In the Dressing-roomSIR ANTHONY EVA

In the Dressing-room
SIR ANTHONY EVANS PLAYS LISZT. The words
above the door of the theatre were a metre high. On
the wall there was a big picture of Sir Anthony at the
piano. Hundreds of people were waiting outside the
ticket office. It was Sir Anthony's eightieth birthday
concert and everybody wanted a ticket. I had a special
ticket, because I was a newspaper reporter. I wanted to
talk to the famous pianist before his concert. I showed
my ticket to the doorman and went into the theatre.
Then I walked upstairs to the dressing-rooms.
On my way upstairs I thought about the famous
pianist. I was a little afraid. My mouth was dry and
my hands were shaking.
I arrived outside the dressing-room.
There was a big gold star on the door.
I knocked, and a tall man opened it. He was very
old, but his eyes were blue and bright. He was wearing
black trousers and a beautiful white shirt. He had a lot
of straight, silvery hair. He looked just like his picture
on the wall of the theatre.
'My name's Sally Hill,' I began. 'I. . .'
1

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในห้องแต่งตัวเซอร์แอนโทนีอีวานส์เล่นลิสท์อ คำเหนือประตูของโรงละครได้เมตรสูง บนผนังที่เป็นภาพใหญ่ของ Sir Anthony ที่การเปียโน คนหลายร้อยคนรออยู่ภายนอกสำนักงานขายตั๋ว มันเป็นวันเกิด eightieth Sir Anthonyคอนเสิร์ตและทุกคนต้องมีตั๋ว ผมเป็นพิเศษจองตั๋ว ได้เพราะผู้สื่อข่าวหนังสือพิมพ์ ผมต้องการพูดคุยกับนักเปียโนที่มีชื่อเสียงก่อนที่คอนเสิร์ตของเขา ผมพบว่าตั๋วไปกลาง และเข้าไปในโรงละครจากนั้น ผมเดินอยู่ชั้นบนไปห้องแต่งตัวทางชั้นบน ที่ผมคิดเกี่ยวกับการมีชื่อเสียงนักเปียโน ผมกลัวเล็กน้อย ปากของฉันไม่แห้ง และมือสั่นอันดับนอกห้องแต่งตัวมีดาวสีทองขนาดใหญ่ที่ประตูผมเคาะ และคนตัวสูงเปิดมัน พระองค์มากเก่า แต่ตาของเขามีสีน้ำเงิน และสดใส เขาใส่กางเกงขายาวสีดำและเสื้อสีขาวสวยงาม เขามากของผมตรง สีเงิน เขาดูเหมือนภาพถ่ายบนผนังของโรงละคร'ฉันชื่อ Sally ลาด ผมเริ่ม 'I. . .'1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการตกแต่งห้องพัก
Sir Anthony EVANS เล่นลิซท์
คำพูดที่เหนือประตูของโรงละครเป็นเมตรสูง บนผนังมีภาพใหญ่ของเซอร์แอนโธนีที่เปียโน หลายร้อยคนกำลังรออยู่นอกห้องขายตั๋ว มันเป็นวันเกิดของเซอร์แอนโทนีแปดสิบคอนเสิร์ตและทุกคนอยากตั๋ว ผมมีความพิเศษตั๋วเพราะผมเป็นผู้สื่อข่าวหนังสือพิมพ์ ฉันต้องการที่จะพูดคุยกับนักเปียโนที่มีชื่อเสียงก่อนที่คอนเสิร์ตของเขา ฉันพบว่าตั๋วของฉันไปที่ประตูและเดินเข้าไปในโรงภาพยนตร์. แล้วผมก็เดินไปที่ชั้นบนห้องแต่งตัวที่. บนชั้นบนทางของฉันฉันคิดเกี่ยวกับที่มีชื่อเสียงนักเปียโน ฉันเป็นเพียงเล็กน้อยกลัว ปากของฉันคือแห้งและมือของฉันถูกสั่น. ฉันมาถึงนอกห้องแต่งตัว. มีดาวสีทองขนาดใหญ่บนประตูได้. ฉันเคาะและชายร่างสูงเปิดมัน เขาเป็นอย่างเก่า แต่ดวงตาของเขาเป็นสีฟ้าและสีที่สดใส เขาสวมกางเกงขายาวสีดำและเสื้อเชิ้ตสีขาวที่สวยงาม เขามีมากตรงผมสีเงิน เขามองเช่นเดียวกับภาพของเขาบนผนังของโรงละคร. 'ชื่อของฉันของแซลลี่ฮิลล์' ผมเริ่ม 'ผม. . . 1