Environmental planning policies and

Environmental planning policies and principles have evolved which have a
wide application in tourism, although they are not necessarily applicable to
all areas. Some basic policies at the national and regional levels are as
follows:
1 Develop tourism in a carefully planned and controlled manner and,
where warranted, establish an upper limit on growth, as Bhutan has done,
at least for certain time periods.
2 To use tourism as a means for environmental conservation and to help
justify and pay for conservation of places, and for maintenance of overall
environmental quality, e.g. the Borobudur Complex, Java, Indonesia;
National Parks, USA.
3 To use selective marketing techniques to attract environmentally-oriented
tourists who respect the environment and are conservation minded in
using it, e.g. viewing mountain gorillas, in Rwanda.
4 Maintain a moderate rate of tourism growth to allow sufficient time to
plan and develop the area, and to monitor environmental impacts (and
also give residents time to adapt if this is a new activity in the area), e.g.
the Seychelles has limited expansion of hotel room numbers.
5 Concentrate tourist facilities in certain areas (often in the form of resorts),
to allow for the efficient provision of infrastructure, thus reducing the
possibility of pollution and providing the opportunity for integrated landuse planning and application of development controls, to contain any
negative environmental impacts. The concentration approach is especially
applicable in large-scale mass tourism areas, e.g. Nusa Dua complex, Bali,
Indonesia.
6 Phase development so that when one area (or tourist attraction) becomes
saturated a new area can be developed to distribute tourists better, e.g.
resort development in the Maldives.
Tourism and the environment 93
7 Use various techniques to reduce seasonal peak use of facilities and
attractions when saturation levels are exceeded, e.g. peak pricing policies
in Caribbean islands.
8 Consider alternative tourism development strategies, such as:
(a) quality tourism which implies highly controlled development and
selective marketing attracting affluent tourists with high expenditure
patterns, e.g. Bermuda
(b) special interest tourism which requires limited specific infrastructure
and is selectively marketed to relatively small numbers of tourists, e.g.
marine diving, nature safaris; cultural tours; e.g. ‘walking safaris’,
Zambia
(c) village tourism which involves development of small-scale facilities
and services located in or near villages, owned and operated by the
villagers, and catering for a specialized market who want to experience
village life, e.g. original development of village tourism in Senegal
(d) farm or ranch tourism with tourists staying on the farm or ranch and
engaging in local activities, e.g. game ranches, Namibia; farm holidays
in the UK
(e) home visit/professional exchange tourism with tourists staying with
local families and persons with similar professional interests, e.g.
home-stay programmes, Jamaica.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นโยบายการวางแผนสิ่งแวดล้อมและหลักได้รับการพัฒนาซึ่งมีการกว้างใช้ในการท่องเที่ยว แม้ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องใช้ทุกพื้นที่ มีบางนโยบายพื้นฐานในระดับชาติ และระดับภูมิภาคต่อไปนี้:การท่องเที่ยวพัฒนา 1 แผน และควบคุมอย่างรอบคอบ และที่รับประกัน สร้างข้อจำกัดการเจริญเติบโต เป็นภูฏานได้ทำระยะเวลาน้อยบาง2 เพื่อเป็นการท่องเที่ยวในการการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และช่วยจัดชิดขอบ และ การอนุรักษ์สถานที่ และ การบำรุงรักษาโดยรวมคุณภาพสิ่งแวดล้อม เช่นบุโรพุทโธซับซ้อน Java อินโดนีเซียอุทยานแห่งชาติ สหรัฐอเมริกา3 การใช้เทคนิคการตลาดที่เลือกเพื่อดึงดูดเน้นสิ่งแวดล้อมนักท่องเที่ยวที่เคารพสิ่งแวดล้อม และเป็นการอนุรักษ์ที่ดีในเช่นใช้ ดูกอริลล่าภูเขา ในรวันดา4 อัตราปานกลางเจริญเติบโตของการท่องเที่ยวเพื่อมีเวลาเพียงพอในการรักษาวางแผน และพัฒนาพื้นที่ และตรวจสอบผลกระทบสิ่งแวดล้อม (และยัง ให้ผู้อยู่อาศัยเวลาที่จะปรับถ้าเป็นกิจกรรมใหม่ในพื้นที่), เช่นเซเชลส์ได้จำกัดการขยายหมายเลขห้องของโรงแรมบริการท่องเที่ยวเข้มข้น 5 ในบางพื้นที่ (มักจะอยู่ในรูปของรีสอร์ท),การอนุญาตให้สำหรับการจัดหาโครงสร้างพื้นฐาน การลดประสิทธิภาพการมลภาวะและให้โอกาสสำหรับ landuse รวมการวางแผนและการประยุกต์ของการควบคุมการพัฒนา ประกอบด้วยกระทบสิ่งแวดล้อม วิธีการความเข้มข้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวข้องในพื้นที่ท่องเที่ยวมวลขนาดใหญ่ เช่นซับซ้อนนูซาดัว บาหลีอินโดนีเซีย6 ขั้นตอนการพัฒนาดังนั้นเมื่อส่วนหนึ่ง (หรือสถานที่ท่องเที่ยว) กลายเป็นอิ่มตัวสามารถพัฒนาพื้นที่ใหม่เพื่อกระจายนักท่องเที่ยวที่ดีขึ้น เช่นพัฒนารีสอร์ทในมัลดีฟส์การท่องเที่ยวและสภาพแวดล้อมที่ 937 ใช้เทคนิคต่าง ๆ เพื่อลดการใช้สูง และสถานที่ท่องเที่ยวเมื่อระดับความเข้ม เกิน ฤดูท่องเที่ยวเช่นนโยบายการกำหนดราคาในหมู่เกาะแคริบเบียน8 พิจารณาการท่องเที่ยวทางเลือกกลยุทธ์การพัฒนา เช่น:(ก) ท่องเที่ยวคุณภาพสูงถึงควบคุมพัฒนา และใช้การตลาดดึงดูดนักท่องเที่ยวที่ร่ำรวย มีรายจ่ายสูงรูปแบบ เช่นเบอร์มิวดา(ข) ท่องเที่ยวดอกเบี้ยพิเศษซึ่งจำเป็นต้องจำกัดเฉพาะโครงสร้างพื้นฐานและมีจำนวนนักท่องเที่ยว เลือกตลาดจะค่อนข้างเล็กเช่นเรือดำน้ำ ธรรมชาติซาฟารี ทัวร์วัฒนธรรม เช่น 'เดินซาฟารี'สาธารณรัฐแซมเบีย(ค) หมู่บ้านท่องเที่ยวที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกขนาดเล็กและบริการอยู่ใน หรือใกล้ กับหมู่บ้าน เจ้าของ และมีการชาวบ้าน และสำหรับตลาดเฉพาะที่ต้องการชีวิตในหมู่บ้าน หมู่บ้านการท่องเที่ยวในเซเนกัลเดิมเช่นพัฒนาฟาร์ม (d) หรือท่องเที่ยวฟาร์มปศุสัตว์ฟาร์มหรือไร่นักท่องเที่ยว และในท้องถิ่นกิจกรรม เกมเช่นจาน นามิเบีย วันหยุดของฟาร์มในสหราชอาณาจักร(e) ไปบ้านผู้เชี่ยวชาญด้านการท่องเที่ยวแลกเปลี่ยนกับนักท่องเที่ยวที่พักครอบครัวท้องถิ่นและผู้ มีวิชาชีพคล้ายสนใจ เช่นโปรแกรมโฮมสเตย์ จาเมกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นโยบายการวางแผนสิ่งแวดล้อมและหลักการมีการพัฒนาที่มี
การประยุกต์กว้างในการท่องเที่ยวแม้ว่าพวกเขาจะไม่จำเป็นต้องใช้บังคับกับ
ทุกพื้นที่ บางนโยบายพื้นฐานในระดับชาติและระดับภูมิภาคมี
ดังนี้
1 พัฒนาการท่องเที่ยวในลักษณะการวางแผนอย่างรอบคอบและมีการควบคุมและ
ที่รับประกันการสร้างขีด จำกัด บนต่อการเจริญเติบโตเป็นภูฏานได้ทำ
อย่างน้อยสำหรับบางช่วงเวลาได้.
2 ใช้ การท่องเที่ยวเป็นวิธีการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและช่วย
ปรับและค่าใช้จ่ายในการอนุรักษ์สถานที่และการบำรุงรักษาโดยรวม
ที่มีคุณภาพด้านสิ่งแวดล้อมเช่น Borobudur คอมเพล็กซ์, Java, อินโดนีเซีย
. อุทยานแห่งชาติ, สหรัฐอเมริกา
3 ใช้เทคนิคการตลาดที่ผ่านการคัดเลือกเพื่อดึงดูดคำนึงถึงสิ่งแวดล้อม ที่มุ่งเน้น
นักท่องเที่ยวที่เคารพสิ่งแวดล้อมและการอนุรักษ์ใจใน
การใช้มันเช่นการดูกอริลล่าภูเขาในประเทศรวันดา.
4 รักษาอัตราปานกลางของการเจริญเติบโตของการท่องเที่ยวเพื่อให้มีเวลาเพียงพอในการ
วางแผนและการพัฒนาพื้นที่และการตรวจสอบผลกระทบสิ่งแวดล้อม (และ
ยังให้ เวลาประชาชนที่จะปรับตัวว่านี้เป็นกิจกรรมใหม่ในพื้นที่) เช่น
เซเชลส์มีการ จำกัด การขยายตัวของจำนวนห้องพักที่โรงแรม.
สิ่งอำนวยความสะดวกที่ท่องเที่ยว 5 เข้มข้นในบางพื้นที่ (มักจะอยู่ในรูปแบบของรีสอร์ท)
เพื่อให้การจัดหาที่มีประสิทธิภาพของโครงสร้างพื้นฐาน ซึ่งช่วยลด
ความเป็นไปได้ของมลพิษและให้โอกาสในการวางแผนการใช้ที่ดินแบบบูรณาการและการประยุกต์ใช้ในการควบคุมการพัฒนาใด ๆ ที่จะมี
ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในเชิงลบ วิธีการที่เข้มข้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ที่ใช้บังคับในขนาดใหญ่พื้นที่ท่องเที่ยวมวลเช่น Nusa Dua ซับซ้อน, บาหลี,
อินโดนีเซีย.
6 การพัฒนาเฟสเพื่อที่ว่าเมื่อพื้นที่หนึ่ง (หรือสถานที่ท่องเที่ยว) กลายเป็น
อิ่มตัวพื้นที่ใหม่สามารถที่จะพัฒนาเพื่อกระจายนักท่องเที่ยวได้ดียิ่งขึ้นเช่น
. การพัฒนารีสอร์ทในมัลดีฟส์
การท่องเที่ยวและสภาพแวดล้อม 93
7 ใช้เทคนิคต่าง ๆ เพื่อลดการใช้สูงสุดตามฤดูกาลของสิ่งอำนวยความสะดวกและ
สถานที่น่าสนใจเมื่อระดับความอิ่มตัวเกินเช่นนโยบายการกำหนดราคาสูงสุด
ในหมู่เกาะแคริบเบียน.
8 พิจารณากลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวทางเลือกเช่น:
(ก ) ท่องเที่ยวที่มีคุณภาพซึ่งหมายถึงการพัฒนาควบคุมอย่างมากและ
การตลาดเลือกดึงดูดนักท่องเที่ยวที่ร่ำรวยมีค่าใช้จ่ายสูง
รูปแบบเช่นเบอร์มิวดา
(ข) การท่องเที่ยวน่าสนใจเป็นพิเศษซึ่งจะต้องมีโครงสร้างพื้นฐานที่เฉพาะเจาะจงที่ จำกัด
และได้รับการคัดเลือกวางตลาดไปยังหมายเลขที่ค่อนข้างเล็กของนักท่องเที่ยวเช่น
การดำน้ำทะเลธรรมชาติซาฟารี; ทัวร์วัฒนธรรม เช่น 'เดินซาฟารี'
แซมเบีย
(ค) การท่องเที่ยวหมู่บ้านที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกขนาดเล็ก
และบริการที่อยู่ในหรือใกล้กับหมู่บ้านที่เป็นเจ้าของและดำเนินการโดย
ชาวบ้านและการจัดเลี้ยงสำหรับตลาดเฉพาะที่ต้องการสัมผัส
ชีวิตในหมู่บ้านเช่นเดิม พัฒนาของการท่องเที่ยวในประเทศเซเนกัลหมู่บ้าน
(ง) การท่องเที่ยวฟาร์มหรือไร่กับนักท่องเที่ยวที่เข้าพักในฟาร์มหรือไร่และ
มีส่วนร่วมในกิจกรรมในท้องถิ่นเช่นทุ่งเกมนามิเบีย; วันหยุดฟาร์ม
ในสหราชอาณาจักร
(E) เยี่ยมบ้าน / การท่องเที่ยวการแลกเปลี่ยนมืออาชีพที่มีนักท่องเที่ยวเข้าพักกับ
ครอบครัวท้องถิ่นและผู้ที่มีความสนใจเป็นมืออาชีพที่คล้ายกันเช่น
โปรแกรมโฮมสเตย์จาไมก้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นโยบายการวางแผนสิ่งแวดล้อมและหลักการได้มาซึ่งมีการประยุกต์ใช้อย่างกว้างขวางในด้านการท่องเที่ยว แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับพื้นที่ทั้งหมด พื้นฐานของนโยบายในระดับชาติ และระดับภูมิภาคจะเป็นดังนี้ :1 . พัฒนาการท่องเที่ยวในการวางแผนอย่างระมัดระวังและควบคุมลักษณะและที่เป็นประกัน สร้างความคาดหมายต่อการเจริญเติบโต เช่น ภูฏาน ได้สำเร็จอย่างน้อยก็ช่วงเวลาหนึ่ง2 ใช้การท่องเที่ยวเป็นวิธีการเพื่อการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และเพื่อช่วยปรับและจ่ายเพื่อการอนุรักษ์สถานที่และการบำรุงรักษาโดยรวมคุณภาพของสิ่งแวดล้อม เช่น ใน ซับซ้อน , ชวา , อินโดนีเซียสวนสาธารณะแห่งชาติของสหรัฐอเมริกา3 การใช้เทคนิคการตลาดแบบดึงดูดต่อสิ่งแวดล้อม มุ่งเน้นนักท่องเที่ยวที่เคารพสิ่งแวดล้อม และอนุรักษ์ ใจ ในใช้ เช่น การดูกอริลล่าภูเขาในรวันดา4 รักษาอัตราปานกลางการเจริญเติบโตของการท่องเที่ยวเพื่อให้เวลาเพียงพอที่จะแผนพัฒนาพื้นที่ และตรวจสอบผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม ( และยังให้ผู้อยู่อาศัยใช้เวลาปรับตัว ถ้านี่เป็นกิจกรรมใหม่ในพื้นที่ ) เช่นเซเชลส์มีการจำกัดของโรงแรม ห้องหมายเลข5 สมาธิสถานที่ท่องเที่ยวในบางพื้นที่ ( มักจะอยู่ในรูปแบบของรีสอร์ท )เพื่อให้บทบัญญัติที่มีประสิทธิภาพของโครงสร้างพื้นฐาน จึงลดความเป็นไปได้ของมลพิษ และเสนอโอกาสเพื่อการวางแผนและการประยุกต์ใช้การควบคุมการพัฒนาการใช้ที่ดินแบบผสมผสาน เพื่อมีใด ๆผลกระทบเชิงลบ สมาธิวิธีโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ใช้ในการท่องเที่ยว เช่น มวลขนาดใหญ่พื้นที่ซับซ้อน Nusa Dua บาหลีอินโดนีเซีย6 ขั้นตอนการพัฒนา ดังนั้นเมื่อพื้นที่หนึ่ง ( หรือสถานที่ท่องเที่ยว ) กลายเป็นอิ่มตัวพื้นที่ใหม่สามารถพัฒนาเพื่อกระจายนักท่องเที่ยวดีกว่า เช่นการพัฒนารีสอร์ทในมัลดีฟส์การท่องเที่ยวและสิ่งแวดล้อม 93การใช้เทคนิคต่าง ๆเพื่อลดการใช้สูงสุดของเครื่อง และฤดูกาลแหล่งท่องเที่ยวเมื่อระดับความอิ่มตัว เกิน เช่น ยอดเขาราคานโยบายในหมู่เกาะแคริบเบียน8 พิจารณากลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวทางเลือกเช่น :( 1 ) คุณภาพสูง ซึ่งหมายถึง การท่องเที่ยวที่ควบคุมการพัฒนาการตลาดแบบดึงดูดนักท่องเที่ยวที่ร่ำรวยที่มีค่าใช้จ่ายสูงรูปแบบ เช่น เบอร์มิวดา( ข ) การท่องเที่ยวความสนใจพิเศษซึ่งต้องจำกัดเฉพาะโครงสร้างพื้นฐานและเลือกที่เด็ดขาดเพื่อตัวเลขที่ค่อนข้างเล็กของนักท่องเที่ยว เช่นทะเลดำน้ำซาฟารีธรรมชาติ การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม เช่น เดิน safaris " "แซมเบีย( c ) หมู่บ้านท่องเที่ยวซึ่งเกี่ยวข้องกับการพัฒนาของเครื่องขนาดเล็กและบริการตั้งอยู่ในหรือใกล้หมู่บ้าน เป็นเจ้าของและดำเนินการโดยชาวบ้าน และรองรับเฉพาะตลาดที่ต้องการประสบการณ์ชีวิตในหมู่บ้าน เช่น เดิมพัฒนาหมู่บ้านท่องเที่ยวในเซเนกัล( D ) หรือการท่องเที่ยวฟาร์มฟาร์มกับนักท่องเที่ยวที่เข้าพักในฟาร์มหรือไร่และการมีส่วนร่วมในกิจกรรมท้องถิ่น เช่น เกมฟาร์ม , นามิเบีย วันหยุด ฟาร์มในสหราชอาณาจักร( E ) เยี่ยมบ้านมืออาชีพ / แลกเปลี่ยนการท่องเที่ยวกับนักท่องเที่ยวที่เข้าพักด้วยภายในครอบครัว และผู้ที่มีความสนใจอาชีพคล้ายๆ กัน เช่นบ้านอยู่โปรแกรม , จาไมก้า