It was surprising how much spring w

It was surprising how much spring was put into one's step by a decent meal and good night's sleep.
Myranda's pace was twice that of the weary trudge of the day before. A trained eye and the clouds
overhead told her that it was just past noon when she finally saw something on the horizon. A building
with a spire. A church. The sight brought a wide smile to Myranda's face. She'd been turned away by
every type of shelter, but never a church.
Quickening her pace, she came to the door of the small building and pushed it open. There was not
a single occupied pew, nor was a single candle lit. The only light was that which filtered through the
clouds to the simple stained glass window.
"Hello?" Myranda called out.
"In the priest's quarters," came the answer.
Myranda walked up the dim aisle and, on the wall left of the pulpit, found a door.
"May I come in?" she asked.
"Of course, all are welcome," the kindly voice replied.
Myranda opened the door. Inside, the warm orange light of a cozy fire danced in an otherwise unlit
room. A large, fine chair faced away from the doorway and toward the fire. Aside from the luxuriouslooking
seat, the room was nearly bare. The walls were empty, not a painting to break the view of plain
wooden planks. In the center of the room, a simple table and chair stood awaiting the next meal to be
served. The corner held an immaculately made bed with a coarse gray blanket and single pillow. The
only other furniture in the room was a suitably humble chest of drawers and a cupboard.
"What brings you here?" asked the unseen priest.
"I thought I might warm up a bit before I went off on my way again," Myranda said.
"Well, I am always glad to share what the heavens have provided for me," he said without rising.
"I am quite grateful. If you don't mind me asking, why do you keep it so dark?" Myranda asked as
she walked into the room of her gracious host.
"I've little use for light these days," said the priest.
When she was near enough to spy the face of the priest, the answer to her query became quite clear.
He was a kind-looking man, dressed in plain black vestment. Old, but not terribly so, he had sparse
white hair on his wise head and a carefully shaved face. Most notably, though, was the blindfold over
his eyes. Myranda had a vague feeling that she'd seen him before.
"Oh, I am so sorry!" Myranda said, covering her mouth. "You are blind!"
"Now, now, not to worry. It was none of your doing," he said.
"How did it happen?" she asked.
"It is the place of a holy man not to burden others with his troubles, but to relieve others of their
burden," he said.
His voice had a powerful, clear tone, deep and commanding. It radiated wisdom and authority. He
sipped something from a clay mug and cleared his throat before speaking again.
"May I offer you some tea, my dear?" he asked, raising his cup.
"Oh, I couldn't bother you for that," she said.
"No bother at all," he said, slowly rising from his chair.
"Oh, please, let me," Myranda offered.
"Nonsense, nonsense, sit down. You are my guest. Besides, if you get in my way I may lose my
place and be lost in my own home," he assured her.
Myranda took a seat and watched as the priest paced out a practiced number of steps to the
cupboard and ran his fingers over the contents until he found the correct canister. It was astonishing
how smoothly he navigated the task without the aid of vision. In no time at all, he had placed her cup
on the table and found his way back to his seat. She slid the cup in front of her, warming her near-numb
hands on its warm exterior.
"That was amazing," she said.
"Oh, yes. Folks come from all over the kingdom to watch me make tea," he said lightly.
"I only mean that I had thought that losing one's sight would leave one helpless," Myranda said.
"I've still four senses left. A hand without a thumb is still a hand," he said.
"But you cannot count to ten," she said.
"You can if you remember how," he answered swiftly. "My goodness, why are we talking about
me? I have been here for years. You are the newcomer, what about you?"
"What would you have me say?" Myranda asked.
"I would not mind a description. My ears can only tell me so much. I know your height from where
your voice comes from, and your build by the creak of your chair, but try as I might, I still have not
found a way to hear hair color," he said.
"Oh, well, I have got red hair, long, and brown eyes. My clothes are gray," Myranda said,
embarrassed.
"And I am sure you are every bit as lovely as your voice," he said.
"Oh . . ." Myranda blushed.
"And your name?" he asked.
"Myranda Celeste," she answered. "And yours?"
"You may call me Father," he said. "So, from where are you headed?"
"North," Myranda said.
"North West or North East?" he asked.
"Just North," came her reply, worried about the line of questions that were sure to follow.
"There is nothing north of here but miles and miles of tundra," he said.
"I know," she said gruffly.
"The only things that would send a person through that waste are very good confidence or very bad
directions. Not to offend, but I am inclined to believe that the latter is the case," he said.
"No, no. I just . . . misunderstood; I asked for the shortest way to Renack, and he sent me this way,"
she explained, hoping that the priest would not pry further. Her story was suspect enough as it was. The
truth would reveal the reason she had been shunned, and she would at least like a chance to let her feet
stop throbbing before she was thrown out in the cold again.
"Oh, well, that certainly would explain it. It could have used more conflict, though. The best
fairytales always have plenty of conflict. The essence of drama, you know," said the priest, clearly
aware that Myranda was hiding something.
"What? How did you know I was lying?" she asked, realizing the purpose of the comment.
"Listen hard enough and you begin to hear more of what people say than they had intended. Care to
tell the truth--or, at least, a more compelling tale?" he asked.
"I wanted to know the easiest way to get to the next town. That was true, but I was purposely
misled," she said.
"Why would someone do that? You could have died out there," he wondered.
"I had made myself . . . unwelcome," she said, carefully dancing about the key bit of information
sure to cost her the respect of her host.
"Do I need to ask, or will you save me the trouble?" he asked, clearly in search of the missing
piece.Myranda sighed heavily. There were no two ways about it. She simply could not lie to a holy man.
"I . . . showed sympathy for the soldiers killed in a battle . . . both sides. From that moment on, no

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จึงไม่น่าแปลกใจสปริงจำนวนถูกใส่ลงไปในขั้นตอนของอาหารดีและหลับMyranda ของก้าวสองของราธางที่เหนื่อยล้าของวันก่อน ตาที่ผ่านการฝึกอบรมและก้อนเมฆค่าใช้จ่ายในบอกเธอว่า มันเป็นเพียงอดีตเที่ยงเมื่อเธอในที่สุดเห็นสิ่งที่บนขอบฟ้า อาคารมีสไปร์ คริสตจักร สายตามายิ้มกว้างกับใบหน้าของ Myranda เธอได้ถูกเปิดออกโดยทุกชนิดของที่พักอาศัย แต่ไม่มีคริสตจักรQuickening ก้าวของเธอ เธอมาถึงประตูของอาคารขนาดเล็ก และผลักเปิด ยังไม่มีเดียวครอบครองพิว หรือแสงเทียนหนึ่งถูก แสงเพียงถูกว่า ที่ถูกกรองผ่านเมฆไปหน้าต่างกระจกสีง่าย"ฮัลโหล" เรียก Myranda"ในแบบของปุโรหิตไตรมาส มาพร้อมคำตอบMyranda เดิน ขึ้นทางเดินมืด และ บนผนังด้านซ้ายของแท่นเทศน์ พบประตู"อาจฉันมา" เธอถามได้"แน่นอน ดัง เสียงกรุณาตอบกลับด้วยMyranda เปิดประตู ภายใน ไฟสีส้มอบอุ่นอบอุ่นไฟเต้นในที่อื่น ๆ unlitห้องพัก เก้าอี้ขนาดใหญ่ ดีประสบ จากประตู และ ต่อไฟ นอกเหนือจากการ luxuriouslookingที่นั่ง ห้องพักถูกเกือบเปลือย ผนังว่างเปล่า ไม่วาดจะดูล้วนลับแลไม้ ในห้องพัก โต๊ะและเก้าอี้ยืนรอมื้อถัดไปให้ให้บริการ มุมจัดเป็นเตียงนี่ทำหยาบสีเทาแบบครอบคลุมและหมอนเดียว ที่เฉพาะอื่น ๆ เฟอร์นิเจอร์ในห้องมีความเหมาะสมอีกลิ้นชักและตู้"อะไรทำให้คุณที่นี่" ถามปุโรหิต unseenMyranda กล่าวว่า "ฉันคิดว่า ฉันอาจอุ่นขึ้นเล็กน้อยก่อนผมออกไปในทางของฉันอีก"ดี ฉันดีใจเสมอที่แบ่งปันสิ่งสวรรค์ได้ให้ฉัน เขากล่าวว่า ไม่ มีไรซิ่ง"ฉันขอบคุณมาก ถ้าคุณไม่ทราบฉันถาม ทำไมคุณเก็บมันดึกจัง" ขอเป็น Myrandaเธอเดินเข้าไปในห้องของโฮสต์ของเธอเมตตา"ผมใช้น้อยเบาวันนี้ กล่าวว่า ปุโรหิตเมื่อเธออยู่ใกล้พอที่จะสะกดหน้าของปุโรหิต ตอบแบบสอบถามของเธอก็ค่อนข้างชัดเจนเขามองชนิดคน ใน vestment ธรรมดาสีดำ เก่า แต่ไม่แย่มาก เขา จึงมีบ่อผมสีขาวบนศีรษะของเขาฉลาดและหน้า shaved อย่างระมัดระวัง สุดยวด แม้ว่า ได้ blindfoldตาของเขา Myranda มีความรู้สึกคลุมเครือที่เธอได้เห็นเขาก่อน"โอ้ ฉันจึงขออภัย" Myranda กล่าวว่า ปากของเธอครอบคลุม "คุณตาบอด""ขณะนี้ เดี๋ยวนี้ ไม่ต้องกังวล ก็ไม่มีทำของคุณ เขากล่าวว่า"ว่าจะเกิดขึ้น" เธอถาม"มันเป็นที่ของเท่งไม่ burden ผู้อื่น มีความทุกข์ยากของเขา แต่ เพื่อบรรเทาอาการอื่น ๆ ของพวกเขาภาระ เขากล่าวว่าเสียงของเขามีประสิทธิภาพ มีความชัดเจนเสียง ลึก และนั่งได้ มัน radiated ภูมิปัญญาและอำนาจ เขาsipped จาก mug ดิน และล้างจมูกของเขาก่อนที่จะพูดอีกครั้ง"อาจฉันนำเสนอชา รักของฉัน" เขาถาม เพิ่มถ้วยของเขา"โอ้ ผมไม่รบกวนคุณว่า เธอกล่าว"ไม่รำคาญเลย เขากล่าว ช้าเพิ่มขึ้นจากเก้าอี้ของเขา"โอ้ กรุณา ผม Myranda ที่นำเสนอ"เหลวไหล เหลวไหล นั่งลง คุณเป็นแขกของฉัน นอกจากนี้ ถ้าคุณได้รับในทางของฉัน ฉันอาจสูญเสียของฉันสถานที่ และจะหายไปในบ้านของตัวเอง เขามั่นใจเธอMyranda เอานั่ง และดูเป็นพระสงฆ์ที่ศึกษาได้ออกฝึกหลายขั้นตอนเพื่อการตู้ และวิ่งมือเขาต้นจนเขาพบมันถูกต้อง มันน่าอัศจรรย์ราบว่าเขานำทางงาน โดยความช่วยเหลือของวิสัยทัศน์ ในเวลาไม่นาน เลย เขาก็วางถ้วยของเธอในตาราง และพบว่าเขากลับไปยังที่นั่งของเขา เธอฝ่อถ้วยหน้าเธอ ร้อนเธอ numb ใกล้มือบนนอกนั้นอบอุ่น"ที่น่าประทับใจ เธอกล่าว"โอ้ ใช่ คนมาจากทั่วราชอาณาจักรเพื่อดูฉันทำชา เขากล่าวเบา ๆMyranda กล่าวว่า "ฉันเท่านั้นหมายความ ว่า ฉันมีความคิดว่า การสูญเสียของสายตาจะทำให้หนึ่งกำพร้า"ผมยัง 4 เซซ้าย มือไม่ มีนิ้วหัวแม่มือยังคงเป็นมือ เขากล่าวว่า"แต่คุณไม่สามารถนับสิบ เธอกล่าว"คุณสามารถถ้าคุณจำวิธี, " เขาตอบอย่างรวดเร็วได้ "พระช่วย ทำไมเรากำลังพูดถึงฉัน ฉันได้รับต่อปี คุณเป็นผู้ กับคุณ? ""อะไรจะมีฉันพูดไหม" Myranda ถาม"ฉันจะไม่ทราบคำอธิบาย หูของฉันสามารถเพียงบอกฉันมากขึ้น ฉันรู้ว่าความสูงที่เสียงของคุณมาจาก และการสร้าง โดย creak ของเก้าอี้ของคุณ แต่ลองเป็นฉันอาจ ยังมีไม่พบวิธีที่จะได้ยินผมสี เขากล่าวว่า"Oh, well, I have got red hair, long, and brown eyes. My clothes are gray," Myranda said,embarrassed."And I am sure you are every bit as lovely as your voice," he said."Oh . . ." Myranda blushed."And your name?" he asked."Myranda Celeste," she answered. "And yours?""You may call me Father," he said. "So, from where are you headed?""North," Myranda said."North West or North East?" he asked."Just North," came her reply, worried about the line of questions that were sure to follow."There is nothing north of here but miles and miles of tundra," he said."I know," she said gruffly."The only things that would send a person through that waste are very good confidence or very baddirections. Not to offend, but I am inclined to believe that the latter is the case," he said."No, no. I just . . . misunderstood; I asked for the shortest way to Renack, and he sent me this way,"she explained, hoping that the priest would not pry further. Her story was suspect enough as it was. Thetruth would reveal the reason she had been shunned, and she would at least like a chance to let her feetstop throbbing before she was thrown out in the cold again."Oh, well, that certainly would explain it. It could have used more conflict, though. The bestfairytales always have plenty of conflict. The essence of drama, you know," said the priest, clearlyaware that Myranda was hiding something."What? How did you know I was lying?" she asked, realizing the purpose of the comment."Listen hard enough and you begin to hear more of what people say than they had intended. Care totell the truth--or, at least, a more compelling tale?" he asked."I wanted to know the easiest way to get to the next town. That was true, but I was purposelymisled," she said."Why would someone do that? You could have died out there," he wondered."I had made myself . . . unwelcome," she said, carefully dancing about the key bit of informationsure to cost her the respect of her host."Do I need to ask, or will you save me the trouble?" he asked, clearly in search of the missingpiece.Myranda sighed heavily. There were no two ways about it. She simply could not lie to a holy man."I . . . showed sympathy for the soldiers killed in a battle . . . both sides. From that moment on, no

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นที่น่าแปลกใจเท่าไหร่ที่ฤดูใบไม้ผลิที่ถูกใส่ลงไปในขั้นตอนเดียวโดยการรับประทานอาหารที่ดีและนอนหลับสบาย.
ก้าว Myranda เป็นสองเท่าของย่ำเหนื่อยล้าจากวันก่อน ตาได้รับการฝึกฝนและเมฆค่าใช้จ่ายที่บอกเธอว่ามันเป็นเพียงแค่อดีตที่ผ่านมาเมื่อเที่ยงในที่สุดเธอก็เห็นอะไรบางอย่างบนขอบฟ้า
อาคารที่มียอดแหลม
โบสถ์. สายตานำรอยยิ้มกว้างให้กับใบหน้าของ Myranda เธอต้องการได้รับการหันไปโดยประเภทของที่พักอาศัยทุกครั้ง แต่ไม่เป็นคริสตจักร. เร่งก้าวของเธอเธอมาไปที่ประตูของอาคารขนาดเล็กและผลักดันให้มันเปิด มีไม่ครอบครองที่นั่งเดียวหรือเป็นเวียนเทียนเดียว แสงเพียง แต่เป็นสิ่งที่ผ่านการกรองเมฆไปที่หน้าต่างกระจกสีที่เรียบง่าย. "สวัสดีครับ?" Myranda เรียกว่าออกมา. "ในไตรมาสของปุโรหิต" มาคำตอบ. Myranda เดินขึ้นเดินสลัวและบนผนังด้านซ้ายของธรรมาสน์พบประตู. "ผมอาจมา?" เธอถาม. "แน่นอนทั้งหมดยินดีต้อนรับ" เสียงกรุณาตอบ. Myranda เปิดประตู ข้างในแสงสีส้มอบอุ่นของไฟเต้นที่สะดวกสบายในมืดสนิทอย่างอื่นห้องพัก ที่มีขนาดใหญ่, เก้าอี้ปรับต้องเผชิญอยู่ห่างจากทางเข้าประตูและต่อการเกิดไฟไหม้ นอกเหนือจาก luxuriouslooking ที่นั่งห้องเป็นเกือบเปลือย ผนังที่ว่างเปล่าที่ไม่ได้วาดภาพที่จะทำลายมุมมองของธรรมดาไม้กระดาน ในใจกลางของห้องพัก, โต๊ะเก้าอี้ที่เรียบง่ายและยืนรออาหารมื้อต่อไปที่จะทำหน้าที่ มุมที่จัดขึ้นเตียงทำให้บริสุทธิ์ด้วยผ้าห่มสีเทาหยาบและหมอนเดียว เฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ เพียง แต่ในห้องพักเป็นหน้าอกที่อ่อนน้อมถ่อมตนที่เหมาะสมของลิ้นชักและตู้. "สิ่งที่จะนำคุณที่นี่?" ถามพระที่มองไม่เห็น. "ผมคิดว่าผมอาจจะอุ่นขึ้นเล็กน้อยก่อนที่ผมจะออกไปในทางของฉันอีกครั้ง" Myranda กล่าวว่า. "ดีฉันมักจะยินดีที่จะแบ่งปันสิ่งที่ชั้นฟ้าทั้งหลายได้ให้สำหรับผม" เขากล่าวโดยไม่ต้องเพิ่มขึ้น"ฉันรู้สึกขอบคุณค่อนข้าง. ถ้าคุณไม่ใจฉันถามทำไมคุณให้มันมืดมาก?" Myranda ถามเธอเดินเข้ามาในห้องของโฮสต์สง่างามของเธอ. "ฉันใช้น้อยแสงวันนี้" กล่าวว่าพระสงฆ์. เมื่อเธออยู่ใกล้พอที่จะสอดแนมใบหน้าของพระสงฆ์คำตอบแบบสอบถามของเธอกลายเป็นที่ชัดเจนมาก . เขาเป็นคนชนิดมองในชุดเสื้อคลุมสีดำธรรมดา เก่า แต่ไม่มากเพื่อให้เขามีความเบาบางผมสีขาวบนหัวที่ชาญฉลาดของเขาและใบหน้าโกนอย่างระมัดระวัง ที่สะดุดตาที่สุด แต่เป็นปิดตาที่ผ่านสายตาของเขา Myranda มีความรู้สึกที่คลุมเครือว่าเธอต้องการเห็นเขามาก่อน. "โอ้ฉันขอโทษมาก!" Myranda กล่าวครอบคลุมปากของเธอ "คุณเป็นคนตาบอด!" "ตอนนี้ตอนนี้ไม่ต้องกังวล. มันเป็นไม่มีใครทำของคุณ" เขากล่าว. "วิธีการมันเกิดขึ้นได้?" เธอถาม. "มันเป็นสถานที่ของคนศักดิ์สิทธิ์ที่จะไม่เป็นภาระคนอื่น ๆ ที่มีปัญหาของเขา แต่เพื่อบรรเทาอาการอื่น ๆ ของภาระ" เขากล่าว. เสียงของเขามีที่มีประสิทธิภาพเสียงที่ชัดเจนลึกและผู้บังคับบัญชา มันแผ่ภูมิปัญญาและผู้มีอำนาจ เขาจิบอะไรบางอย่างจากแก้วดินและล้างลำคอของเขาก่อนที่จะพูดอีกครั้ง. "ฉันขอให้คุณชาที่รักของฉัน" เขาขอยกถ้วยของเขา. "โอ้ฉันจะไม่รบกวนคุณว่า" เธอกล่าว. "ไม่รำคาญเลย" เขากล่าวอย่างช้า ๆ เพิ่มขึ้นจากเก้าอี้ของเขา. "โอ้โปรดให้ฉัน" Myranda เสนอ . "ไร้สาระไร้สาระนั่งลง. ท่านเป็นแขกของฉัน. นอกจากนี้ถ้าคุณได้รับในทางของฉันฉันอาจสูญเสียของฉันสถานที่และจะหายไปในบ้านของตัวเอง" เขามั่นใจของเธอ. Myranda เอาที่นั่งและดูเป็นเดินปุโรหิต ออกมาเป็นจำนวนมากได้รับการฝึกฝนในขั้นตอนไปที่ตู้และวิ่งนิ้วมือของเขามากกว่าเนื้อหาจนกว่าเขาจะพบกระป๋องที่ถูกต้อง มันเป็นที่น่าอัศจรรย์ว่าเขาได้อย่างราบรื่นสำรวจงานโดยความช่วยเหลือของวิสัยทัศน์ ในเวลาที่ไม่ทั้งหมดที่เขาได้วางถ้วยของเธอบนโต๊ะและพบว่าวิธีการของเขากลับไปยังที่นั่งของเขา เธอเลื่อนถ้วยในด้านหน้าของเธอร้อนใกล้ชาของเธอมือด้านนอกที่อบอุ่น. "นั่นเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ" เธอกล่าว. "โอ้ใช่. Folks มาจากทั่วราชอาณาจักรเพื่อดูฉันทำให้ชา" เขากล่าว เบา ๆ . "ฉันหมายความว่าฉันมีความคิดว่าการสูญเสียสายตาของคนที่จะออกจากหนึ่งกำพร้า" Myranda กล่าว. "ฉันยังคงสี่รู้สึกซ้าย. มือโดยไม่ต้องหัวแม่มือยังคงเป็นมือ" เขากล่าว. "แต่คุณไม่สามารถ นับถึงสิบ "เธอกล่าว." คุณสามารถถ้าคุณจำได้ว่า "เขาตอบอย่างรวดเร็ว "ความดีของฉันทำไมเราพูดคุยเกี่ยวกับผมหรือเปล่าผมได้มาอยู่ที่นี่มานานหลายปี. คุณเป็นผู้มาใหม่สิ่งที่เกี่ยวกับคุณ?" "สิ่งที่คุณจะมีฉันพูด?" Myranda ถาม. "ผมจะไม่ทราบรายละเอียด. หูของฉันเท่านั้นที่สามารถบอกฉันมาก. ฉันรู้ว่าความสูงของคุณจากการที่เสียงของคุณมาจากและสร้างของคุณโดยเสียงดังเอี๊ยดของเก้าอี้ของคุณแต่ลองเป็นฉันอาจฉันยังคงมี ไม่พบวิธีที่จะได้ยินสีผม"เขากล่าว." โอ้ดีฉันได้มีผมสีแดงยาวและตาสีน้ำตาล. เสื้อผ้าของฉันเป็นสีเทา "Myranda กล่าวว่าอาย." และผมแน่ใจว่าคุณมีทุกบิต เป็นที่น่ารักเป็นเสียงของคุณ "เขากล่าว." โอ้... " Myranda เขิน. "และชื่อของคุณ?" เขาถาม. "Myranda เซเลสเต" เธอตอบ "และคุณ?" "คุณอาจจะเรียกผมว่าพ่อ" เขากล่าว "ดังนั้นจากการที่คุณจะมุ่งหน้าไป?" "นอร์ท" Myranda กล่าวว่า. "ทางตะวันตกเฉียงเหนือหรือภาคตะวันออกเฉียงเหนือ?" เขาถาม. "เพียงแค่นอร์ท" มาตอบเธอกังวลเกี่ยวกับสายของคำถามที่มั่นใจว่าจะปฏิบัติตาม. "ไม่มีอะไรเหนือของที่นี่ แต่ไมล์และห่างจากทุนดราเป็น" เขากล่าว. "ฉันรู้ว่า" เธอกล่าว gruffly . "สิ่งเดียวที่จะส่งคนที่ผ่านการเสียที่มีความเชื่อมั่นที่ดีมากหรือไม่ดีมากทิศทาง. ไม่รุกราน แต่ผมค่อนข้างที่จะเชื่อว่าหลังเป็นกรณีที่" เขากล่าว. "ไม่ไม่. ฉันเพียงแค่ ... เข้าใจผิดผมขอทางที่สั้นที่สุดที่จะ Renack และเขาส่งมาให้ผมด้วยวิธีนี้ "เธออธิบายหวังว่าพระสงฆ์จะไม่แงะต่อไป เรื่องราวของเธอเป็นผู้ต้องสงสัยมากพอตามที่มันเป็น ความจริงจะเปิดเผยเหตุผลที่เธอได้รับการรังเกียจและเธอจะไม่น้อยกว่าเช่นโอกาสที่จะช่วยให้เท้าของเธอหยุดสั่นก่อนที่เธอจะถูกโยนออกมาในเย็นอีกครั้ง. "โอ้ดีที่แน่นอนจะอธิบายมัน. มันจะได้ใช้ ความขัดแย้งมากขึ้น แต่. ที่ดีที่สุดของเทพนิยายมักจะมีความอุดมสมบูรณ์ของความขัดแย้ง. สาระสำคัญของละครเรื่องนี้คุณรู้ "กล่าวว่าพระสงฆ์อย่างเห็นได้ชัดทราบว่าMyranda ถูกซ่อนบางสิ่งบางอย่าง." คืออะไร? วิธีที่คุณรู้ว่าฉันไม่ได้นอนอยู่? " เธอถามตระหนักถึงวัตถุประสงค์ของความคิดเห็นที่. "ยากฟังพอและคุณเริ่มที่จะได้ยินมากขึ้นของสิ่งที่คนบอกว่ากว่าที่พวกเขาตั้งใจที่จะดูแล. บอกความจริงหรือไม่ - หรืออย่างน้อยเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากขึ้น" เขาถาม. "ผมอยากที่จะรู้ว่าวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะได้รับไปยังเมืองต่อไป. นั่นเป็นความจริง แต่ผมจงใจผิด" เธอกล่าว. "ทำไมคนที่จะทำเช่นนั้น? คุณอาจจะมีผู้เสียชีวิตออกมาจากที่นั่น" เขาสงสัย"ฉันได้ทำด้วยตัวเอง... ไม่พอใจ" เธอกล่าวอย่างระมัดระวังเกี่ยวกับการเต้นรำบิตสำคัญของข้อมูลเพื่อให้แน่ใจว่าค่าใช้จ่ายของเธอที่เกี่ยวข้องกับการเป็นเจ้าภาพของเธอ. "ฉันต้องถามหรือคุณจะช่วยฉันปัญหาได้หรือไม่" เขาถามอย่างเห็นได้ชัดในการค้นหาของที่หายไปpiece.Myranda ถอนหายใจอย่างหนัก มีสองวิธีที่เกี่ยวกับมันไม่ได้ เธอก็ไม่สามารถอยู่กับชายคนหนึ่งที่ศักดิ์สิทธิ์. "ฉัน... แสดงให้เห็นความเห็นอกเห็นใจทหารถูกฆ่าตายในการต่อสู้... ทั้งสองฝ่าย. จากช่วงเวลาที่อยู่กับว่าไม่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันน่าแปลกใจเท่าไหร่ที่ฤดูใบไม้ผลิไปหนึ่งก้าว ด้วยอาหารที่ดีและนอนหลับในเวลากลางคืน .
myranda ก้าวเป็นสองเท่าของเมื่อยล้าอ่อนเพลียของวันก่อน ตาได้รับการฝึกฝนและเมฆ
- บอกเธอว่ามันเป็นแค่เที่ยงที่ผ่านมาในที่สุดเมื่อเธอเห็นอะไรบางอย่างบนขอบฟ้า อาคาร
กับยอดแหลมของตึก โบสถ์ สายตามายิ้มกว้าง ใบหน้า myranda .เธอถูกปฏิเสธโดย
ทุกประเภทของที่พัก แต่ไม่มีโบสถ์
ปลุกเร้าจังหวะของเธอ เธอมาถึงประตูของอาคารขนาดเล็กและผลักมันให้เปิดออก ไม่มี
เดียวครอบครองแถว หรือเป็นแสงเทียน แสงเดียวที่กรองผ่าน
เมฆง่ายหน้าต่างกระจกสี .
" ฮัลโหล ? " myranda เรียก .
" ของพระตำหนักมา
" ตอบmyranda เดินขึ้นทางเดินสลัวๆ และบนผนังด้านซ้ายของธรรมาสน์ พบประตู .
" ฉันเข้าไปได้มั้ย ? " เธอถาม .
" แน่นอน ยินดีต้อนรับทุกท่าน " เสียงกรุณาตอบ
myranda เปิดประตู ข้างในอุ่นไฟสีส้มของไฟอบอุ่นเต้นในห้องอื่นไม่

ขนาดใหญ่ , เก้าอี้ได้เผชิญอยู่ห่างจากปากประตู และกองไฟ นอกเหนือจาก luxuriouslooking
ที่นั่งห้องเกือบเปลือย ผนังว่างเปล่า ไม่ใช่ภาพวาด ที่จะแบ่งมุมมองของไม้กระดานธรรมดา

ในกึ่งกลางของห้อง โต๊ะเก้าอี้ก็ง่ายและรอมื้อต่อไปเป็น
เสิร์ฟ มุมการตกแต่งจัดทำเตียงด้วยผ้าห่มสีเทาหยาบและหมอนใบเดียว
แค่เฟอร์นิเจอร์อื่น ๆในห้องพักเป็นอย่างเหมาะสม ถ่อมตัว ลิ้นชักและตู้
" ลมอะไรหอบคุณมาที่นี่ ? ถามนักบวชที่มองไม่เห็น .
" ฉันคิดว่าฉันอาจจะอุ่นขึ้นเล็กน้อยก่อนจะปิดหนทางอีกครั้ง " myranda กล่าว .
" เอ่อ ฉันมักจะยินดีที่จะแบ่งปันสิ่งที่สวรรค์ให้ฉัน " เขากล่าวโดยไม่ต้องเพิ่มขึ้น .
" ผมค่อนข้างดีใจ ถ้าคุณไม่รังเกียจ ผมถามว่า ทำไมมันมืดจัง ? " myranda ถามขณะที่
เธอเดินเข้าไปในห้องของโฮสต์
เมตตาเธอ" ผมใช้เล็ก ๆน้อย ๆสำหรับไลท์ " นักบวชกล่าว .
เมื่อเธอใกล้พอที่จะสายลับหน้าของปุโรหิต ตอบแบบสอบถามของเธอกลายเป็นที่ค่อนข้างชัดเจน เขาเป็นผู้ชายที่ดูอ่อนโยน
, แต่งตัวในเสื้อคลุมสีดำธรรมดา เก่า แต่ไม่ต้องแล้ว เขามีผมสีขาวเบาบาง
บนหัวของเขาอย่างฉลาดและโกนหน้า ส่วนใหญ่ยวด , แม้ว่า , ปิดตามากกว่า
ตาของเขาmyranda ก็มีความรู้สึกว่า เธอเคยเห็นเขามาก่อน .
" ฉันขอโทษ " myranda พูดว่าปิดปากเธอ " . ท่านตาบอด !
" ตอนนี้ไม่ต้องเป็นห่วง มันไม่มีอะไรทำ , " เขากล่าว .
" มันเกิดขึ้นได้ยังไง ? " เธอถาม .
" มันเป็นสถานที่ของผู้ชายบริสุทธิ์ไม่เป็นภาระคนอื่นที่มีปัญหาของเขา แต่เพื่อบรรเทาภาระของผู้อื่น

" เขาพูด เสียงของเขามีประสิทธิภาพ ชัดเจน เสียงลึกและออกคำสั่ง มันเปล่งประกายแห่งปัญญาและ เขา
จิบอะไรจากดินแก้วและล้างคอของเขาก่อนที่จะพูดอีกครั้ง .
" ผมจะให้คุณน้ำชา ที่รัก ? เขาขอเพิ่มถ้วยของเขา .
" โอ้ ฉันไม่รบกวนคุณหรอก " เธอกล่าว .
" ไม่รบกวนเลย " เขาพูดค่อยๆเพิ่มขึ้นจากเก้าอี้ของเขา .
" โอ้ ได้โปรด ให้ฉัน " myranda เสนอ .
" เรื่องเหลวไหล , ไร้สาระ , นั่งลง คุณเป็นแขกของฉันนอกจากนี้ ถ้าคุณขวางทางฉัน ฉันอาจจะสูญเสียสถานที่ของฉัน
และจะแพ้ในบ้านตัวเอง " เขามั่นใจของเธอ
myranda เอาที่นั่งและดูเป็นนักบวชก้าวออกจากท่าหมายเลขของขั้นตอน
ตู้วิ่งนิ้วของเขามากกว่าเนื้อหา จนกระทั่งเขาพบว่ามันถูกต้อง มันน่าอัศจรรย์
วิธีการได้อย่างราบรื่น เขาสำรวจงานโดยไม่ต้องช่วยเหลือของวิสัยทัศน์ ในเวลาที่ไม่ทั้งหมด เขาก็วางถ้วยของเธอ