CONCLUSIONSWithin the limits of thi

CONCLUSIONS
Within the limits of this study, the following conclusions
were drawn:
1. Dental occlusal structure is a cofactor that
accounts for only a small part of the temporomandibular
disorder patient samples studied (no more than
4.8% to 27.1% of the log likelihood). Although the
association of occlusion is definitely not zero, it should
not be overstated.
2. Nonocclusal variables (at least 73% to 95% of the log
likelihood unaccounted for) may be as or more important,
implying that a broad comprehensive work-up of all
TMD patients is required to produce a diagnosis. EffecTHE
JOURNAL OF PROSTHETIC DENTISTRY PULLINGER AND SELIGMAN
74 VOLUME 83 NUMBER 1
tive treatment should be similarly multifactor and probably
multidisciplinary-based in many patients.
3. It is impossible to draw etiologic interpretations in
prevalence-based models, and some occlusal variation
may be a consequence rather than a cause of TMD.
4. Single variables have more limited predictive value
for multifactorial problems in complex biologic systems
because they cannot exist in isolation. Therefore, sensitivity-specificity
testing of single occlusal variables had
lower yield in the current study than the multifactor
models presented.
5. It takes sets of adverse variables to model TMD.
The combination of occlusal variables appears to be disease
specific.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปภายในขีดจำกัดของการศึกษานี้ สรุปดังนี้วาด:1. ทันตกรรมอาจต้องเคลือบเป็นตัวกระตุ้นที่บัญชีเพียงส่วนเล็ก ๆ ของการขาผิดปกติของผู้ป่วยตัวอย่างที่ศึกษา (ไม่เกิน4.8-27.1% โอกาสบันทึก) แม้ว่าการสมาคมอุดตันไม่แน่นอนเป็นศูนย์ ควรไม่ได้คุยโว2. ตัวแปร nonocclusal (น้อย 73% ไปยัง 95% ของล็อกความเป็นไปได้สูงสำหรับ) อาจจะเป็น หรือความ สำคัญหน้าที่ที่เป็นวงกว้างครอบคลุมแต่งงานทั้งหมดกรมอุตุฯ ผู้ป่วยจำเป็นต้องมีการวินิจฉัย EffecTHEสมุดรายวันของ SELIGMAN และทันตกรรม PULLINGERหมายเลขไดรฟ์ข้อมูล 74 83 1tive รักษาควร multifactor ในทำนองเดียวกัน และอาจสหสาขาวิชาชีพตามในผู้ป่วยจำนวนมาก3. ไม่สามารถวาด etiologic ตีความในความชุกตามรุ่น และการเปลี่ยนแปลงบางอย่างอาจต้องเคลือบอาจได้ผลมากกว่าสาเหตุของกรมอุตุฯ4. ตัวแปรเดี่ยวมีจำกัดกว่าค่าทำนายสำหรับปัญหา multifactorial ในระบบ biologic ที่ซับซ้อนเพราะพวกเขาไม่สามารถอยู่ในการแยก ดังนั้น ความไวความจำเพาะมีการทดสอบตัวแปรอาจต้องเคลือบเดียวผลผลิตต่ำในการศึกษาปัจจุบันกว่า multifactor ที่รุ่นที่นำเสนอ5.สามารถใช้ชุดของตัวแปรผลรุ่นกรมอุตุฯการรวมกันของตัวแปรอาจต้องเคลือบปรากฏ เป็นโรคเฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุป
ภายในขอบเขตของการศึกษาครั้งนี้ได้ข้อสรุปต่อไปนี้
ถูกวาด:
1 โครงสร้างด้านบดเคี้ยวทันตกรรมเป็นปัจจัยที่
บัญชีสำหรับเพียงส่วนเล็ก ๆ ของ temporomandibular
ความผิดปกติของกลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยศึกษา (ไม่เกิน
4.8% เป็น 27.1% ของโอกาสในการเข้าสู่ระบบ) แม้ว่า
ความสัมพันธ์ของการบดเคี้ยวแน่นอนไม่เป็นศูนย์ก็ควร
จะไม่ได้คุยโว.
2 ตัวแปร Nonocclusal (อย่างน้อย 73% ถึง 95% ของบันทึก
ความน่าจะแปลกสำหรับ) อาจจะเป็นหรือมีความสำคัญมากขึ้น
หมายความว่าในวงกว้างที่ครอบคลุมการทำงานของทุก
ผู้ป่วย TMD เป็นสิ่งจำเป็นในการผลิตการวินิจฉัย EffecTHE
วารสารทันตกรรมประดิษฐ์ PULLINGER และ SELIGMAN
74 VOLUME 83 จำนวน 1
รักษา Tive ควรจะเป็นในทำนองเดียวกัน Multifactor และอาจ
สหสาขาวิชาชีพที่อยู่ในผู้ป่วยจำนวนมาก.
3 มันเป็นไปไม่ได้ที่จะดึงการตีความสาเหตุใน
รุ่นชุก-based และบางรูปแบบบดเคี้ยว
อาจจะเป็นผลมามากกว่าสาเหตุของ TMD ได้.
4 ตัวแปรเดียวมีค่าพยากรณ์ที่ จำกัด มากขึ้น
สำหรับปัญหา multifactorial ในระบบทางชีววิทยาที่ซับซ้อน
เพราะพวกเขาไม่สามารถอยู่ในการแยก ดังนั้นความไวจำเพาะ
การทดสอบของตัวแปรด้านบดเคี้ยวเดียวมี
อัตราผลตอบแทนที่ต่ำกว่าในการศึกษาในปัจจุบันกว่า Multifactor
รุ่นที่นำเสนอ.
5 มันต้องใช้ชุดของตัวแปรที่ไม่พึงประสงค์ในการจำลอง TMD.
การรวมกันของตัวแปรด้านบดเคี้ยวที่ดูเหมือนจะเป็นโรค
ที่เฉพาะเจาะจง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปภายในขอบเขตของการศึกษานี้ ข้อสรุปต่อไปนี้เขียน :1 . โครงสร้างจุดสบฟันเป็นโคแฟกเตอร์ที่บัญชีสำหรับเพียงส่วนเล็ก ๆของข้อต่อขากรรไกรความผิดปกติของผู้ป่วย ตัวอย่าง ( ไม่เกิน4.8 ร้อยละ 27.1 ลบ % ของบันทึกโอกาส ) แม้ว่าสมาคมโรงเรียนไม่ใช่ศูนย์มันควรไม่ได้พูดเกินไป2 . ตัวแปร nonocclusal ( อย่างน้อย 73 % ถึง 95% ของปูมบันทึกน่าจะเป็นตัว ) อาจจะ เป็น หรือ ที่สำคัญหมายความว่ามีการปรับปรุงใหม่ที่ครอบคลุมกว้างของทั้งหมดผู้ป่วยจะต้องผลิตสนับสนุนการวินิจฉัยโรค effectheวารสารทันตกรรมและ Seligman pullinger เทียมเล่ม 74 83 จำนวน 1การรักษาจะต้องเหมือนกับ multifactor tive และอาจจะโดยสหสาขาวิชาชีพในผู้ป่วยหลายคน3 . มันเป็นไปไม่ได้ที่จะวาด etiologic ตีความในความชุกตามรูปแบบ และบางจุดสบการเปลี่ยนแปลงอาจเป็นผลมาจากมากกว่าเพราะ TMD .4 . ตัวแปรเดียวมีมากกว่าค่าพยากรณ์จำกัดสำหรับปัญหา multifactorial ในระบบทางชีววิทยาที่ซับซ้อนเพราะพวกเขาไม่ได้อยู่ในการแยก . ดังนั้น ความไวความจำเพาะการทดสอบตัวแปรเดียว มีจุดสบผลผลิตลดลง ในการศึกษาปัจจุบันกว่า multifactorรูปแบบนำเสนอ5 . ใช้ชุดของตัวแปรที่ไม่พึงประสงค์เพื่อสนับสนุนรูปแบบ .การรวมกันของตัวแปรจุดสบปรากฏเป็น โรคที่เฉพาะเจาะจง