens but not 37-wk-old hens during relatively short storage. This result is probably due to differences in albumen quality, as the older flocks start with a lower albumen quality (Walsh, 1993).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hatchability สูงสุดหลังจากเก็บข้อมูลระยะยาว (> 14 d) สำเร็จเมื่อเก็บอุณหภูมิอยู่ประมาณ 12 C (โอลเซ็นและเฮย์เนส 1948 ยอดและไปข้างหน้า 1960), แต่ 15 C ดีกว่าสำหรับเก็บไข่ 8 d และ C 18 ดีกว่าสำหรับผู้ที่ เก็บ 2 d (โบสถ์ et al., 1980) ทั้งนี้อุณหภูมิลดลงต่ำกว่าเรียกว่า "สรีรวิทยาศูนย์" ดังนั้น sig nificant พัฒนาตัวอ่อนระหว่างการเก็บรักษาควรไม่เป็นตัว อุณหภูมิเก็บเกี่ยวข้องโดยตรงกับ albumen คุณภาพเปลี่ยนแปลง (ความคมชัดและพาวเวล 1930 วอลช์ 1993) ซึ่งสามารถอธิบายผลกระทบเหล่านี้เวลา และอุณหภูมิขึ้นอยู่กับการ เหตุผลที่เหมาะสมสำหรับการเก็บระยะยาว 12 C สามารถเป็น surmised จากการตรวจสอบแผนภูมิ psychrometric นี้อุณหภูมิต่ำที่สุดสำหรับความชื้นเพียงพอที่ถือความสามารถในการป้องกันการคายน้ำของตัวอ่อนได้ สามารถแสดงผลกระทบของการคายน้ำนี้ โดยเพียงแค่เก็บไข่สำหรับ 2 wk ในตู้เย็นบ้านที่ค. 4 แม้ว่าความชื้นสัมพัทธ์ระหว่างการเก็บรักษาไม่มาก (ยอดและไปข้างหน้า 1960), คายน้ำสามารถเกิดขึ้นที่ต่ำสุด (Proudfoot และผูเทียนฮูหลาน 1976) ปรากฏว่า ไข่จากจำนวนเกือบเท่าเดิมเก่ามี albumen คุณภาพย่อมมีมากความไวต่อความชื้นต่ำ (วอลช์ 1993); ความจริงคงทำไม Kaufman (1939) สรุปว่า การสูญเสียความชื้นไม่สาเหตุการตายที่สูงหลังจากการจัดเก็บระยะยาว Meijerhof et al. (1994) พบว่า เพิ่มขึ้นอุณหภูมิของกล่องรัง พื้นที่เก็บข้อมูล และตั้งโครงเป็นญาติ hatchability ในไข่จากแม่ไก่พันธุ์ไก่เนื้ออายุ 59 wk แต่ไก่ไม่ 37 wk-อายุที่ลดลงระหว่างการเก็บรักษาค่อนข้างสั้น ผลลัพธ์นี้ได้อาจจะเนื่องจากความแตกต่างในคุณภาพ albumen เป็นจำนวนเกือบเท่าเดิมเก่าเริ่ม มี albumen คุณภาพต่ำ (วอลช์ 1993)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟักที่เหมาะสมหลังการเก็บรักษาในระยะยาว (> 14 ง) ก็ประสบความสำเร็จเมื่ออุณหภูมิการเก็บรักษาประมาณ 12 C
(โอลเซ่นและเฮย์เนส, 1948; กลัวและไปข้างหน้า, 1960) แต่ 15
C เป็นเรื่องที่ดีสำหรับไข่ที่เก็บไว้ 8 d และ 18 C ที่ดีกว่าสำหรับ ผู้ที่
เก็บไว้ 2 d (เคิร์ก et al., 1980) ทั้งหมดเหล่านี้อุณหภูมิลดลงต่ำกว่าที่เรียกว่า "ศูนย์สรีรวิทยา"; ดังนั้นการพัฒนาตัวอ่อน sig-nificant ระหว่างการเก็บรักษาที่ไม่ควรจะเป็นปัจจัย อุณหภูมิในการจัดเก็บข้อมูลที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการเปลี่ยนแปลงคุณภาพของไข่ขาว (ชาร์ปและพาวเวล, 1930; วอลช์, 1993) ซึ่งสามารถอธิบายผลกระทบเหล่านี้เวลาและอุณหภูมิขึ้นอยู่กับ ด้วยเหตุผลที่ว่า 12 ซีเป็นที่เหมาะสมสำหรับการจัดเก็บระยะยาวสามารถเดาได้จากการตรวจสอบของแผนภูมิไซโครเมตริก อุณหภูมิต่ำสุดนี้เป็นไปได้สำหรับความสามารถในการถือครองความชื้นเพียงพอที่จะป้องกันการขาดน้ำของตัวอ่อน ผลกระทบของการคายน้ำนี้สามารถแสดงให้เห็นได้โดยเพียงแค่การจัดเก็บไข่เป็นเวลา 2 สัปดาห์ในตู้เย็นที่บ้าน 4 ซีแม้ว่าความชื้นสัมพัทธ์ระหว่างการเก็บรักษาไม่สำคัญมาก (กลัวและไปข้างหน้า, 1960) การคายน้ำสามารถเกิดขึ้นได้มากในระดับต่ำ (Proudfoot และ Hulan, 1976) ปรากฏว่าไข่จากฝูงสูงอายุที่มีคุณภาพไข่ขาวยากจนมีความไวต่อความชื้นต่ำ (วอลช์, 1993); ความจริงเรื่องนี้น่าจะเป็นเหตุผลที่ลิตร (1939) สรุปได้ว่าการสูญเสียความชุ่มชื้นไม่ได้เป็นสาเหตุของการตายสูงหลังการเก็บรักษาในระยะยาว Meijerhof et al, (1994) พบว่าเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับในอุณหภูมิกล่องรังพื้นที่จัดเก็บและพื้นที่ตั้งค่าล่วงหน้าลดลงในการฟักไข่จากแม่ไก่พ่อแม่พันธุ์ไก่เนื้อ 59 สัปดาห์เก่า แต่ไม่ไก่ 37 สัปดาห์อายุระหว่างการเก็บรักษาค่อนข้างสั้น ผลที่ได้นี้อาจเป็นเพราะความแตกต่างในคุณภาพไข่ขาวเป็นฝูงเก่าเริ่มต้นด้วยการที่มีคุณภาพต่ำกว่าไข่ขาว (วอลช์, 1993)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากที่เหมาะสมหลังจากการเก็บข้อมูลระยะยาว ( 14 วัน ) พบว่าเมื่ออุณหภูมิประมาณ 12 องศาเซลเซียส
( Olsen และเฮนส์ 2491 ; ฟังก์และส่งต่อ 1960 ) แต่ 15
c ดีกว่าไข่เก็บไว้ 8 D 18 C ดีกว่าผู้
เก็บไว้ 2 D ( เคิร์ก et al . , 1980 ) ทั้งหมดของอุณหภูมิเหล่านี้ตกอยู่ด้านล่าง เรียกว่า " ทางศูนย์ " ; ดังนั้นSig nificant การพัฒนาของตัวอ่อนในกระเป๋าไม่ควรเป็นปัจจัย อุณหภูมิของกระเป๋าจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับการเปลี่ยนแปลงคุณภาพไข่ขาว ( คมและ Powell 1930 ; วอลช์ , 1993 ) ซึ่งสามารถอธิบายเหล่านี้เวลาและผลขึ้นอยู่กับอุณหภูมิ เหตุผลที่ 12 C ที่เหมาะสมสำหรับการจัดเก็บข้อมูลระยะยาวสามารถสันนิษฐานจากการตรวจสอบของไซโคเมตริกชาร์ต .อุณหภูมินี้ที่สุดที่เป็นไปได้เพื่อรักษาความชื้นเพียงพอความสามารถในการป้องกันน้ำของเอ็มบริโอ . ผลกระทบของการขาดน้ำนี้สามารถแสดงให้เห็นโดยเพียงแค่การจัดเก็บไข่เป็นเวลา 2 สัปดาห์ในบ้านตู้เย็นที่ 4 องศาเซลเซียส ความชื้นสัมพัทธ์ระหว่างการเก็บแม้ว่าไม่สําคัญมาก ( Funk และส่งต่อ 1960 ) , มันสามารถเกิดขึ้นได้ที่ต่ำมาก ( พราวด์ฟุต และ Hulan , 1976 )ปรากฏว่า แค่ไข่จากฝูงเก่าที่มีคุณภาพด้อยไข่ขาวมีความไวเพื่อลดความชื้น ( วอลช์ , 1993 ) ; ความเป็นจริงนี้อาจเป็นเหตุผลที่ คอฟแมน ( 1939 ) สรุปได้ว่า การสูญเสียความชื้นไม่ใช่เหตุผลสำหรับอัตราการตายสูงหลังจากเก็บข้อมูลระยะยาว meijerhof et al . ( 1994 ) พบว่า ญาติเพิ่มอุณหภูมิของกล่องรัง , พื้นที่จัดเก็บ ,presetting ลดลงจากพื้นที่และไข่จากไก่กระทงอายุ 59 สัปดาห์ พันธุ์ แต่ไม่ใช่ 37 สัปดาห์เก่าไก่ระหว่างการเก็บรักษาที่ค่อนข้างสั้น ผลที่ได้นี้อาจเนื่องจากความแตกต่างในคุณภาพไข่ขาว เป็นฝูงเก่าที่เริ่มต้นด้วยคุณภาพไข่ขาวลด ( วอลช์ , 1993 ) .