3.5.2. BehaviourFor each of the beh

3.5.2. Behaviour
For each of the behavioural variables the mean ± SEM percentage of time dogs were observed performing each behavioural activity across all 9 days of the study are presented in Table 7. As observed in the main study, from S1 to M1 there was a marked reduction in the proportion of time dogs were observed standing and an increase in the proportion of time dogs were observed lying/sitting. These observations appeared to revert by M2 where there was a marked increase in the proportion of time dogs were observed standing and reduction in the proportion of time they were observed lying/sitting. The variable position was then seen to change again on M4 whereby the proportions of time lying/sitting increased at the expense of the proportion of time spent standing. Between M4 and M7 the proportion of time the dogs are observed standing slowly increased until S2. The location of the dogs within their kennel remained unchanged before, during and after auditory stimulation. From S1 to M1 there was a marked reduction in the proportion of time dogs spent barking and a corresponding increase in the proportion of time being silent but these changes were already waning by M2. Again, on M4 there was a marked reduction in the level of barking which slowly begins to increase over the remainder of the observation period until S2.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.5.2. พฤติกรรมสำหรับแต่ละตัวแปรพฤติกรรม ที่เปอร์เซ็นต์เฉลี่ย± SEM ของสุนัขเวลาถูกตั้งข้อสังเกตการทำกิจกรรมแต่ละพฤติกรรมทั่วทั้ง 9 วันของการศึกษาแสดงในตาราง 7 เป็นที่สังเกตใน การศึกษาหลัก จาก S1 ถึง M1 ที่มีแก้ไขในการลดสัดส่วนของเวลาที่สุนัขทำเครื่องหมายถูกตั้งข้อสังเกตสถานะและการเพิ่มขึ้นของสัดส่วนของเวลาที่สุนัขถูกสังเกตนอนนั่งเล่น ข้อสังเกตเหล่านี้ดูเหมือนจะ กลับ โดย M2 มีสัดส่วนที่ทำให้ ถูกสังเกตเวลาสุนัขยืนและลดสัดส่วนของเวลาที่พวกเขาได้สังเกตเห็นนอนนั่งเล่น ตำแหน่งที่ตัวแปรถูกแล้วเห็นการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งบน M4 โดยสัดส่วนของเวลานอนนั่งเล่นเพิ่มขึ้นค่าใช้จ่ายของสัดส่วนของเวลาที่ใช้ยืน ระหว่าง M4 และ M7 สัดส่วนของเวลาสุนัขจะปฏิบัติยืนขึ้นอย่างช้า ๆ จนถึง S2 ตำแหน่งที่ตั้งของสุนัขภายในกรงของพวกเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลงก่อน ระหว่าง และ หลังการกระตุ้นหู จาก S1 M1 ที่มีการใช้หมายลดสัดส่วนของเวลาสุนัขเห่า และมีการเพิ่มขึ้นในสัดส่วนของเวลาที่จะเงียบแต่การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้แล้วสวย โดย M2 อีกครั้ง ใน M4 ได้ลดระดับของเห่าหมายซึ่งค่อย ๆ เริ่มเพิ่มมากขึ้นส่วนที่เหลือของระยะเวลาสังเกตถึง S2

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.5.2 พฤติกรรม
สำหรับแต่ละตัวแปรพฤติกรรมค่าเฉลี่ยร้อยละ± SEM ของสุนัขเวลาถูกตั้งข้อสังเกตการดำเนินการแต่ละกิจกรรมพฤติกรรมในทุกวันที่ 9 ของการศึกษาจะถูกนำเสนอในตารางที่ 7 ในฐานะที่เป็นข้อสังเกตในการศึกษาหลักจากการ S1 M1 มีการลดการทำเครื่องหมาย ในสัดส่วนของสุนัขเวลาที่ถูกตั้งข้อสังเกตการยืนและการเพิ่มขึ้นในสัดส่วนของสุนัขเวลาที่ถูกตั้งข้อสังเกตนอน / ห้องนั่งเล่น ข้อสังเกตเหล่านี้ปรากฏเพื่อย้อนกลับไปโดย M2 ที่มีความชัดเจนมากขึ้นในสัดส่วนของสุนัขเวลาที่ถูกตั้งข้อสังเกตการยืนและการลดลงในสัดส่วนของเวลาที่พวกเขาถูกตั้งข้อสังเกตนอน / นั่ง ตำแหน่งตัวแปรก็เห็นแล้วมีการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งใน M4 โดยสัดส่วนของเวลานอน / นั่งเพิ่มขึ้นค่าใช้จ่ายของสัดส่วนของเวลาที่ใช้ยืนอยู่ที่ ระหว่าง M4 และ M7 สัดส่วนของเวลาที่สุนัขจะสังเกตเห็นยืนเพิ่มขึ้นช้าจน S2 สถานที่ตั้งของสุนัขภายในสุนัขของพวกเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลงก่อนระหว่างและหลังการกระตุ้นการได้ยิน จาก S1 เพื่อ M1 มีการลดการทำเครื่องหมายในสัดส่วนของสุนัขเวลาที่ใช้เห่าและเพิ่มขึ้นสอดคล้องกันในสัดส่วนของเวลาที่ถูกเงียบ แต่การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้แล้วลดลงโดย M2 อีกครั้งใน M4 มีการลดการทำเครื่องหมายในระดับของการเห่าซึ่งค่อย ๆ เริ่มที่จะเพิ่มขึ้นในช่วงที่เหลือของช่วงเวลาการสังเกตจนกระทั่ง S2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.5.2 . พฤติกรรมสำหรับแต่ละตัวแปรเชิงพฤติกรรมหมายถึงเปอร์เซ็นต์ของสุนัขเวลา± SEM พบการแสดงแต่ละพฤติกรรมกิจกรรมทั้ง 9 วันของการศึกษาจะถูกนำเสนอในโต๊ะ 7 ที่พบในการศึกษาหลักจาก S1 กับ M1 มีเครื่องหมายการลดลงในสัดส่วนของเวลา สุนัขที่พบยืนอยู่และมีการเพิ่มสัดส่วนของสุนัขเวลาพบนอน / นั่ง ข้อสังเกตเหล่านี้ดูเหมือนจะกลับโดย M2 ซึ่งมีการปรับตัวเพิ่มขึ้นในสัดส่วนของเวลา สุนัขที่พบยืนอยู่และลดในสัดส่วนของเวลาที่พวกเขาพบนอน / นั่ง ตามตำแหน่งที่เห็นแล้วจะเปลี่ยนอีกครั้งใน M4 ซึ่งสัดส่วนของเวลา นอน / นั่งเพิ่มขึ้นในค่าใช้จ่ายในสัดส่วนของเวลาที่ใช้ยืน ระหว่าง M4 M7 สัดส่วนของเวลาที่สุนัขจะสังเกตยืนอยู่ค่อยๆเพิ่มขึ้น จน S2 . สถานที่ตั้งของสุนัขในสุนัขของพวกเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง ก่อน ระหว่าง และหลังการกระตุ้นการได้ยิน . จาก S1 กับ M1 มีเครื่องหมายการลดลงในสัดส่วนของเวลาหมาเห่า และใช้เวลาที่เพิ่มขึ้นในสัดส่วนของเวลาที่เงียบ แต่การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้ลดลงโดย M2 อีกครั้งใน M4 มีเครื่องหมายการลดลงในระดับของเห่าซึ่งจะค่อยๆ เพิ่มขึ้นกว่าส่วนที่เหลือของช่วงทัณฑ์บนจนกว่า S2 .