My first response to functionalism

My first response to functionalism is that the mere possibility of intelligence supported by physical systems other than brains is not sufficient to undercut the mind-brain identity hypothesis. Despite decades of search for extraterrestrial intelligence, we have no evidence that there are minds
anywhere in the universe except on our meager planet. If such evidence arises and we can discern anything at all about the nature of intelligent beings other than humans, I will be eager to see what can be learned about their thinking processes. If their intelligence derives from physical systems very different from our brains, I will be happy to retreat to the more modest hypothesis that human minds are brains.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันตอบสนองแรก functionalism เป็นที่อาจเกิดขึ้นเพียงปัญญาที่ได้รับการสนับสนุน โดยระบบทางกายภาพไม่ใช่สมองไม่เพียงพอไปสมมติฐานตัวสมองจิตใจ แม้ มีมานานหลายทศวรรษของเซติ เรามีหลักฐานไม่ว่า มีจิตใจที่ใดก็ได้ในจักรวาลยกเว้นบนโลกของเราไม่เพียงพอ หากหลักฐานดังกล่าวเกิดขึ้น และเราสามารถมองเห็นอะไรที่เกี่ยวกับธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตที่ฉลาดไม่ใช่มนุษย์ ฉันจะไม่อยากดูสิ่งที่สามารถเรียนรู้เกี่ยวกับกระบวนการคิด ถ้าสติปัญญาของพวกเขามาจากระบบจริงมากแตกต่างจากสมองของเรา ฉันจะยินดีที่จะถอยกลับไปจิตใจมนุษย์สมองทฤษฏีเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตอบสนองครั้งแรกของฉันที่จะ functionalism คือว่าเป็นไปได้เพียงของปัญญาได้รับการสนับสนุนโดยระบบทางกายภาพอื่น ๆ กว่าสมองไม่เพียงพอที่จะทำลายตัวตนความคิดของสมองสมมติฐาน แม้จะมีหลายทศวรรษของเซติเรามีหลักฐานว่ามีจิตใจเป็นที่ใดก็ได้ในจักรวาลยกเว้นบนดาวเคราะห์น้อยของเรา
หากหลักฐานดังกล่าวเกิดขึ้นและเราสามารถมองเห็นอะไรเลยเกี่ยวกับธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่ชาญฉลาดกว่ามนุษย์ผมจะกระตือรือร้นที่จะเห็นสิ่งที่สามารถเรียนรู้เกี่ยวกับกระบวนการคิดของพวกเขา ถ้าสติปัญญาของพวกเขามาจากระบบทางกายภาพที่แตกต่างกันมากจากสมองของเราก็จะมีความสุขที่จะล่าถอยไปสมมติฐานเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นว่าจิตใจของมนุษย์มีสมอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การตอบสนองแรกของฉันในการทำงานนั้นเป็นเพียงความเป็นไปได้ของการสนับสนุนจากระบบอื่น ๆ กว่าสมองทางกายภาพไม่เพียงพอที่จะบั่นทอนจิตใจ สมอง เอกลักษณ์ของสมมติฐาน แม้จะมีทศวรรษของโรตี เราไม่มีหลักฐานว่ามีจิตใจ
ที่ใดก็ได้ในจักรวาลนอกจากบนโลกใบน้อยของเราหากหลักฐานดังกล่าวเกิดขึ้น และเราสามารถมองเห็นอะไรที่เกี่ยวกับธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆฉลาด กว่ามนุษย์จะได้รับความกระตือรือร้นที่จะเห็นสิ่งที่สามารถเรียนรู้เกี่ยวกับกระบวนการคิด . ถ้าสติปัญญาที่มาจากระบบที่แตกต่างกันมากจากสมองทางกายภาพของเรา , ฉันยินดีที่จะถอยให้เจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้น สมมติฐานที่ว่า จิตใจของมนุษย์มีมันสมอง .