CASE STUDYInflation and Unemploymen

CASE STUDY
Inflation and Unemployment in the United States Because inflation and unemployment are such important measures of economic performance, macroeconomic developments are often viewed through the lens of the Phillips curve.
Figure 13-3 displays the history of inflation and unemployment in the United States from 1960 to 2008.

This data, spanning almost half a century, illustrates some of the causes of rising or falling inflation.
The 1960s showed how policymakers can, in the short run, lower unemployment at the cost of higher inflation.
The tax cut of 1964, together with expansionary monetary policy, expanded aggregate demand and pushed the unemployment rate below 5 percent.
This expansion of aggregate demand continued in the late 1960s largely as a by-product of government spending for the Vietnam War. Unemployment fell lower and inflation rose higher than policymakers intended.
The 1970s were a period of economic turmoil.
The decade began with policymakers trying to lower the inflation inherited from the 1960s.
President Nixon imposed temporary controls on wages and prices, and the Federal Reserve engineered a recession through contractionary monetary policy, but the inflation rate fell only slightly.
The effects of wage and price controls ended when the controls were lifted, and the recession was too small to counteract the inflationary impact of the boom that had preceded it.
By 1972 the unemployment rate was the same as a decade earlier, while inflation was 3 percentage points higher.
Beginning in 1973 policymakers had to cope with the large supply shocks caused by the Organization of Petroleum Exporting Countries (OPEC).
OPEC first raised oil prices in the mid-1970s, pushing the inflation rate up to about 10 percent.
This adverse supply shock, together with temporarily tight monetary policy, led to a recession in 1975. High unemployment during the recession reduced inflation somewhat, but further OPEC price hikes pushed inflation up again in the late 1970s.

The 1980s began with high inflation and high expectations of inflation.
Under the leadership of Chairman Paul Volcker, the Federal Reserve doggedly pursued monetary policies aimed at reducing inflation.
In 1982 and 1983 the unemployment rate reached its highest level in 40 years.
High unemployment,aided by a fall in oil prices in 1986, pulled the inflation rate down from about 10 percent to about 3 percent.
By 1987 the unemployment rate of about 6 percent was close to most estimates of the natural rate.
Unemployment continued to fall through the 1980s, however, reaching a low of 5.2 percent in 1989 and beginning a new round of demand-pull inflation.

Compared to the preceding 30 years, the 1990s and early 2000s were relatively quiet.
The 1990s began with a recession caused by several contractionary shocks to aggregate demand:
tight monetary policy, the savings-and-loan crisis, and a fall in consumer confidence coinciding with the Gulf War.
The unemployment rate rose to 7.3 percent in 1992, and inflation fell slightly.
Unlike in the 1982 recession, unemployment in the 1990 recession was never far above the natural rate,so the effect on inflation was small. Similarly, a recession in 2001 (discussed in Chapter 11) raised unemployment, but the downturn was mild by historical standards,and the impact on inflation was once again slight.
A more severe recession beginning in 2008 (also discussed in Chapter 11) looked like it might put more significant downward pressure on inflation—although the full magnitude of this event was uncertain as this book was going to press.

Thus, U.S. macroeconomic history exhibits the two causes of changes in the inflation rate that we encountered in the Phillips curve equation. The 1960s and 1980s show the two sides of demand-pull inflation:
in the 1960s low unemployment pulled inflation up, and in the 1980s high unemployment pulled inflation down.
The oil-price hikes of the 1970s show the effects of cost-push inflation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรณีศึกษา
อัตราเงินเฟ้อและการว่างงานในสหรัฐอเมริกาเนื่องจากอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานมีมาตรการสำคัญดังกล่าวของประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ การพัฒนาเศรษฐกิจมหภาคมักดูผ่านเลนส์โค้งไขควง
รูป 13-3 แสดงประวัติของเงินเฟ้อและการว่างงานในสหรัฐอเมริกาจาก 1960 ถึง 2551

ข้อมูล รัฐเกือบครึ่งศตวรรษ แสดงสาเหตุของเพิ่มขึ้น หรือลดลงเงินเฟ้อบาง
1960s แสดงให้เห็นว่าผู้กำหนดนโยบายสามารถ ในระยะสั้นทำงาน ว่างงานต่ำกว่าค่าอัตราเงินเฟ้อสูงขึ้น
ภาษีตัดของ 1964 ร่วมกับนโยบายการเงินคลังขยายตัว ขยายอุปสงค์มวลรวม และอัตราการว่างงานต่ำกว่า 5 เปอร์เซ็นต์ของการผลักดันการ
การขยายตัวของอุปสงค์มวลรวมอย่างต่อเนื่องในช่วงปี 1960 ปลายส่วนใหญ่เป็นผลพลอยได้ของรัฐบาลที่ใช้จ่ายในสงครามเวียดนาม ว่างงานลดลงต่ำกว่าและอัตราเงินเฟ้อกุหลาบมากกว่าผู้กำหนดนโยบายวัตถุประสงค์การ
ทศวรรษ 1970 มีระยะเวลาของเศรษฐกิจ
ทศวรรษเริ่มกับผู้กำหนดนโยบายพยายามที่จะลดอัตราเงินเฟ้อที่มาจากปี 1960
ประธานาธิบดี Nixon บังคับควบคุมชั่วคราวค่าจ้างและราคา และธนาคารกลางวิศวกรรมถดถอยผ่านนโยบายการเงิน contractionary แต่อัตราเงินเฟ้อลดลงเพียงเล็กน้อย
ผลของการควบคุมค่าจ้างและราคาสิ้นสุดลงเมื่อตัวควบคุมถูกยก และภาวะถดถอยเล็กเกินไปที่จะถอนเงินเฟ้อผลกระทบของเสียงที่มีหน้า
โดย 1972 อัตราการว่างงานได้เหมือนกับทศวรรษก่อนหน้านี้ ในขณะที่อัตราเงินเฟ้อมี 3 จุดสูง.
มีจุดเริ่มต้นใน 1973 ผู้กำหนดนโยบายเพื่อรับมือกับแรงกระแทกซัพพลายขนาดใหญ่เกิดขึ้นโดยองค์กรของน้ำมันส่งออกประเทศ (โอเปก)
น้ำมันก่อนขึ้นราคาน้ำมันในในกลางทศวรรษ 1970 ผลักดันอัตราเงินเฟ้อถึงประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์
นี้อุปทานร้ายช็อก กับนโยบายการเงินแน่นชั่วคราว นำไปสู่ภาวะถดถอยในปี 1975 การว่างงานสูงในช่วงภาวะถดถอยลดลงอัตราเงินเฟ้อค่อนข้าง แต่ราคาน้ำมันเพิ่มเติม hikes แบบผลักเงินเฟ้อขึ้นอีกครั้งในปลายทศวรรษที่ 1970

ไฟต์เริ่มต้น ด้วยอัตราเงินเฟ้อสูงและคาดหวังที่สูงของเงินเฟ้อ
ภายใต้การนำของประธาน Paul Volcker เฟด doggedly ติดตามนโยบายการเงินเพื่อลดเงินเฟ้อ
ในปี 1982 และ 1983 อัตราการว่างงานถึงระดับสูงสุดในปี 40
สูงว่างงาน ช่วย โดยตกอยู่ในราคาน้ำมันในปี 1986 ดึงอัตราเงินเฟ้อลงจากประมาณร้อยละ 10 ไปประมาณ 3 เปอร์เซ็นต์
โดย 1987 อัตราว่างงานประมาณร้อยละ 6 อยู่ใกล้ประเมินมากที่สุดของธรรมชาติ
ต่อการตกผ่านไฟต์ แต่ ถึงต่ำร้อยละ 5.2 ในปี 1989 และเริ่มรอบใหม่ของ demand-pull เงินเฟ้อว่างงาน

เมื่อเทียบกับ 30 ปีก่อนหน้านี้ ปี 1990 และช่วงต้น 2000s เงียบ
ปี 1990 เริ่ม มีการถดถอยที่เกิดจากแรงกระแทก contractionary หลายอุปสงค์รวม:
งวดนโยบายการเงิน เงินฝากออมทรัพย์ และเงินกู้วิกฤต และตกอยู่ในความเชื่อมั่นของผู้บริโภคเนื่อง ด้วยสงครามอ่าว
อัตราว่างงานกุหลาบร้อยละ 7.3 ในปี 1992 และอัตราเงินเฟ้อลดลงเล็กน้อย
ต่างจากในภาวะถดถอย 1982 ว่างงานในภาวะเศรษฐกิจถดถอยปี 1990 ไม่ไกลเหนืออัตราธรรมชาติ ดังนั้นเงินเฟ้อผลเล็ก ในทำนองเดียวกัน ภาวะถดถอยในปี 2001 (กล่าวถึงในบทที่ 11) ยกว่างงาน แต่การชะลอตัวอ่อน โดยมาตรฐานประวัติศาสตร์ และผลกระทบต่ออัตราเงินเฟ้อได้อีกเล็กน้อย
การเริ่มถดถอยรุนแรงมากขึ้นในปี 2008 (ยังกล่าวในบทที่ 11) ดูเหมือนว่ามันอาจใส่ยิ่งลงแรงกดดันเงินเฟ้อซึ่งแม้ว่าขนาดเต็มของเหตุการณ์นี้ไม่แน่ใจกับหนังสือเล่มนี้กำลังจะกด

ดัง สหรัฐอเมริกา เศรษฐกิจมหภาคประวัติจัดแสดงสาเหตุของการเปลี่ยนแปลงในอัตราเงินเฟ้อที่เราพบในสมการเส้นโค้ง phillips สำหรับสอง ช่วงปี 1960 และทศวรรษที่ 1980 แสดงทั้งสองด้านของเงินเฟ้อ demand-pull:
ในปี 1960 ว่างงานต่ำดึงเงินเฟ้อขึ้น และในทศวรรษที่ 1980 การ ว่างงานสูงดึงเงินเฟ้อลง
พี่ราคาน้ำมันของสาว ๆ แสดงผลกระทบของอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรณีศึกษา
ภาวะเงินเฟ้อและการว่างงานในสหรัฐอเมริกาเนื่องจากอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานเป็นสำคัญ มาตรการทางเศรษฐกิจ , การพัฒนาเศรษฐกิจมหภาคมักมองผ่านเลนส์ของเส้นโค้งฟิลลิปส์
รูป 13-3 แสดงประวัติของอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานในสหรัฐอเมริกาจาก 1960 ถึงปี 2551

ข้อมูลนี้ครอบคลุมเกือบครึ่งศตวรรษแสดงให้เห็นถึงบางส่วนของสาเหตุของการเพิ่มขึ้นหรือลดลงในอัตราเงินเฟ้อ พบว่าร้อยละ 60
สามารถ เรียกสั้น ๆ ลดการเจ็บป่วย ที่ค่าใช้จ่ายของอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้น ลดภาษี
1964 ร่วมกับนโยบายการเงินผ่อนคลาย ขยายอุปสงค์รวมและผลักดันให้อัตราการว่างงานต่ำกว่า 5 เปอร์เซ็นต์
นี้การขยายตัวของอุปสงค์รวมต่อเนื่องในปลายทศวรรษที่ 1960 ส่วนใหญ่เป็นผลพลอยได้จากการใช้จ่ายของรัฐบาล เพื่อทำสงครามเวียดนาม การว่างงานลดลงต่ำ และอัตราเงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้นสูงกว่าร้อยละตั้งใจ
1970 เป็นช่วงเวลาของความวุ่นวายทางเศรษฐกิจ
ทศวรรษเริ่มมีปัญหาพยายามที่จะลดอัตราเงินเฟ้อที่สืบทอดมาจากยุค 60 .
ประธานาธิบดีนิกสัน กําหนดการควบคุมชั่วคราวเกี่ยวกับค่าจ้างและราคา และเฟดวางแผนเศรษฐกิจผ่านนโยบายการเงิน contractionary แต่อัตราเงินเฟ้อที่ลดลงเพียงเล็กน้อย
ผลของค่าจ้างและราคาควบคุมสิ้นสุดเมื่อการควบคุมจะถูกยกขึ้น และภาวะเศรษฐกิจถดถอยก็เล็กเกินไปแก้ผลกระทบต่อเงินเฟ้อของบูมที่นำหน้ามัน
โดย 1972 อัตราการว่างงานเป็นเช่นเดียวกับทศวรรษก่อนหน้านี้ ในขณะที่อัตราเงินเฟ้ออยู่ 3 คะแนนร้อยละสูงกว่า
เริ่มต้นในปี 1973 นโยบายที่จะรับมือกับอุปทานขนาดใหญ่กระแทกที่เกิดจากองค์การโอเปค ( OPEC )
โอเปกขึ้นราคาน้ำมันครั้งแรกใน 1970 , ผลักดันอัตราเงินเฟ้อขึ้นประมาณร้อยละ 10
นี่ไม่พึงประสงค์จัดหาช็อกด้วยนโยบายการเงินตึงตัวชั่วคราวนำไปสู่ภาวะถดถอยในปี 1975 การว่างงานสูงในช่วงภาวะเศรษฐกิจถดถอยลดลง เงินเฟ้อบ้าง แต่ต่อไปราคาอาจปรับขึ้นอีก สช. ผลักดันในปลายทศวรรษ 1980 เริ่ม

มีอัตราเงินเฟ้อสูง และความคาดหวังสูงของเงินเฟ้อ .
ภายใต้การนําของพอล Volcker ประธาน ,Federal Reserve ติดตามนโยบายการเงินอย่างดื้อรั้นมุ่งลดอัตราเงินเฟ้อ
ในปี 1982 และ 1983 อัตราการว่างงานอยู่ในระดับที่สูงที่สุดในรอบ 40 ปี
การว่างงานสูง , ช่วยโดย ตกอยู่ใน ราคาน้ำมันในปี 1986 ดึงอัตราเงินเฟ้อลดลงจากประมาณร้อยละ 10 ประมาณ 3 เปอร์เซ็นต์
โดย 1987 อัตราการว่างงานประมาณ 6 เปอร์เซ็นต์ ใกล้เคียงกับประมาณการส่วนใหญ่อัตราธรรมชาติ
การว่างงานยังคงตกผ่านไฟต์ อย่างไรก็ตาม ถึงต่ำ ร้อยละ 5.2 ในปี 1989 และเริ่มรอบใหม่ของความต้องการอัตราเงินเฟ้อดึง

เมื่อเทียบกับที่ผ่านมา 30 ปี 1990 และต้นยุค 2000 ได้ค่อนข้างเงียบ
1990 เริ่มมีการถดถอยที่เกิดจาก contractionary กระแทกหลายความต้องการรวม :
นโยบายการเงินตึงตัว เงินออมและเงินกู้วิกฤตและมีความเชื่อมั่นผู้บริโภคประจวบกับสงครามอ่าว
อัตราการว่างงานเพิ่มขึ้น 7.3 เปอร์เซ็นต์ในปี 1992 และอัตราเงินเฟ้อที่ลดลงเล็กน้อย
แตกต่างใน 1982 ตกต่ำ การว่างงานใน 1990 ยุโรปไม่เคยไกลสูงกว่าอัตราที่ธรรมชาติ ดังนั้นผลกระทบต่อเงินเฟ้อมีขนาดเล็ก ในทำนองเดียวกัน ถดถอยในปี 2001 ( ที่กล่าวถึงในบทที่ 11 ) ขึ้นการว่างงานแต่ทีก็อ่อนตามมาตรฐานทางประวัติศาสตร์และผลกระทบต่อภาวะเงินเฟ้อได้อีกเล็กน้อย
a รุนแรงมากขึ้นช่วงเริ่มต้นในปี 2008 ( ยังกล่าวถึงในบทที่ 11 ) เหมือนมันอาจจะวางแบบลงดันเงินเฟ้อ แม้ว่าขนาดเต็มของเหตุการณ์นี้ก็ไม่แน่ใจว่าหนังสือเล่มนี้กำลังจะกด

ดังนั้น , สหรัฐอเมริกาประวัติศาสตร์เศรษฐกิจมหภาคแสดงสองสาเหตุของการเปลี่ยนแปลงในอัตราเงินเฟ้อที่เราพบในเส้นฟิลลิปส์สมการ 1960 และ 1980 แสดงทั้งสองด้านของความต้องการอัตราเงินเฟ้อดึง :
ใน 1960 การว่างงานต่ำดึงอัตราเงินเฟ้อขึ้น และในช่วงปี 1980 การว่างงานสูงดึงเงินเฟ้อลง
ราคาน้ำมันปรับของปี 1970 แสดงผลของเงินเฟ้อที่เกิดจากต้นทุน