2.2.2 Water Content of the Refriger

2.2.2 Water Content of the Refrigerant Vapour
The first important difference is the vapor pressure of ammonia / water mixtures compared to that of water/lithium bromide. Here, ammonia is the refrigerant. The normal boiling point is the -33.350c. And therefore the pressure of such systems at the temperatures normally encountered in air-conditioning and refrigeration applications is relatively high. The pressure is comparable to vapor compression systems that utilize R22 as the refrigerant. The high vapor pressure leads to rather small pipe diameters, and relatively compact heat exchange as compare to Water/LiBr. A second important difference is that the absorbent (water) has a vapor pressure that is not negligible relative to that of ammonia. As a consequence, the vapor generated in the desorber contains a certain amount of water. (The mass fraction depends on the mass fraction of the liquid mixture in the desorber, the temperature and the desorber design. Any water contained in the desorber vapor is detrimental to the performance of the system). The water will pass with the vapor into the condenser and then into the evaporator where the water tends to accumulate if a poor boiler design is used. The vapor leaving the evaporator is rich in ammonia. Although it still contains some water, the ammonia mass fraction of the vapor is considerably higher than that of the vapor leaving the desorber. Thus water will remain in the evaporator. If no other measures are taken the evaporator temperature has to be increased considerably to evaporate the remaining water-rich solution. An accumulation of water will lead to decrease in evaporator pressure which in turn will affect the absorber conditions. As the water accumulates in the evaporator the pressure drops for a constant evaporator temp which is fixed by the application. The absorber has either to be cooled to a lower temp or the mass fraction of the solution has to change to lower ammonia content. Assuming that the desorber temps do not change, the condenser temp must drop which is usually prohibited by the cooling water temp available to the condenser. a consequence the high pressure level has to be raised and the desorber temp will increase as well. As the water continue to accumulate in the evaporator the operating conditions of the entire system drift and operation at design conditions is not possible. One way of preventing excessive water accumulation is to drain it periodically into the absorber. However this method represents loss of efficiency in 2 ways. First the water was evaporated in the desorber requiring desorber heat input, but it does not evaporate in the evaporator; thus it does not provide to the cooling capacity. Second it contains a considerable amount of ammonia that is retained as liquid, amplifying this effect.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.2.2 น้ำเนื้อหาของไอน้ำยาครอบข้อแตกต่างสำคัญแรกคือ ความดันไอของแอมโมเนีย / น้ำยาผสมน้ำเปรียบเทียบกับของน้ำ/ลิเทียมโบรไมด์ นี่ แอมโมเนียคือ การออกแบบ จุดเดือดปกติคือ c-33.350 และดังนั้น ความดันของระบบที่อุณหภูมิปกติพบในเครื่องปรับอากาศและเครื่องทำความเย็นได้ค่อนข้างสูง ความดันเทียบเท่ากับระบบอัดไอที่ใช้ R22 เป็นการออกแบบได้ ความดันไอสูงไปกิโลเมตรค่อนข้างเล็ก ค่อนข้างกะทัดรัด และแลกเปลี่ยนความร้อนเป็น น้ำ/LiBr เปรียบเทียบ ความแตกต่างสำคัญที่สองคือ ว่า การดูดซับ (น้ำ) มีความดันไอน้ำที่ไม่ใช่ระยะสัมพันธ์ของแอมโมเนีย ผล ไอน้ำที่สร้างขึ้นใน desorber ที่ประกอบด้วยปริมาณของน้ำ (ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับเศษมวลของของเหลวผสมใน desorber อุณหภูมิและการออกแบบ desorber น้ำใด ๆ ที่มีอยู่ในไอ desorber ได้ผลดีเพื่อประสิทธิภาพของระบบ) น้ำจะผ่าน ด้วยไอน้ำที่ เข้าเครื่องควบแน่นที่ แล้ว เป็นที่ evaporator ซึ่งน้ำมีแนวโน้มการ สะสมแบบหม้อน้ำไม่ดีจะใช้ ไอน้ำที่ออกจาก evaporator ที่อุดมไปด้วยแอมโมเนียได้ แม้ว่ายังประกอบด้วยน้ำ แอมโมเนียเศษส่วนมวลของไอน้ำมีสูงมากกว่าของไอน้ำที่ออกจาก desorber ที่ ดังนั้น น้ำจะยังคงอยู่ใน evaporator ที่ ถ้ามีดำเนินมาตรการไม่ มีอุณหภูมิ evaporator ที่จะเพิ่มมากการระเหยโซลูชันอุดมไปด้วยน้ำที่เหลือ การสะสมของน้ำจะทำให้ลดความดัน evaporator ซึ่งจะกระทบในสภาพวิบาก เป็นน้ำสะสมใน evaporator ที่ความดันลดลงในอุณหภูมิคงที่ evaporator ซึ่งกำหนด โดยแอพลิเคชัน วิบากที่ได้ที่จะให้อุณหภูมิต่ำ หรือเศษส่วนโดยรวมของการแก้ปัญหามีการเปลี่ยนเนื้อหาแอมโมเนียต่ำ สมมติว่า desorber temps ไม่เปลี่ยน อุณหภูมิเครื่องควบแน่นต้องปล่อยซึ่งมักจะถูกห้าม โดยอุณหภูมิน้ำระบายความร้อนมีเครื่องควบแน่นที่ ได้ส่งผลต่อระดับความดันสูงจะขึ้น และจะเพิ่มอุณหภูมิ desorber ด้วย น้ำต่อไปสะสมใน evaporator ที่เงื่อนไขปฏิบัติการดริฟท์ทั้งระบบ และออกแบบเงื่อนไขเป็นไปไม่ได้ วิธีหนึ่งของการป้องกันการสะสมของน้ำมากเกินไปจะระบายเป็นระยะ ๆ เป็นวิบากที่ อย่างไรก็ตาม วิธีนี้แทนการสูญเสียประสิทธิภาพใน 2 วิธี ก่อน ที่น้ำหายไปใน desorber ที่ต้องป้อนความร้อน desorber แต่มันไม่ระเหยใน evaporator ดังนั้น จะไม่ให้กำลังระบายความร้อน ประการที่สอง ประกอบด้วยจำนวนแอมโมเนียที่ถูกเก็บไว้เป็นของเหลว มือลักษณะนี้มาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2.2 น้ำเนื้อหาของไอเย็น
แตกต่างที่สำคัญแรกคือความดันไอของผสมแอมโมเนีย / น้ำเมื่อเทียบกับน้ำ / โบรไมด์ลิเธียม นี่แอมโมเนียเป็นสารทำความเย็น จุดเดือดปกติ -33.350c และดังนั้นจึงความดันของระบบดังกล่าวที่อุณหภูมิที่พบตามปกติในเครื่องปรับอากาศและเครื่องทำความเย็นการใช้งานที่ค่อนข้างสูง ความดันก็เปรียบได้กับไอระบบการบีบอัดที่ใช้สารทำความเย็น R22 เป็น ความดันไอสูงนำไปสู่การค่อนข้างเส้นผ่าศูนย์กลางท่อขนาดเล็กและการแลกเปลี่ยนความร้อนที่มีขนาดกะทัดรัดที่ค่อนข้างเป็นเปรียบเทียบกับน้ำ / LiBr แตกต่างที่สำคัญที่สองคือการดูดซับ (น้ำ) มีความดันไอที่ไม่ได้เล็กน้อยเมื่อเทียบกับที่ของแอมโมเนีย เป็นผลให้ไอน้ำที่สร้างขึ้นใน desorber มีจำนวนหนึ่งของน้ำ (ส่วนมวลขึ้นอยู่กับส่วนมวลของส่วนผสมของเหลวใน desorber, อุณหภูมิและการออกแบบ desorber. น้ำใด ๆ ที่มีอยู่ในไอ desorber เป็นอันตรายต่อประสิทธิภาพการทำงานของระบบ) น้ำจะผ่านไปด้วยไอน้ำเข้าไปในคอนเดนเซอร์แล้วเข้าไประเหยที่น้ำมีแนวโน้มที่จะสะสมถ้าออกแบบหม้อไอน้ำที่ไม่ดีถูกนำมาใช้ ออกจากไอระเหยที่อุดมไปด้วยแอมโมเนีย แม้ว่าจะยังคงมีน้ำบางส่วนมวลของไอแอมโมเนียเป็นอย่างมากสูงกว่าที่ไอออก desorber ดังนั้นน้ำจะยังคงอยู่ในเครื่องระเหย ถ้าไม่มีมาตรการอื่น ๆ ที่จะถูกนำอุณหภูมิระเหยจะต้องมีการเพิ่มขึ้นอย่างมากที่จะระเหยการแก้ปัญหาน้ำที่อุดมไปด้วยที่เหลือ การสะสมของน้ำจะนำไปสู่การลดความดันระเหยซึ่งจะส่งผลกระทบต่อสภาพโช้ค ขณะที่น้ำสะสมอยู่ในเครื่องระเหยลดลงความดันอุณหภูมิระเหยคงที่ซึ่งได้รับการแก้ไขโดยการประยุกต์ใช้ โช้คได้อย่างใดอย่างหนึ่งที่จะระบายความร้อนให้อุณหภูมิที่ต่ำกว่าหรือส่วนมวลของการแก้ปัญหามีการเปลี่ยนแปลงไปที่เนื้อหาแอมโมเนียต่ำ สมมติว่า desorber Temps ไม่เปลี่ยนอุณหภูมิคอนเดนเซอร์จะต้องลดลงซึ่งเป็นสิ่งต้องห้ามโดยปกติอุณหภูมิน้ำหล่อเย็นที่มีให้กับคอนเดนเซอร์ ผลระดับแรงดันสูงจะต้องมีการยกขึ้นและอุณหภูมิ desorber จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน ขณะที่น้ำยังคงสะสมอยู่ในเครื่องระเหยสภาพการทำงานของดริฟท์ทั้งระบบและการดำเนินงานในส่วนของเงื่อนไขการออกแบบเป็นไปไม่ได้ วิธีหนึ่งในการป้องกันการสะสมน้ำมากเกินไปคือการระบายน้ำเป็นระยะ ๆ เป็นโช้ค อย่างไรก็ตามวิธีการนี้แสดงให้เห็นถึงการสูญเสียประสิทธิภาพในการ 2 วิธี ครั้งแรกที่ถูกน้ำระเหยใน desorber ต้องความร้อน desorber แต่ก็ไม่ได้จางหายไปในเครื่องระเหย; ดังนั้นจึงไม่ได้ให้ความจุระบายความร้อน ประการที่สองจะมีจำนวนมากของแอมโมเนียที่ถูกเก็บไว้เป็นของเหลวขยายผลกระทบนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2.2 ปริมาณน้ำของไอสารทำความเย็น
ความแตกต่างที่สำคัญแรกคือความดันไอน้ำผสมแอมโมเนียกับน้ำ / ลิเทียมโบรไมด์ . ที่นี่ แอมโมเนียเป็นสารทำความเย็น . ปกติจุดเดือดเป็น -33.350c .ดังนั้นความดันของระบบดังกล่าวที่อุณหภูมิปกติที่พบในเครื่องปรับอากาศและเครื่องทำความเย็นต่างๆค่อนข้างสูง ความดันที่เทียบได้กับระบบอัดไอที่ใช้สารทำความเย็น R22 เป็น . แรงดันไอน้ำสูงนำไปสู่มากกว่าเส้นผ่าศูนย์กลางท่อขนาดเล็กและแลกเปลี่ยนความร้อนค่อนข้างกะทัดรัด เปรียบเทียบกับน้ำ / libr .วินาทีที่สำคัญความแตกต่างอยู่ที่ซับ ( น้ำ ) มีความดันไอที่ไม่กระจอกเทียบกับที่ของแอมโมเนีย ผลที่ตามมา , ไอน้ำที่สร้างขึ้นใน desorber มีจำนวนหนึ่งของน้ำ ( สัดส่วนมวลขึ้นอยู่กับสัดส่วนมวลของส่วนผสมของเหลวใน desorber อุณหภูมิ และ desorber การออกแบบน้ำที่มีอยู่ใน desorber ไอระเหยเป็นอันตรายต่อประสิทธิภาพของระบบ ) น้ำจะผ่านกับไอน้ำเข้าไปในคอนเดนเซอร์ แล้วเข้าไปที่ระเหยที่น้ำมีแนวโน้มที่จะสะสมถ้าการออกแบบหม้อไอน้ำจนใช้ ไอระเหยจะมั่งมีในแอมโมเนีย แม้ว่าจะยังคงมีน้ำแอมโมเนียสัดส่วนมวลของไอน้ำเป็นระดับสูงกว่าของไอน้ำออกจาก desorber . ดังนั้นน้ำจะยังคงอยู่ในระเหย ถ้าไม่มีมาตรการอื่น ๆถูกระเหยอุณหภูมิจะเพิ่มขึ้นมากระเหยเหลือน้ำที่อุดมไปด้วยโซลูชั่นการสะสมของน้ำ จะทำให้ความดันลดลงในเครื่องซึ่งจะส่งผลกระทบต่อสภาพน้ำ เนื่องจากน้ำที่สะสมในเครื่องระเหยความดันลดลงคงที่ระเหยอุณหภูมิที่คงที่โดยการประยุกต์ใช้ โช้คมีอย่างใดอย่างหนึ่งที่จะเย็นเพื่อลดอุณหภูมิ หรือสัดส่วนมวลของสารละลายที่มีการเปลี่ยนแปลงเพื่อลดปริมาณแอมโมเนีย .สมมติว่า desorber temps ไม่เปลี่ยนแปลง คอนเดนเซอร์อุณหภูมิต้องวางซึ่งเป็นสิ่งต้องห้ามโดยน้ำหล่อเย็นอุณหภูมิของคอนเดนเซอร์ ผลระดับความดันสูงจะต้องเพิ่มขึ้น และ desorber อุณหภูมิจะเพิ่มขึ้นเช่นกันเนื่องจากน้ำยังคงสะสมในเครื่องระเหยสภาวะการทำงานของระบบทั้งหมดและเงื่อนไขการออกแบบการทำงานที่ลอยได้ วิธีหนึ่งในการป้องกันน้ำที่สะสมมากเกินไปจะระบายมันเป็นระยะ ๆในน้ำ อย่างไรก็ตามวิธีนี้แสดงถึงการสูญเสียประสิทธิภาพใน 2 วิธี แรก น้ำระเหยใน desorber ต้องใส่ desorber ความร้อนแต่มันไม่ได้ระเหยในเครื่อง ดังนั้นมันไม่ได้ให้ความเย็นความจุ ที่สองมันมีปริมาณแอมโมเนียที่ถูกเก็บไว้เป็นของเหลว ขยายผลนี้