Case studyA is a boy of ten. He is

Case study
A is a boy of ten. He is autistic and attends a special school. At the time of referral, he had no language although he could make very loud vocal sounds and was subject to mood swings. It was because of his distress and inability to communicate in a meaningful way that he was referred for music therapy.

In the first months of his therapy, I worked hard to make a connection with A. He was detached from me, made little eye contact and distracted himself by "twiddling" beaters or spinning the cymbal. If I approached him he would move away and my voice would cause him to put his fingers in his ears. Each session, I would watch his movements and reflect them back to him musically. Gradually I sensed a softening of his approach and one day I sang his name very slowly and sustained the note to the end of my breath. To my delight, he turned to me and looked me straight in the eye. He clapped his hands and ran over to me to clap my hands together. We had made contact.

During the following months we found many ways to communicate without arousing his autistic defences. We would watch each other in the mirror in the room, copying gestures as we both made exaggerated movements to play the drums. He found that he could look at me more easily when it was my reflection and this led to some very playful exchanges.

One day A. went to the mirror and studied his face. He very carefully put his finger on his features in turn and clearly said "eye", "nose", "mouth", "ears", "hair". After so many years without language he looked quite thrilled to be speaking. The mirror then became a practice place for sounds and we often sang together the vowel sounds as he formed his mouth into new shapes and pitched his voice.

Many months on, A's sessions are still evolving and he is creative and astonishing in what he can dare to do. He can dance and throw himself excitedly around to the music, sit calmly, smiling, while I play to him, look straight at me as I sing to him or sit at the piano and pick out patterns of notes with great care and focus.

His family report that A. is really starting to want to communicate. He will point to things now and draw their attention to books and pictures. His mood is much more stable and his vocalising more meaningful. A. will soon be approaching puberty and his new creativity and skills of communication will surely assist him to cope with the changes he will experience.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรณีศึกษา
เป็นเด็กสิบ เขาเป็นออทิสติกและเข้าร่วมโรงเรียนพิเศษ ในช่วงเวลาของการอ้างอิงเขามีภาษาถึงแม้ว่าเขาจะทำให้เสียงเสียงดังมากไม่ได้และเป็นเรื่องที่อารมณ์แปรปรวน มันเป็นเพราะความทุกข์และไม่สามารถที่จะสื่อสารในทางที่มีความหมายว่าเขาถูกเรียกว่าสำหรับการรักษาด้วยเพลงของเขาในเดือนแรกของการรักษาของเขาผมทำงานอย่างหนักเพื่อทำให้การเชื่อมต่อกับ A. เขาถูกถอดออกจากฉันทำสบตาน้อย และสมาธิของตัวเองโดย "twiddling" ตีฉิ่งหรือปั่น ถ้าฉันเดินเข้ามาใกล้เขาว่าเขาจะย้ายออกไปและเสียงของฉันจะทำให้เขาใส่นิ้วมือของเขาในหูของเขา แต่ละครั้งผมจะดูการเคลื่อนไหวของเขาและสะท้อนให้เห็นถึงพวกเขากลับไปเขาทางดนตรี ค่อยๆฉันรู้สึกอ่อนของวิธีการของเขาและวันหนึ่งฉันร้องเพลงชื่อของเขาช้ามากและยั่งยืนทราบถึงปลายลมหายใจของฉัน เพื่อความสุขของเขาหันไปฉันและมองฉันตรงในสายตา เขาปรบมือของเขาและวิ่งไปที่ผมจะปรบมือของฉันด้วยกัน เราได้ทำให้การติดต่อในช่วงหลายเดือนต่อไปนี้ที่เราพบหลายวิธีที่จะสื่อสารโดยไม่ต้องปลุกใจป้องกันออทิสติกของเขา เราจะดูกันในกระจกในห้องพัก, การคัดลอกรูปแบบลายเส้นที่เราทำทั้งการเคลื่อนไหวที่พูดเกินจริงที่จะเล่นกลอง เขาพบว่าเขาอาจจะมองมาที่ฉันได้ง่ายขึ้นเมื่อมันเป็นภาพสะท้อนของฉันและนี้นำไปสู่การแลกเปลี่ยนขี้เล่นมากวันหนึ่ง A. ไปกระจกและศึกษาใบหน้าของเขา เขาอย่างระมัดระวังเอานิ้วของเขาเกี่ยวกับคุณสมบัติของเขาในทางกลับกันอย่างเห็นได้ชัดและกล่าวว่า "ตา", "จมูก", "ปาก", "หู", "ผม" หลังจากหลายปีโดยไม่ต้องใช้ภาษาที่เขามองตื่นเต้นมากที่จะพูด กระจกแล้วก็กลายเป็นสถานที่ปฏิบัติสำหรับเสียงและเรามักจะร้องเพลงด้วยกันสระเสียงในขณะที่เขาเกิดปากของเขาเป็นรูปทรงใหม่และเสียงแหลมเสียงของเขาหลายเดือนในช่วงที่ยังคงมีการพัฒนาและการที่เขามีความคิดสร้างสรรค์และน่าอัศจรรย์ในสิ่งที่เขาสามารถกล้า ที่จะทำ เขาสามารถเต้นและโยนตัวเองตื่นเต้นไปรอบ ๆ เพื่อเพลงนั่งใจเย็นยิ้มขณะที่ผมเล่นกับเขาดูตรงที่ฉันเป็นฉันร้องเพลงกับเขาหรือนั่งอยู่ที่เปียโนและเลือกรูปแบบของบันทึกที่มีการดูแลที่ดีและมุ่งเน้นของเขา รายงานว่าครอบครัว A. คือจริงๆเริ่มที่จะต้องการสื่อสาร เขาจะชี้ไปที่สิ่งที่ตอนนี้และดึงความสนใจของพวกเขากับหนังสือและภาพ อารมณ์ของเขามีเสถียรภาพมากขึ้นและ vocalising ของเขามีความหมายมากขึ้น A. จะเร็วจะใกล้วัยแรกรุ่นและความคิดสร้างสรรค์ใหม่ของเขาและทักษะของการสื่อสารก็จะช่วยให้เขารับมือกับการเปลี่ยนแปลงที่เขาจะได้สัมผัสกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรณีศึกษาเป็นเด็กของสิบ เขาเป็นออทิสติก และเรียนอยู่โรงเรียนพิเศษ เวลาอ้างอิง เขาไม่มีภาษา แม้ว่าเขาจะส่งเสียงดังมากและเสียงคือเรื่องอารมณ์ขึ้นๆลงๆ เพราะเขาเป็นทุกข์และไม่สามารถที่จะสื่อสารในทางที่มีความหมายว่า เขาถูกเรียกว่า ดนตรีบำบัด .

ในเดือนแรกของการรักษาของเขา ผมทำงานอย่างหนักเพื่อให้การเชื่อมต่อกับเขาถูกแยกจากฉัน ติดต่อ น้อยตา และฟุ้งซ่านของตัวเอง โดย " กระดิกนิ้ว " บีตเตอร์หรือปั่นฉาบ ถ้าฉันเข้าหาเขา เขาจะย้ายไป และเสียงของฉันจะให้เขาใส่มือของเขาในหูของเขา แต่ละครั้ง ผมจะคอยดูการเคลื่อนไหวของเขา และสะท้อนกลับให้มันไพเราะฉันได้อาศัยของเขาเข้าหา และวันหนึ่งฉันร้องเพลงชื่อของเขาอย่างช้าๆ และได้รับทราบถึงการสิ้นสุดของลมหายใจ เพื่อความสุขของฉัน เขาหันไปฉันและมองฉันด้วยสายตาเฉยเมย ตบมือสำรวลและวิ่งมา ผมกดมือผมไว้ เราได้ติดต่อ

ในช่วงเดือนที่เราพบหลายวิธีที่จะสื่อสารกันโดยที่ไม่ป้องกันออทิสติกของเขาต่อไปนี้เราต้องดูแต่ละอื่น ๆในกระจกในห้องพัก , คัดลอกท่าทางที่เราทั้งสองก็เคลื่อนไหวที่พูดเกินจริงที่จะเล่นกลอง เขาพบว่าเขาสามารถมองฉันได้ง่ายขึ้นเมื่อมันสะท้อนและนี้นำไปสู่การแลกเปลี่ยนบางขี้เล่นมาก

วันนึง A ไปที่กระจก และ เรียน ใบหน้าของเขา . เขารอบคอบ วางนิ้วมือของเขาในลักษณะของเขาในการเปิดและกล่าวอย่างชัดเจนว่า " ตา " " จมูก " , " ปาก "" หู " , " ผม " หลังจากหลายปีโดยไม่มีภาษา เขาดูค่อนข้างตื่นเต้นที่จะได้พูด กระจกแล้วกลายเป็นการปฏิบัติที่เสียงและเรามักจะร้องเพลงด้วยกันเสียงสระที่เขาปั้นเป็นรูปทรงใหม่ ปากแหลมและเสียงของเขา . . . . . .

หลายเดือน หนึ่งครั้งจะยังคงพัฒนาและเขาก็ได้ในสิ่งที่เขาสามารถสร้างสรรค์ และกล้าที่จะทำ