Asthma affects 7.1 million US child

Asthma affects 7.1 million US children and is the number one cause of pediatric emergency department (ED) visits.(1–3) Although the scientific understanding of the pathophysiology of asthma and the quality of asthma therapies have significantly improved over the past thirty years, asthma morbidity remains high and preventive care low for inner-city children. Low-income, African American children have 4.1 times higher ED visits and a death rate 7.6 times higher than rates of non-Hispanic white children, (4) yet minority low-income children are the least likely to receive adequate guideline based therapy. (5–7) Further, Hispanic and Black children have higher rates of inadequate health care insurance when compared to white children. (8) This disparity in asthma morbidity among inner-city children often results from inadequacies of the health care delivery system (8) as well as from individual patient, caregiver and health care provider factors.
Preventive asthma care among inner-city children is challenging due to a variety of factors including health care system/organizational and provider characteristics, patient and family attitudes and beliefs, and psychosocial and environmental factors. These factors impact a child’s opportunity to receive preventive care for asthma, and if missed, can result in increased asthma morbidity and health care costs. (Figure 1) Specific health care system/organizational challenges are lack of access to quality medical care including long wait times and unavailability of health care appointments, lack of transportation to clinic sites and lack of access to specialty asthma care. One health care provider characteristic that is especially challenging to preventive care for inner-city children with asthma is non-adherence to national asthma guidelines by health care providers. Self-reported rates of adherence of primary care providers to national asthma guidelines are low (9–11) and may lead to misclassification of asthma severity and control for the child due to guideline unfamiliarity. This misclassification of severity may contribute to the underuse of anti-inflammatory medications consistently reported in inner-city children. (12–15) Family and patient attitudes and beliefs about asthma care, psychosocial factors including caregiver depression and life stress (16–19) and environmental factors found in the child’s home and neighborhood are other major challenges to preventive asthma care in inner-city children. We purposely selected to focus on four major challenges to providing preventive care (family and patient attitudes and beliefs, lack of access to quality medical care, psychosocial and environmental factors) based on prior evidence and our own observation of these challenges in research with inner city children with asthma over the past decade. Pediatric nurses are in contact with children with asthma and their families in a variety of settings including schools, community health, primary care, emergency department, and inpatient units. Our goal for this manuscript is to describe the four main challenges to preventive asthma care for inner-city children with asthma, address cost issues related to preventive care and provide recommendations for use by pediatric nurses across settings.
Challenges to Preventive Asthma Care
1. Caregiver/Family Attitudes and Beliefs about Asthma Care
Common caregiver/family attitudes and beliefs about asthma preventive care are (1) lack of appreciation for preventive asthma medication and follow-up care when a child with asthma is asymptomatic and (2) distrust and worry about side effects of medications.(5, 21,22) The evidence from several studies indicate that even when appropriate preventive asthma medications are prescribed, only 30–50% of children with asthma who require daily preventive medications received adequate doses anti-inflammatory medications. (13,14, 23) Common contributors to nonadherence to daily preventive medication use in children with asthma are caregiver and child misunderstanding of the role of daily anti-inflammatory medications in treating asthma. For instance, caregivers may believe that the child’s asthma is not severe enough to require daily medication, noted in many nonadherent adult patients with asthma (22) and consistent with caregiver reports of high symptom days but low use of daily preventive medications by their child. (6, 14, 24) Moreover, administration of daily preventive medications is complex with complicated medication regimens and delivery systems. Accurate use of metered dose inhalers (MDIs), dry powder inhalers, and nebulizers requires cooperation and coordination from the child. Use of spacers with MDIs significantly enhances aerosolized medication deposition into the lung instead of the mouth or pharynx and is recommended for use by all children and adolescents who are prescribed MDI administered asthma medications.
Parental worry about medication dependence and reduced effectiveness of long-term use of asthma medications has been reported.(14, 22) In our current study of 300 inner-city children aged 3 to 10 years with persistent asthma and frequent emergency department visits for asthma, nearly one third of parents reported they were very worried about the side effects of their child’s asthma medications. (Table 1) This level of parental worry is most likely related to concerns of potential long term effects, misperception of type of steroid medication (non anabolic steroid) and perceived risk of dependence.(25)
Child age appears to be associated with adherence to preventive care appointments due to competing school and work demands. In our behavioral intervention study of children with persistent asthma, younger children were significantly more likely to attend a primary care follow-up visit for asthma than older children most likely due to competing school or work obligations of older children that impeded attending a PCP appointment during daytime hours. (26) Alternately, caregivers may be more concerned about asthma symptoms and acute exacerbations in younger children who are less able to communicate their asthma symptoms or unable to communicate their symptoms as compared to older children. Furthermore, because older children may self-manage their asthma, parental awareness of symptoms may be decreased.
Guideline based asthma treatment is based on accurate recognition and reporting of symptoms by the family and appropriate severity classification by the health care provider. A critical premise of effective asthma self-management is the caregiver and/or child’s ability to communicate their symptom level to the health care provider and have the provider accurately assign a severity level that indicates treatment guidelines. Communication about asthma severity may be impaired by poor symptom perception on part of the child or parent (27, 28) or inappropriate symptom labeling by the parent or health care provider. For example, mislabeling cough as non-asthma may result in misdiagnosis and inadequate treatment of asthma. Asthma symptom perceptions by parents and children are multidimensional and include both non-specific symptoms such as fatigue, malaise, and fear. (29)Miscommunication about symptom frequency and severity between parents and providers may result in an inaccurate assessment of severity leading to an inappropriate medication regimen and uncontrolled asthma. (13)
Go to:
Recommendations to Improve Understanding of Caregiver/Family Attitudes and Beliefs about Asthma Care
• Identify and discuss parental attitudes, beliefs and worries about medications including, potential side effects and dependence on asthma medications.
• Teach parents and school age children specific and non-specific symptoms of asthma and identify child symptom descriptors for parents and teachers to use.
• Monitor younger and newly diagnosed children with asthma more frequently due to the parent and child’s evolving ability to recognize asthma symptoms. (27, 30)
2. Lack of Access to Quality Medical Care: Patient and Health Care Provider Factors
Common health care system/organizational barriers to preventive care encountered by inner-city children with asthma include lack of available primary care appointments, long wait times or inconvenient times to schedule appointments, (31, 32) lack of endorsement by the child’s primary care provider for the need to follow-up after ED visits, (33, 34) lack of transportation, lack of affordable child care, fear of losing job for attending multiple medical appointments and lack of referral to specialty care for treatment when indicated.(24)
Several behavioral interventions targeting system/organizational barriers have shown modest improvement in providing preventive asthma care including school-based screening, health care provider prompting for guideline-based care and parent web-based feedback interventions. (35–39) Successful physician feedback interventions for asthma include providing specific asthma health information feedback to the child’s primary care provider regarding the child’s symptom frequency and frequency of ED visits.(15) Another physician feedback intervention sent providers information regarding their patient’s adherence to inhaled corticosteroid (ICS) use as compared with prescribed doses.(38) Although case management, another successful organizational intervention for high risk children, is usually reimbursable it is not standard practice in all health care settings. Moreover, case management is often inadequately structured to significantly impact inner-city children with complex social needs such as family mental health issues (18) or poor quality housing.
Alternate health care delivery models, school-based and mobile health vans, have shown potential to impact system/organizational barriers to preventive care for inner-city children with asthma. One promising intervention is an asthma therapy program consisting of monitoring asthma co

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคหอบหืดมีผลต่อเด็กสหรัฐ 7.1 ล้าน และเป็นสาเหตุหนึ่งเลขของเด็กแผนกฉุกเฉิน (ED)(1-3) แม้ว่าความเข้าใจทางวิทยาศาสตร์ของ pathophysiology ของโรคหอบหืดและคุณภาพของการรักษาโรคหอบหืดได้ดีขึ้นผ่านมาสามสิบปีอย่างมีนัยสำคัญ โรคหอบหืด morbidity ยังคงสูงและดูแลป้องกันต่ำสำหรับเด็กภายใน แนซ์ เด็กชาวอเมริกันแอฟริกันได้ 4.1 สูงเข้าชม ED และอัตราตาย 7.6 ครั้งสูงกว่าราคาของ Hispanic ไม่ขาว, (4) แต่เด็กแนซ์ชนกลุ่มน้อยมีน้อยน่าจะได้รับบำบัดผลงานพอใช้ (5 – 7) เพิ่มเติม เด็ก Hispanic และดำมีอัตราสูงของการประกันสุขภาพไม่เพียงพอเมื่อเปรียบเทียบกับเด็กสีขาว (8) นี้ disparity ใน morbidity โรคหอบหืดในเด็กภายในมักจะส่งผลจาก inadequacies ของระบบจัดส่งสินค้าสุขภาพ (8) เป็นอย่างดีจากผู้ป่วยแต่ละราย ภูมิปัญญาสุขภาพมาให้บริการปัจจัยการ
ดูแลป้องกันโรคหอบหืดในเด็กภายในเป็นความท้าทายเนื่องจากหลายปัจจัยรวมถึงการดูแลสุขภาพระบบ/องค์กรและผู้ให้บริการลักษณะ ผู้ป่วย และครอบครัวทัศนคติ และความเชื่อ และปัจจัย psychosocial และสิ่งแวดล้อม ปัจจัยเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อโอกาสที่เด็กจะได้รับการดูแลป้องกันโรคหอบหืด และถ้าพลาด สามารถทำให้โรคหอบหืดเพิ่มขึ้นต้นทุน morbidity และดูแลสุขภาพ (รูปที่ 1) ความท้าทายเฉพาะสุขภาพระบบ/องค์กรจะไม่สามารถเข้าถึงการดูแลทางการแพทย์คุณภาพรวมถึงเวลารอนานและไม่พร้อมใช้งานนัดหมายดูแลสุขภาพ ขาดการขนส่งไปยังไซต์คลินิก และไม่สามารถเข้าถึงการดูแลพิเศษโรคหอบหืด ลักษณะผู้ให้บริการดูแลสุขภาพหนึ่งที่ท้าทายโดยเฉพาะอย่างยิ่งการดูแลป้องกันภายในเด็กโรคหอบหืด คือ โรคหอบหืดไม่ใช่ต่าง ๆ เพื่อชาติแนวทางผู้ให้บริการดูแลสุขภาพ ต่าง ๆ ของหลักผู้ให้แนวทางแห่งชาติโรคหืดมีอัตรารายงานด้วยตนเองต่ำ (9-11) และอาจนำไปสู่การ misclassification ของความรุนแรงของโรคหอบหืดและการควบคุมสำหรับเด็กเนื่องจากผลงาน unfamiliarity Misclassification นี้ความรุนแรงอาจนำไปสู่ underuse ของยาแก้อักเสบที่รายงานในเด็กภายในอย่างสม่ำเสมอ (12 – 15) ครอบครัว และผู้ป่วยทัศนคติ และความเชื่อเกี่ยวกับการดูแลโรคหืด ปัจจัย psychosocial ภูมิปัญญาภาวะซึมเศร้าและชีวิตความเครียด (16-19) และปัจจัยแวดล้อมที่พบในบ้านของเด็กและพื้นที่ใกล้เคียงมีความท้าทายอื่น ๆ หลักการดูแลป้องกันโรคหอบหืดในเด็กภายใน เราจงใจเลือกเน้นความท้าทายหลักสี่เพื่อให้ป้องกันดูแล (ผู้ป่วย และครอบครัวทัศนคติและความเชื่อ ขาดการเข้าถึงคุณภาพพยาบาล ปัจจัยสิ่งแวดล้อม และ psychosocial) ตามหลักฐานก่อนและเราเองสังเกตความท้าทายเหล่านี้ในการวิจัยกับเด็กในเมืองกับโรคหอบหืดกว่าทศวรรษ พยาบาลเด็กกับเด็กที่มีโรคหอบหืดและครอบครัวหลายค่ารวมทั้งโรงเรียน สุขภาพชุมชน ดูแล แผนกฉุกเฉิน และหน่วยรองได้ เป้าหมายของเราในฉบับนี้จะอธิบายความท้าทายหลัก 4 การดูแลป้องกันโรคหอบหืดภายในเด็กโรคหอบหืด ปัญหาต้นทุนที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันดูแล และให้คำแนะนำสำหรับใช้โดยพยาบาลเด็กข้ามค่า
ความท้าทายการดูแลโรคหืดป้องกัน
1 ภูมิปัญญา/ครอบครัวทัศนคติและความเชื่อเกี่ยวกับการดูแลโรคหืด
ภูมิปัญญา/ครอบครัวทัศนคติและความเชื่อเกี่ยวกับโรคหอบหืดที่ดูแลป้องกัน (1) ขาดความชื่นชมสำหรับการป้องกันโรคดูแลยาและติดตามผลเมื่อแสดงอาการเด็กโรคหอบหืดและ (2) ระแวง และวิตกกังวลเกี่ยวกับผลข้างเคียงของยาทั่วไป(5, 21,22) หลักฐานจากหลายการศึกษาบ่งชี้ว่า แม้มีกำหนดยาที่เหมาะสมป้องกันโรคหอบหืด เพียง 30 – 50% ของเด็กที่มีโรคหอบหืดที่จำเป็นต้องใช้ยาประจำวันป้องกันได้รับยาแก้อักเสบปริมาณเพียงพอ (13,14, 23) ผู้ให้การสนับสนุนทั่วไป nonadherence การใช้ชีวิตประจำวันยาป้องกันในเด็กที่มีโรคหอบหืดมีภูมิปัญญาและเด็กเข้าใจผิดของบทบาทของยาแก้อักเสบทุกวันในการรักษาโรคหอบหืด ตัวอย่าง เรื้อรังอาจเชื่อว่า โรคหอบหืดในเด็กไม่รุนแรงมากพอที่ต้องใช้ยาประจำวัน ในผู้ป่วยผู้ใหญ่ nonadherent จำนวนมากมีโรคหอบหืด (22) และสอดคล้องกับรายงานภูมิปัญญาวันอาการสูงแต่น้อยใช้ยาป้องกันทุกวันตามลูกได้ (6, 14, 24) นอกจากนี้ การบริหารยาป้องกันทุกวันมีความซับซ้อน regimens ยาซับซ้อนและระบบขนส่ง ใช้ความถูกต้องของยาโดย inhalers (MDIs), แห้งผง inhalers และ nebulizers ที่ต้องการความร่วมมือและประสานงานจากเด็ก ใช้ของ spacers กับ MDIs มากช่วยป่วยยาสะสมในปอดแทนปากหรือหลอดลม และแนะนำการใช้ โดยเด็ก ๆ และวัยรุ่นที่จะกำหนดไอบริหารยาโรคหอบหืด
โดยผู้ปกครองวิตกกังวลเกี่ยวกับการพึ่งพายา และมีรายงานการลดประสิทธิภาพของยารักษาโรคหอบหืดระยะยาวใช้(14 22) ในการศึกษาของเราปัจจุบัน 300 ภายในเด็กอายุ 3 10 ปี ด้วยโรคหอบหืดแบบถาวรและเยี่ยมชมแผนกฉุกเฉินบ่อยสำหรับโรคหอบหืด เกือบหนึ่งในสามของผู้ปกครองรายงานพวกเขากังวลมากเกี่ยวกับผลข้างเคียงของยารักษาโรคหอบหืดของลูก (ตารางที่ 1) ผู้ปกครองกังวลระดับนี้มักจะเกี่ยวข้องกับความกังวลอาจเกิดผลระยะยาว misperception ของชนิดสเตอรอยด์ยา (ไม่ใช่ anabolic เตียรอยด์) และรับรู้ความเสี่ยงในการพึ่งพา(25)
เด็กอายุปรากฏสัมพันธ์กับต่าง ๆ การป้องกันดูแลนัดหมายเนื่องจากโรงเรียนแข่งขัน และความต้องการทำงาน ในการศึกษาของเราแทรกแซงพฤติกรรมของเด็กที่มีอาการหอบหืดแบบถาวร เด็กได้อย่างมีนัยสำคัญยิ่ง การเข้าเยี่ยมชมติดตามผลดูแลโรคหอบหืดมากกว่าเด็กเนื่องจากโรงเรียนแข่งขันมักทำงานภาระหน้าที่ของเด็กที่ impeded เข้าร่วมการนัดหมายมาในช่วงเวลากลางวัน (26) สลับ เรื้อรังอาจจะกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับอาการโรคหอบหืดและ exacerbations เฉียบพลันในเด็กที่สามารถสื่อสารอาการโรคหอบหืด หรือไม่สามารถสื่อสารอาการเมื่อเทียบกับเด็กน้อย นอกจากนี้ เนื่องจากเด็กอาจจัดการตนเองของโรคหอบหืด ผู้ปกครองตระหนักถึงอาการอาจลดลงได้
ผลงานที่ใช้รักษาโรคหอบหืดได้ตามการรับรู้ที่ถูกต้อง และรายงานอาการ โดยครอบครัวและจัดประเภทความรุนแรงความเหมาะสม โดยผู้ให้บริการดูแลสุขภาพ หลักฐานที่สำคัญของโรคหอบหืดมีประสิทธิภาพจัดการด้วยตนเองเป็นภูมิปัญญาหรือเด็กความสามารถในการสื่อสารระดับอาการกับผู้ให้บริการดูแลสุขภาพ และมีผู้ให้บริการกำหนดระดับความรุนแรงที่ระบุแนวทางการรักษาอย่างถูกต้อง สื่อสารเกี่ยวกับความรุนแรงของโรคหอบหืดอาจมีความบกพร่องทางด้าน โดยอาการไม่ดีการรับรู้ในส่วนของเด็กหรือผู้ปกครอง (27 28) หรืออาการที่ไม่เหมาะสมติดฉลาก โดยผู้ให้บริการหลักหรือดูแลสุขภาพ ตัวอย่าง ไอ mislabeling เป็นโรคหอบหืดไม่อาจทำใน misdiagnosis และไม่เพียงพอในการรักษาโรคหอบหืด รับรู้อาการโรคหอบหืด โดยผู้ปกครองและเด็กมีหลายมิติ และรวมทั้งอาการไม่เฉพาะเจาะจงเช่นความอ่อนเพลีย อาการ และความกลัว (29)Miscommunication เกี่ยวกับอาการความถี่และความรุนแรงระหว่างผู้ปกครองและผู้ให้บริการอาจส่งผลการประเมินไม่ถูกต้องของความรุนแรงที่นำไปสู่การระบบการปกครองการใช้ยาไม่เหมาะสมและโรคหอบหืดที่แพงกว่า (13)
ไป:
แนะนำเพื่อปรับปรุงความเข้าใจของภูมิปัญญา/ครอบครัวทัศนคติและความเชื่อเกี่ยวกับการดูแลโรคหืด
•ระบุ และอธิบายทัศนคติผู้ปกครอง ความเชื่อและความกังวลเกี่ยวกับยารวม ผลข้างเคียงและพึ่งพายารักษาโรคหอบหืด
•สอนผู้ปกครองและนักเรียนไม่เฉพาะเจาะจง และอาการของโรคหอบหืด และระบุตัวบอกอาการของเด็กสำหรับผู้ปกครองและครูจะใช้
•ตรวจสอบอายุ และใหม่วินิจฉัยเด็กที่ มีโรคหอบหืดบ่อยเนื่องจากผู้ปกครองและเด็กพัฒนาความสามารถในการรับรู้อาการของโรคหอบหืด (27, 30)
2 ขาดการเข้าถึงคุณภาพการดูแลทางการแพทย์: ผู้ป่วยและปัจจัยที่ผู้ให้บริการดูแลสุขภาพ
อุปสรรคสุขภาพระบบ/องค์กรทั่วไปการดูแลป้องกันที่ประสบภายในเด็กโรคหอบหืดรวมถึงขาดการดูแลมีการนัดหมาย เวลารอคอยนาน หรือไม่สะดวกเวลาตารางนัดหมาย, (31, 32) ขาดการสลักหลังโดยผู้ดูแลหลักของเด็กต้องการติดตามผลหลังจากเยี่ยมชม ED, (33, 34) ขาดการขนส่ง ขาดคนดูแลเด็กราคาไม่แพง กลัวการสูญเสียงานในการเข้าร่วมการนัดหมายแพทย์และขาดการแนะนำการดูแลรักษาเมื่อระบุพิเศษหลาย(24)
หลายแทรกแซงพฤติกรรมเป้าหมายองค์กร/ระบบอุปสรรคได้แสดงปรับปรุงเจียมเนื้อเจียมตัวในการให้การดูแลป้องกันโรคหอบหืดรวมทั้งโรงเรียนคัดกรอง ผู้ให้บริการดูแลสุขภาพที่พร้อมท์สำหรับผลงานตามดูแลและหลักติชมแบบใช้เว็บแทรกแซง (35-39) รักษาผลป้อนกลับสำเร็จแพทย์สำหรับโรคหอบหืดรวมให้ผลป้อนกลับข้อมูลสุขภาพเฉพาะโรคหืดเพื่อผู้ดูแลหลักของเด็กเกี่ยวกับเด็กอาการความถี่และความถี่ของ ED เข้าชม(15) แทรกแซงความคิดเห็นของแพทย์อื่นส่งผู้ให้บริการข้อมูลต่าง ๆ ของผู้ป่วยของพวกเขาจะใช้ corticosteroid ดม (ICS) เมื่อเทียบกับปริมาณที่กำหนด(38) แม้ว่าการจัดการกรณี แทรกแซงองค์กรประสบความสำเร็จอีกเด็กเสี่ยงสูง เป็นอดมักจะ ไม่ปฏิบัติมาตรฐานในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพทั้งหมด นอกจากนี้ inadequately มักจะมีการจัดโครงสร้างจัดการกรณีส่งผลกระทบอย่างมากต่อเด็กภายในที่ มีความซับซ้อนทางสังคมเช่นปัญหาสุขภาพจิตครอบครัว (18) หรือคุณภาพไม่ดีอยู่อาศัย
จัดส่งดูแลสุขภาพอื่นโมเดล รถตู้โรงเรียน และโทรศัพท์มือถือ ได้แสดงศักยภาพให้อุปสรรคผลกระทบต่อองค์กร/ระบบดูแลป้องกันภายในเด็กโรคหอบหืด แทรกแซงสัญญาหนึ่งเป็นโปรแกรมบำบัดโรคหืดประกอบด้วยตรวจสอบ co โรคหอบหืด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หอบหืดมีผลต่อ 7.1 ล้าน เราเด็ก และเป็นสาเหตุอันดับหนึ่งของภาควิชากุมารเวชศาสตร์ฉุกเฉิน ( ED ) ชม ( 1 ) 3 ) ถึงแม้ว่าความเข้าใจทางวิทยาศาสตร์ของพยาธิสรีรวิทยาของโรคหอบหืดและคุณภาพของการรักษาโรคหืดได้เพิ่มขึ้นมากกว่าที่ผ่านมาสามสิบปี อัตราป่วยโรคหืดยังคงสูงและต่ำในการดูแลป้องกันเด็ก . รายได้น้อยเด็กชาวอเมริกันมี 4.1 เท่าเอ็ดเข้าชมและอัตราตาย 7.6 เท่าสูงกว่าอัตราที่ไม่เด็กขาวสเปน ( 4 ) แต่ส่วนน้อย น้อยเด็กเป็นอย่างน้อยมีแนวโน้มที่จะได้รับการรักษาตามแนวทางพอเพียง . ( 5 - 7 ) เพิ่มเติม สเปนและ ดำ เด็กมีอัตราที่สูงขึ้นของการประกันการดูแลสุขภาพไม่เพียงพอเมื่อเทียบกับเด็กสีขาว( 8 ) ความห่างในการเจ็บป่วยโรคหืดในเด็กมักจะผลจากความไม่เพียงพอของระบบบริการสุขภาพ ( 8 ) รวมทั้งจากผู้ดูแลผู้ป่วยแต่ละคน และการดูแลสุขภาพผู้ให้บริการด้านการป้องกันดูแลโรคหืดในเด็ก .
ในเป็นสิ่งที่ท้าทายเนื่องจากปัจจัยต่างๆรวมถึงระบบองค์กรและผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพผู้ป่วยและครอบครัวและความเชื่อทัศนคติและปัจจัยทางจิตสังคมและปัจจัยสภาวะแวดล้อม ปัจจัยเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อโอกาสของเด็กต้องได้รับการดูแลป้องกันโรคหอบหืด และถ้าพลาด จะส่งผลให้ต้นทุนการเจ็บป่วยโรคและการดูแลสุขภาพเพิ่มขึ้น( รูปที่ 1 ) โดยเฉพาะระบบ / ดูแลสุขภาพองค์การความท้าทายคือการขาดการเข้าถึงคุณภาพการดูแลทางการแพทย์รวมทั้งรอ เวลานานและ unavailability ของการนัดหมายการดูแลสุขภาพ การขาดการขนส่งไปยังเว็บไซต์คลินิกและการขาดการเข้าถึงการดูแลโรคหืดแบบพิเศษหนึ่งในผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพ ลักษณะที่เป็นสิ่งที่ท้าทายเพื่อการป้องกันและการดูแลเด็กโรคหืดไม่ยึดมั่นในแนวทางหืดแห่งชาติโดยผู้ให้บริการการดูแลสุขภาพตนเองรายงานอัตราดังกล่าวของผู้ให้บริการดูแลหลักแนวทางหืดแห่งชาติต่ำ ( 9 – 11 ) และอาจนำไปสู่ความรุนแรงและควบคุมผิดพลาดของโรคหอบหืดสำหรับเด็กเนื่องจากแนวแปลก . นี้ความรุนแรงของผิดพลาดอาจนำไปสู่ underuse ของยาต้านการอักเสบอย่างต่อเนื่องในรายงานในเด็ก .( 12 – 15 ) ครอบครัว และทัศนคติและความเชื่อเกี่ยวกับการดูแลผู้ป่วยโรคหืด ปัจจัยทางจิตสังคม ได้แก่ ความวิตกกังวลภาวะซึมเศร้าและความเครียดในชีวิต ( 16 – 19 ) และปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมที่พบในบ้านของเด็กและชุมชนที่เป็นหลักๆ ความท้าทายในการป้องกันดูแลโรคหืดในเด็ก .เราตั้งใจเลือกที่จะมุ่งเน้นไปที่ความท้าทายในการให้การป้องกันและการดูแลทั้งครอบครัวและผู้ป่วย ทัศนคติ และความเชื่อ การขาดการเข้าถึงคุณภาพการดูแลทางการแพทย์ ปัจจัยทางจิตสังคมและปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม ) ตามหลักฐานของเราเองก่อนและสังเกตความท้าทายเหล่านี้ในการวิจัยกับเด็กในเมืองกับหืดกว่าทศวรรษที่ผ่านมาพยาบาลวิชาชีพ อยู่ในการติดต่อกับเด็กที่มีโรคหอบหืดและครอบครัวของพวกเขาในความหลากหลายของการตั้งค่ารวมทั้งโรงเรียน , สุขภาพชุมชน , การดูแล , ประถมแผนกฉุกเฉิน และหน่วยบำบัดได้ เป้าหมายของเราสำหรับบทความนี้จะอธิบายหลัก 4 ความท้าทายในการดูแลโรคหืดสำหรับเด็กในโรคหืดที่อยู่ ค่าใช้จ่าย ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการดูแลป้องกัน และให้คำแนะนำสำหรับการใช้โดยเด็ก พยาบาลในการดูแลโรคหืด

ความท้าทายเพื่อการป้องกัน 1 ผู้ดูแล / ครอบครัว ทัศนคติ และความเชื่อเกี่ยวกับการดูแลโรคหืด
พบญาติ / ครอบครัว ทัศนคติและความเชื่อเกี่ยวกับการดูแลป้องกันโรคหอบหืด ( 1 ) ขาดการชื่นชมสำหรับยาหืดการป้องกันและการติดตามดูแลเด็กที่มีอาการหอบหืดเมื่อคือ ( 2 ) ความหวาดระแวง และกังวลเกี่ยวกับผลข้างเคียงของยา ( 5 , 21,22 ) หลักฐานจากหลายการศึกษาบ่งชี้ว่า แม้เวลาที่เหมาะสมในการป้องกันโรคหอบหืด ที่กําหนดเพียง 30 – 50% ของเด็กที่มีโรคหอบหืดที่ต้องใช้ยาป้องกันทุกวัน ได้รับยาแก้อักเสบโรคที่เพียงพอ . ( 13,14 , 23 ) พบผู้แล เพื่อป้องกันการใช้ยาทุกวันในเด็กที่มีโรคหอบหืดเป็นผู้ดูแล และความเข้าใจผิดของเด็กบทบาทของยาต้านการอักเสบทุกวันในการรักษาโรคหืด สำหรับอินสแตนซ์ผู้ดูแลอาจจะเชื่อว่า โรคหอบหืดของลูกไม่รุนแรงพอที่จะต้องใช้ยาทุกวัน สังเกตในผู้ป่วยผู้ใหญ่ nonadherent หลายโรคหอบหืด ( 22 ) และสอดคล้องกับผู้ดูแลรายงานวันอาการของโรค การป้องกันต่ำสูง แต่ใช้ทุกวันโดยเด็กของพวกเขา ( 6 , 14 , 24 ) นอกจากนี้การบริหารยาป้องกันทุกวัน ซับซ้อนซับซ้อนยารักษาและส่งมอบระบบ ใช้ถูกต้องของมิเตอร์ dose inhalers ( mdis ) , inhalers ผงแห้งและ nebulizers ต้องการความร่วมมือและการประสานงานจากเด็กใช้ spacers กับ mdis อย่างมีนัยสำคัญช่วยเพิ่มละอองยาสะสมในปอดแทน ปาก หรือ คอหอย และเป็นที่แนะนำสำหรับการใช้งานโดยเด็กและวัยรุ่นที่กำหนด MDI และโรคหืด .
ผู้ปกครองกังวลเกี่ยวกับการพึ่งพายา และลดประสิทธิภาพของการใช้ระยะยาวของโรคหืดได้ รายงาน ( 1422 ) ในการศึกษาของเราในปัจจุบันของ 300 เด็กในอายุ 3 ถึง 10 ปี ด้วยโรคหอบหืดถาวรและเยี่ยมชมแผนกฉุกเฉินบ่อยสำหรับโรคหืด เกือบหนึ่งในสามของผู้ปกครองรายงานว่าพวกเขากังวลเกี่ยวกับผลข้างเคียงของเด็กโรคหืด . ( ตารางที่ 1 ) ระดับของผู้ปกครองกังวลนี้มีแนวโน้มมากที่สุดที่เกี่ยวข้องกับความกังวลของผลกระทบระยะยาวที่อาจเกิดขึ้นความเข้าใจผิดของประเภทของยาสเตียรอยด์ ( Anabolic ไม่ใช่ ) และการรับรู้ความเสี่ยงของการพึ่งพา ( 25 )
เด็กอายุดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับการดูแลป้องกันการนัดหมายเนื่องจากการแข่งขันความต้องการของโรงเรียนและงาน ในการศึกษาพฤติกรรมการแทรกแซงของเด็กที่มีโรคหอบหืดถาวรของเราน้องเด็กอย่างมีนัยสำคัญมีแนวโน้มที่จะเข้าร่วมหลักดูแลติดตามผลการรักษาสำหรับโรคหอบหืดมากกว่าเด็กโต ส่วนใหญ่เนื่องจากการแข่งขัน โรงเรียน หรือ ทำงานภาระหน้าที่ของเด็ก ว่า ระหว่างเรียนหานัดกลางวันชั่วโมง ( 26 ) สลับกันผู้ดูแลอาจจะมากกว่าความกังวลเกี่ยวกับอาการหอบหืดเฉียบพลันในเด็ก และผู้ป่วยเด็กที่มีความสามารถน้อยกว่า การติดต่อสื่อสารของอาการหืด หรือ ไม่สามารถติดต่อสื่อสาร อาการของพวกเขาเมื่อเทียบกับเด็กที่โตแล้ว นอกจากนี้ เนื่องจากเด็กอาจตนเองจัดการโรคหอบหืดของพวกเขา การรับรู้ของผู้ปกครองของอาการอาจจะลดลง
การรักษาโรคหอบหืดตามแนวทางที่ถูกต้อง และตามการรายงานของอาการ โดยครอบครัวและการจำแนกระดับความรุนแรงที่เหมาะสมโดยการดูแลสุขภาพผู้ให้บริการมีหลักฐานของตนเอง โรคหอบหืดที่มีประสิทธิภาพเป็นผู้ดูแล และ / หรือ เด็กความสามารถในการสื่อสารระดับอาการของผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพ และมีผู้ให้บริการที่ถูกต้องกำหนดระดับความรุนแรงที่บอกถึงแนวทางการรักษา การสื่อสารเรื่องความรุนแรงโรคหอบหืดอาจจะบกพร่องโดยการรับรู้อาการไม่ดี ในส่วนของเด็กหรือผู้ปกครอง ( 27 ,28 ) หรืออาการไม่เหมาะสมฉลากโดยผู้ปกครองหรือผู้ให้การดูแลสุขภาพ ตัวอย่างเช่น mislabeling ไอที่ไม่ใช่หืดอาจส่งผลในการวินิจฉัยผิดและไม่เพียงพอ การรักษาของโรคหอบหืด โรคหอบหืดอาการรับรู้ โดยผู้ปกครองและเด็กมีหลายมิติ และรวมทั้งอาการที่ไม่เฉพาะเจาะจง เช่น อ่อนเพลีย วิงเวียน และความกลัว( 29 ) พูดเกี่ยวกับอาการความถี่และความรุนแรงระหว่างผู้ปกครอง และผู้ให้บริการอาจส่งผลในการประเมินที่ไม่ถูกต้องของความรุนแรงที่นำไปสู่การโรคหอบหืดยาไม่เหมาะสมและไม่มีการควบคุม . ( 13 ) :

ไปแนะนำเพื่อปรับปรุงความเข้าใจของญาติ / ครอบครัว ทัศนคติ และความเชื่อเกี่ยวกับการดูแลโรคหืด -
ระบุและหารือเกี่ยวกับทัศนคติของผู้ปกครองความเชื่อและความกังวลเกี่ยวกับโรครวมถึง ผลข้างเคียงที่อาจเกิดขึ้นและการพึ่งพายารักษาโรคหืด
- สอนผู้ปกครองและเด็กวัยเรียน อาการที่เฉพาะเจาะจงและไม่เจาะจง และระบุอาการของหืดในเด็กสำหรับผู้ปกครองและครูใช้ .
- ดูแลน้องและวินิจฉัยใหม่ผู้ป่วยเด็กโรคหอบหืดบ่อยเนื่องจากแม่และเด็กกำลังพัฒนาความสามารถที่จะรับรู้อาการของโรคหอบหืด ( 27 , 30 )
2 การขาดการเข้าถึงการรักษาพยาบาลที่มีคุณภาพ : ผู้ป่วยและผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพ ปัจจัย
ระบบ / องค์กร อุปสรรคที่พบในการดูแลเด็กโรคหืด ได้แก่ การขาดของหลักดูแลการนัดหมายการดูแลสุขภาพทั่วไป ยาว รอเวลา หรือถูกละเลยครั้งตารางการนัดหมาย ( 31 , 32 ) ขาดการรับรองจากผู้ให้บริการดูแลหลักของเด็กให้ต้องติดตาม หลังจากเยี่ยมชมเอ็ด ( 33 , 34 ) ขาด การขนส่งขาดการดูแลเด็กมาก กลัวการสูญเสียงาน การเข้าร่วมการนัดหมายแพทย์และการขาดการอ้างอิงหลายดูแลพิเศษสำหรับการรักษาเมื่อพบ . ( 24 )
หลายพฤติกรรมการแทรกแซงระบบอุปสรรคเป้าหมายองค์กรได้แสดงการปรับปรุงเจียมเนื้อเจียมตัวในการให้การดูแลโรคหอบหืด รวมทั้งสถานศึกษา การป้องกันการคัดกรอง ,ผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพ แจ้งแนวทางและข้อเสนอแนะของผู้ปกครองดูแลเว็บตาม ( 35 - 39 ) ความคิดเห็นของแพทย์สำหรับโรคหอบหืด รวมถึงการให้ข้อมูลสุขภาพเฉพาะโรคหืดความคิดเห็นกับผู้ให้บริการดูแลหลักของเด็กเกี่ยวกับอาการของเด็กความถี่และความถี่ของการเข้าชมเอ็ด .( 15 ) อื่นแทรกแซงความคิดเห็นแพทย์ผู้ให้บริการเกี่ยวกับการส่งข้อมูลผู้ป่วยเพื่อ inhaled corticosteroid ( ICS ) ใช้เมื่อเทียบกับปริมาณที่กำหนด ( 38 ) แม้ว่าการจัดการกรณีอื่นที่ประสบความสำเร็จ องค์กร การแทรกแซงสำหรับเด็กที่มีความเสี่ยงสูง จะคืนมันไม่ได้มาตรฐานการปฏิบัติในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพทั้งหมด นอกจากนี้กรณีการจัดการมักจะไม่เพียงพอที่จะส่งผลกระทบต่อเด็ก ในโครงสร้างที่มีความต้องการทางสังคมที่ซับซ้อน เช่น ครอบครัว ปัญหาสุขภาพจิต ( 18 ) หรือคุณภาพที่อยู่อาศัย
รูปแบบบริการสุขภาพอื่น สถานศึกษาและรถตู้สุขภาพเคลื่อนที่ ได้แสดงศักยภาพที่จะส่งผลกระทบต่อระบบ / องค์กร อุปสรรคสำหรับเด็กในการดูแลป้องกันโรคหืดหนึ่งสัญญาการแทรกแซงเป็นโปรแกรมการเฝ้าระวังโรคหืดโรคหืดประกอบด้วยโค