IntroductionDeveloping Asia remains

Introduction
Developing Asia remains at the core of global payment imbalances. Globally, developing Asia’s net current account surplus amounted to 36 per cent of the world’s current account surpluses in 2010, while averaging about 30 per cent during the past decade (see Figure 1).The region has also accumulated sizable—and in some cases excessive foreign exchange reserves since the late 1990s.1 The bulk of the remaining current account surpluses were in the Middle East and the Commonwealth of Independent States. On the other side of the ledger, the USA continues to be home for the lion’s share of global current account deficits

The geographical concentration of current account imbalances is rather significant in developing Asia, with the People’s Republic of China accounting for the lion’s share of the region’s current account surplus. The most significant surpluses have been in the People’s Republic of China (PRC), with its current account surpluses accounting for 48.7 per cent of Asia’s total for the period 2005–2010. Excluding Japan, where surpluses have been large but stable, the PRC’s share of the region’s current account surplus is nearly 68.2 per cent over this period. The PRC’s contribution to the region’s reserves accumulation has been also substantial-its reserves now account for over 60 per cent of emerging Asia’s total. Then follow the four newly industrializing economies (NIEs) of Hong Kong, China; Republic of Korea (Korea); Taipei,China; and Singapore; and other large Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) economies In contrast, several emerging Asian economies—including India and Vietnam have been running current account deficits. While how emerging Asia contributes to global rebalancing depends critically on the PRC, the NIEs and larger ASEAN economies will also have to contribute depending on the size of their surpluses. The region’s economic diversity requires a wide-ranging set of policy measures to tackle the domestic, regional, and global imbalances. The PRC needs to play a critical role in the region’s contribution to global rebalancing—given the large and increasing size of its economy and external imbalances [see Asian Development Bank (ADB) 2009]. But the NIEs and larger ASEAN economies will also have to contribute, depending on the size of their surpluses. Many of the region’s smaller economies also face country-specific external imbalances, even if their contribution to the overall global imbalance remains negligible Understanding these different policy requirements is essential to achieving more harmonious global, regional, and domestic rebalancing. Ultimately, a concerted and coordinated regional approach will be key to an orderly global rebalancing process. Concerted policy adjustments can potentially reinforce this process through two key channels. First, there are important positive spillovers when countries work together to boost demand while avoiding unnecessary adverse movements in intra-regional exchange rates. Second, enhancing intra-regional trade offers each of the region’s economies a high degree of trade openness—with all associated benefits—even as the region as a whole becomes less dependent on extra-regional demand. Global imbalances and Asia While running current account surpluses or deficits, per Southeastern, is not necessarily a cause of concern for an economy, the current condition of global payment imbalances is alarming in their size, persistence, and geographic concentration, raising significant concerns about their sustainability. There is no reason why an economy has to balance its current account position at all times. In theory, as the result of voluntary choices of economic entities driven by the desire for inter-temporal consumption smoothing, current account imbalances do not necessarily pose an economic danger. These imbalances are simply a reflection of different patterns of savings and investment behaviour across economic entities, which are strongly influenced by income growth, trade volatility, ability to access international funding, and demographics. Nevertheless, there is a fundamental concern that deficit countries cannot go into debt forever. Many have argued the US current account deficits at current rates are not sustainable and potentially destabilizing Some distinctive characteristics of the current imbalances provide the ground for concerns, not least because the deficit countries (the US in this case) cannot continue building debts indefinitely. From the perspective of the developing economies in Asia, the persistent, large current account surpluses present a puzzle and involve both explicit and implicit costs. Economic theory says capital flows from advanced economies with abundant capital to developing economies with capital shortages. Both capital-rich and capital-poor countries benefit from these flows as they increase labour productivity in capital-poor countries and provide higher returns on savings for capital-rich countries. However, the current pattern of international capital flows from developing Asia to the USA casts doubt on the optimal of the region’s excess savings. A number of hypotheses have been put forward to explain the puzzle, such as large fiscal deficits,declining private savings, and high productivity growth in the USA; financial globalization and a global savings glut; and relatively underdeveloped financial markets, crisis-induced risk aversion, and exchange rate pegs in developing Asian economies. None of these hypotheses seems to provide a clear answer to why such a pattern has emerged; but the cost of the global imbalances—whether it is implicit in terms of the welfare cost of excess saving and foregone investment benefits of excess reserves or explicit in terms of the cost of crisis—is abundantly clear (see Adams and Park 2009). Although there is no single explanation for international payment imbalances, the underlying cause appears to be the stark differences in saving and investment behavior across economies. The striking differences in national saving and investment behaviour must reflect the different macroeconomic and exchange rate policies, as well as structural factors—with the usual suspects being the stage of economic development, the degree of financial development, and demographics (see Figures 2 and 3). In Asia, current account imbalances have visibly increased since the 1997–98 Asian financial crisis, suggesting that there must have been some policy factors in play beyond the longterm structural factors. For example, large current account surpluses also derived from the success of outward-orientated growth strategies that supported high levels of extra-regional exports at the expense of bolstering domestic demand. Strong exports in the aftermath of the 1997–98 crisis contributed significantly to the region’s rapid recovery and growth in the post-crisis period leading up to the recent global crisis. The region’s substantially large external imbalances also reflect its post 1997-98 crisis efforts to build strong international reserves. In many of the region’s economies, imbalances have also come from a determined effort to build large stockpiles of (gross) international reserves In response to the 1997-98 Asian financial crisis, authorities sought self-insurance against the kinds of capital flow reversals that occurred then and during other episodes of systemic stress. This was also done with an eye to managing stress in international financial markets. Nonetheless, the aggregate Asia’s picture masks important differences in external positions across the region and over time. Although Asia, in aggregate, has had large current account surpluses since the 1997–98 financial crisis, this masks important differences in external positions across the region and over time (Figure 4) Different structural reasons underlie a rather wide spectrum of current account imbalances across the region. In the PRC, unusually high savings rates (and unusually low consumption rates) reflect its rapid GDP growth, unfavourable demographic changes, inadequate social safety nets, and largely underdeveloped financial markets unable to efficiently channel these savings into productive investment In the Asian crisis-affected countries, sharp declines in investment rates following a period of over-investment and more stringent evaluation of financial risks in the post-crisis may provide an explanation In India and Vietnam, relatively large fiscal deficits may explain the current account deficits. Meanwhile, most emerging Asian economies have accelerated the pace of reserves accumulation since the Asian financial crisis (Figure 5). The increase was largely due to a combination of sustained current account surpluses and persistent exchange market intervention. The exceptions were India and Vietnam, where reserves were largely ‘borrowed’ in the sense that the reserve build-up derived from large financial and capital account surpluses that exceeded the current account deficits.

The geographical concentration of current account imbalances is rather significant in developing Asia, with the People’s Republic of China accounting for the lion’s share of the region’s current account surplus. The most significant surpluses have been in the People’s Republic of China (PRC), with its current account surpluses accounting for 48.7 per cent of Asia’s total for the period 2005–2010. Excluding Japan, where surpluses have been large but stable, the PRC’s share of the region’s current account surplus is nearly 68.2 per cent over this period. The PRC’s contribution to the region’s reserves accumulation has been also substantial-its reserves now account for over 60 per cent of emerging Asia’s total. Then follow the four newly industrializing economies (NIEs) of Hong Kong, China; Republic of Korea (Korea); Taipei,China; and Singapore; and other large Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) economies In contrast, several emerging Asian economies—including India and Vietnam have been running current account deficits. While how emerging Asia contributes to global rebalancing depends critically on the PRC, the NIEs and larger ASEAN economies will also have to contribute depending on the size of their surpluses. The region’s economic diversity requires a wide-ranging set of policy measures to tackle the domestic, regional, and global imbalances. The PRC needs to play a critical role in the region’s contribution to global rebalancing—given the large and increasing size of its economy and external imbalances [see Asian Development Bank (ADB) 2009]. But the NIEs and larger ASEAN economies will also have to contribute, depending on the size of their surpluses. Many of the region’s smaller economies also face country-specific external imbalances, even if their contribution to the overall global imbalance remains negligible Understanding these different policy requirements is essential to achieving more harmonious global, regional, and domestic rebalancing. Ultimately, a concerted and coordinated regional approach will be key to an orderly global rebalancing process. Concerted policy adjustments can potentially reinforce this process through two key channels. First, there are important positive spillovers when countries work together to boost demand while avoiding unnecessary adverse movements in intra-regional exchange rates. Second, enhancing intra-regional trade offers each of the region’s economies a high degree of trade openness—with all associated benefits—even as the region as a whole becomes less dependent on extra-regional demand. Global imbalances and Asia While running current account surpluses or deficits, per Southeastern, is not necessarily a cause of concern for an economy, the current condition of global payment imbalances is alarming in their size, persistence, and geographic concentration, raising significant concerns about their sustainability. There is no reason why an economy has to balance its current account position at all times. In theory, as the result of voluntary choices of economic entities driven by the desire for inter-temporal consumption smoothing, current account imbalances do not necessarily pose an economic danger. These imbalances are simply a reflection of different patterns of savings and investment behaviour across economic entities, which are strongly influenced by income growth, trade volatility, ability to access international funding, and demographics. Nevertheless, there is a fundamental concern that deficit countries cannot go into debt forever. Many have argued the US current account deficits at current rates are not sustainable and potentially destabilizing Some distinctive characteristics of the current imbalances provide the ground for concerns, not least because the deficit countries (the US in this case) cannot continue building debts indefinitely. From the perspective of the developing economies in Asia, the persistent, large current account surpluses present a puzzle and involve both explicit and implicit costs. Economic theory says capital flows from advanced economies with abundant capital to developing economies with capital shortages. Both capital-rich and capital-poor countries benefit from these flows as they increase labour productivity in capital-poor countries and provide higher returns on savings for capital-rich countries. However, the current pattern of international capital flows from developing Asia to the USA casts doubt on the optimal of the region’s excess savings. A number of hypotheses have been put forward to explain the puzzle, such as large fiscal deficits,declining private savings, and high productivity growth in the USA; financial globalization and a global savings glut; and relatively underdeveloped financial markets, crisis-induced risk aversion, and exchange rate pegs in developing Asian economies. None of these hypotheses seems to provide a clear answer to why such a pattern has emerged; but the cost of the global imbalances—whether it is implicit in terms of the welfare cost of excess saving and foregone investment benefits of excess reserves or explicit in terms of the cost of crisis—is abundantly clear (see Adams and Park 2009). Although there is no single explanation for international payment imbalances, the underlying cause appears to be the stark differences in saving and investment behavior across economies. The striking differences in national saving and investment behaviour must reflect the different macroeconomic and exchange rate policies, as well as structural factors—with the usual suspects being the stage of economic development, the degree of financial development, and demographics (see Figures 2 and 3). In Asia, current account imbalances have visibly increased since the 1997–98 Asian financial crisis, suggesting that there must have been some policy factors in play beyond the longterm structural factors. For example, large current account surpluses also derived from the success of outward-orientated growth strategies that supported high levels of extra-regional exports at the expense of bolstering domestic demand. Strong exports in the aftermath of the 1997–98 crisis contributed significantly to the region’s rapid recovery and growth in the post-crisis period leading up to the recent global crisis. The region’s substantially large external imbalances also reflect its post 1997-98 crisis efforts to build strong international reserves. In many of the region’s economies, imbalances have also come from a determined effort to build large stockpiles of (gross) international reserves In response to the 1997-98 Asian financial crisis, authorities sought self-insurance against the kinds of capital flow reversals that occurred then and during other episodes of systemic stress. This was also done with an eye to managing stress in international financial markets. Nonetheless, the aggregate Asia’s picture masks important differences in external positions across the region and over time. Although Asia, in aggregate, has had large current account surpluses since the 1997–98 financial crisis, this masks important differences in external positions across the region and over time (Figure 4) Different structural reasons underlie a rather wide spectrum of current account imbalances across the region. In the PRC, unusually high savings rates (and unusually low consumption rates) reflect its rapid GDP growth, unfavourable demographic changes, inadequate social safety nets, and largely underdeveloped financial markets unable to efficiently channel these savings into productive investment In the Asian crisis-affected countries, sharp declines in investment rates following a period of over-investment and more stringent evaluation of financial risks in the post-crisis may provide an explanation In India and Vietnam, relatively large fiscal deficits may explain the current account deficits. Meanwhile, most emerging Asian economies have accelerated the pace of reserves accumulation since the Asian financial crisis (Figure 5). The increase was largely due to a combination of sustained current account surpluses and persistent exchange market intervention. The exceptions were India and Vietnam, where reserves were largely ‘borrowed’ in the sense that the reserve build-up derived from large financial and capital account surpluses that exceeded the current account deficits.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

แนะนำพัฒนาเอเชียยังคงอยู่ที่หลักของความไม่สมดุลของการชำระเงินระดับโลก ทั่วโลก พัฒนาเอเชียสุทธิบัญชีส่วนเกินมีไป 36 ร้อยละของ surpluses บัญชีปัจจุบันของโลกในปี 2553 ในขณะที่การหาค่าเฉลี่ยประมาณร้อยละ 30 ในช่วงทศวรรษที่ (ดูรูปที่ 1) ภูมิภาคยังได้สะสมดาว — และในบางกรณีที่มากเกินไปเงินตรา สำรองตั้งแต่ 1990s.1 สายจำนวนมาก surpluses บัญชีปัจจุบันคงเหลืออยู่ในตะวันออกกลางและเครือจักรภพของอิสระอเมริกา อีกด้านหนึ่งของบัญชีแยกประเภท สหรัฐอเมริกายังคงเป็นบ้านของสิงโตที่ใช้ร่วมกันของโลกขาดดุลความเข้มข้นทางภูมิศาสตร์ของความไม่สมดุลของบัญชีปัจจุบันจะค่อนข้างสำคัญในการพัฒนาเอเชีย กับสาธารณรัฐประชาชนจีนบัญชีสำหรับหุ้นของสิงโตส่วนเกินบัญชีปัจจุบันในภูมิภาคนี้ Surpluses ที่สำคัญได้ในสาธารณรัฐประชาชนจีน (PRC), กับ surpluses บัญชีปัจจุบันเป็นบัญชีสำหรับวาง 48.7 ร้อยละของผลรวมของเอเชียในช่วงปี 2005-2010 ไม่รวมญี่ปุ่น ที่ surpluses มีขนาดใหญ่ แต่มีเสถียรภาพ แบ่งส่วนเกินบัญชีปัจจุบันในภูมิภาคนี้ของประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนได้ 68.2 เกือบร้อยรอบระยะเวลานี้ ส่วนของสาธารณรัฐประชาชนจีนเพื่อสะสมทุนสำรองในภูมิภาคแล้วยังสำรองที่สำคัญมันเป็นขณะนี้บัญชีสำหรับกว่า 60 ร้อยละของการเกิดใหม่ของเอเชียทั้งหมด แล้ว ทำตาม 4 ใหม่ industrializing เศรษฐกิจ (NIEs) ของ Hong Kong จีน สาธารณรัฐเกาหลี (เกาหลี); ไทเป จีน และ สิงคโปร์ และอื่น ๆ ประเทศสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) ขนาดใหญ่ในความแตกต่าง หลายประเทศเอเชียเกิดใหม่เช่นอินเดียและเวียดนามรวมทั้งมีการทำขาดดุล ในขณะที่วิธีใหม่เอเชียรวมปรับสมดุลโลกพึ่งถึงประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน NIEs และเศรษฐกิจอาเซียนใหญ่ยังได้นำขึ้นอยู่กับขนาดของ surpluses ของพวกเขา ความหลากหลายทางเศรษฐกิจของภูมิภาคต้องชุดหลากหลายของนโยบายมาตรการเล่นงานสมดุลภายในประเทศ ภูมิภาค และในโลก สาธารณรัฐประชาชนจีนจะต้องมีบทบาทสำคัญในส่วนของภูมิภาคทำให้ปรับสมดุลโลก — กำหนดขนาด และการเพิ่มขึ้นของเศรษฐกิจความสมดุลภายนอก [ดูเอเชียพัฒนาธนาคาร (ADB) 2009] แต่ NIEs และเศรษฐกิจอาเซียนใหญ่ยังจะมีส่วนร่วม ขึ้นอยู่กับขนาดของ surpluses ของพวกเขา ของภูมิภาคเศรษฐกิจขนาดเล็กมากมายหน้าสมดุลภายนอกเฉพาะประเทศ แม้ว่าตนมีส่วนทำให้ความไม่สมดุลระดับโลกโดยรวมยังคง ความเข้าใจระยะ ต่าง ๆ ข้อความเหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อบรรลุเป้าหมายการเพิ่มเติมความสามัคคีส่วนกลาง ภูมิภาค ประเทศ และปรับสมดุล ในที่สุด วิธีการทำที่กัน และประสานงานภูมิภาคจะเป็นกุญแจสำคัญกระบวนการ rebalancing ส่วนกลางเป็นระเบียบ ปรับปรุงนโยบายกันอาจสามารถเสริมสร้างกระบวนการนี้ผ่านสองช่องทางที่สำคัญ ครั้งแรก ได้ spillovers สำคัญบวกเมื่อประเทศทำงานร่วมกันเพื่อเพิ่มความต้องการขณะที่หลีกเลี่ยงการเคลื่อนไหวร้ายไม่จำเป็นในอัตราแลกเปลี่ยนระหว่างภูมิภาค สอง เพิ่มการค้าระหว่างภูมิภาคให้เศรษฐกิจของภูมิภาคแต่ละระดับสูงของการเปิดการค้า — กับผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องซึ่งแม้ในขณะที่ภูมิภาคทั้งหมดกลายเป็นน้อยขึ้นอยู่กับความต้องการภายนอกภูมิภาค ความไม่สมดุลของโลกและเอเชียในขณะเรียกใช้บัญชีปัจจุบัน surpluses หรือขาดดุล ต่อ Southeastern ไม่จำเป็นต้องสาเหตุของความกังวลสำหรับเศรษฐกิจ สภาพปัจจุบันของการชำระเงินระดับโลกไม่สมดุลจะรุนแรงในขนาด คงอยู่ และความเข้ม ข้นทางภูมิศาสตร์ การเพิ่มความกังวลที่สำคัญเกี่ยวกับความยั่งยืนของพวกเขา มีเหตุผลไม่มีทำไมเศรษฐกิจสมดุลตำแหน่งบัญชีปัจจุบันตลอดเวลา ทฤษฎี เป็นผลของตัวเลือกความสมัครใจของหน่วยเศรษฐกิจที่ขับเคลื่อน โดยความต้องการใช้ชั่วคราวระหว่างปรับให้เรียบ ความไม่สมดุลของบัญชีไม่จำเป็นต้องก่อให้เกิดอันตรายเศรษฐกิจ สมดุลเหล่านี้เป็นเพียงภาพสะท้อนของรูปแบบของการออมและลงทุนพฤติกรรมข้ามหน่วยทางเศรษฐกิจ ซึ่งมีอิทธิพลอย่างยิ่ง โดยรายได้เติบโต ความผันผวนทางการค้า ความสามารถในการเข้าถึงเงินทุนต่างประเทศ ข้อมูลประชากร อย่างไรก็ตาม ได้ต้องคำนึงถึงพื้นฐานที่ขาดดุลประเทศไปเป็นหนี้ตลอดไป หลายได้โต้เถียงสหรัฐอเมริกาขาดดุลในอัตราปัจจุบันไม่ยั่งยืน และอาจ destabilizing บางลักษณะที่โดดเด่นของสมดุลปัจจุบันให้พื้นดินสำหรับความกังวล ไม่น้อยเนื่องจากประเทศขาดดุล (สหรัฐอเมริกาในกรณีนี้) ไม่สามารถดำเนินการสร้างหนี้สินโดยไม่จำกัดเวลา จากมุมมองของประเทศกำลังพัฒนาในเอเชีย surpluses ขนาดใหญ่ แบบบัญชีแสดงปริศนา และเกี่ยวข้องกับต้นทุนชัดเจน และนัย ทฤษฎีทางเศรษฐกิจกล่าวว่า กระแสเงินทุนจากเศรษฐกิจขั้นสูงมีทุนมากมายในการพัฒนาเศรษฐกิจ ด้วยขาดแคลนเงินทุน ทุนคนรวย และคน จนเมืองหลวงประเทศได้รับประโยชน์จากขั้นตอนเหล่านี้จะเพิ่มผลิตภาพแรงงานในประเทศยากจนทุน และให้ผลตอบแทนสูงสำหรับประเทศทุนรวย อย่างไรก็ตาม รูปแบบปัจจุบันของกระแสเงินทุนต่างชาติจากเอเชียสหรัฐอเมริกาพัฒนามนุษย์สงสัยในสูงสุดของภูมิภาคนี้ประหยัดเกิน จำนวนสมมุติฐานได้ถูกนำมาอธิบายปริศนา เช่นขนาดใหญ่ขาดดุลการคลัง ลดลงประหยัดส่วนตัว และการเติบโตผลผลิตสูงในสหรัฐอเมริกา โลกาภิวัตน์ทางการเงินและ glut ประหยัดโลก ตลาดการเงินค่อนข้างธรรมชาติ aversion เกิดวิกฤตความเสี่ยง และครูอัตราแลกเปลี่ยนในการพัฒนาเศรษฐกิจของเอเชียด้วย ไม่มีสมมุติฐานเหล่านี้น่าจะให้คำตอบชัดเจนไปทำไมรูปแบบได้ผงาดขึ้น แต่ต้นทุนของความไม่สมดุลของโลก — ไม่ว่าจะเป็นนัยบันทึกส่วนเกินค่าสวัสดิการและผลประโยชน์ลงทุน foregone สำรองส่วนเกิน หรือชัดเจนในแง่ของต้นทุนของวิกฤตซึ่งจะอุดมสมบูรณ์ชัดเจน (ดู Adams และสวน 2009) มีอธิบายเดียวไม่สมดุลการชำระเงินระหว่างประเทศ สาเหตุปรากฏจะ แตกต่างสิ้นเชิงในบันทึก และพฤติกรรมการลงทุนข้ามประเทศ ความแตกต่างที่โดดเด่นในชาติประหยัดและพฤติกรรมการลงทุนต้องสะท้อนในนโยบายเศรษฐกิจมหภาคและการเงินต่าง ๆ ตลอดจนปัจจัยโครงสร้าง — ด้วยสงสัยปกติเป็นระยะของการพัฒนาเศรษฐกิจ ระดับของการพัฒนาทางการเงิน และลักษณะประชากร (ดูตัวเลข 2 และ 3) ในเอเชีย ความไม่สมดุลของบัญชีได้เพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี 1997 – 98 เอเชียวิกฤติการเงิน การแนะนำว่า ต้องมีปัจจัยบางนโยบายในการเล่นนอกเหนือจากปัจจัยโครงสร้างของตนมองเห็น ตัวอย่าง surpluses บัญชีใหญ่ยังมาจากความสำเร็จของกลยุทธ์เจริญเติบโตภายนอกเล็ก ๆ ที่สนับสนุนระดับสูงของการส่งออกค่าใช้จ่ายประคบประหงมอุปสงค์ภายในประเทศภายนอกภูมิภาค แข็งแกร่งส่งผลพวงของวิกฤติ 1997 – 98 ส่วนอย่างมากในภูมิภาคนี้กู้คืนอย่างรวดเร็วและเติบโตหลังวิกฤติรอบนำไปสู่วิกฤตล่าสุด สมดุลภายนอกขนาดใหญ่มากในภูมิภาคนี้ยังสะท้อนถึงการไปรษณีย์ 1997-98 วิกฤตการณ์ความพยายามในการสร้างเงินสำรองระหว่างประเทศที่แข็งแกร่ง ในหลายประเทศของภูมิภาค ความไม่สมดุลได้มีมายังกัดฟันสร้าง stockpiles ใหญ่ของเงินสำรองระหว่างประเทศ (รวม) ในปี 1997-98 วิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชีย หน่วยงานขอ self-insurance กับชนิดของการกลับรายการกระแสเงินทุนที่เกิดขึ้นแล้ว และ ในตอนอื่น ๆ ของระบบที่มีความเครียด นี้ยังทำคัดสรรจัดการความเครียดในตลาดการเงินระหว่างประเทศ กระนั้น เอเชียรวมภาพมาสก์ความแตกต่างที่สำคัญในตำแหน่งภายนอกภูมิภาค และ ช่วงเวลา แม้ว่าเอเชีย รวม มีบัญชีใหญ่ surpluses ตั้งแต่วิกฤตการเงินปี 1997 – 98 นี้มาสก์ความแตกต่างที่สำคัญในตำแหน่งภายนอกทั่วทั้งภูมิภาค และช่วงเวลา (รูปที่ 4) เหตุผลโครงสร้างอยู่ภายใต้ค่อนข้างหลากหลายบัญชีสมดุลทั่วทั้งภูมิภาค ในสาธารณรัฐประชาชนจีน ราคาประหยัดสูงผิดปกติ (และอัตราการใช้ต่ำผิดปกติ) สะท้อนของเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว การเปลี่ยนแปลงประชากร unfavourable ไม่เพียงพอ ตาข่ายสังคม และธรรมชาติส่วนใหญ่เงินตลาดช่องประหยัดเหล่านี้ไปลงทุนผลิตในเดอะเอเชียได้รับผลกระทบวิกฤตประเทศ คมชัดลดลงในอัตราการลงทุนตามระยะเวลาของการลงทุนเกินได้อย่างมีประสิทธิภาพสามารถประเมินเข้มงวดมากขึ้นของความเสี่ยงทางการเงินในหลังวิกฤติอาจให้คำอธิบายในอินเดียและเวียดนาม ขาดดุลการคลังที่ค่อนข้างใหญ่อาจอธิบายการขาดดุลได้ ในขณะเดียวกัน เศรษฐกิจเอเชียที่เกิดมากที่สุดได้เร่งก้าวของการสะสมทุนสำรองตั้งแต่วิกฤตการเงินเอเชีย (5 รูป) เพิ่มขึ้นส่วนใหญ่เนื่องจากบัญชีปัจจุบัน sustained surpluses และแทรกแซงตลาดอัตราแลกเปลี่ยนแบบได้ ข้อยกเว้นอินเดียและเวียดนาม ที่สำรองได้มาก 'ยืม' ในแง่ที่ว่า แข้งสำรองมาขนาดใหญ่ทางการเงินและบัญชีทุน surpluses ที่เกินขาดดุลการ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

บทนำการพัฒนาเอเชียยังคงอยู่ที่หลักของความไม่สมดุลของการชำระเงินระดับโลก ทั่วโลกพัฒนาดุลบัญชีเดินสะพัดเกินดุลสุทธิของเอเชียมีจำนวนร้อยละ 36 ของการเกินดุลบัญชีเดินสะพัดของโลกในปี 2010 ขณะที่ค่าเฉลี่ยประมาณร้อยละ 30 ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา (ดูรูปที่ 1) ภูมิภาคได้โดยง่ายนอกจากนี้ยังมีการสะสมขนาดใหญ่และในบางกรณีที่มากเกินไป ทุนสำรองเงินตราต่างประเทศตั้งแต่ปลาย 1990s.1 เป็นกลุ่มของดุลบัญชีเดินสะพัดเกินดุลที่เหลืออยู่ในตะวันออกกลางและเครือรัฐเอกราช ในด้านอื่น ๆ ของบัญชีแยกประเภทที่สหรัฐอเมริกายังคงเป็นบ้านสำหรับสิงโตของหุ้นของการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดโลกความเข้มข้นทางภูมิศาสตร์ของความไม่สมดุลของบัญชีเดินสะพัดค่อนข้างมีนัยสำคัญในการพัฒนาเอเชียกับสาธารณรัฐประชาชนจีนบัญชีสำหรับสิงโตของหุ้นของยอดเกินดุลบัญชีเดินสะพัดของภูมิภาค ทำบุญที่สำคัญที่สุดได้รับในสาธารณรัฐประชาชนจีน (PRC) กับดุลบัญชีเดินสะพัดเกินดุลของบัญชีสำหรับร้อยละ 48.7 ของยอดรวมของเอเชียในช่วงเวลา 2005-2010 ไม่รวมญี่ปุ่นที่ได้รับการเกินดุลขนาดใหญ่ แต่มีเสถียรภาพส่วนแบ่งประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนของยอดเกินดุลบัญชีเดินสะพัดของภูมิภาคเป็นเกือบร้อยละ 68.2 ในช่วงนี้ ผลงานของประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนการสะสมเงินสำรองของภูมิภาคนี้ยังได้รับอย่างมีนัยสำคัญของมันสำรองในขณะนี้บัญชีกว่าร้อยละ 60 ของที่เกิดขึ้นใหม่รวมของเอเชีย แล้วทำตามสี่เศรษฐกิจอุตสาหกรรมใหม่ (NIEs) ของฮ่องกง, จีน; สาธารณรัฐเกาหลี (เกาหลี); ไทเปประเทศจีน และสิงคโปร์ และอื่น ๆ ที่มีขนาดใหญ่ของสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (ASEAN) เศรษฐกิจในทางตรงกันข้ามในเอเชียหลายประเทศเกิดใหม่รวมทั้งอินเดียและเวียดนามได้รับการทำงานการขาดดุลบัญชีเดินสะพัด ในขณะที่วิธีการที่เกิดขึ้นใหม่ในภูมิภาคเอเชียปรับสมดุลก่อให้เกิดขึ้นทั่วโลกอย่างยิ่งในประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนที่ NIEs และมีขนาดใหญ่เศรษฐกิจอาเซียนก็จะต้องมีการมีส่วนร่วมขึ้นอยู่กับขนาดของการเกินดุลของพวกเขา ความหลากหลายทางเศรษฐกิจของภูมิภาคนี้ต้องใช้ชุดที่หลากหลายของมาตรการเชิงนโยบายที่จะแก้ไขปัญหาภายในประเทศระดับภูมิภาคและระดับโลกที่ไม่สมดุล ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนต้องการที่จะมีบทบาทสำคัญในการสนับสนุนของภูมิภาคทั่วโลกเพื่อปรับสมดุลที่กำหนดขนาดที่มีขนาดใหญ่และที่เพิ่มขึ้นของเศรษฐกิจและความไม่สมดุลภายนอก [เห็นธนาคารเพื่อการพัฒนาเอเชีย (ADB) 2009] แต่ NIEs และมีขนาดใหญ่เศรษฐกิจอาเซียนยังจะต้องมีส่วนร่วมขึ้นอยู่กับขนาดของการเกินดุลของพวกเขา หลายประเทศเศรษฐกิจขนาดเล็กในภูมิภาคยังเผชิญความไม่สมดุลภายนอกเฉพาะประเทศแม้ว่าผลงานของพวกเขาเพื่อความไม่สมดุลของโลกโดยรวมยังคงอยู่เล็กน้อยเหล่านี้เข้าใจความต้องการที่แตกต่างกันนโยบายเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้บรรลุความสามัคคีมากขึ้นทั่วโลกในระดับภูมิภาคและการปรับสมดุลภายในประเทศ ในท้ายที่สุดการร่วมกันและวิธีการประสานงานในระดับภูมิภาคจะเป็นกุญแจสำคัญที่จะเป็นกระบวนการปรับสมดุลระเบียบทั่วโลก การปรับเปลี่ยนนโยบายร่วมกันอาจจะเสริมสร้างกระบวนการนี้ผ่านสองช่องทางที่สำคัญ แรกมี spillovers บวกที่สำคัญเมื่อประเทศทำงานร่วมกันเพื่อเพิ่มความต้องการขณะที่หลีกเลี่ยงการเคลื่อนไหวที่ไม่พึงประสงค์ที่ไม่จำเป็นของอัตราแลกเปลี่ยนภายในภูมิภาค ประการที่สองการเสริมสร้างการค้าภายในภูมิภาคมีแต่ละเศรษฐกิจของภูมิภาคในระดับสูงของการค้าการเปิดกว้างกับทั้งหมดที่เกี่ยวข้องผลประโยชน์แม้ในขณะที่ภูมิภาคโดยรวมจะน้อยขึ้นอยู่กับความต้องการพิเศษในระดับภูมิภาค ความไม่สมดุลของโลกและเอเชียในขณะที่ทำงานดุลบัญชีเดินสะพัดเกินดุลหรือขาดดุลต่อตะวันออกเฉียงใต้ไม่จำเป็นต้องเป็นสาเหตุของความกังวลสำหรับเศรษฐกิจที่สภาพปัจจุบันของความไม่สมดุลของการชำระเงินระดับโลกเป็นที่น่าตกใจในขนาดของพวกเขาคงอยู่และความเข้มข้นทางภูมิศาสตร์ทำให้เกิดความกังวลเกี่ยวกับพวกเขาอย่างมีนัยสำคัญ การพัฒนาอย่างยั่งยืน ไม่มีเหตุผลใดที่เศรษฐกิจมีการปรับสมดุลของบัญชีตำแหน่งปัจจุบันตลอดเวลาไม่เป็น ในทางทฤษฎีแล้วเป็นผลมาจากตัวเลือกที่สมัครใจของหน่วยงานทางเศรษฐกิจได้แรงหนุนจากความปรารถนาที่จะให้เรียบบริโภคข้ามเวลาที่ความไม่สมดุลของบัญชีเดินสะพัดไม่จำเป็นต้องก่อให้เกิดอันตรายทางเศรษฐกิจ ความไม่สมดุลเหล่านี้เป็นเพียงภาพสะท้อนของรูปแบบที่แตกต่างกันของการออมและการลงทุนทั่วพฤติกรรมหน่วยงานทางเศรษฐกิจซึ่งได้รับอิทธิพลอย่างมากจากการเติบโตของรายผันผวนค้าสามารถในการเข้าถึงเงินทุนระหว่างประเทศและประชากร อย่างไรก็ตามมีความกังวลพื้นฐานที่ประเทศขาดดุลไม่สามารถไปเป็นหนี้ไปตลอดกาล หลายคนแย้งสหรัฐขาดดุลบัญชีเดินสะพัดในอัตราที่ปัจจุบันไม่ได้อย่างยั่งยืนและอาจทำให้เกิดความวุ่นวายบางลักษณะที่โดดเด่นของความไม่สมดุลในปัจจุบันให้ดินสำหรับความกังวลไม่น้อยเพราะประเทศที่ขาดดุล (สหรัฐในกรณีนี้) ไม่สามารถดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ การสร้างหนี้ จากมุมมองของประเทศกำลังพัฒนาในเอเชียถาวรดุลบัญชีเดินสะพัดเกินดุลขนาดใหญ่นำเสนอปริศนาและเกี่ยวข้องกับทั้งค่าใช้จ่ายที่ชัดเจนและโดยนัย ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์กระแสเงินทุนกล่าวว่าจากการประหยัดขั้นสูงที่มีความอุดมสมบูรณ์ของเงินทุนในการพัฒนาเศรษฐกิจกับการขาดแคลนเงินทุน ทั้งสองประเทศที่อุดมไปด้วยเงินทุนและเงินทุนที่ยากจนได้รับประโยชน์จากกระแสเหล่านี้พวกเขาเพิ่มผลิตภาพแรงงานในประเทศที่ทุนที่ไม่ดีและให้ผลตอบแทนที่สูงกว่าเงินฝากออมทรัพย์สำหรับประเทศที่อุดมไปด้วยเงินทุน อย่างไรก็ตามรูปแบบปัจจุบันของกระแสเงินทุนระหว่างประเทศจากการพัฒนาเอเชียไปยังประเทศสหรัฐอเมริกาปลดเปลื้องความสงสัยในที่ดีที่สุดของการออมส่วนเกินของภูมิภาค จำนวนของสมมติฐานที่ได้รับการหยิบยกที่จะอธิบายปริศนาเช่นการขาดดุลการคลังที่มีขนาดใหญ่ลดลงเงินฝากออมทรัพย์ส่วนตัวและการเจริญเติบโตผลผลิตสูงในประเทศสหรัฐอเมริกา; โลกาภิวัตน์ทางการเงินและเงินฝากออมทรัพย์จำนวนที่มากเกินไปทั่วโลก และตลาดการเงินที่ค่อนข้างด้อยพัฒนารังเกียจความเสี่ยงวิกฤตที่เกิดขึ้นและหมุดอัตราแลกเปลี่ยนในประเทศกำลังพัฒนาในเอเชีย ไม่มีสมมติฐานเหล่านี้ดูเหมือนว่าจะให้คำตอบที่ชัดเจนว่าทำไมรูปแบบดังกล่าวได้เกิด; แต่ค่าใช้จ่ายของความไม่สมดุลไม่ว่าทั่วโลกมันเป็นนัยในแง่ของค่าใช้จ่ายในการจัดสวัสดิการของการประหยัดส่วนเกินและผลประโยชน์มาก่อนการลงทุนของเงินสำรองส่วนเกินหรืออย่างชัดเจนในแง่ของค่าใช้จ่ายของวิกฤตเป็นที่ชัดเจนอย่างล้นเหลือ (ดูอดัมส์และพาร์ค 2009) ถึงแม้จะมีคำอธิบายเดียวสำหรับความไม่สมดุลของการชำระเงินระหว่างประเทศสาเหตุที่ดูเหมือนจะเป็นความแตกต่างโดยสิ้นเชิงในการออมและการลงทุนทั่วพฤติกรรมเศรษฐกิจ ความแตกต่างที่โดดเด่นในเรื่องการประหยัดในระดับชาติและพฤติกรรมการลงทุนจะต้องสะท้อนให้เห็นถึงนโยบายเศรษฐกิจมหภาคและอัตราแลกเปลี่ยนที่แตกต่างกันเช่นเดียวกับปัจจัยที่มีโครงสร้างสงสัยปกติเป็นขั้นตอนของการพัฒนาเศรษฐกิจระดับของการพัฒนาทางการเงินและประชากร (ดูรูปที่ 2 และ 3 ) ในเอเชียความไม่สมดุลของบัญชีเดินสะพัดเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดได้ตั้งแต่ 1997-1998 วิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชียบอกว่าต้องมีปัจจัยนโยบายบางอย่างในการเล่นเกินกว่าปัจจัยโครงสร้างระยะยาว ยกตัวอย่างเช่นดุลบัญชีเดินสะพัดเกินดุลขนาดใหญ่ที่ได้มาจากความสำเร็จของกลยุทธ์การเติบโตที่เน้นออกไปด้านนอกที่ได้รับการสนับสนุนในระดับสูงของการส่งออกนอกภูมิภาคที่ค่าใช้จ่ายของการประคบประหงมอุปสงค์ในประเทศ การส่งออกที่แข็งแกร่งในผลพวงของวิกฤต 1997-1998 มีส่วนสำคัญต่อการฟื้นตัวอย่างรวดเร็วของภูมิภาคและการเจริญเติบโตในช่วงหลังวิกฤติที่นำไปสู่วิกฤตเศรษฐกิจโลกที่ผ่านมา ความไม่สมดุลของภูมิภาคภายนอกขนาดใหญ่อย่างมีนัยสำคัญสะท้อนให้เห็นถึงยังมีความพยายามโพสต์ 1997-1998 วิกฤตในการสร้างเงินสำรองระหว่างประเทศที่แข็งแกร่ง ในหลาย ๆ ทางเศรษฐกิจของภูมิภาคไม่สมดุลได้มาจากความพยายามที่มุ่งมั่นที่จะสร้างความอัตคัดมาก (รวม) เงินสำรองระหว่างประเทศในการตอบสนองต่อ 1997-1998 วิกฤติการเงินเอเชียเจ้าหน้าที่ขอประกันตัวเองกับชนิดของการพลิกผันไหลของเงินทุนที่เกิดขึ้น แล้วและในช่วงตอนอื่น ๆ ของความเครียดระบบ นี้ทำยังกับตาในการจัดการความเครียดในตลาดการเงินระหว่างประเทศ อย่างไรก็ตามเอเชียรวมของหน้ากากภาพแตกต่างที่สำคัญในตำแหน่งภายนอกทั่วทั้งภูมิภาคและเมื่อเวลาผ่านไป แม้ว่าเอเชียรวมได้มีการเกินดุลบัญชีเดินสะพัดที่มีขนาดใหญ่ตั้งแต่วิกฤตการเงิน 1997-1998 หน้ากากนี้แตกต่างที่สำคัญในตำแหน่งภายนอกทั่วทั้งภูมิภาคและเมื่อเวลาผ่านไป (รูปที่ 4) ด้วยเหตุผลที่แตกต่างกันของโครงสร้างรองรับคลื่นความถี่กว้างค่อนข้างไม่สมดุลของบัญชีเดินสะพัดข้าม ศาสนา. ในประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนมีอัตราการออมที่สูงผิดปกติ (และอัตราการบริโภคต่ำผิดปกติ) สะท้อนให้เห็นถึงการเติบโตของ GDP อย่างรวดเร็วของการเปลี่ยนแปลงทางประชากรเสียเปรียบไม่เพียงพอตาข่ายความปลอดภัยทางสังคมและส่วนใหญ่ตลาดการเงินด้อยพัฒนาไม่สามารถที่จะมีประสิทธิภาพช่องทางเงินฝากออมทรัพย์เหล่านี้ในการลงทุนการผลิตในเอเชียวิกฤตได้รับผลกระทบ ประเทศลดลงอย่างรวดเร็วในอัตราดังต่อไปนี้การลงทุนเป็นระยะเวลามากกว่าการลงทุนและการประเมินผลที่เข้มงวดมากขึ้นของความเสี่ยงทางการเงินในหลังวิกฤติอาจให้คำอธิบายในอินเดียและเวียดนามการขาดดุลการคลังที่ค่อนข้างใหญ่อาจอธิบายการขาดดุลบัญชีเดินสะพัด ในขณะเดียวกันที่เกิดขึ้นมากที่สุดในประเทศในเอเชียมีการเร่งจังหวะของการสะสมเงินสำรองตั้งแต่วิกฤตทางการเงินในเอเชีย (รูปที่ 5) ที่เพิ่มขึ้นส่วนใหญ่เป็นผลมาจากการรวมกันของดุลบัญชีเดินสะพัดเกินดุลอย่างต่อเนื่องและการแทรกแซงตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราถาวร ยกเว้นเป็นอินเดียและเวียดนามที่ถูกสำรองส่วนใหญ่ 'ยืม' ในแง่ที่ว่าสำรองสร้างขึ้นมาจากการเกินดุลทางการเงินและบัญชีทุนขนาดใหญ่ที่เกินการขาดดุลบัญชีเดินสะพัด

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

บทนำ
การพัฒนาเอเชียยังคงอยู่ที่หลักของการไม่สมดุลของการชำระเงินระดับโลก ทั่วโลก , การพัฒนาเอเชียสุทธิดุลบัญชีเดินสะพัดเกินดุลจำนวน 36 เปอร์เซ็นต์ของโลกปัจจุบัน การเกินดุลบัญชีใน 2010 , ในขณะที่เฉลี่ยประมาณร้อยละ 30 ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ( ดูรูปที่ 1 ) . ภูมิภาคยังสะสมขนาดใหญ่และในบางกรณีการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศสำรองตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 19901 กลุ่มของบัญชีคงเหลือปัจจุบันค่าเงินบาทอยู่ในตะวันออกกลางและในเครือจักรภพรัฐเอกราช ในด้านอื่น ๆของบัญชีแยกประเภท , อเมริกายังคงเป็นบ้านของสิงโตของหุ้นของการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดทั่วโลก

ความเข้มข้นทางภูมิศาสตร์ของความไม่สมดุลของบัญชีเดินสะพัดค่อนข้างสำคัญในการพัฒนาเอเชีย ,กับสาธารณรัฐประชาชนจีนบัญชีสำหรับสิงโตของหุ้นของภูมิภาคทรงตัว เช่นที่สำคัญที่สุดที่ได้รับในสาธารณรัฐประชาชนจีน ( PRC ) กับบัญชีเช่นบัญชี 48.7 เปอร์เซ็นต์ของทั้งหมด ในช่วง พ.ศ. 2548 – 2553 ในเอเชีย ไม่รวมญี่ปุ่นที่หดตัวมีขนาดใหญ่ แต่มั่นคงของสาธารณรัฐประชาชนจีนร่วมกันในภูมิภาคที่ขยายตัวเกือบร้อยละ 68.2 ระยะเวลานี้ ของสาธารณรัฐประชาชนจีนบริจาคให้เป็นเขตสงวนการสะสมก็มีมากขอสงวนในขณะนี้บัญชีสำหรับมากกว่าร้อยละ 60 ของทั้งหมดที่เกิดขึ้นใหม่ในเอเชีย . งั้นตามสี่ประเทศอุตสาหกรรมใหม่ ( คน ) ของฮ่องกง จีน สาธารณรัฐเกาหลี ( เกาหลี ) ; ไทเป จีน และสิงคโปร์ขนาดใหญ่อื่น ๆของสมาคมประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( อาเซียน ) ประเทศเกิดใหม่ในเอเชีย ในทางตรงกันข้ามหลายประเทศ ได้แก่ อินเดีย และเวียดนามได้ใช้บัญชีเดินสะพัดขาดดุล เกิดใหม่ในเอเชีย ในขณะที่วิธีการจัดสรรทั่วโลกยังคงขึ้นอยู่กับวิกฤตใน PRC , คนและเศรษฐกิจของอาเซียนที่มีขนาดใหญ่จะต้องสนับสนุนทั้งนี้ขึ้นอยู่กับขนาดของงบประมาณของพวกเขาความหลากหลายทางเศรษฐกิจของภูมิภาค ต้องมีชุดหลากหลายของนโยบายมาตรการเพื่อรับมือกับระดับประเทศ ระดับภูมิภาค และความไม่สมดุลของโลก จีนต้องการมีบทบาทสำคัญในภูมิภาคของบริจาคให้ทั่วโลกยังคงได้รับขนาดใหญ่และขนาดการเพิ่มขึ้นของเศรษฐกิจและความไม่สมดุลภายนอก [ ดูธนาคารพัฒนาเอเชีย ( ADB ) 2009 ]แต่คนและเศรษฐกิจของอาเซียนที่มีขนาดใหญ่จะต้องส่งผล ขึ้นอยู่กับขนาดของงบประมาณของพวกเขา หลายภูมิภาคของประเทศยังเล็กหน้าประเทศความไม่สมดุลภายนอกเฉพาะ แม้ว่าผลงานของพวกเขาเพื่อความไม่สมดุลของโลกโดยรวมยังคงไม่มีความเข้าใจที่แตกต่างกันเหล่านี้นโยบายความต้องการเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อบรรลุมากขึ้นสอดคล้องภูมิภาคและปรับสมดุลในประเทศ สุด , ร่วมกันและการร่วมมือกันในภูมิภาคจะเป็นคีย์การปรับสมดุลโลก เป็นระเบียบ การปรับนโยบายร่วมกันสามารถเสริมสร้างกระบวนการนี้ได้ผ่านสองช่องทางหลัก ครั้งแรก

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.