nothing can be done to control poll

nothing can be done to control pollution from the industrial sector, the environment will
become unbearable. The recent study of the Thailand Development Research Institute-TDRI
indicates that the quantity of hazardous waste produced is expected to reach 6 million tons by
the year 2001 compared to 1.1 million tons in 1986. Most of this waste is generated directly
by the manufacturing sector. Furthermore, a number of recurring serious accidents supports
an assertion that Thai bureaucrat is too incompetent to cope with problems emerging from the
industrialization process.
To stress my point, a high economic growth in the Thai economy from the 1950s to
the 1980s might have come about as a result of two conditions; high population growth and
damage to the environmental resource, namely deforestation. The agricultural sector was
deployed to generate economic growth and revenue to feed industrialists in the city until the
1970s. The continuous growth of this sector with scanty technological progress lends support
to the notion that Thai farmers were heavily squeezed by the Thai state. The surprising
feature of agricultural growth was that Thailand was probably the only country in Asia where
cultivated land per agricultural worker actually increased until 1977 (see Siamwalla, 1991).
The simple answer lies in the fact that land abundance enabled Thai farmers to expand land
ownership from the 1940s to the late 1970s without a break. This also means that agriculture
has been able to absorb large amounts of labour, namely seasonal labour. A fact which
accounts for Thailand still having a larger proportion of its labour force in this sector than
other Asian countries with a similar income level. What is certain is that the availability of
land has given Thailand a strong comparative advantage in agriculture. However, since the
1980s when the state abolished forest concessions, this natural advantage has been eroded.
The monsoon season also significantly affects the labour force in Thailand, especially in the
peak season when more labour is required. In a long slack season, hundreds of thousands of
agricultural workers have to seek jobs in the city or other places far from their home.
It is apparent that high economic growth from the 1950s to the 1970s was responsible
for rapid deforestation in Thailand which has now turned into a major national problem.
Ninety million rai of forest were denuded between 1960 and 1990 at the average of three
million rai per year. Less than 28 per cent of the country (about 90 million rai is now under
forest cover (see Panayoutou and Parasuk, 1990; Panayoutou and Sungsuwan, 1989). As a
result, Thailand ranks as one of the most rapid deforestation countries in the post-war period

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่สามารถทำการควบคุมมลพิษจากภาคอุตสาหกรรม สภาพแวดล้อมที่จะกลายเป็นความ การศึกษาล่าสุดของประเทศไทยพัฒนาวิจัยสถาบัน-TDRIบ่งชี้ว่า ปริมาณของเสียอันตรายที่ผลิตคาดว่าจะถึง 6 ล้านตันโดยปี 2001 เมื่อเทียบกับ 1.1 ล้านตันในปี 1986 ส่วนใหญ่ของเสียนี้จะถูกสร้างขึ้นโดยตรงโดยภาคการผลิต นอกจากนี้ จำนวนการเกิดอุบัติเหตุร้ายแรงสนับสนุนยืนยันมี bureaucrat ที่ไทยจะไร้ความสามารถเกินกว่าจะรับมือกับปัญหาที่เกิดขึ้นจากการกระบวนการทวีความรุนแรงมากขึ้นความเครียดของฉันจุด การเติบโตทางเศรษฐกิจสูงในเศรษฐกิจไทยจากช่วงทศวรรษ 1950 การไฟต์อาจมาจากสองเงื่อนไข เจริญเติบโตของประชากรสูง และความเสียหายต่อทรัพยากรสิ่งแวดล้อม คือการทำลายป่า ภาคการเกษตรได้ปรับใช้เพื่อสร้างการเติบโตทางเศรษฐกิจและรายได้เลี้ยงนักในเมืองจนถึงการทศวรรษ 1970 การการเติบโตอย่างต่อเนื่องของภาคนี้มีความก้าวหน้าเทคโนโลยี scanty ยืดสนับสนุนกับแนวคิดที่ว่า เกษตรกรไทยได้มากคั้น โดยรัฐไทย น่าแปลกใจคุณลักษณะของการเติบโตด้านการเกษตรประเทศไทยเป็นประเทศเดียวในเอเชียคงที่ที่cultivated แลนด์ต่อผู้ปฏิบัติงานด้านการเกษตรที่เพิ่มขึ้นจริง จนถึง 1977 (ดู Siamwalla, 1991)คำตอบง่าย ๆ คือในความเป็นจริงที่แผ่นดินอุดมสมบูรณ์เปิดใช้งานเกษตรกรขยายที่ดินเจ้าทศวรรษ 1940 โดยให้ปลายทศวรรษที่ 1970 โดยไม่หยุดพัก นี้ยังหมายถึง การเกษตรที่ได้สามารถดูดซับแรงงาน แรงงานที่ตามฤดูกาลได้แก่จำนวนมาก ความจริงที่บัญชีสำหรับประเทศไทยยัง มีสัดส่วนใหญ่ของแรงงานของในภาคนี้มากกว่าประเทศในเอเชียอื่น ๆ ด้วยระดับรายได้เหมือนกัน มีอะไรบางอย่างคือ ความพร้อมของที่ดินได้ให้ไทยประโยชน์เปรียบเทียบความแข็งแรงในการเกษตร อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการไฟต์เมื่อรัฐยกเลิกสัมปทานป่า ประโยชน์จากธรรมชาตินี้ได้ถูกกัดเซาะฤดูมรสุมจะส่งผลกระทบต่อกำลังแรงงานในประเทศไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการช่วง peak season เมื่อมากกว่าแรงงานที่ถูกต้อง ในฤดูกาลขึงยาว หลายร้อยหลายพันคนงานเกษตรหางานในเมืองหรือสถานอื่น ๆ ที่ไกลจากบ้านของพวกเขาได้เห็นได้ชัดเจนว่า เศรษฐกิจเจริญเติบโตสูงจากช่วงทศวรรษ 1950 ถึงทศวรรษ 1970 รับผิดชอบการตัดไม้ทำลายป่าอย่างรวดเร็วในประเทศไทยซึ่งขณะนี้ได้เปิดเป็นปัญหาแห่งชาติสำคัญ90 ล้านไร่ป่าถูก denuded ระหว่าง 1960 และ 1990 ที่ค่าเฉลี่ยของ 3ไร่ล้านต่อปี น้อยกว่า 28 ร้อยละของประเทศ (ประมาณ 90 ล้านไร่อยู่ตอนนี้ครอบคลุมป่า (ดู Panayoutou และ Parasuk, 1990 Panayoutou และ Sungsuwan, 1989) เป็นการผล ประเทศไทยเป็นอันดับหนึ่งของประเทศตัดไม้ทำลายป่าอย่างรวดเร็วที่สุดในระยะหลังสงคราม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีอะไรสามารถทำได้ในการควบคุมมลพิษจากภาคอุตสาหกรรมสภาพแวดล้อมที่จะกลายเป็นเหลือทน ผลการศึกษาล่าสุดของการพัฒนาประเทศไทยสถาบันวิจัย-TDRI
ชี้ให้เห็นว่าปริมาณของเสียอันตรายที่ผลิตคาดว่าจะถึง 6
ล้านตันในปี2001 เมื่อเทียบกับ 1.1 ล้านตันในปี 1986
ส่วนใหญ่เสียนี้จะถูกสร้างขึ้นโดยตรงจากภาคการผลิต นอกจากนี้จำนวนของที่เกิดขึ้นอุบัติเหตุร้ายแรงสนับสนุนยืนยันว่าข้าราชการไทยไร้ความสามารถเกินกว่าที่จะรับมือกับปัญหาที่เกิดขึ้นจากกระบวนการอุตสาหกรรม. เพื่อเน้นจุดของฉัน, การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจสูงในเศรษฐกิจไทยจากปี 1950 ที่จะปี1980 อาจจะได้มาเกี่ยวกับ เป็นผลมาจากเงื่อนไขสอง; การเติบโตของประชากรสูงและเกิดความเสียหายต่อทรัพยากรสิ่งแวดล้อมคือตัดไม้ทำลายป่า ภาคเกษตรที่ถูกนำไปใช้ในการสร้างการเติบโตทางเศรษฐกิจและรายได้ให้กับอุตสาหกรรมอาหารในเมืองจนถึงปี1970 การเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องของภาคที่มีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีนี้ไม่เพียงพอให้การสนับสนุนความคิดที่ว่าเกษตรกรไทยถูกบีบอย่างหนักจากรัฐไทย น่าแปลกใจคุณลักษณะของการเจริญเติบโตทางการเกษตรคือการที่ประเทศไทยอาจจะเป็นประเทศเดียวในเอเชียที่พื้นที่เพาะปลูกต่อผู้ปฏิบัติงานทางการเกษตรเพิ่มขึ้นจริงจนถึง1977 (ดูสยามวาลา, 1991). คำตอบง่ายๆอยู่ในความจริงที่อุดมสมบูรณ์ที่ดินเปิดใช้งานเกษตรกรไทยที่จะขยายที่ดินกรรมสิทธิ์จากปี 1940 ถึงปลายปี 1970 โดยไม่หยุดพัก นอกจากนี้ยังหมายความว่าการเกษตรที่ได้รับสามารถที่จะดูดซับจำนวนมากของแรงงานคือแรงงานตามฤดูกาล ความจริงที่บัญชีสำหรับประเทศไทยยังคงมีสัดส่วนขนาดใหญ่ของกำลังแรงงานในภาคกว่านี้ประเทศในเอเชียอื่นๆ ที่มีระดับรายได้ที่คล้ายกัน คืออะไรบางอย่างที่ความพร้อมของที่ดินได้ให้ประเทศไทยได้เปรียบเชิงเปรียบเทียบที่แข็งแกร่งในด้านการเกษตร อย่างไรก็ตามตั้งแต่ปี 1980 เมื่อรัฐยกเลิกสัมปทานป่าไม้ธรรมชาติประโยชน์นี้ได้รับการกัดเซาะ. ฤดูมรสุมยังส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญแรงงานในประเทศไทยโดยเฉพาะอย่างยิ่งในฤดูจุดสูงสุดเมื่อแรงงานมากขึ้นจะต้อง ในฤดูกาลหย่อนยาวหลายร้อยหลายพันคนงานเกษตรมีการแสวงหางานในเมืองหรือสถานที่อื่น ๆ ที่ห่างไกลจากบ้านของพวกเขา. มันเห็นได้ชัดว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจสูงจากปี 1950 ที่จะปี 1970 เป็นผู้รับผิดชอบสำหรับการตัดไม้ทำลายป่าอย่างรวดเร็วในประเทศไทยที่มีในขณะนี้กลายเป็นปัญหาระดับชาติที่สำคัญ. เก้าสิบล้านไร่ของป่าถูกโล่งระหว่าง 1960 และ 1990 ที่ค่าเฉลี่ยของสามล้านไร่ต่อปี น้อยกว่าร้อยละ 28 ของประเทศ (ประมาณ 90 ล้านไร่ขณะนี้อยู่ระหว่างป่าปกคลุม(ดู Panayoutou และ Parasuk 1990. Panayoutou และ Sungsuwan, 1989) เป็นผลให้ประเทศไทยจัดอันดับให้เป็นหนึ่งในการทำลายป่าอย่างรวดเร็วที่สุดประเทศในการโพสต์ระยะเวลา -war

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีอะไรที่สามารถทำได้เพื่อควบคุมมลพิษจากภาคอุตสาหกรรม สภาพแวดล้อมจะ
กลายเป็นเหลือทน การศึกษาของสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย
แสดงว่าปริมาณของเสียอันตรายที่คาดว่าจะสูงถึง 6 ล้านตัน โดยเมื่อเทียบกับปี 2544
1.1 ล้านตันในปี 1986 ที่สุดของเสียนี้จะถูกสร้างขึ้นโดยตรง
โดยภาคการผลิตนอกจากนี้ ตัวเลขของอุบัติเหตุร้ายแรงที่เกิดขึ้นเป็นการยืนยันว่าไทยสนับสนุน
ข้าราชการก็ไม่สามารถรับมือกับปัญหาที่เกิดขึ้นจากกระบวนการอุตสาหกรรม
.
เน้นประเด็น การเติบโตทางเศรษฐกิจสูงในไทยจากยุค 50

ไฟต์อาจจะมาเกี่ยวกับผลของการเติบโตของประชากรสูงสองเงื่อนไข
และความเสียหายต่อทรัพยากรสิ่งแวดล้อมได้แก่ การทำลายป่า ภาคเกษตร
ใช้งานเพื่อสร้างการเติบโตทางเศรษฐกิจและรายได้ให้ครัวเรือนในเมืองจนกระทั่ง
1970 อย่างต่อเนื่อง การเจริญเติบโตของภาคนี้ มีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีความขัดสนยืมสนับสนุน
กับความคิดที่ว่า ชาวนาไทยถูกบีบอย่างหนักโดยรัฐไทย น่าแปลกใจ
คุณลักษณะของการพัฒนาการเกษตรที่ประเทศไทยอาจเป็นประเทศเดียวในภูมิภาคเอเชียที่
ที่ดินเพาะปลูกต่อลูกจ้างในภาคการเกษตรเพิ่มขึ้นจริง ๆ แล้ว จนกระทั่งปี 1977 ( เห็น สยามวาลา , 1991 ) .
คำตอบอยู่ในความเป็นจริงที่อุดมสมบูรณ์ที่ดินทำให้ชาวนาไทยเพื่อขยายที่ดิน
ความเป็นเจ้าของจากทศวรรษปี 1970 โดยไม่หยุดพัก นอกจากนี้ยังหมายความว่าการเกษตร
มีความสามารถในการดูดซับจำนวนมากของแรงงานตามฤดูกาล ได้แก่ แรงงาน ความจริงที่
บัญชีสำหรับประเทศไทยยังคงมีสัดส่วนขนาดใหญ่ของแรงงานในภาคนี้มากกว่า
ประเทศในแถบเอเชียอื่น ๆที่มีระดับที่คล้ายกันรายได้ คืออะไรบางอย่างที่ห้องพักของแผ่นดินไทย
ได้รับความได้เปรียบที่แข็งแกร่งในการเกษตร แต่เนื่องจาก
1980 เมื่อรัฐยกเลิกสัมปทานป่าไม้ ประโยชน์จากธรรมชาตินี้ได้ถูกกัดเซาะ .
ฤดูมรสุมอย่างมีนัยสำคัญส่งผลกระทบต่อแรงงานไทย โดยเฉพาะในฤดูจุดสูงสุดเมื่อแรงงานมากขึ้น
ที่จําเป็น ในฤดูกาลอีกยาว หลายร้อยหลายพัน
เกษตรกรต้องแสวงหางานในเมืองหรือสถานที่อื่น ๆ ห่างไกลจากบ้านของพวกเขา .
มันเป็นที่ชัดเจนว่า การขยายตัวทางเศรษฐกิจสูงจากปี 1950 ถึง 1970 เป็นผู้รับผิดชอบ
สำหรับการตัดไม้ทำลายป่าอย่างรวดเร็วในประเทศไทย ซึ่งขณะนี้ได้กลายเป็นปัญหาใหญ่ระดับชาติ .
เก้าสิบล้านไร่ของป่าถูกพัฒนาระหว่าง 1960 และ 1990 ที่เฉลี่ย 3
ล้านไร่ต่อปี น้อยกว่า 28 เปอร์เซ็นต์ของประเทศ ( ประมาณ 90 ล้านไร่ ขณะนี้อยู่ระหว่าง
ปกป่า ( ดู panayoutou ศรัยและ ,1990 ; panayoutou และ sungsuwan , 1989 ) โดย
การจัดอันดับประเทศไทยเป็นหนึ่งในประเทศการตัดไม้ทำลายป่าอย่างรวดเร็วที่สุดในยุคสงคราม - ที่ทำการไปรษณีย์