Four principle methods are used for

Four principle methods are used for the determination
of SCN in body fluids: (i) Ko¨ nig reaction: dye
formation by reaction of SCN with an aromatic amine,
bromocyan (BrCN) and pyridine; (ii) dye formation of
SCN with Fe(III) nitrate; (iii) ion exchange chromatography
and UV detection (Walters and Sawhney, 1987);
(iv) gas chromatography with mass spectrometry (GCMS)
after derivatization (Torano and van Kan, 2003).
In Table 10, a selection of methods together with some
method characteristics is shown.
Due to the relatively high salivary SCN concentrations
(about 20 times higher than in plasma) and the
noninvasiveness of saliva collection, SCN is frequently
determined in saliva. However, a number of factors may
influence the determination of SCN in saliva, thus
increasing the variability of this biomarker compared to
SCN in plasma or urine (Prue et al., 1981b). Salivary
SCN was reported to be dependent on the salivary flow.
It was recommended to stimulate the flow and discard
the initial saliva (Prue et al., 1981b). Gimenez and
Adame (2003), however, observed no influence of
salivary activity (as determined by the weight gain per
time of the dental cotton used for saliva collection) on
the concentration of SCN in saliva. In another study,
SCN in saliva was found to be more stable than SCN in
plasma or urine (Prignot, 1987).
The time interval to the last cigarette was found to
influence the SCN level, particularly in saliva and urine
(Barylko-Pikielna and Pangborn, 1968; Prignot, 1987).
This is somewhat surprising in view of the long half-life of SCN of 1–2 weeks. It was recommended to
standardize the time interval between the last cigarette
and sampling (Prignot, 1987).



In Table 11, average SCN concentrations in plasma or
serum, saliva and urine of nonsmokers and smokers are
listed. Concentrations in smokers were about 2–3 times
higher than in nonsmokers. Average concentrations of
SCN in plasma or serum are about 50 and 150 mmol/l for
nonsmokers and smokers, respectively. Concentrations
in saliva are about 20 times higher than in blood and
amount to 1200 and 3000 mmol/l for nonsmokers and
smokers, respectively. Urinary concentrations of SCN
are similar to those in blood.
There is a large overlap between SCN concentrations
in smokers and nonsmokers, which is mainly due to the
numerous other sources for cyanide, and SCN in the
body (see above). As a result, the sensitivity and
specificity of SCN in body fluids to discriminate between
smokers and nonsmokers is usually poor. Cut-off levels
for SCN in plasma between 66 and 83 mmol/l have been
reported (Pojer et al., 1984; Jarvis et al., 1987; Nikitin et
al., 1990; Ruth and Neaton, 1991). Sensitivities and
specificities, which coincide with these cut-off levels, are

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สี่วิธีการหลักการที่ใช้สำหรับความมุ่งมั่น
ของ SCN ในของเหลวในร่างกาย (i) KO Nig ปฏิกิริยา: ย้อม
ก่อตัวจากปฏิกิริยาของ SCN กับ amine หอม
bromocyan (BrCN) และไพริดีน; (ii) การก่อตัวของสีย้อม
SCN กับเฟ (III) ไนเตรต; (iii) โคแลกเปลี่ยนไอออน
และการตรวจสอบรังสียูวี (วอลเตอร์สและ Sawhney, 1987);
(iv) แก๊ส chromatography กับมวลสาร (GCMS)
. หลังจากอนุพันธ์ (Torano และรถตู้กาญจน์, 2003)
ในตารางที่ 10, การเลือกวิธีการร่วมกับ
ลักษณะวิธีการที่จะแสดง.
เนื่องจากลายค่อนข้างสูงความเข้มข้น SCN
(ประมาณ 20 ครั้งสูงกว่าในพลาสม่า) และ
คอลเลกชันของ noninvasiveness น้ำลาย SCN มัก
กำหนดในน้ำลาย อย่างไรก็ตามจำนวนของปัจจัยที่อาจ
มีผลต่อการตัดสินใจของ SCN ในน้ำลายจึง
เพิ่มขึ้นความแปรปรวนของ biomarker นี้เมื่อเทียบกับ
SCN ในพลาสมาหรือปัสสาวะ (ปรือ et al., 1981b) น้ำลาย
SCN ก็จะขึ้นอยู่กับการไหลของน้ำลาย.
มันได้รับการแนะนำให้กระตุ้นการไหลเวียนและทิ้ง
น้ำลายครั้งแรก (ปรือ et al., 1981b) Gimenez และ
Adame (2003) แต่สังเกตเห็นอิทธิพลของไม่มี
กิจกรรมน้ำลาย (ตามที่กำหนดโดยการเพิ่มน้ำหนักต่อ
เวลาที่ฝ้ายทันตกรรมที่ใช้ในการเก็บรวบรวมน้ำลาย) ใน
ความเข้มข้นของ SCN ในน้ำลาย ในการศึกษาอื่น
SCN ในน้ำลายพบว่ามีเสถียรภาพมากขึ้นกว่า SCN ใน
พลาสม่าหรือปัสสาวะ (Prignot, 1987).
ช่วงเวลาที่จะสูบบุหรี่ที่ผ่านมาพบว่า
มีผลต่อระดับ SCN โดยเฉพาะอย่างยิ่งในน้ำลายและปัสสาวะ
(Barylko-Pikielna และ Pangborn, 1968. Prignot, 1987)
นี้จะค่อนข้างน่าแปลกใจที่ในมุมมองของครึ่งชีวิตยาวนานของ SCN 1-2 สัปดาห์ที่ผ่านมา มันได้รับการแนะนำให้
เป็นมาตรฐานช่วงเวลาระหว่างบุหรี่ที่ผ่านมา
และการสุ่มตัวอย่าง (Prignot, 1987). ในตารางที่ 11 ค่าเฉลี่ย SCN ความเข้มข้นในพลาสมาหรือซีรั่มน้ำลายและปัสสาวะของผู้ไม่สูบบุหรี่และผู้สูบบุหรี่จะมีการระบุไว้ ความเข้มข้นในผู้สูบบุหรี่ประมาณ 2-3 ครั้งสูงกว่าในที่ไม่สูบบุหรี่ ความเข้มข้นเฉลี่ยของSCN ในพลาสมาหรือซีรั่มประมาณ 50 และ 150 มิลลิโมล / ลิตรสำหรับสูบบุหรี่และผู้สูบบุหรี่ตามลำดับ ความเข้มข้นในน้ำลายประมาณ 20 ครั้งสูงกว่าในเลือดและจำนวนเงินที่ 1200 และ 3000 มิลลิโมล / ลิตรสำหรับสูบบุหรี่และสูบบุหรี่ตามลำดับ ความเข้มข้นของปัสสาวะ SCN มีความคล้ายคลึงกับผู้ที่อยู่ในเลือด. มีการทับซ้อนขนาดใหญ่ระหว่างความเข้มข้น SCN เป็นในผู้สูบบุหรี่และไม่สูบบุหรี่ซึ่งเป็นสาเหตุหลักมาจากแหล่งอื่น ๆ อีกมากมายสำหรับไซยาไนด์และ SCN ในร่างกาย (ดูด้านบน) เป็นผลให้ความไวและความจำเพาะของ SCN ในของเหลวในร่างกายที่จะแยกแยะระหว่างผู้สูบบุหรี่และไม่สูบบุหรี่มักจะเป็นที่น่าสงสาร ระดับตัดสำหรับ SCN ในพลาสมาระหว่าง 66 และ 83 มิลลิโมล / ลิตรได้รับการรายงาน (Pojer et al, 1984;. จาร์วิส, et al, 1987;. Nikitin et al, 1990;. รู ธ และ Neaton, 1991) ความไวและความจำเพาะซึ่งตรงกับระดับตัดเหล่านี้มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สี่หลักการใช้วิธีการหา
ของระบบของเหลวในร่างกาย : ( ฉัน ) เกาะตั้ง nig ปฏิกิริยา : การย้อม
โดยปฏิกิริยาของระบบด้วยการหอมละลาย
bromocyan ( brcn ) และไพริดีน ( 2 ) ย้อมเกิด
SCN กับ Fe ( III ) ไนเตรท ( III )
าตรา ไอออนและ UV ตรวจจับ ( วอลเตอร์แล้วก็ sawhney , 1987 ) ;
( IV ) แก๊สโครมาโทกราฟีแมสสเปกโตรเมทรี ( GCMS )
ด้วยหลังจากซัล ( torano และรถตู้คัน , 2003 ) .
ในตารางที่ 10 , การเลือกของวิธีการพร้อมกับวิธีการแสดงลักษณะบาง
.
เนื่องจากค่อนข้างสูงจากน้ำลาย SCN ความเข้มข้น
( ประมาณ 20 ครั้งสูงกว่าในพลาสม่า ) และ
noninvasiveness น้ำลายคอลเลกชัน , SCN เป็นบ่อย
มุ่งมั่นในน้ำลาย แต่จำนวนของปัจจัยที่อาจมีผลต่อการกำหนดระบบ
ในน้ำลาย ,ดังนั้นการเพิ่มความแปรปรวนของไบโอมาร์คเกอร์

ระบบนี้เมื่อเทียบกับในพลาสมา หรือปัสสาวะ ( ปรือ et al . , 1981b ) น้ำลาย
SCN รายงานจะขึ้นอยู่กับการไหลของน้ำลาย .
ก็แนะนําให้กระตุ้นการไหลเวียนและทิ้ง
น้ำลายเริ่มต้น ( ปรือ et al . , 1981b ) gimenez และ
adame ( 2003 ) แต่สังเกตไม่มีอิทธิพลของ
กิจกรรมน้ำลาย ( ตามที่กำหนดโดยน้ำหนักต่อ
เวลาของทันตกรรม ฝ้ายใช้น้ำลายคอลเลกชัน )
ความเข้มข้นของ SCN ในน้ำลาย ในการศึกษาอื่น
SCN ในน้ำลายถูกพบว่าเป็นมีเสถียรภาพมากขึ้นกว่าระบบพลาสมา หรือปัสสาวะใน
( prignot , 1987 ) .
ช่วงเวลากับบุหรี่ล่าสุดพบ

มีผลต่อระดับ SCN , โดยเฉพาะอย่างยิ่งในน้ำลายและปัสสาวะ
( barylko และ pikielna แพงบอร์น , 1968 ;
prignot , 1987 )นี้จะค่อนข้างแปลกในมุมมองของครึ่งชีวิตยาวของ SCN 1 - 2 สัปดาห์ มันถูกแนะนำ

ได้ช่วงเวลาระหว่างช่วงบุหรี่
และสุ่ม ( prignot , 1987 ) .



ในตารางที่ 11 มีความเข้มข้นในพลาสมาหรือซีรัม SCN
, น้ำลายและปัสสาวะของผู้ไม่สูบบุหรี่และผู้สูบบุหรี่มี
จดทะเบียน ความเข้มข้นในกลุ่ม ประมาณ 2 3 ครั้ง–
สูงกว่าคู่ .ความเข้มข้นเฉลี่ยของ
SCN ในพลาสมา หรือเซรั่มประมาณ 50 และ 150 มิลลิโมล / ลิตรสำหรับ
สูบบุหรี่และสูบบุหรี่ ตามลำดับ
น้ำลายเข้มข้นประมาณ 20 ครั้งสูงกว่าในเลือดและ
จำนวน 1200 และ 3000 มิลลิโมล / ลิตร สำหรับคู่
smokers ตามลำดับ ความเข้มข้นของระบบทางเดินปัสสาวะ
จะคล้ายคลึงกับเลือด
มีซ้อนกันมากระหว่างระบบความเข้มข้น
ในการสูบบุหรี่และสูบบุหรี่ ซึ่งเป็นส่วนใหญ่เนื่องจาก
มากมายแหล่งอื่นไซยาไนด์ และระบบในร่างกาย
( ดูข้างบน ) เป็นผลให้ความไวและความจำเพาะของระบบของเหลวในร่างกาย

เพื่อแยกแยะระหว่างการสูบบุหรี่และสูบบุหรี่มักจะไม่ดี ตัดระดับ
สำหรับ SCN ในพลาสมาระหว่าง 66 และ 83 มิลลิโมล / ลิตรได้
รายงาน ( pojer et al . , 1984 ; จาร์วิส et al . , 1987 ;
nikitin et al . , 1990 ;รูธ และ neaton , 1991 ) ความไวและ
- ซึ่งตรงกับระดับตัดเหล่านี้ คือ