5. In conclusion, the court held th

5. In conclusion, the court held that Germany had not acted in any way to incur obligations contained in Article 6 of the Geneva Convention. The equidistance – special circumstances rule was not binding on Germany by way of treaty.

Nature of the customary international law obligation: Is Germany bound by the provisions of Article 6 of the Geneva Convention by way of customary international law?

6. Netherlands and Denmark argued that Article 6 also reflected ‘the accepted rule of general international law on the subject of continental shelf delimitation’ and existed independently of the Convention. Therefore, they argued, Germany is bound by it by way of customary international law.

7. To decide if the equidistance principle bound Germany by way of customary international law, the court examined (1) the status of the principle contained in Article 6 as it stood when the Convention was being drawn up (2) and after the latter came into force.

What was the customary law status of Article 6 at the time of drafting the Convention?

8. The court held the principle of equidistance, as contained in Article 6, did not form a part of existing or emerging customary international law at the time of drafting the Convention. The Court supported this finding based on (1) the hesitation expressed by the drafters of the Convention – International Law Commission – on the inclusion of Article 6 (para. 62) and (2) the fact reservations to Article 6 was permissible under the Convention (Article 12). The court held:

… Article 6 is one of those in respect of which, under the reservations article of the Convention (Article 12) reservations may be made by any State on signing, ratifying or acceding for, speaking generally, it is a characteristic of purely conventional rules and obligations that, in regard to them, some faculty of making unilateral reservations may, within certain limits, be admitted; whereas this cannot be so in the case of general or customary law rules and obligations which, by their very nature, must have equal force for all members of the international community, and cannot therefore be the subject of any right of unilateral exclusion exercisable at will by any one of them in its own favor…. The normal inference would therefore be that any articles that do not figure among those excluded from the faculty of reservation under Article 12, were not regarded as declaratory of previously existing or emergent rules of law (see para 65 for a counter argument and the court’s careful differentiation)…”

Did the provisions in Article 6 on the equidistance principle attain the customary law status after the Convention came into force?

9. The court then examined whether the rule contained in Article 6 had become customary international law after the Convention entered into force – either due the convention itself (i.e., if enough States had ratified the Convention in a manner to fulfil the criteria specified below), or because of subsequent State practice (i.e. even if adequate number of States had not ratified the Convention one could find sufficient State practice to meet the criteria below). The court held that Article 6 of the Convention had not attained a customary law status (compare the 1958 Geneva Convention with the four Geneva Conventions on 1949 in the field of international humanitarian law in terms of its authority as a pronouncement of customary international law).

10. For a customary rule to emerge the court held that it needed: (1) very widespread and representative participation in the convention, including States whose interests were specially affected (i.e. generality); and (2) virtually uniform practice (i.e. consistent and uniform usage) undertaken in a manner that demonstrates (3) a general recognition of the rule of law or legal obligation (i.e. opinio juries). In the North Sea Continental Shelf cases the court held that the passage of a considerable period of time was unnecessary (i.e. duration) for the formation of a customary law.

Widespread and representative participation

11. The court held that the first criteria was not met. The number of ratifications and accessions to the convention (39 States) were not adequately representative (including of coastal States – i.e. those States whose rights are affected) or widespread.

Duration

12. The court held that duration taken for the customary law rule to emerge is not as important as widespread and representative participation, uniform usage and the existence of an opinio juris.

“Although the passage of only a short period of time (in this case, 3 – 5 years) is not necessarily, or of itself, a bar to the formation of a new rule of customary international law on the basis of what was originally a purely conventional rule, an indispensable requirement would be that within the period in question, short though it might be, State practice, including that of States whose interests are specially affected, should have been both extensive and virtually uniform in the sense of the provision invoked and should moreover have occurred in such a way as to show a general recognition that a rule of law or legal obligation is involved (text in brackets added).”

Opinio juris

13. Opinio juris is reflected in acts of States (Nicaragua Case) or in omissions (Lotus case) in so far as those acts or omissions are done following a belief that the said State is obligated by law to act or refrain from acting in a particular way. (For more on opinio juris click here).

14. The Court examined 15 cases where States had delimited their boundaries using the equidistance method, after the Convention came into force (paras. 75 -77). The court concluded, even if there were some State practice in favour of the equidistance principle the court could not deduct the necessary opinio juris from this State practice. The North Sea Continental Shelf Cases confirmed that both State practice (the objective element) and opinio juris (the subjective element) are essential pre-requisites for the formation of a customary law rule. This is consistent with Article 38 (1) (b) of the Statute of the ICJ. The following explains the concept of opinio juris and the difference between customs (i.e. habits) and customary law:

Not only must the acts concerned amount to a settled practice, but they must also be such, or be carried out in such a way, as to be evidence of a belief that this practice is rendered obligatory by the existence of a rule of law requiring it. The need for such a belief, i.e, the existence of a subjective element, is implicit in the very notion of the opinio juris sive necessitatis. The States concerned must therefore feel that they are conforming to what amounts to a legal obligation. The frequency, or even habitual character of the acts is not in itself enough. There are many international acts, e.g., in the field of ceremonial and protocol, which are performed almost invariably, but which are motivated only by considerations of courtesy, convenience or tradition, and not by any sense of legal duty.

15. The court concluded that the equidistance principle was not binding on Germany by way of treaty or customary international law because, in the case of the latter, the principle had not attained a customary international law status at the time of the entry into force of the Geneva Convention or thereafter. As such, the court held that the use of the equidistance method is not obligatory for the delimitation of the areas concerned in the present proceedings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5. เบียดเบียน ศาลจัดขึ้นที่เยอรมนีไม่ได้ได้ปฏิบัติในลักษณะใดจะเกิดภาระผูกพันที่มีอยู่ในบทความ 6 ของอนุสัญญาเจนีวา Equidistance – กฎพิเศษถูกไม่ผูกในเยอรมนีโดยใช้สนธิสัญญาลักษณะของข้อผูกพันด้านกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศ: เยอรมนีจะผูก โดยบทบัญญัติของบทความ 6 ของอนุสัญญาเจนีวาโดยใช้กฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศหรือไม่6. เนเธอร์แลนด์และเดนมาร์กโต้เถียงว่า บทความ 6 ยังสะท้อน 'การยอมรับกฎของกฎหมายระหว่างประเทศทั่วไปเกี่ยวกับเรื่องการกำหนดเขตทวีปชั้น และอยู่เป็นอิสระจากการประชุม ดังนั้น พวกเขาโต้เถียง เยอรมนีถูกผูกไว้โดยใช้กฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศ7. การตัดสินใจถ้า หลัก equidistance ผูกเยอรมนีใช้กฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศ ศาลตรวจสอบสถานะของหลักที่อยู่ในบทความ 6 ยืนเมื่อการออกแบบแผนค่า (2) และหลัง จากหลังมาแรง (1)สิ่งที่เป็นจารีตประเพณีกฎหมายสถานะของบทความ 6 ในขณะร่างการประชุม8. ศาลถือหลัก equidistance มีบทความ 6 ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของที่มีอยู่ หรือเกิดกฎหมายระหว่างประเทศจารีตประเพณีในขณะร่างการประชุม ศาลได้รับการสนับสนุนค้นหานี้ตามลังเล (1)แสดง โดย drafters ของ –คณะกรรมการกฎหมายระหว่างประเทศ – การประชุมในการรวมบทความ 6 (พารา 62) และสำรองจริง (2)บทความ 6 อนุญาตภายใต้อนุสัญญา (12 บทความ) ศาลจัด:… บทความ 6 เป็นหนึ่งในผู้ผิดที่ ภายใต้จองบทของจองประชุม (12 บทความ) อาจจะทำ โดยรัฐใด ๆ รับรอง การมอบสัตยาบันสาร หรือภาคยานุวัติ ทั่วไป พูดเป็นลักษณะของกฎธรรมดาเพียงอย่างเดียวและข้อผูกพันที่ เรื่อง ให้บางคณะฝ่ายจองห้องพักอาจ ภายใน ยอมรับ ขณะนี้ไม่สามารถให้ในกรณีทั่วไป หรือจารีตประเพณี กฎหมาย กฎและข้อผูกพันที่ โดยธรรมชาติของพวกเขามาก ต้องมีเท่า บังคับสำหรับสมาชิกทั้งหมดของประเทศ และดังนั้นไม่เป็นเรื่องของสิทธิของพลเรือนแยกออก exercisable ที่ จะ โดยหนึ่งในโปรดปรานของตัวเอง... ข้อปกติดังนั้นจะว่า บทความใด ๆ ที่ไม่ได้รูปที่แยกออกจากคณะสำรองภายใต้บทความ 12 ถูกไม่ถือ declaratory เป็นกฎที่มีอยู่ก่อนหน้านี้ หรือโผล่ออกมาของกฎหมาย (ดูพารา 65 สำหรับอาร์กิวเมนต์เคาน์เตอร์และสร้างความแตกต่างระวังของศาล)... "ไม่บทบัญญัติในบทความ 6 หลัก equidistance บรรลุสถานะกฎหมายจารีตประเพณีหลังจากการประชุมมาใช้บังคับหรือไม่9. ศาลแล้ว ตรวจสอบว่ากฎที่มีอยู่ในบทความ 6 ได้กลายเป็น กฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศหลังจากการประชุมเข้าแรง – หรือครบกำหนดประชุมเอง (เช่น ถ้าอเมริกาพอมีสำคัญการประชุมในลักษณะที่สามารถสนองความต้องการเงื่อนไขที่ระบุด้านล่าง), หรือปฏิบัติรัฐตามมา (เช่นแม้ว่าจำนวนที่เพียงพอของอเมริกาก็ไม่สำคัญ ประชุมหนึ่งพบเพียงพอรัฐปฏิบัติให้ตรงตามเงื่อนไขด้านล่าง) ศาลถือว่า 6 ในบทความนี้ก็ได้สถานะเป็นกฎหมายจารีตประเพณี (เปรียบเทียบการประชุมเจนีวา 1958 กับข้อตกลงเจนีวาสี่ใน 1949 ด้านกฎหมายด้านมนุษยธรรมระหว่างประเทศในแง่ของอำนาจเป็นแถลงการณ์ของกฎหมายระหว่างประเทศจารีตประเพณี)10. สำหรับกฎจารีตประเพณีโผล่ศาลจัดว่า มันจำเป็น: (1) แพร่หลายมาก และพนักงานมีส่วนร่วมในการประชุม รวมถึงอเมริกาสนใจเป็นพิเศษได้รับผลกระทบ (เช่น generality); และ (2) ฝึกอย่างสม่ำเสมอ (เช่นสอดคล้องกัน และเป็นรูปแบบการใช้งาน) ดำเนินในลักษณะที่แสดงให้เห็นทั่วไป (3) การรับรู้ของกฎของกฎหมายหรือข้อผูกมัดทางกฎหมาย (เช่น opinio ชนะ) ในทะเลเหนือทวีปชั้นกรณี ศาลถือว่า กาลเป็นระยะเวลาพอสมควรคือไม่จำเป็น (เช่นระยะเวลา) สำหรับการก่อตัวของกฎหมายจารีตประเพณีมีส่วนร่วมอย่างกว้างขวาง และตัวแทน11. ศาลถือว่า เงื่อนไขแรกไม่พบ หมายเลข ratifications และ accessions อนุสัญญา (39 อเมริกา) ไม่เพียงพอพนักงาน (รวมถึงชายฝั่งรัฐ – รัฐเช่นสิทธิจะได้รับผลกระทบ) หรือแพร่หลายระยะเวลา12. ศาลถือว่า ระยะเวลาที่ดำเนินการสำหรับกฎจารีตประเพณีกฎหมายออกไม่สำคัญเท่ากับการมีส่วนร่วมอย่างกว้างขวาง และตัวแทน เป็นรูปแบบการใช้งาน และการดำรงอยู่ของเป็น opinio juris"แม้กาลเพียงระยะเวลาสั้น ๆ ของเวลา (ในกรณีนี้ 3 – 5 ปี) ไม่จำเป็น หรือของตัวเอง บาร์จะก่อสร้างกฎของกฎหมายระหว่างประเทศจารีตประเพณีโดยใช้สิ่งเดิมที่เป็นกฎทั่วไปเพียงอย่างเดียว ความต้องการสำคัญจะที่ภายในรอบระยะเวลาสอบถาม สั้นว่าอาจปฏิบัติรัฐ รวมถึงที่ของอเมริกาสนใจเป็นพิเศษได้รับผลกระทบ ควรมีทั้งสองอย่างละเอียด และความจริงในแง่ของบทบัญญัติเรียก และควรนอกจากนี้ยังเกิดขึ้นในลักษณะเป็นการแสดงทั่วไปรู้ว่ากฎของกฎหมายหรือข้อผูกมัดทางกฎหมายเกี่ยวข้อง (ข้อความในวงเล็บเพิ่ม) "Opinio juris13. Opinio juris อยู่เป็นประจำในกิจการของรัฐ (กรณีนิการากัว) หรือในละเลย (โลตัสกรณี) ในนั้นไกลเป็นผู้กระทำหรือการละเว้นทำตามความเชื่อที่ว่า รัฐดังกล่าวคือว่าตามกฎหมายการกระทำ หรือละเว้นการทำหน้าที่ในลักษณะเฉพาะ (สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับ opinio juris คลิกที่นี่)14. ศาลตรวจสอบที่อเมริกาได้แบ่งขอบเขตของพวกเขาใช้วิธี equidistance หลังจากการประชุมมาใช้บังคับกรณี 15 (พากัน 75-77) ศาลสรุป แม้ว่าจะมีฝึกบางรัฐลงหลัก equidistance ศาลสามารถหัก juris opinio จำจากแบบฝึกหัดนี้รัฐ ทะเลเหนือทวีปชั้นกรณียืนยันว่า รัฐปฏิบัติ (วัตถุประสงค์องค์ประกอบ) และ opinio juris (องค์ตามอัตวิสัย) เป็น requisites ก่อนจำเป็นสำหรับการก่อตัวของกฎจารีตประเพณีกฎหมาย สอดคล้องกับบทความ 38 (1) (b) ของกฎหมายของ ICJ อยู่ ต่อไปนี้อธิบายแนวคิดของ opinio juris และความแตกต่างระหว่างศุลกากร (เช่นพฤติกรรม) และกฎหมายจารีตประเพณี:ไม่เพียงต้องยอดกระทำการเกี่ยวข้องการฝึกจับคู่ แต่จะต้องมีเช่น หรือทำได้ในลักษณะ เพื่อเป็นหลักฐานของความเชื่อที่ปฏิบัตินี้ถูกแสดงบังคับ โดยการดำรงอยู่ของกฎของกฎหมายต้องการนั้น ต้องการดำรงอยู่ขององค์ประกอบตามอัตวิสัย อาทิ ความเชื่อดังกล่าวเป็นนัยในความมากของ opinio juris sive necessitatis รัฐที่เกี่ยวข้องต้องจึงรู้สึกว่า พวกเขาจะสอดคล้องกับสิ่งยอดเงินข้อผูกมัดทางกฎหมาย ความถี่ หรือเคยแม้อักขระของการกระทำไม่ได้ในตัวเองเพียงพอ มีอยู่หลายกิจการนานาชาติ เช่น ceremonial และโพรโทคอ ซึ่งจะดำเนินการเกือบเสมอ แต่ซึ่งเป็นแรงจูงใจเท่านั้น โดยพิจารณาความเอื้อเฟื้อ ความสะดวกสบาย หรือประเพณี และไม่รู้สึกใด ๆ ทางกฎหมายภาษี15. ศาลสรุปว่า หลัก equidistance ถูกไม่ผูกในเยอรมนีโดยใช้สนธิสัญญาหรือกฎหมายระหว่างประเทศจารีตประเพณีเนื่องจาก กรณีหลัง หลักมีไม่บรรลุสถานะเป็นกฎหมายระหว่างประเทศจารีตประเพณีเวลาเข้าประชุมเจนีวา หรือหลังจากนั้นกองทัพ ดัง ศาลถือว่า ใช้วิธี equidistance ไม่บังคับสำหรับการกำหนดเขตพื้นที่ที่เกี่ยวข้องในกระบวนการพิจารณาอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5. โดยสรุปศาลถือได้ว่าเยอรมนีไม่ได้ทำหน้าที่ในทางที่จะก่อให้เกิดภาระผูกพันที่มีอยู่ในมาตรา 6 ของอนุสัญญาเจนีวาใด ๆ equidistance - กฎกรณีพิเศษไม่ได้มีผลผูกพันกับเยอรมนีโดยวิธีการสนธิสัญญาลักษณะของประเพณีภาระผูกพันตามกฎหมายระหว่างประเทศ: เยอรมนีผูกพันตามบทบัญญัติของมาตรา 6 ของอนุสัญญาเจนีวาโดยวิธีการของกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศ? 6 ประเทศเนเธอร์แลนด์และเดนมาร์กถกเถียงกันอยู่ว่าข้อ 6 ยังสะท้อนให้เห็น 'ได้รับการยอมรับกฎของกฎหมายระหว่างประเทศทั่วไปในเรื่องของปริมาณไหล่ทวีปและอยู่เป็นอิสระจากการประชุม ดังนั้นจึงเป็นที่ถกเถียงกันในเยอรมนีถูกผูกไว้โดยมันโดยวิธีการของกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศ7 ในการตัดสินใจว่าหลักการ equidistance ผูกพันประเทศเยอรมนีโดยวิธีการของกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศศาลตรวจสอบ (1) สถานะของหลักการที่มีอยู่ในข้อ 6 ในขณะที่มันยืนอยู่เมื่อการประชุมที่ถูกดึงขึ้นมา (2) และหลังจากที่หลังเข้ามาบังคับ . สิ่งที่เป็นสถานะของกฎหมายจารีตประเพณีของข้อ 6 ในช่วงเวลาของการร่างอนุสัญญา? 8 ศาลถือหลักการของ equidistance ที่มีอยู่ในข้อ 6 ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายต่างประเทศที่มีอยู่หรือเกิดขึ้นใหม่ประเพณีในช่วงเวลาของการจัดทำร่างอนุสัญญาฯ ศาลรับการสนับสนุนการค้นพบนี้ขึ้นอยู่กับ (1) ความลังเลแสดงโดย drafters ของอนุสัญญา - คณะกรรมาธิการกฎหมายระหว่างประเทศ - ในการรวมของข้อ 6 และ (2) การจองความเป็นจริงข้อ 6 เป็นที่อนุญาตภายใต้อนุสัญญา (พิทักษ์ 62.) (มาตรา 12) ศาลถือ: ... ข้อ 6 เป็นหนึ่งในผู้ที่อยู่ในความเคารพซึ่งภายใต้บทความจองของอนุสัญญา (มาตรา 12) การจองอาจจะทำโดยรัฐที่เกี่ยวกับการลงนามใด ๆ หรือลงนามให้สัตยาบันสำหรับการพูดโดยทั่วไปก็เป็นลักษณะของ หมดจดกฎทั่วไปและภาระหน้าที่ที่เกี่ยวกับการให้คณะการจองข้างเดียวบางคนอาจจะอยู่ในขอบเขตที่กำหนด, ได้รับการยอมรับ; ขณะนี้ไม่สามารถดังนั้นในกรณีของกฎระเบียบกฎหมายทั่วไปหรือประเพณีและหน้าที่ซึ่งโดยธรรมชาติของพวกเขาจะต้องมีผลบังคับเท่าเทียมกันสำหรับสมาชิกทุกคนในประชาคมระหว่างประเทศและไม่สามารถดังนั้นจึงเป็นเรื่องของสิทธิใด ๆ ของการยกเว้นฝ่ายเดียวสามารถใช้สิทธิที่จะ โดยคนใดคนหนึ่งของพวกเขาในความโปรดปรานของตัวเอง ... อนุมานปกติดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าบทความที่ไม่ได้คิดในหมู่ผู้ได้รับการยกเว้นจากคณะสำรองห้องพักตามข้อ 12 ใด ๆ ที่ยังไม่ได้รับการยกย่องว่าเป็นแถลงการณ์ที่มีอยู่ก่อนหน้านี้หรือกฎฉุกเฉินของกฎหมาย (ดูพิทักษ์ 65 สำหรับอาร์กิวเมนต์เคาน์เตอร์และศาลระมัดระวัง ความแตกต่าง) ... " ต้อนรับบทบัญญัติในมาตรา 6 ในหลักการ equidistance บรรลุสถานะกฎหมายจารีตประเพณีหลังจากที่ประชุมเข้ามาบังคับ? 9 จากนั้นศาลตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นกฎที่มีอยู่ในมาตรา 6 ได้กลายเป็นกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศหลังจากที่อนุสัญญามีผลบังคับ - ทั้งเนื่องจากการประชุมของตัวเอง (เช่นถ้าสหรัฐอเมริกาพอที่ได้ให้สัตยาบันอนุสัญญาในลักษณะเพื่อตอบสนองความเกณฑ์ที่ระบุไว้ด้านล่าง) หรือ เพราะการปฏิบัติต่อรัฐ (เช่นแม้ว่าจำนวนที่เพียงพอของสหรัฐอเมริกาไม่ได้ให้สัตยาบันอนุสัญญาหนึ่งสามารถหาทางปฏิบัติของรัฐเพียงพอที่จะเป็นไปตามเกณฑ์ดังต่อไปนี้) ศาลถือได้ว่ามาตรา 6 ของอนุสัญญาไม่ได้บรรลุสถานะประเพณีกฎหมาย (เทียบ 1958 สนธิสัญญาเจนีวากับสี่ประชุมเจนีวาเมื่อวันที่ 1949 ในด้านของกฎหมายมนุษยธรรมระหว่างประเทศในแง่ของผู้มีอำนาจในฐานะที่เป็นคำวินิจฉัยของกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศ) 10 สำหรับกฎธรรมเนียมที่จะต้องออกมาศาลถือได้ว่ามันต้องใช้: (1) การมีส่วนร่วมมากอย่างกว้างขวางและตัวแทนในการประชุมรวมทั้งสหรัฐอเมริกาที่มีความสนใจได้รับผลกระทบเป็นพิเศษ (เช่นทั่วไป); และ (2) การปฏิบัติที่เหมือนจริง (เช่นความสอดคล้องและการใช้งานเหมือนกัน) ดำเนินการในลักษณะที่แสดงให้เห็นถึง (3) ได้รับการยอมรับโดยทั่วไปของการปกครองด้วยกฎหมายหรือภาระผูกพันตามกฎหมาย (เช่นคณะลูกขุนและความเห็น) ในกรณีที่เหนือทะเลไหล่ทวีปศาลถือได้ว่าทางเดินของช่วงเวลาสำคัญของเวลาที่ไม่จำเป็น (ระยะเวลา IE) สำหรับการก่อตัวของกฎหมายจารีตประเพณีอย่างกว้างขวางและตัวแทนการมีส่วนร่วม11 ศาลถือได้ว่าเกณฑ์แรกที่ไม่ได้พบกัน จำนวนของการให้สัตยาบันและการภาคยานุวัติอนุสัญญา (39 สหรัฐอเมริกา) ไม่ได้เป็นตัวแทนอย่างเพียงพอ (รวมทั้งของรัฐชายฝั่ง - คือสหรัฐอเมริกาผู้ที่มีสิทธิได้รับผลกระทบ) หรือแพร่หลายระยะเวลา12 ศาลจัดขึ้นในช่วงระยะเวลาดำเนินการสำหรับกฎกฎหมายธรรมเนียมที่จะต้องออกมาที่ไม่ได้เป็นสิ่งที่สำคัญเป็นอย่างกว้างขวางและเป็นตัวแทนเข้าร่วมการใช้งานสม่ำเสมอและการดำรงอยู่ของกฎหมายและความเห็น"แม้ว่าทางเดินเพียงระยะเวลาสั้น ๆ ของเวลา (ในกรณีนี้, 3 - 5 ปี) ไม่จำเป็นต้องหรือของตัวเอง, บาร์เพื่อการก่อตัวของกฎใหม่ของกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศบนพื้นฐานของสิ่งเดิมเป็นกฎทั่วไปอย่างหมดจด, ความต้องการที่ขาดไม่ได้จะเป็นไปได้ว่าภายในระยะเวลาที่อยู่ในคำถามสั้น แม้ว่ามันอาจจะเป็นรัฐปฏิบัติรวมทั้งที่ของรัฐที่มีความสนใจได้รับผลกระทบเป็นพิเศษควรจะได้รับทั้งสองอย่างกว้างขวางและสม่ำเสมอจริงในความหมายของการเรียกและยิ่งกว่านั้นควรจะเกิดขึ้นในลักษณะที่จะแสดงความรับรู้โดยทั่วไปว่า การปกครองด้วยกฎหมายหรือภาระผูกพันตามกฎหมายมีส่วนเกี่ยวข้อง (ข้อความในวงเล็บที่เพิ่มขึ้น). " Opinio กฎหมาย13 Opinio กฎหมายสะท้อนให้เห็นในการกระทำของสหรัฐอเมริกา (นิการากัวกรณี) หรือการละเว้น (กรณีที่โลตัส) ในเท่าที่การกระทำหรือการละเว้นที่จะดำเนินการดังต่อไปนี้ความเชื่อที่ว่ารัฐกล่าวว่ามีหน้าที่ตามกฎหมายที่จะกระทำหรือละเว้นจากการทำหน้าที่ในทางหนึ่ง . (สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมในกฎหมายและความเห็นคลิกที่นี่) 14 ศาลตรวจสอบ 15 กรณีที่สหรัฐอเมริกาได้ที่คั่นด้วยขอบเขตของตนโดยใช้วิธีการ equidistance หลังจากที่ประชุมเข้ามาบังคับ (ย่อหน้า. 75 -77) ศาลสรุปว่าแม้ว่าจะมีบางส่วนการปฏิบัติของรัฐในความโปรดปรานของหลักการ equidistance ศาลไม่สามารถหักค่าใช้จ่ายและความเห็นกฎหมายที่จำเป็นจากการปฏิบัติของรัฐนี้ คดีไหล่ทวีปทะเลเหนือได้รับการยืนยันว่าทั้งการปฏิบัติของรัฐ (องค์ประกอบวัตถุประสงค์) และกฎหมายและความเห็น (องค์ประกอบอัตนัย) มีความจำเป็นที่จำเป็นล่วงหน้าสำหรับการก่อตัวของกฎกฎหมายจารีตประเพณี ซึ่งสอดคล้องกับมาตรา 38 (1) (ข) แห่งพระราชบัญญัติศาลโลก ต่อไปนี้อธิบายแนวคิดของกฎหมายและความเห็นและความแตกต่างระหว่างศุลกากร (เช่นนิสัย) และกฎหมายจารีตประเพณี: ไม่เพียง แต่จะต้องทำหน้าที่ที่เกี่ยวข้องกับจำนวนเงินที่มีการปฏิบัติที่ตัดสิน แต่พวกเขายังจะต้องดังกล่าวหรือจะดำเนินการในลักษณะที่เป็น เพื่อเป็นหลักฐานของความเชื่อว่าการปฏิบัตินี้มีการแสดงความรับผิดชอบโดยการดำรงอยู่ของการปกครองด้วยกฎหมายที่ต้องการมัน จำเป็นที่จะต้องมีความเชื่อคือการดำรงอยู่ขององค์ประกอบอัตนัยเป็นนัยในความคิดและความเห็นของกฎหมายสิ่งต้องบ่งบอก สหรัฐอเมริกาที่เกี่ยวข้องจึงต้องรู้สึกว่าพวกเขาจะสอดคล้องกับปริมาณสิ่งที่ภาระผูกพันตามกฎหมาย ความถี่หรือตัวละครเป็นนิสัยแม้การกระทำไม่ได้อยู่ในตัวเองมากพอ มีการกระทำหลายประเทศเช่นในด้านการพระราชพิธีและโปรโตคอลซึ่งจะดำเนินการเกือบเสมอมี แต่ที่มีแรงจูงใจโดยเฉพาะการพิจารณาของความอนุเคราะห์อำนวยความสะดวกหรือประเพณีและไม่ได้ด้วยความรู้สึกของหน้าที่ตามกฎหมายใด ๆ15 ศาลสรุปว่าหลักการ equidistance ไม่ได้มีผลผูกพันกับเยอรมนีโดยวิธีการสนธิสัญญาหรือกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศเพราะในกรณีของหลังหลักการไม่ได้บรรลุถึงสถานะกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศในช่วงเวลาของการเข้าสู่อำนาจของเจนีวา ประชุมหรือหลังจากนั้น เป็นเช่นนี้ศาลถือได้ว่าการใช้วิธีการ equidistance จะไม่บังคับสำหรับปริมาณของพื้นที่ที่เกี่ยวข้องในการดำเนินการตามกฎหมายในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5 . สรุป ศาลจัดขึ้นที่เยอรมนี ไม่ได้ปฏิบัติในทางใดที่จะก่อให้เกิดภาระผูกพันที่มีอยู่ในบทความ 6 ของอนุสัญญาเจนีวา การ equidistance –พิเศษสถานการณ์กฎคือไม่ผูกพันกับเยอรมนีโดยวิธีการของสนธิสัญญา

ธรรมชาติของจารีตประเพณีพันธกรณีกฎหมายระหว่างประเทศ : เยอรมนีเป็นผูกพันตามบทบัญญัติของมาตรา 6 ของอนุสัญญากรุงเจนีวา โดยวิธีการของกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศ

6 เนเธอร์แลนด์และเดนมาร์ก แย้งว่า ข้อที่ 6 นี้ยังสะท้อนให้เห็นถึง ' ยอมรับกฎของกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศในเรื่องของเขตแดนไหล่ทวีป และมีชีวิตอยู่อย่างอิสระ ' ของอนุสัญญาฯ ดังนั้น พวกเขาทะเลาะกัน เยอรมันถูกผูกไว้โดยโดยวิธีการของกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศ .

7 ที่จะตัดสินใจว่า ถ้า equidistance หลักการผูกเยอรมนีโดยวิธีการของกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศศาลตรวจสอบ ( 1 ) สถานภาพของหลักการที่มีอยู่ในบทความ 6 ขณะที่มันยืนเมื่อการประชุมถูกวาดขึ้น ( 2 ) และ หลังเข้ามาบังคับ

นี่เป็นจารีตสถานะของข้อ 6 ในเวลาของการประชุม ?

8 ศาลจัดขึ้นหลักการของ equidistance ตามที่มีอยู่ในบทความ 6ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศที่มีอยู่หรือใหม่ในเวลาของร่างอนุสัญญาฯ ศาลได้รับการสนับสนุนในการหาที่ยึด ( 1 ) ลังเลที่แสดงออกโดย drafters ของ–การประชุมคณะกรรมาธิการกฎหมายระหว่างประเทศซึ่งรวมบทความ 6 ( พารา 62 ) และ ( 2 ) เรื่องการจองกับข้อที่ 6 ได้รับอนุญาตภายใต้อนุสัญญา ( มาตรา 12 )ศาลจัดขึ้น :

. . . . . . . ข้อที่ 6 คือหนึ่งในนั้น ในส่วนของการจอง ซึ่งภายใต้บทความของอนุสัญญา ( มาตรา 12 ) การจองอาจจะทำโดยรัฐใด ๆในการลงนามให้สัตยาบันหรือลงนามเพื่อ พูดโดยทั่วไป จะเป็นลักษณะของกฎทั่วไปและภาระผูกพันที่หมดจดในเรื่องเหล่านั้น บางคณะจองฝ่ายเดียวอาจภายในหนึ่งจำกัดเข้ารับการรักษา ส่วนนี้ไม่ได้ดังนั้นในกรณีของทั่วไปหรือจารีตประเพณีกฎกติกาและพันธกรณี ซึ่งโดยธรรมชาติของพวกเขาจะต้องมีแรงเท่ากับสมาชิกของประชาคมระหว่างประเทศ และไม่สามารถจึงเป็นเรื่องของสิทธิใด ๆของฝ่ายเดียว exercisable จะยกเว้นโดยใด ๆของพวกเขาในความโปรดปรานของตนเอง . . . . . . .การอนุมานแบบปกติจึงจะว่าบทความใด ๆที่ไม่คิดว่าในหมู่ผู้แยกออกจากคณะสำรองภายใต้มาตรา 12 ไม่ถือเป็นสิทธิของก่อนหน้านี้ที่มีอยู่หรือกฎฉุกเฉินกฎหมาย ( ดูพารา 65 สำหรับอาร์กิวเมนต์ที่เคาน์เตอร์ และการระวังของศาล "

) . . . . . . .ทำบทบัญญัติในข้อที่ 6 ใน equidistance หลักการบรรลุจารีตสถานะหลังจากอนุสัญญามีผลบังคับใช้ ?

9 ศาลแล้วตรวจสอบว่ากฎที่มีอยู่ในบทความ 6 ได้กลายเป็นกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศตามอนุสัญญามีผลใช้บังคับ และให้ เนื่องจากอนุสัญญาของตัวเอง ( เช่นถ้าพอรัฐได้ให้สัตยาบันอนุสัญญาในลักษณะที่จะปฏิบัติตามเกณฑ์ที่ระบุไว้ด้านล่าง ) หรือเพราะการปฏิบัติของรัฐ ( เช่น ถ้าจำนวนที่เพียงพอต่อรัฐได้ให้สัตยาบันอนุสัญญาหนึ่งสามารถหาการปฏิบัติของรัฐเพียงพอที่จะตอบสนองเงื่อนไขด้านล่าง )ศาลจัดขึ้นที่บทความ 6 ของอนุสัญญาไม่ได้บรรลุสถานะกฎหมายจารีตประเพณี ( เปรียบเทียบ 1958 อนุสัญญากับสี่อนุสัญญาเจนีวาใน 1949 ในสาขากฎหมายมนุษยธรรมระหว่างประเทศในแง่ของอำนาจเป็นคำแถลงการณ์ของกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศ ) .

10 สำหรับกฎจารีตประเพณีโผล่ศาลจัดขึ้นที่จำเป็น :( 1 ) การมีส่วนร่วมมากอย่างกว้างขวางและผู้แทนในการประชุม รวมถึงรัฐที่มีความสนใจได้รับผลกระทบเป็นพิเศษ ( เช่นโดยทั่วไป ) ; และ ( 2 ) การปฏิบัติจริง ( เช่น การใช้เครื่องแบบและสม่ําเสมอ ) ดำเนินการในลักษณะที่แสดงให้เห็นถึง ( 3 ) การรับรู้ทั่วไปของกฎของกฎหมาย หรือภาระผูกพันทางกฎหมาย ( เช่นความเห็นคณะลูกขุน )ในทะเลเหนือ ไหล่ทวีป กรณีศาลจัดขึ้นที่ผ่านระยะเวลามากของเวลาที่ไม่จําเป็น ( เช่นเวลา ) สำหรับการก่อตัวของกฎหมายจารีตประเพณี

อย่างกว้างขวางและตัวแทนการมีส่วนร่วม

11 ศาลจัดขึ้นที่เงื่อนไขแรกไม่เจอหมายเลข Ratifications และสายพันธุ์อนุสัญญา ( 39 รัฐ ) มีไม่เพียงพอ รวมทั้งตัวแทนของรัฐชายฝั่ง ได้แก่ ผู้ที่มีสิทธิและสหรัฐอเมริกาได้รับผลกระทบ ) หรืออย่างกว้างขวาง .

เวลา

12 ศาลจัดขึ้นที่ระยะเวลาที่นำกฎกฎหมายจารีตประเพณีที่จะออกมา ไม่ได้สำคัญเท่ากับการมีส่วนร่วมอย่างกว้างขวางและตัวแทนการใช้เครื่องแบบและการดำรงอยู่ของความเห็น Juris

" แม้ว่าจะผ่านเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ( ในกรณีนี้ , 3 – 5 ปี ) ไม่ได้ หรือตัวเองเป็นแถบเพื่อสร้างกฎใหม่ของกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศบนพื้นฐานของสิ่งที่ถูกกฎหมดจด ปกติ ความต้องการจำเป็นจะต้องภายในระยะเวลาในคำถามแม้ว่ามันอาจจะสั้น รัฐปฏิบัติ รวมทั้งที่ของรัฐที่มีความสนใจได้รับผลกระทบเป็นพิเศษ ควรมีทั้งกว้างขวางและแทบจะเหมือนกันในแง่ของการเรียกใช้ และนอกจากนี้ควรเกิดขึ้นในลักษณะที่แสดงการรับรู้ทั่วไปว่า กฎของกฎหมาย หรือภาระผูกพันทางกฎหมายที่เกี่ยวข้อง ( ข้อความในวงเล็บ เพิ่ม ) "

ความเห็น Juris

13ความเห็นที่สะท้อนให้เห็นในการกระทำของรัฐ Juris ( กรณีนิคารากัว ) หรือในการละเว้น ( กรณีโลตัส ) เท่าที่กระทำหรือละเว้นกระทำนั้น ตามความเชื่อว่ารัฐมีภาระผูกพันตามกฎหมายที่จะกระทำหรือละเว้นจากการกระทำในลักษณะที่เฉพาะเจาะจง ( สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับความเห็น Juris คลิกที่นี่ ) .

14 ศาลไต่สวน 15 รายที่สหรัฐอเมริกามีคั่นขอบเขตของตนโดยใช้ equidistance วิธีหลังจากการประชุมมีผลบังคับใช้ ( ศึก . 75 - 77 ) ศาลสรุป แม้ว่ามีบางรัฐปฏิบัติในความโปรดปรานของ equidistance หลักการศาลไม่สามารถหัก Juris ความเห็นจำเป็นจากสภาพการปฏิบัติเหนือทะเลไหล่ทวีปคดียืนยันว่าทั้งรัฐปฏิบัติ ( วัตถุประสงค์องค์ประกอบ ) และความเห็น Juris ( องค์ประกอบอัตนัย ) เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการก่อตัวของ requisites ก่อนกฎหมายจารีตประเพณี ซึ่งสอดคล้องกับมาตรา 37 ( 1 ) ( B ) ของธรรมนูญศาลโลก . ต่อไปนี้จะอธิบายถึงแนวคิดของความเห็น Juris และความแตกต่างระหว่างศุลกากร ( เช่นนิสัย ) และจารีต :

ไม่เพียงต้องการกระทำที่เกี่ยวข้องกับการเงินแล้ว แต่พวกเขายังต้องดังกล่าว หรือจะดำเนินการในลักษณะที่เป็นหลักฐานของความเชื่อที่การปฏิบัตินี้ให้บังคับโดยการดำรงอยู่ของกฎของกฎหมายที่ต้องการให้มัน ต้องมีความเชื่อ คือ การมีอยู่ขององค์ประกอบนามธรรมคือความนัยในความคิดของความเห็น Juris sive necessitatis . สหรัฐกังวลจึงรู้สึกว่าพวกเขาจะสอดคล้องกับปริมาณสิ่งที่ความรับผิดชอบทางกฎหมาย ความถี่ หรือนิสัย แม้ตัวของการกระทำไม่ได้เป็นในตัวเองพอ มีหลายประเทศ การกระทำ เช่น ในด้านพิธีการและขั้นตอนซึ่งดำเนินการเกือบเสมอ , ,แต่ที่ถูกกระตุ้นโดยเฉพาะการพิจารณามารยาท ความสะดวก หรือประเพณี และไม่มีความรู้สึกของหน้าที่ตามกฎหมาย .

15 ศาลสรุปได้ว่า equidistance หลักการคือไม่ผูกพันกับเยอรมนีโดยสนธิสัญญาหรือกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศ เพราะในกรณีหลังหลักการไม่ได้บรรลุสถานะเป็นกฎหมายจารีตประเพณีระหว่างประเทศในเวลาของการมีผลใช้บังคับของอนุสัญญาเจนีวา หรือหลังจากนั้น เช่น ศาลจัดขึ้นที่ใช้งานของ equidistance วิธีจะไม่บังคับสำหรับจำนวนของพื้นที่ที่เกี่ยวข้องในตอนปัจจุบัน