An examination of the case of Singa

An examination of the case of Singapore illustrates one way a country can make significant
educational investments that pay off economically. In Singapore, education decision making
is centralized at the Ministry of Education. The high quality of Singapore’s education system
is evidenced by the fact that their students scored at the top of all countries in both mathematics and science in both the 4th and 8th grades in the 2003 Trends in International
Mathematics and Science Study, or “TIMSS”, an international assessment of student achievement (Mullis, et al., 2004a, 2004b), as they have performed consistently well in mathematics over the past decade. UNDP (2005) figures indicate that the adult literacy rate is
96.6% for males and 88.6% for females. Singapore’s education policy is strongly linked to the development of human capital (Ashton, Green, Sung, & James, 2002). Officials from the Ministry of Trade and Industry chair the Economic Development Board, a cross-ministry agency that sets directions for policies in other relevant ministries, including education. From the beginning of Singapore’s modern economic development, the government tasked the education system to supply targeted clusters with skills necessary for their labor force. Anticipated skill needs were translated into production goals for secondary, polytechnic, and university institutions. As the initial, low-wage, export-based strategy achieved full employment and the development policy shifted toward high-value-added production, the government upgraded its education requirements. Secondary schools were to produce higher levels of skills in science, mathematics, and language; tertiary institutions were to produce more engineers and scientists. High-stakes tests were used to assure that the most able students had access to the higher levels of education. To upgrade the current labor force, a tax was imposed on low wage jobs; the resulting funds were put into skill upgrading, and these funds could be returned to those corporations that participated in training programs. Unions also participated in the skills upgrading effort. The most recent shift to a knowledge economy development strategy has resulted in yet another set of economic development-driven changes in Singapore’s education system. Indeed, part of the current economic plan includes the development of Singapore as a regional educational hub that would contribute directly to economic growth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การตรวจสอบกรณีของสิงคโปร์แสดงประเทศสามารถทำการสำคัญวิธีหนึ่งลงทุนทางการศึกษาที่ชำระเงินอย่างประหยัด ในสิงคโปร์ ตัดสินใจศึกษาเป็นแบบรวมศูนย์ที่กระทรวงศึกษาธิการ คุณภาพของระบบการศึกษาของสิงคโปร์เป็นหลักฐานที่นักศึกษาทำที่ด้านบนของทุกประเทศในทั้งคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ในเกรด 4 และ 8 ใน 2003 แนวโน้มในนานาชาติคณิตศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ศึกษา หรือ "TIMSS" การประเมินผลสัมฤทธิ์นักเรียน (Mullis, et al., 2004a, 2004b), ประเทศพวกเขาทำอย่างสม่ำเสมอในวิชาคณิตศาสตร์ดีกว่าทศวรรษ UNDP (2005) ตัวเลขบ่งชี้ว่า อัตราผู้ใหญ่สามารถ96.6% สำหรับชายและหญิง 88.6% นโยบายการศึกษาของสิงคโปร์จะขอเชื่อมโยงกับการพัฒนาทุนมนุษย์ (แอชตัน กรีน สูง และ James, 2002) เจ้าหน้าที่จากกระทรวงของทางการค้าและอุตสาหกรรมเก้าอี้คณะพัฒนาเศรษฐกิจ หน่วยงานข้ามกระทรวงที่กำหนดทิศทางสำหรับนโยบายในทบวงกรมอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง รวมถึงการศึกษา จากจุดเริ่มต้นของการพัฒนาเศรษฐกิจที่ทันสมัยของสิงคโปร์ รัฐบาลรับมอบหมายให้กลุ่มเป้าหมาย มีทักษะที่จำเป็นสำหรับกองทัพของแรงงานจัดหาระบบศึกษา ความต้องการทักษะที่คาดว่าถูกแปลเป็นเป้าหมายการผลิตสำหรับสถาบันการศึกษา โรงเรียนสารพัดช่าง และมหาวิทยาลัย เป็นการจ้างงานเต็มบรรลุกลยุทธ์เริ่มต้น ค่า จ้างต่ำ ส่งออกและนโยบายการพัฒนาเปลี่ยนไปสูงมูลค่าเพิ่มผลิต รัฐบาลปรับความต้องการของการศึกษา โรงเรียนมัธยมมีการ ผลิตวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ ภาษา และทักษะระดับสูง สถาบันระดับมหาวิทยาลัยเพื่อ ผลิตวิศวกรและนักวิทยาศาสตร์อื่น ๆ ได้ ทดสอบระทึกถูกใช้เพื่อให้มั่นใจว่า นักเรียนส่วนใหญ่สามารถได้ถึงระดับสูงของการศึกษา การอัพเกรดกำลังแรงงานปัจจุบัน ภาษีถูกบังคับงานค่าจ้างต่ำ ใส่เงินได้เป็นการอัพเกรดทักษะ และเงินเหล่านี้อาจถูกส่งกลับไปที่บริษัทที่เข้าร่วมในโปรแกรมการฝึกอบรม สหภาพแรงงานเข้าร่วมในทักษะพยายามอัพเกรดยัง ล่าสุดกะการกลยุทธ์การพัฒนาเศรษฐกิจความรู้มีผลในอีกชุดของการเปลี่ยนแปลงขับเคลื่อนการพัฒนาเศรษฐกิจในระบบการศึกษาของสิงคโปร์ จริง ส่วนหนึ่งของแผนเศรษฐกิจปัจจุบันรวมถึงการพัฒนาสิงคโปร์เป็นศูนย์กลางการศึกษาระดับภูมิภาคที่จะสนับสนุนการเติบโตทางเศรษฐกิจโดยตรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตรวจสอบกรณีของสิงคโปร์แสดงให้เห็นถึงวิธีหนึ่งที่สามารถทำให้ประเทศอย่างมีนัยสำคัญ
การลงทุนทางการศึกษาที่จ่ายออกทางเศรษฐกิจ ในประเทศสิงคโปร์การตัดสินใจการศึกษา
เป็นศูนย์กลางที่กระทรวงศึกษาธิการ ที่มีคุณภาพสูงของระบบการศึกษาของสิงคโปร์
เป็นหลักฐานด้วยความจริงที่ว่านักเรียนของพวกเขาทำแต้มที่ด้านบนของทุกประเทศในวิชาคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ทั้ง 4 และเกรด 8 ในปี 2003 แนวโน้มในระหว่าง
คณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ศึกษาหรือ "TIMSS" การประเมินระหว่างประเทศของผลสัมฤทธิ์ของนักเรียน (Mullis, et al., 2004a, 2004b) ขณะที่พวกเขาได้ดำเนินการอย่างต่อเนื่องได้ดีในวิชาคณิตศาสตร์ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (2005) แสดงให้เห็นว่าตัวเลขอัตราการรู้หนังสือของผู้ใหญ่เป็น
96.6% สำหรับเพศชายและ 88.6% สำหรับสตรี นโยบายการศึกษาของสิงคโปร์มีการเชื่อมโยงอย่างยิ่งในการพัฒนาทุนมนุษย์ (แอชตัน, เขียว, สูง, และเจมส์, 2002) เจ้าหน้าที่จากกระทรวงการค้าและอุตสาหกรรมเก้าอี้คณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและหน่วยงานข้ามกระทรวงที่กำหนดทิศทางนโยบายในกระทรวงอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องรวมทั้งการศึกษา จากจุดเริ่มต้นของการพัฒนาเศรษฐกิจที่ทันสมัยของสิงคโปร์ที่รัฐบาลมอบหมายให้ระบบการศึกษาในการจัดหาการกำหนดเป้าหมายกลุ่มที่มีทักษะที่จำเป็นสำหรับการมีผลบังคับใช้แรงงานของพวกเขา ที่คาดว่าจะตอบสนองความต้องการทักษะที่ได้รับการแปลเป็นเป้าหมายการผลิตสำหรับรองสารพัดช่างและสถาบันมหาวิทยาลัย ในฐานะที่เป็นครั้งแรกค่าแรงต่ำกลยุทธ์การส่งออกประสบความสำเร็จตามการจ้างงานเต็มรูปแบบและนโยบายการพัฒนาเปลี่ยนไปสู่การผลิตที่เพิ่มมูลค่าสูงรัฐบาลอัพเกรดการศึกษาความต้องการของตน โรงเรียนมัธยมมีการผลิตระดับสูงของทักษะในด้านวิทยาศาสตร์คณิตศาสตร์และภาษา สถาบันอุดมศึกษามีการผลิตวิศวกรและนักวิทยาศาสตร์มากขึ้น การทดสอบเดิมพันสูงถูกนำมาใช้เพื่อให้มั่นใจว่านักเรียนส่วนใหญ่มีความสามารถในการเข้าถึงระดับที่สูงขึ้นของการศึกษา การปรับรุ่นกำลังแรงงานปัจจุบันภาษีถูกกำหนดไว้ในงานค่าจ้างต่ำ ส่งผลให้เงินทุนที่ถูกใส่ลงไปในการยกระดับทักษะและเงินเหล่านี้จะถูกส่งกลับไปยัง บริษัท ผู้ที่เข้าร่วมในโปรแกรมการฝึกอบรม สหภาพแรงงานยังมีส่วนร่วมในความพยายามยกระดับทักษะ การเปลี่ยนแปลงล่าสุดที่ยุทธศาสตร์การพัฒนาเศรษฐกิจฐานความรู้ที่เกิดขึ้นใน แต่ชุดของการเปลี่ยนแปลงที่ขับเคลื่อนด้วยการพัฒนาทางเศรษฐกิจในระบบการศึกษาของสิงคโปร์อีก อันที่จริงเป็นส่วนหนึ่งของแผนปัจจุบันทางเศรษฐกิจรวมถึงการพัฒนาของสิงคโปร์เป็นศูนย์กลางการศึกษาในภูมิภาคที่จะมีส่วนร่วมโดยตรงกับการเติบโตทางเศรษฐกิจ