- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
ORIGINAL ARTICLEEffects of laughter
ORIGINAL ARTICLE
Effects of laughter therapy
on depression, cognition
and sleep among the
community-dwelling elderlyggi_680 1..8
Hae-Jin Ko1 and Chang-Ho Youn2
1Department of Family Medicine, Kyungpook National University Hospital, and 2Department of Family
Medicine, School of Medicine, Kyungpook National University, Daegu, Korea
Aim: To investigate the effects of laughter therapy on depression, cognitive function,
quality of life, and sleep of the elderly in a community.
Methods: Between July and September 2007, the total study sample consisted of 109
subjects aged over 65 divided into two groups; 48 subjects in the laughter therapy group
and 61 subjects in the control group. The subjects in the laughter therapy group underwent
laughter therapy four times over 1 month. We compared Geriatric Depression Scale
(GDS), Mini-Mental State Examination (MMSE), Short-Form Health Survey-36 (SF-36),
Insomnia Severity Index (ISI) and Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) between the two
groups before and after laughter therapy.
Results: There were no significant differences in baseline characteristics between the
two groups. Before laughter therapy, the GDS scores were 7.98 1 3.58 and 8.08 1 3.96;
the MMSE scores were 23.81 1 3.90 and 22.74 1 4.00; total scores of SF-36 were
54.77 1 17.63 and 52.54 1 21.31; the ISI scores were 8.00 1 6.29 and 8.36 1 6.38; the PSQI
scores were 6.98 1 3.41 and 7.38 1 3.70 in laughter therapy group and control groups,
respectively. After laughter therapy, the GDS scores were 6.94 1 3.19 (P = 0.027) and
8.43 1 3.44 (P = 0.422); the MMSE scores were 24.63 1 3.53 (P = 0.168) and 23.70 1 3.85
(P = 0.068); total scores of SF-36 were 52.24 1 17.63 (P = 0.347) and 50.32 1 19.66
(P = 0.392); the ISI scores were 7.58 1 5.38 (P = 0.327) and 9.31 1 6.35 (P = 0.019); the
PSQI scores were 6.04 1 2.35 (P = 0.019) and 7.30 1 3.74 (P = 0.847) in both groups,
respectively.
Conclusion: Laughter therapy is considered to be useful, cost-effective and easilyaccessible
intervention that has positive effects on depression, insomnia, and sleep quality
in the elderly. Geriatr Gerontol Int 2011; 11: ••–••.
Keywords: cognitive function, depression, insomnia, laughter therapy, sleep quality.
Introduction
The degenerative changes of biological and psychological
functions of elderly people come with age. In Korea,
the population of those over 65 years was 9.1% in 20051
and diseases of the elderly became a central issue.
Depression is a common condition in the elderly
that negatively affects numerous parts of their lives. The
prevalence of depressive disorder among those over
65 years was 10.99% to 16.7% in Korea,2,3 approximately
2.3% to 15.8% in the USA.4,5 Recent studies
have reported that untreated depression is related to
the increase of illness and disability, suicide and mortality.
6 It also places a substantial burden on family
caregivers as well as health and social services.
Accepted for publication 1 November 2010.
Correspondence: Dr Chang-Ho Youn MD PhD, Department of
Family Medicine, School of Medicine, Kyungpook National
University, 101 Dongin-dong 2Ga Jung-gu, Daegu 700-422,
Korea. Email: ychfm@knu.ac.kr
Geriatr Gerontol Int 2011
© 2011 Japan Geriatrics Society doi: 10.1111/j.1447-0594.2010.00680.x 1
The decline of cognitive functions is a primary
symptom of dementia, one of the most important diseases
afflicting elderly people. It begins with memory
disturbances, miscalculations, disorientation and eventually
results in a total loss of self-care and social functions.
In Korea, the prevalence of dementia was 8.3%
in the elderly over the age of 65 years in 2005, and it
is predicted to increase up to 9.0% in 2020, according
to the National Statistical Office. Dementia may accompany
other psychiatric symptoms like depression, sleep
disorder, personality changes, delusions and hallucinations.
Because of these degenerative changes and
chronic comorbidities, elderly people are at a higher risk
of living a diminished quality of life.
So far, numerous researches on non-pharmacological
treatments for those degenerative changes have been
published. Among those non-pharmacological treatments,
laughter therapy is a noticeable psychotherapeutic
intervention for depression and dementia of the
elderly. Takeda et al.7 mentioned that laughter can be a
good and effective complementary and alternative intervention
in the treatment of dementia patients because
laughter is preserved in dementia patients. Laughter
therapy provides information on various ways of making
humor. It is cost-effective and it does not need any
special space nor special preparations. Freud (1905)8
mentioned that humor can be seen as a specific defense
mechanism, by which positive emotions can overcome
the undesirable negative emotions involved in a stressful
situation. One very early report by Paskind et al.9 examined
the impact of laughter upon muscle tone. It was
demonstrated that intense laughter led to decreased
skeletal muscle tone or relaxation of muscle groups.
This report was the first research on the physiology of
laughter. Since then, several studies concerning laughter
in the treatment of patients who are suffering from
psychiatric and physical diseases have been published;
improving of quality of life in patients with depression
or dementia,10 decreasing stress and increasing natural
killer cell activity11 and acting as moderator of stress
for depressive symptoms12 as examples. However, most
studies on laughter therapy are limited to disabled
patients with psychiatric diseases or cancer; there is a
lack of studies on community-dwelling elderly people in
spite of the effects of laughter.
Therefore, the purpose of this study was to investigate
the effects of laughter therapy on depression, cognitive
function decline, sleep quality and quality of life for
community-dwelling elderly people.
Methods
Subjects
Between July and September 2007, we recruited the
study participants by free health consultation through
a community center in Daegu, South Korea. The eligibility
criteria included: (i) age of 65 years or older; (ii)
no history of admission within 1 month; and (iii)
no involvement in other research studies. The total
number of participants who agreed to the study and
satisfied the inclusion criteria was 200 initially. We
explained the purposes of this study and then interviewed
participants to gain data from a questionnaire
for 2 weeks. After the first interviews, the subjects were
divided randomly into two groups of 100: 100 participants
in the laughter therapy group and 100 participants
in the control group. The subjects in the laughter
therapy group underwent laughter therapy once a
week, totally four times during 1 month; 1 month after
its completion, they filled out the follow-up questionnaire
with the help of research assistants. The 100
subjects in the control group did not receive any intervention
and were shielded from laughter therapy;
2 months after the first interviews, they also filled out
the follow-up questionnaire with the help of research
assistants in the same week as the laughter therapy
group.
The total study participants, who fulfilled the initial
questionnaire sincerely, consisted of 83 subjects in the
laughter therapy group and 91 in the control group.
We excluded 35 subjects in the laughter therapy
group, who had received laughter therapy less than
three times or answered the questionnaire insincerely;
and 30 subjects in the control group, who answered
the follow-up questionnaire insincerely or were lost to
follow up. Therefore, we analyzed 109 participants as
final subjects, 48 in the laughter therapy group and 61
in the control group.
Laughter therapy
Laughter therapy was performed by a nurse, who had
been certified in laughter therapy by the Laughter-
Therapy Professional Association, a private agency in
Korea. The nurse planned the programs of laughter
therapy, and carried out the programs with the participants
in the laughter therapy group. The laughter
therapy group received 1 h of laughter therapy once a
week for 4 weeks. The participants in the laughter
therapy group gathered in a community center while
those participating in the blind study were contacted
individually. During the programs, we restricted participation
of other people to prevent the spread of intervention
to the control group.
At the first meeting, the moderator explained the
effects of laughter and showed a video of practical
laughter therapy that the participants could understand
easily. Then, the moderator directed them to relax their
facial muscles, clap their hands, say hello to each other
and laugh aloud clapping their hands. The meeting
finished off with a laughter meditation session.
H-J Ko and C-H Youn
2 © 2011 Japan Geriatrics Society
The subjects re-gathered after 1 week; the moderator
made them laugh through dancing and singing. Then,
the moderator led them in exercises training pelvic
muscles with Kegel’s exercise. They also watched the
video of laughter therapy again and laughed aloud clapping
their hands as with the last meeting. The second
meeting finished off with singing a “trot” song and
dancing.
The third meeting started with the singing of a
song. The moderator taught them the effects of positive
thinking and strategies on how to think positively;
repeating positive words like good, happy, delightful,
nice, and so on. As before, they watched the video of
laughter therapy and then laughed aloud clapping their
hands. The meeting finished off with a laughter meditation
session like in the first meeting.
The fourth and final meeting also started with the
singing of a song, and then they laughed while trying
to pronounce “Ah-E-I-Oh-Woo” with a large gape.
The moderator taught them how to express their own
laughs; loquacious laughs, laughing with clapping,
laughing like a lion, laughing like a balloon, laughing
like a fine lady, and so on. They massaged each other’s
shoulders and said “I love you” to each other.
Effects of laughter therapy
on depression, cognition
and sleep among the
community-dwelling elderlyggi_680 1..8
Hae-Jin Ko1 and Chang-Ho Youn2
1Department of Family Medicine, Kyungpook National University Hospital, and 2Department of Family
Medicine, School of Medicine, Kyungpook National University, Daegu, Korea
Aim: To investigate the effects of laughter therapy on depression, cognitive function,
quality of life, and sleep of the elderly in a community.
Methods: Between July and September 2007, the total study sample consisted of 109
subjects aged over 65 divided into two groups; 48 subjects in the laughter therapy group
and 61 subjects in the control group. The subjects in the laughter therapy group underwent
laughter therapy four times over 1 month. We compared Geriatric Depression Scale
(GDS), Mini-Mental State Examination (MMSE), Short-Form Health Survey-36 (SF-36),
Insomnia Severity Index (ISI) and Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) between the two
groups before and after laughter therapy.
Results: There were no significant differences in baseline characteristics between the
two groups. Before laughter therapy, the GDS scores were 7.98 1 3.58 and 8.08 1 3.96;
the MMSE scores were 23.81 1 3.90 and 22.74 1 4.00; total scores of SF-36 were
54.77 1 17.63 and 52.54 1 21.31; the ISI scores were 8.00 1 6.29 and 8.36 1 6.38; the PSQI
scores were 6.98 1 3.41 and 7.38 1 3.70 in laughter therapy group and control groups,
respectively. After laughter therapy, the GDS scores were 6.94 1 3.19 (P = 0.027) and
8.43 1 3.44 (P = 0.422); the MMSE scores were 24.63 1 3.53 (P = 0.168) and 23.70 1 3.85
(P = 0.068); total scores of SF-36 were 52.24 1 17.63 (P = 0.347) and 50.32 1 19.66
(P = 0.392); the ISI scores were 7.58 1 5.38 (P = 0.327) and 9.31 1 6.35 (P = 0.019); the
PSQI scores were 6.04 1 2.35 (P = 0.019) and 7.30 1 3.74 (P = 0.847) in both groups,
respectively.
Conclusion: Laughter therapy is considered to be useful, cost-effective and easilyaccessible
intervention that has positive effects on depression, insomnia, and sleep quality
in the elderly. Geriatr Gerontol Int 2011; 11: ••–••.
Keywords: cognitive function, depression, insomnia, laughter therapy, sleep quality.
Introduction
The degenerative changes of biological and psychological
functions of elderly people come with age. In Korea,
the population of those over 65 years was 9.1% in 20051
and diseases of the elderly became a central issue.
Depression is a common condition in the elderly
that negatively affects numerous parts of their lives. The
prevalence of depressive disorder among those over
65 years was 10.99% to 16.7% in Korea,2,3 approximately
2.3% to 15.8% in the USA.4,5 Recent studies
have reported that untreated depression is related to
the increase of illness and disability, suicide and mortality.
6 It also places a substantial burden on family
caregivers as well as health and social services.
Accepted for publication 1 November 2010.
Correspondence: Dr Chang-Ho Youn MD PhD, Department of
Family Medicine, School of Medicine, Kyungpook National
University, 101 Dongin-dong 2Ga Jung-gu, Daegu 700-422,
Korea. Email: ychfm@knu.ac.kr
Geriatr Gerontol Int 2011
© 2011 Japan Geriatrics Society doi: 10.1111/j.1447-0594.2010.00680.x 1
The decline of cognitive functions is a primary
symptom of dementia, one of the most important diseases
afflicting elderly people. It begins with memory
disturbances, miscalculations, disorientation and eventually
results in a total loss of self-care and social functions.
In Korea, the prevalence of dementia was 8.3%
in the elderly over the age of 65 years in 2005, and it
is predicted to increase up to 9.0% in 2020, according
to the National Statistical Office. Dementia may accompany
other psychiatric symptoms like depression, sleep
disorder, personality changes, delusions and hallucinations.
Because of these degenerative changes and
chronic comorbidities, elderly people are at a higher risk
of living a diminished quality of life.
So far, numerous researches on non-pharmacological
treatments for those degenerative changes have been
published. Among those non-pharmacological treatments,
laughter therapy is a noticeable psychotherapeutic
intervention for depression and dementia of the
elderly. Takeda et al.7 mentioned that laughter can be a
good and effective complementary and alternative intervention
in the treatment of dementia patients because
laughter is preserved in dementia patients. Laughter
therapy provides information on various ways of making
humor. It is cost-effective and it does not need any
special space nor special preparations. Freud (1905)8
mentioned that humor can be seen as a specific defense
mechanism, by which positive emotions can overcome
the undesirable negative emotions involved in a stressful
situation. One very early report by Paskind et al.9 examined
the impact of laughter upon muscle tone. It was
demonstrated that intense laughter led to decreased
skeletal muscle tone or relaxation of muscle groups.
This report was the first research on the physiology of
laughter. Since then, several studies concerning laughter
in the treatment of patients who are suffering from
psychiatric and physical diseases have been published;
improving of quality of life in patients with depression
or dementia,10 decreasing stress and increasing natural
killer cell activity11 and acting as moderator of stress
for depressive symptoms12 as examples. However, most
studies on laughter therapy are limited to disabled
patients with psychiatric diseases or cancer; there is a
lack of studies on community-dwelling elderly people in
spite of the effects of laughter.
Therefore, the purpose of this study was to investigate
the effects of laughter therapy on depression, cognitive
function decline, sleep quality and quality of life for
community-dwelling elderly people.
Methods
Subjects
Between July and September 2007, we recruited the
study participants by free health consultation through
a community center in Daegu, South Korea. The eligibility
criteria included: (i) age of 65 years or older; (ii)
no history of admission within 1 month; and (iii)
no involvement in other research studies. The total
number of participants who agreed to the study and
satisfied the inclusion criteria was 200 initially. We
explained the purposes of this study and then interviewed
participants to gain data from a questionnaire
for 2 weeks. After the first interviews, the subjects were
divided randomly into two groups of 100: 100 participants
in the laughter therapy group and 100 participants
in the control group. The subjects in the laughter
therapy group underwent laughter therapy once a
week, totally four times during 1 month; 1 month after
its completion, they filled out the follow-up questionnaire
with the help of research assistants. The 100
subjects in the control group did not receive any intervention
and were shielded from laughter therapy;
2 months after the first interviews, they also filled out
the follow-up questionnaire with the help of research
assistants in the same week as the laughter therapy
group.
The total study participants, who fulfilled the initial
questionnaire sincerely, consisted of 83 subjects in the
laughter therapy group and 91 in the control group.
We excluded 35 subjects in the laughter therapy
group, who had received laughter therapy less than
three times or answered the questionnaire insincerely;
and 30 subjects in the control group, who answered
the follow-up questionnaire insincerely or were lost to
follow up. Therefore, we analyzed 109 participants as
final subjects, 48 in the laughter therapy group and 61
in the control group.
Laughter therapy
Laughter therapy was performed by a nurse, who had
been certified in laughter therapy by the Laughter-
Therapy Professional Association, a private agency in
Korea. The nurse planned the programs of laughter
therapy, and carried out the programs with the participants
in the laughter therapy group. The laughter
therapy group received 1 h of laughter therapy once a
week for 4 weeks. The participants in the laughter
therapy group gathered in a community center while
those participating in the blind study were contacted
individually. During the programs, we restricted participation
of other people to prevent the spread of intervention
to the control group.
At the first meeting, the moderator explained the
effects of laughter and showed a video of practical
laughter therapy that the participants could understand
easily. Then, the moderator directed them to relax their
facial muscles, clap their hands, say hello to each other
and laugh aloud clapping their hands. The meeting
finished off with a laughter meditation session.
H-J Ko and C-H Youn
2 © 2011 Japan Geriatrics Society
The subjects re-gathered after 1 week; the moderator
made them laugh through dancing and singing. Then,
the moderator led them in exercises training pelvic
muscles with Kegel’s exercise. They also watched the
video of laughter therapy again and laughed aloud clapping
their hands as with the last meeting. The second
meeting finished off with singing a “trot” song and
dancing.
The third meeting started with the singing of a
song. The moderator taught them the effects of positive
thinking and strategies on how to think positively;
repeating positive words like good, happy, delightful,
nice, and so on. As before, they watched the video of
laughter therapy and then laughed aloud clapping their
hands. The meeting finished off with a laughter meditation
session like in the first meeting.
The fourth and final meeting also started with the
singing of a song, and then they laughed while trying
to pronounce “Ah-E-I-Oh-Woo” with a large gape.
The moderator taught them how to express their own
laughs; loquacious laughs, laughing with clapping,
laughing like a lion, laughing like a balloon, laughing
like a fine lady, and so on. They massaged each other’s
shoulders and said “I love you” to each other.
0/5000
บทความต้นฉบับผลของการหัวเราะบำบัดในภาวะซึมเศร้า ประชานนอนในชุมชนที่อยู่อาศัย elderlyggi_680 1..8Ko1 แฮจินและช้างโฮ Youn21Department เวชศาสตร์ครอบครัว โรง พยาบาลมหาวิทยาลัยแห่งชาติเคียงพุ๊ก และ 2Department ของครอบครัวการแพทย์ เรียนแพทย์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติเคียงพุ๊ก แทกู เกาหลีจุดมุ่งหมาย: เพื่อตรวจสอบผลของการหัวเราะบำบัดในโรคซึมเศร้า ฟังก์ชันรับรู้คุณภาพชีวิต และการนอนหลับของผู้สูงอายุในชุมชนวิธีการ: ระหว่างเดือนกรกฎาคมและ 2550 กันยายน ศึกษารวมตัวอย่างประกอบด้วย 109เรื่องอายุกว่า 65 ที่แบ่งเป็นสองกลุ่ม เรื่องที่ 48 ในกลุ่มหัวเราะบำบัดและวิชา 61 ในกลุ่มควบคุม แต่ละหัวข้อในกลุ่มหัวเราะบำบัดหัวเราะบำบัด 4 ครั้งกว่า 1 เดือน เราเปรียบเทียบ Geriatric ภาวะซึมเศร้าระดับ(GDS), ตรวจสอบสถานะมินิจิต (MMSE), สุขภาพสั้นแบบฟอร์มสำรวจ-36 (SF-36),นอนไม่หลับรุนแรงดัชนี (ISI) และพิตส์เบิร์กนอนคุณภาพดัชนี (PSQI) ระหว่างสองกลุ่มก่อน และ หลังการหัวเราะบำบัดผลลัพธ์: มีไม่แตกต่างกันในลักษณะพื้นฐานระหว่างการกลุ่มที่สอง ก่อนที่จะหัวเราะบำบัด คะแนน GDS ได้ 7.98 1 3.58 และ 8.08 1 3.96คะแนน MMSE ได้ 23.81 1 3.90 และ 22.74 1 4.00 ได้คะแนนรวมของ SF-3654.77 1 17.63 และ 52.54 1 21.31 คะแนน ISI ได้ 8.00 1 6.29 และ 8.36 1 6.38 PSQIคะแนนถูก 6.98 1 3.41 และ 7.38 1 3.70 หัวเราะบำบัดกลุ่มและกลุ่มควบคุมตามลำดับ หลังจากหัวเราะบำบัด คะแนน GDS ได้ 6.94 1 3.19 (P = 0.027) และ8.43 1 3.44 (P = 0.422); คะแนน MMSE มี 24.63 1 3.53 (P = 0.168) และ 23.70 3.85 แถว 1(P = 0.068); คะแนนรวมของ SF-36 ได้ 52.24 1 17.63 (P = 0.347) และ 50.32 1 19.66(P = 0.392); คะแนน ISI ได้ 7.58 1 5.38 (P = 0.327) และ 9.31 1 6.35 (P = 0.019); ที่คะแนน PSQI ได้ 6.04 2.35 แสน 1 (P = 0.019) และ 7.30 1 3.74 (P = 0.847) ทั้งกลุ่มตามลำดับสรุป: หัวเราะบำบัดถือเป็นประโยชน์ มีประสิทธิภาพและ easilyaccessibleแทรกแซงที่มีผลบวก ในภาวะซึมเศร้า นอนไม่หลับ นอนหลับในผู้สูงอายุ Int Geriatr Gerontol 2011 11: ••–••.คำสำคัญ: รับรู้ฟังก์ชัน ซึมเศร้า นอนไม่หลับ หัวเราะ บำบัด นอนหลับแนะนำเปลี่ยนแปลงเสื่อมทางชีวภาพ และทางจิตใจหน้าที่ของผู้สูงอายุมีอายุ ในเกาหลีประชากรของ 65 ปีเป็น 9.1% 20051และโรคผู้สูงอายุเป็น ประเด็นเซ็นทรัลภาวะซึมเศร้าเป็นอาการโดยทั่วไปในผู้สูงอายุที่ส่งผลเสียต่อชิ้นส่วนต่าง ๆ ของชีวิต ที่ชุกของโรค depressive ระหว่างเหล่านั้นมากกว่า65 ปีถูก 10.99% 16.7% ในเกาหลี 2, 3 โดยประมาณ2.3 การ 15.8% ในการศึกษาล่าสุด USA.4,5มีรายงานที่ ไม่ถูกรักษาซึมเศร้าเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นของการเจ็บป่วย และพิการ ฆ่าตัวตาย และการตาย6 ว่าพบภาระในครอบครัวเรื้อรังตลอดจนสุขภาพ และบริการสังคมยอมรับตีพิมพ์วันที่ 1 2553 พฤศจิกายนติดต่อ: ดร.ช้างโฮจิมินห์โสยูน MD ปริญญาเอก ภาควิชาเวชศาสตร์ครอบครัว โรงเรียนแพทย์ แห่งชาติเคียงพุ๊กมหาวิทยาลัย 101 Dongin ดง 2Ga กู กู 700-422เกาหลี อีเมล์: ychfm@knu.ac.krInt Geriatr Gerontol 2011© 2011 ญี่ปุ่นสังคม Geriatrics ดอย: 10.1111/j.1447-0594.2010.00680.x 1การลดลงของการทำงานรับรู้เป็นหลักอาการโรคสมองเสื่อม โรคสำคัญที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่งผู้สูงอายุ afflicting เริ่ม ด้วยหน่วยความจำแปรปรวน miscalculations, disorientation และในที่สุดผลสูญหายรวมสุขภาพและสังคมเกาหลี ชุกโรคสมองเสื่อมถูก 8.3%ในผู้สูงอายุอายุ 65 ปีในปี 2005 มากกว่า และคาดว่า จะเพิ่มขึ้น 9.0% ใน 2020 ตามสำนักงานสถิติแห่งชาติ สมองเสื่อมอาจประกอบอื่น ๆ อาการทางจิตเวชเช่นภาวะซึมเศร้า นอนโรค การเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพ delusions และเห็นภาพหลอนเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เสื่อม และcomorbidities เรื้อรัง ผู้สูงอายุจะมีความเสี่ยงสูงสอย diminished คุณภาพชีวิตมาก มากมายวิจัยบนไม่ pharmacologicalเปลี่ยนแปลงเสื่อมรักษาได้เผยแพร่ ระหว่างรักษาเหล่านั้นไม่ใช่ pharmacologicalหัวเราะบำบัดเป็นที่เห็นได้ชัด psychotherapeuticแทรกแซงการซึมเศร้าสมองเสื่อมของการผู้สูงอายุ ทาเคดะ et al.7 กล่าวถึงหัวเราะได้อย่างเป็นดี และมีประสิทธิภาพเสริม และทดแทนการแทรกแซงในการบำบัดรักษาผู้ป่วยสมองเสื่อมเนื่องจากเสียงหัวเราะยังคงอยู่ในผู้ป่วยสมองเสื่อม เสียงหัวเราะรักษาด้วยให้ข้อมูลเกี่ยวกับวิธีต่าง ๆ ในการทำอารมณ์ขัน มีความคุ้มค่า และก็ไม่ต้องพื้นที่พิเศษหรือเตรียมพิเศษ Freud (1905) 8กล่าวว่า สามารถเห็นอารมณ์ขันเป็นการป้องกันเฉพาะกลไก ซึ่งอารมณ์บวกสามารถเอาชนะอารมณ์ลบผลที่เกี่ยวข้องกับความเครียดสถานการณ์ หนึ่งเนิ่น ๆ รายงาน โดย Paskind et al.9 ตรวจสอบผลกระทบของเสียงหัวเราะตามโทนของกล้ามเนื้อ มันเป็นแสดงว่า เสียงหัวเราะที่รุนแรงนำไปสู่การลดลงกล้ามเนื้ออีกเสียงการผ่อนคลายของกล้ามเนื้อกลุ่มรายงานนี้เป็นการวิจัยแรกในสาขาสรีรวิทยาของหัวเราะ ตั้งแต่นั้น ศึกษาต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเสียงหัวเราะในการรักษาผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากโรคทางจิตเวช และทางกายภาพได้รับการเผยแพร่ปรับปรุงคุณภาพชีวิตในผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าหรือสมองเสื่อม 10 ลดความเครียด และเพิ่มธรรมชาติactivity11 นักฆ่าเซลล์และทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลความเครียดสำหรับ symptoms12 depressive เป็นตัวอย่าง อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่การศึกษาการหัวเราะบำบัดมีจำกัดถูกปิดใช้งานผู้ป่วยที่ มีโรคทางจิตเวชหรือโรคมะเร็ง ไม่มีการขาดการศึกษาชุมชนที่อยู่อาศัยผู้สูงอายุในทั้ง ๆ ที่ลักษณะพิเศษของเสียงหัวเราะดังนั้น วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ตรวจสอบผลของการหัวเราะบำบัดในโรคซึมเศร้า รับรู้ฟังก์ชันลดลง นอนหลับ และคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุชุมชนที่อยู่อาศัยวิธีการหัวข้อระหว่างเดือนกรกฎาคมและ 2007 กันยายน เราพิจารณาผู้เข้าร่วมศึกษา โดยให้คำปรึกษาสุขภาพฟรีผ่านเป็นชุมชนศูนย์ในแทกู เกาหลีใต้ ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมเกณฑ์รวม: (i) อายุ 65 ปี หรือ มากกว่า (ii)ไม่มีประวัติเข้าภายใน 1 เดือน และ (iii)ไม่มีส่วนร่วมในการศึกษาวิจัยอื่น ๆ ผลรวมจำนวนผู้เรียนที่จะศึกษา และพอเกณฑ์รวมเป็น 200 ตอนแรก เราอธิบายวัตถุประสงค์ของศึกษา และสัมภาษณ์แล้วผู้เรียนจะได้รับข้อมูลจากแบบสอบถามเวลา 2 สัปดาห์ หลังจากการสัมภาษณ์ครั้งแรก มีหัวข้อแบบสุ่มแบ่งเป็นสองกลุ่มของผู้เข้าร่วม 100:100การหัวเราะบำบัดกลุ่มและผู้เข้าร่วม 100ในกลุ่มควบคุม หัวข้อในการหัวเราะกลุ่มบำบัดผ่านเสียงหัวเราะบำบัดครั้งสัปดาห์ ทั้งหมด 4 ครั้งในช่วง 1 เดือน 1 เดือนหลังจากเสร็จ พวกเขากรอกแบบสอบถามติดตามผลด้วยความช่วยเหลือของผู้ช่วยวิจัย 100ในกลุ่มควบคุมไม่ได้รับการแทรกแซงใด ๆและถูกป้องกันจากการหัวเราะบำบัด2 เดือนหลังจากการสัมภาษณ์ครั้งแรก พวกเขายังกรอกแบบสอบถามติดตามผล โดยใช้การวิจัยผู้ช่วยในสัปดาห์เดียวกันเป็นการรักษาเสียงหัวเราะกลุ่มการรวมอาสา ผู้ปฏิบัติตามเบื้องแบบสอบถามประกอบด้วยด้วยความจริงใจ วิชา 83 ใน91 ในกลุ่มควบคุมและกลุ่มบำบัดหัวเราะเราไม่รวม 35 เรื่องในการรักษาเสียงหัวเราะกลุ่ม ผู้ได้รับการหัวเราะบำบัดน้อยกว่าครั้งที่สาม หรือตอบแบบสอบถาม insincerelyและวิชาในกลุ่มควบคุม 30 ผู้ตอบแบบสอบถามติดตามผล insincerely หรือสูญหายไปติดตามงาน ดังนั้น เราวิเคราะห์ร่วม 109 เป็นสุดท้ายเรื่อง 48 ในกลุ่มบำบัดหัวเราะและ 61ในกลุ่มควบคุมหัวเราะบำบัดหัวเราะบำบัดทำ โดยพยาบาล ที่มีการรับรองในการหัวเราะบำบัด โดยหัวเราะ-สมาคมบำบัดมืออาชีพ หน่วยงานเอกชนในเกาหลี พยาบาลวางแผนโปรแกรมหัวเราะบำบัด และดำเนินการโปรแกรมที่มีผู้เข้าร่วมในกลุ่มบำบัดหัวเราะ การหัวเราะกลุ่มบำบัดรับ h 1 หัวเราะบำบัดครั้งสัปดาห์ 4 สัปดาห์ ผู้เรียนในการหัวเราะกลุ่มบำบัดในศูนย์ชุมชนขณะที่รวบรวมผู้มีส่วนร่วมในการศึกษาคนตาบอดได้รับการติดต่อแต่ละ ระหว่างโปรแกรม เราจำกัดการมีส่วนร่วมของคนอื่นเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของการแทรกแซงการควบคุมการในการประชุมครั้งแรก ผู้ดูแลอธิบายการลักษณะพิเศษของเสียงหัวเราะ และพบวิดีโอของจริงหัวเราะบำบัดที่ผู้เข้าร่วมสามารถเข้าใจง่าย ๆ แล้ว ผู้ดูแลโดยตรงให้ผ่อนคลายของพวกเขากล้ามเนื้อใบหน้า ตบมือ มาทักทายกันและเสียงปรบมือมือหัวเราะ การประชุมเสร็จแล้วปิด ด้วยการทำสมาธิเสียงหัวเราะเกาะ H J และ C-H โสยูน2 สังคม Geriatrics © 2011 ญี่ปุ่นหัวข้อรวบรวมอีกครั้งหลังจาก 1 สัปดาห์ ผู้ดูแลทำให้พวกเขาหัวเราะเต้นรำ และร้องเพลง แล้วผู้ดูแลนำพวกเขาในการฝึกซ้อมการฝึกเกี่ยวกับกระดูกเชิงกรานกล้ามเนื้อ ด้วยการออกกำลังกาย Kegel เป็น พวกเขายังดูหัวเราะออกเสียงปรบมือ และวิดีโอหัวเราะบำบัดอีกครั้งมือเป็น ด้วยการประชุมล่าสุด ที่สองประชุมเสร็จสิ้นแล้วปิด ด้วยการร้องเพลง "วิชา" และเต้นรำการประชุมสามเริ่มต้น ด้วยการร้องเพลงของตัวเพลง ผู้ดูแลสอนให้ผลบวกความคิดและกลยุทธ์ในการคิดเชิงบวกบวกคำคนดี ความสุข สวย งาม การทำซ้ำดี และอื่น ๆ เป็นก่อน พวกเขาดูวิดีโอของหัวเราะบำบัดแล้ว หัวเราะเสียงปรบมือของพวกเขามือ การประชุมเสร็จสิ้นแล้วปิด ด้วยการทำสมาธิการหัวเราะรอบเวลาเช่นในการประชุมครั้งแรกประชุมสี่ และสุดท้ายยังเริ่มมีการร้องเพลง แล้ว พวกเขาหัวเราะขณะการออกเสียง "Ah-E-ฉันโอ้ วู" กับ gape ขนาดใหญ่ผู้ดูแลสอนให้พวกเขาวิธีการแสดงตนหัวเราะ กลุ่มหัวเราะ หัวเราะกับปรบมือหัวเราะเช่นสิงห์ หัวเราะเช่นบอลลูน หัวเราะผู้หญิงที่ดี และอื่น ๆ เขานวดของผู้อื่นหัวไหล่และกล่าวว่า "ฉันรักคุณ" กัน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ORIGINAL ARTICLE
Effects of laughter therapy
on depression, cognition
and sleep among the
community-dwelling elderlyggi_680 1..8
Hae-Jin Ko1 and Chang-Ho Youn2
1Department of Family Medicine, Kyungpook National University Hospital, and 2Department of Family
Medicine, School of Medicine, Kyungpook National University, Daegu, Korea
Aim: To investigate the effects of laughter therapy on depression, cognitive function,
quality of life, and sleep of the elderly in a community.
Methods: Between July and September 2007, the total study sample consisted of 109
subjects aged over 65 divided into two groups; 48 subjects in the laughter therapy group
and 61 subjects in the control group. The subjects in the laughter therapy group underwent
laughter therapy four times over 1 month. We compared Geriatric Depression Scale
(GDS), Mini-Mental State Examination (MMSE), Short-Form Health Survey-36 (SF-36),
Insomnia Severity Index (ISI) and Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) between the two
groups before and after laughter therapy.
Results: There were no significant differences in baseline characteristics between the
two groups. Before laughter therapy, the GDS scores were 7.98 1 3.58 and 8.08 1 3.96;
the MMSE scores were 23.81 1 3.90 and 22.74 1 4.00; total scores of SF-36 were
54.77 1 17.63 and 52.54 1 21.31; the ISI scores were 8.00 1 6.29 and 8.36 1 6.38; the PSQI
scores were 6.98 1 3.41 and 7.38 1 3.70 in laughter therapy group and control groups,
respectively. After laughter therapy, the GDS scores were 6.94 1 3.19 (P = 0.027) and
8.43 1 3.44 (P = 0.422); the MMSE scores were 24.63 1 3.53 (P = 0.168) and 23.70 1 3.85
(P = 0.068); total scores of SF-36 were 52.24 1 17.63 (P = 0.347) and 50.32 1 19.66
(P = 0.392); the ISI scores were 7.58 1 5.38 (P = 0.327) and 9.31 1 6.35 (P = 0.019); the
PSQI scores were 6.04 1 2.35 (P = 0.019) and 7.30 1 3.74 (P = 0.847) in both groups,
respectively.
Conclusion: Laughter therapy is considered to be useful, cost-effective and easilyaccessible
intervention that has positive effects on depression, insomnia, and sleep quality
in the elderly. Geriatr Gerontol Int 2011; 11: ••–••.
Keywords: cognitive function, depression, insomnia, laughter therapy, sleep quality.
Introduction
The degenerative changes of biological and psychological
functions of elderly people come with age. In Korea,
the population of those over 65 years was 9.1% in 20051
and diseases of the elderly became a central issue.
Depression is a common condition in the elderly
that negatively affects numerous parts of their lives. The
prevalence of depressive disorder among those over
65 years was 10.99% to 16.7% in Korea,2,3 approximately
2.3% to 15.8% in the USA.4,5 Recent studies
have reported that untreated depression is related to
the increase of illness and disability, suicide and mortality.
6 It also places a substantial burden on family
caregivers as well as health and social services.
Accepted for publication 1 November 2010.
Correspondence: Dr Chang-Ho Youn MD PhD, Department of
Family Medicine, School of Medicine, Kyungpook National
University, 101 Dongin-dong 2Ga Jung-gu, Daegu 700-422,
Korea. Email: ychfm@knu.ac.kr
Geriatr Gerontol Int 2011
© 2011 Japan Geriatrics Society doi: 10.1111/j.1447-0594.2010.00680.x 1
The decline of cognitive functions is a primary
symptom of dementia, one of the most important diseases
afflicting elderly people. It begins with memory
disturbances, miscalculations, disorientation and eventually
results in a total loss of self-care and social functions.
In Korea, the prevalence of dementia was 8.3%
in the elderly over the age of 65 years in 2005, and it
is predicted to increase up to 9.0% in 2020, according
to the National Statistical Office. Dementia may accompany
other psychiatric symptoms like depression, sleep
disorder, personality changes, delusions and hallucinations.
Because of these degenerative changes and
chronic comorbidities, elderly people are at a higher risk
of living a diminished quality of life.
So far, numerous researches on non-pharmacological
treatments for those degenerative changes have been
published. Among those non-pharmacological treatments,
laughter therapy is a noticeable psychotherapeutic
intervention for depression and dementia of the
elderly. Takeda et al.7 mentioned that laughter can be a
good and effective complementary and alternative intervention
in the treatment of dementia patients because
laughter is preserved in dementia patients. Laughter
therapy provides information on various ways of making
humor. It is cost-effective and it does not need any
special space nor special preparations. Freud (1905)8
mentioned that humor can be seen as a specific defense
mechanism, by which positive emotions can overcome
the undesirable negative emotions involved in a stressful
situation. One very early report by Paskind et al.9 examined
the impact of laughter upon muscle tone. It was
demonstrated that intense laughter led to decreased
skeletal muscle tone or relaxation of muscle groups.
This report was the first research on the physiology of
laughter. Since then, several studies concerning laughter
in the treatment of patients who are suffering from
psychiatric and physical diseases have been published;
improving of quality of life in patients with depression
or dementia,10 decreasing stress and increasing natural
killer cell activity11 and acting as moderator of stress
for depressive symptoms12 as examples. However, most
studies on laughter therapy are limited to disabled
patients with psychiatric diseases or cancer; there is a
lack of studies on community-dwelling elderly people in
spite of the effects of laughter.
Therefore, the purpose of this study was to investigate
the effects of laughter therapy on depression, cognitive
function decline, sleep quality and quality of life for
community-dwelling elderly people.
Methods
Subjects
Between July and September 2007, we recruited the
study participants by free health consultation through
a community center in Daegu, South Korea. The eligibility
criteria included: (i) age of 65 years or older; (ii)
no history of admission within 1 month; and (iii)
no involvement in other research studies. The total
number of participants who agreed to the study and
satisfied the inclusion criteria was 200 initially. We
explained the purposes of this study and then interviewed
participants to gain data from a questionnaire
for 2 weeks. After the first interviews, the subjects were
divided randomly into two groups of 100: 100 participants
in the laughter therapy group and 100 participants
in the control group. The subjects in the laughter
therapy group underwent laughter therapy once a
week, totally four times during 1 month; 1 month after
its completion, they filled out the follow-up questionnaire
with the help of research assistants. The 100
subjects in the control group did not receive any intervention
and were shielded from laughter therapy;
2 months after the first interviews, they also filled out
the follow-up questionnaire with the help of research
assistants in the same week as the laughter therapy
group.
The total study participants, who fulfilled the initial
questionnaire sincerely, consisted of 83 subjects in the
laughter therapy group and 91 in the control group.
We excluded 35 subjects in the laughter therapy
group, who had received laughter therapy less than
three times or answered the questionnaire insincerely;
and 30 subjects in the control group, who answered
the follow-up questionnaire insincerely or were lost to
follow up. Therefore, we analyzed 109 participants as
final subjects, 48 in the laughter therapy group and 61
in the control group.
Laughter therapy
Laughter therapy was performed by a nurse, who had
been certified in laughter therapy by the Laughter-
Therapy Professional Association, a private agency in
Korea. The nurse planned the programs of laughter
therapy, and carried out the programs with the participants
in the laughter therapy group. The laughter
therapy group received 1 h of laughter therapy once a
week for 4 weeks. The participants in the laughter
therapy group gathered in a community center while
those participating in the blind study were contacted
individually. During the programs, we restricted participation
of other people to prevent the spread of intervention
to the control group.
At the first meeting, the moderator explained the
effects of laughter and showed a video of practical
laughter therapy that the participants could understand
easily. Then, the moderator directed them to relax their
facial muscles, clap their hands, say hello to each other
and laugh aloud clapping their hands. The meeting
finished off with a laughter meditation session.
H-J Ko and C-H Youn
2 © 2011 Japan Geriatrics Society
The subjects re-gathered after 1 week; the moderator
made them laugh through dancing and singing. Then,
the moderator led them in exercises training pelvic
muscles with Kegel’s exercise. They also watched the
video of laughter therapy again and laughed aloud clapping
their hands as with the last meeting. The second
meeting finished off with singing a “trot” song and
dancing.
The third meeting started with the singing of a
song. The moderator taught them the effects of positive
thinking and strategies on how to think positively;
repeating positive words like good, happy, delightful,
nice, and so on. As before, they watched the video of
laughter therapy and then laughed aloud clapping their
hands. The meeting finished off with a laughter meditation
session like in the first meeting.
The fourth and final meeting also started with the
singing of a song, and then they laughed while trying
to pronounce “Ah-E-I-Oh-Woo” with a large gape.
The moderator taught them how to express their own
laughs; loquacious laughs, laughing with clapping,
laughing like a lion, laughing like a balloon, laughing
like a fine lady, and so on. They massaged each other’s
shoulders and said “I love you” to each other.
Effects of laughter therapy
on depression, cognition
and sleep among the
community-dwelling elderlyggi_680 1..8
Hae-Jin Ko1 and Chang-Ho Youn2
1Department of Family Medicine, Kyungpook National University Hospital, and 2Department of Family
Medicine, School of Medicine, Kyungpook National University, Daegu, Korea
Aim: To investigate the effects of laughter therapy on depression, cognitive function,
quality of life, and sleep of the elderly in a community.
Methods: Between July and September 2007, the total study sample consisted of 109
subjects aged over 65 divided into two groups; 48 subjects in the laughter therapy group
and 61 subjects in the control group. The subjects in the laughter therapy group underwent
laughter therapy four times over 1 month. We compared Geriatric Depression Scale
(GDS), Mini-Mental State Examination (MMSE), Short-Form Health Survey-36 (SF-36),
Insomnia Severity Index (ISI) and Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) between the two
groups before and after laughter therapy.
Results: There were no significant differences in baseline characteristics between the
two groups. Before laughter therapy, the GDS scores were 7.98 1 3.58 and 8.08 1 3.96;
the MMSE scores were 23.81 1 3.90 and 22.74 1 4.00; total scores of SF-36 were
54.77 1 17.63 and 52.54 1 21.31; the ISI scores were 8.00 1 6.29 and 8.36 1 6.38; the PSQI
scores were 6.98 1 3.41 and 7.38 1 3.70 in laughter therapy group and control groups,
respectively. After laughter therapy, the GDS scores were 6.94 1 3.19 (P = 0.027) and
8.43 1 3.44 (P = 0.422); the MMSE scores were 24.63 1 3.53 (P = 0.168) and 23.70 1 3.85
(P = 0.068); total scores of SF-36 were 52.24 1 17.63 (P = 0.347) and 50.32 1 19.66
(P = 0.392); the ISI scores were 7.58 1 5.38 (P = 0.327) and 9.31 1 6.35 (P = 0.019); the
PSQI scores were 6.04 1 2.35 (P = 0.019) and 7.30 1 3.74 (P = 0.847) in both groups,
respectively.
Conclusion: Laughter therapy is considered to be useful, cost-effective and easilyaccessible
intervention that has positive effects on depression, insomnia, and sleep quality
in the elderly. Geriatr Gerontol Int 2011; 11: ••–••.
Keywords: cognitive function, depression, insomnia, laughter therapy, sleep quality.
Introduction
The degenerative changes of biological and psychological
functions of elderly people come with age. In Korea,
the population of those over 65 years was 9.1% in 20051
and diseases of the elderly became a central issue.
Depression is a common condition in the elderly
that negatively affects numerous parts of their lives. The
prevalence of depressive disorder among those over
65 years was 10.99% to 16.7% in Korea,2,3 approximately
2.3% to 15.8% in the USA.4,5 Recent studies
have reported that untreated depression is related to
the increase of illness and disability, suicide and mortality.
6 It also places a substantial burden on family
caregivers as well as health and social services.
Accepted for publication 1 November 2010.
Correspondence: Dr Chang-Ho Youn MD PhD, Department of
Family Medicine, School of Medicine, Kyungpook National
University, 101 Dongin-dong 2Ga Jung-gu, Daegu 700-422,
Korea. Email: ychfm@knu.ac.kr
Geriatr Gerontol Int 2011
© 2011 Japan Geriatrics Society doi: 10.1111/j.1447-0594.2010.00680.x 1
The decline of cognitive functions is a primary
symptom of dementia, one of the most important diseases
afflicting elderly people. It begins with memory
disturbances, miscalculations, disorientation and eventually
results in a total loss of self-care and social functions.
In Korea, the prevalence of dementia was 8.3%
in the elderly over the age of 65 years in 2005, and it
is predicted to increase up to 9.0% in 2020, according
to the National Statistical Office. Dementia may accompany
other psychiatric symptoms like depression, sleep
disorder, personality changes, delusions and hallucinations.
Because of these degenerative changes and
chronic comorbidities, elderly people are at a higher risk
of living a diminished quality of life.
So far, numerous researches on non-pharmacological
treatments for those degenerative changes have been
published. Among those non-pharmacological treatments,
laughter therapy is a noticeable psychotherapeutic
intervention for depression and dementia of the
elderly. Takeda et al.7 mentioned that laughter can be a
good and effective complementary and alternative intervention
in the treatment of dementia patients because
laughter is preserved in dementia patients. Laughter
therapy provides information on various ways of making
humor. It is cost-effective and it does not need any
special space nor special preparations. Freud (1905)8
mentioned that humor can be seen as a specific defense
mechanism, by which positive emotions can overcome
the undesirable negative emotions involved in a stressful
situation. One very early report by Paskind et al.9 examined
the impact of laughter upon muscle tone. It was
demonstrated that intense laughter led to decreased
skeletal muscle tone or relaxation of muscle groups.
This report was the first research on the physiology of
laughter. Since then, several studies concerning laughter
in the treatment of patients who are suffering from
psychiatric and physical diseases have been published;
improving of quality of life in patients with depression
or dementia,10 decreasing stress and increasing natural
killer cell activity11 and acting as moderator of stress
for depressive symptoms12 as examples. However, most
studies on laughter therapy are limited to disabled
patients with psychiatric diseases or cancer; there is a
lack of studies on community-dwelling elderly people in
spite of the effects of laughter.
Therefore, the purpose of this study was to investigate
the effects of laughter therapy on depression, cognitive
function decline, sleep quality and quality of life for
community-dwelling elderly people.
Methods
Subjects
Between July and September 2007, we recruited the
study participants by free health consultation through
a community center in Daegu, South Korea. The eligibility
criteria included: (i) age of 65 years or older; (ii)
no history of admission within 1 month; and (iii)
no involvement in other research studies. The total
number of participants who agreed to the study and
satisfied the inclusion criteria was 200 initially. We
explained the purposes of this study and then interviewed
participants to gain data from a questionnaire
for 2 weeks. After the first interviews, the subjects were
divided randomly into two groups of 100: 100 participants
in the laughter therapy group and 100 participants
in the control group. The subjects in the laughter
therapy group underwent laughter therapy once a
week, totally four times during 1 month; 1 month after
its completion, they filled out the follow-up questionnaire
with the help of research assistants. The 100
subjects in the control group did not receive any intervention
and were shielded from laughter therapy;
2 months after the first interviews, they also filled out
the follow-up questionnaire with the help of research
assistants in the same week as the laughter therapy
group.
The total study participants, who fulfilled the initial
questionnaire sincerely, consisted of 83 subjects in the
laughter therapy group and 91 in the control group.
We excluded 35 subjects in the laughter therapy
group, who had received laughter therapy less than
three times or answered the questionnaire insincerely;
and 30 subjects in the control group, who answered
the follow-up questionnaire insincerely or were lost to
follow up. Therefore, we analyzed 109 participants as
final subjects, 48 in the laughter therapy group and 61
in the control group.
Laughter therapy
Laughter therapy was performed by a nurse, who had
been certified in laughter therapy by the Laughter-
Therapy Professional Association, a private agency in
Korea. The nurse planned the programs of laughter
therapy, and carried out the programs with the participants
in the laughter therapy group. The laughter
therapy group received 1 h of laughter therapy once a
week for 4 weeks. The participants in the laughter
therapy group gathered in a community center while
those participating in the blind study were contacted
individually. During the programs, we restricted participation
of other people to prevent the spread of intervention
to the control group.
At the first meeting, the moderator explained the
effects of laughter and showed a video of practical
laughter therapy that the participants could understand
easily. Then, the moderator directed them to relax their
facial muscles, clap their hands, say hello to each other
and laugh aloud clapping their hands. The meeting
finished off with a laughter meditation session.
H-J Ko and C-H Youn
2 © 2011 Japan Geriatrics Society
The subjects re-gathered after 1 week; the moderator
made them laugh through dancing and singing. Then,
the moderator led them in exercises training pelvic
muscles with Kegel’s exercise. They also watched the
video of laughter therapy again and laughed aloud clapping
their hands as with the last meeting. The second
meeting finished off with singing a “trot” song and
dancing.
The third meeting started with the singing of a
song. The moderator taught them the effects of positive
thinking and strategies on how to think positively;
repeating positive words like good, happy, delightful,
nice, and so on. As before, they watched the video of
laughter therapy and then laughed aloud clapping their
hands. The meeting finished off with a laughter meditation
session like in the first meeting.
The fourth and final meeting also started with the
singing of a song, and then they laughed while trying
to pronounce “Ah-E-I-Oh-Woo” with a large gape.
The moderator taught them how to express their own
laughs; loquacious laughs, laughing with clapping,
laughing like a lion, laughing like a balloon, laughing
like a fine lady, and so on. They massaged each other’s
shoulders and said “I love you” to each other.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ต้นฉบับบทความผลของการบำบัดทางปัญญาต่อภาวะซึมเศร้าเสียงหัวเราะ
,
นอนท่ามกลาง community-dwelling elderlyggi_680 1 . . . . . . . 8
แฮจิน ko1 ชางโฮ youn2
สาขาเวชศาสตร์ครอบครัว โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยแห่งชาติ kyungpook และภาควิชาเวชศาสตร์ครอบครัว คณะแพทยศาสตร์ kyungpook
, มหาวิทยาลัยแห่งชาติแทกู , เกาหลีใต้
เป้าหมาย : ศึกษาผลของการหัวเราะบำบัดต่อภาวะซึมเศร้าฟังก์ชันทางปัญญา
คุณภาพชีวิตและการนอนหลับของผู้สูงอายุในชุมชน .
วิธีการ : ระหว่างเดือนกรกฎาคมและกันยายน 2007 , จำนวนรวมจำนวน 109
คนอายุ 65 แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่ม 48 กลุ่มบำบัดและเสียงหัวเราะ
61 คน ในกลุ่มควบคุม รายวิชาในกลุ่มบำบัดได้รับการหัวเราะบำบัดการหัวเราะ
สี่ครั้งมากกว่า 1 เดือนเราเปรียบเทียบผู้สูงอายุภาวะซึมเศร้าระดับ
( GDS ) , Mini สภาพจิตสอบ ( ข้อมูล ) รูปแบบ survey-36 สั้นสุขภาพ ( คุณภาพชีวิต ) ,
ดัชนีความรุนแรงของอาการนอนไม่หลับ ( ISI ) และคุณภาพการนอนหลับ พิตส์เบิร์ก ( ดัชนี psqi ) ระหว่างทั้งสองกลุ่มก่อนและหลังการบำบัดด้วยเสียงหัวเราะ
.
ผล : ไม่มีความแตกต่างระหว่างลักษณะพื้นฐาน
สองกลุ่ม ก่อนที่เสียงหัวเราะบำบัด , GDS คะแนน 7 .98 1 3.58 8.08 และ 1 3.96 ;
1 3.90 23.81 คะแนนและข้อมูล 22.74 1 4.00 ; คะแนนรวมของคุณภาพชีวิตถูก
54.77 1 และ 17 , 63 52.54 1 21.31 ; ISI คะแนน 2 และ 1 6.29 8.36 1 6.38 ; psqi
คะแนน 6.98 1 3.41 และ 7.38 1 3.70 กลุ่มบำบัดเสียงหัวเราะและ กลุ่มควบคุม
ตามลำดับ หลังจากหัวเราะบำบัด , GDS คะแนน 6.94 1 3.19 ( p = 0.027 ) และ
8.43 1 3.44 ( p = 0.422 )ข้อมูลที่คะแนน 24.63 1 3.53 ( P = 0.168 ) และสิทธิ 1 3.85
( p = 0.068 ) ; คะแนนรวมมีคุณภาพชีวิตสูงกว่า 1 17 , 63 ( P = 0.347 ) และ 50.32 1 19.66
( P = 0.392 ) ; ISI มีค่าเป็น 7.58 1 มากกว่า ( P = 0.327 ) และคุณคือ ( 1 P = 0.019 ) ;
psqi คะแนน 6.04 1 2.35 ( P = 0.019 ) และ 7.30 1 3.74 ( p = 0.847 ) ทั้งในกลุ่ม
สรุป : หัวเราะบำบัดตามลำดับ ถือว่าเป็นประโยชน์ประหยัดต้นทุน และการแทรกแซง easilyaccessible
ที่มีผลในเชิงบวกต่อภาวะซึมเศร้า นอนไม่หลับและนอนคุณภาพ
ในผู้สูงอายุ 1 gerontol geriatr 2011 ; 11 : ••–•• .
คำสำคัญ : การคิดการทำงาน ซึมเศร้า นอนไม่หลับ หัวเราะบำบัด คุณภาพการนอนหลับ
แนะนำการเปลี่ยนแปลงเสื่อมทางชีวภาพและจิตวิทยา
หน้าที่ของผู้สูงอายุมาด้วยอายุ ในเกาหลี
ประชากรที่มากกว่า 65 ปี เป็น 9.1% ใน 20051
และโรคของผู้สูงอายุเป็นปัญหากลาง .
ภาวะซึมเศร้าเป็นเงื่อนไขที่พบบ่อยในผู้สูงอายุ
ที่ส่งผลกระทบต่อส่วนต่างๆ ของชีวิต
ความชุกของโรคซึมเศร้าในหมู่ผู้กว่า
65 ปีเป็น 10.99 % 16.7% ในเกาหลี 2 , 3 ประมาณ 2.3 ร้อยละ 15.8 %
usa.4,5 การศึกษาล่าสุดในมีรายงานว่ารักษาภาวะซึมเศร้าที่เกี่ยวข้องกับ
เพิ่มเจ็บป่วยและพิการ และตาย ฆ่าตัวตาย .
6 นอกจากนี้ยังสถานที่เป็นภาระอย่างมากต่อครอบครัว
เช่นเดียวกับสุขภาพและบริการสังคม .
ตีพิมพ์ 1 พฤศจิกายน 2010 .
ติดต่อ : ดร. ชางโฮยอน MD ปริญญาเอกภาควิชา
เวชศาสตร์ครอบครัว โรงเรียนแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติ kyungpook
,101 ดองกินดง 2ga จองกู 700-422
, Daegu , เกาหลีใต้ อีเมล์ : ychfm @ สหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยง . ac.kr
geriatr gerontol Int 2011 สงวนลิขสิทธิ์ 2011 สังคมผู้สูงอายุญี่ปุ่นดอย : 10.1111 / j.1447-0594.2010.00680 X 1
ลดลงของฟังก์ชันทางปัญญาเป็นอาการหลัก
ภาวะสมองเสื่อม , ที่สำคัญที่สุด , โรค
afflicting ผู้สูงอายุ มันเริ่มต้นด้วยการ miscalculations ในความทรงจำ
, , อาการเวียนศีรษะ และในที่สุดผลลัพธ์ในการสูญเสียทั้งหมดของฟังก์ชันการดูแลตนเองและสังคม .
ในเกาหลี ความชุกของภาวะสมองเสื่อม คือ 8.3 %
ในผู้สูงอายุ อายุเกิน 65 ปี ในปี 2005 และคาดว่าจะเพิ่มขึ้น
9.0% ในปี 2020 ตามสำนักงานสถิติ แห่งชาติ โรคสมองเสื่อมอาจมาพร้อมกับอาการทางจิตอื่น ๆเช่นภาวะซึมเศร้า
นอนความผิดปกติของการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพ และการเห็นภาพหลอน
เพราะการเปลี่ยนแปลงเสื่อมเหล่านี้และ
โรคร่วมเรื้อรัง ผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงที่สูงขึ้นของที่อยู่อาศัยลดลง
ดังนั้นคุณภาพของชีวิต ไกลมากมาย งานวิจัยเกี่ยวกับการรักษาสำหรับผู้ที่ไม่ใช้
ก่อนเปลี่ยนแปลงที่ได้รับการตีพิมพ์ ของผู้ไม่ใช้บำบัด หัวเราะบำบัด คือ การแทรกแซงของจิตบำบัด
ชัดเจนภาวะซึมเศร้าและภาวะสมองเสื่อมของ
ผู้สูงอายุ ทาเคดะ et al . 7 กล่าวว่า หัวเราะได้
ที่ดีและมีประสิทธิภาพเสริมและทางเลือกนโยบายในการรักษาผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม
เสียงหัวเราะเพราะถูกเก็บรักษาไว้ในผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม เสียงหัวเราะ
บำบัดให้ข้อมูลเกี่ยวกับวิธีการต่างๆของการทำ
อารมณ์ขัน มันเป็นค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพและไม่ต้องใด ๆหรือการเตรียม
พิเศษพื้นที่พิเศษ ฟรอยด์ ( 1905 ) 8
กล่าวว่า อารมณ์ขันจะเห็นเป็นกลไกการป้องกัน
เฉพาะ ซึ่งอารมณ์บวกสามารถเอาชนะอารมณ์เชิงลบที่ไม่พึงประสงค์
เกี่ยวข้องในสถานการณ์เครียด
หนึ่งเช้ามาก รายงานโดย paskind et al .
9 ตรวจสอบผลกระทบของเสียงหัวเราะเมื่อกล้ามเนื้อเสียง มันถูกพบว่านำไปสู่รุนแรง
เสียงหัวเราะลดลงกล้ามเนื้อโครงกระดูกโทนหรือการผ่อนคลายของกล้ามเนื้อกลุ่ม .
รายงานวิจัยแรกในสรีรวิทยา
เสียงหัวเราะ ตั้งแต่นั้นมาหลายการศึกษาเกี่ยวกับเสียงหัวเราะ
ในการรักษาของผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากโรคทางจิตและทางกายภาพ
มีการตีพิมพ์ ; การปรับปรุงคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า
หรือโรคสมองเสื่อม 10 ลดความเครียดและเพิ่ม activity11 เซลล์นักฆ่าตามธรรมชาติและเป็น Moderator ของความเครียด
อาการ symptoms12 เป็นตัวอย่าง อย่างไรก็ตาม การศึกษาส่วนใหญ่เกี่ยวกับการหัวเราะบำบัด จำกัด
กับโรคทางจิตผู้ป่วยพิการ หรือมะเร็ง มี
ขาดการศึกษา community-dwelling ผู้สูงอายุใน
ทั้งๆ ที่ผลของการหัวเราะ .
ดังนั้น การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการหัวเราะบำบัด
ลดลงฟังก์ชั่นการรับรู้ต่อภาวะซึมเศร้า ,คุณภาพการนอนหลับและคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ community-dwelling
.
วิธีการเปรียบเทียบระหว่างเดือนกรกฎาคมและกันยายน 2007 เราได้รับคัดเลือกผู้เข้าร่วมการศึกษาโดยปรึกษาสุขภาพฟรี
ชุมชนผ่านศูนย์ใน Daegu , เกาหลีใต้ คุณสมบัติรวม : ( i )
เกณฑ์อายุ 65 ปีขึ้นไป 2 )
ไม่มีประวัติการเข้าชม ภายใน 1 เดือน และ ( iii )
ไม่มีความเกี่ยวข้องในการศึกษาวิจัยอื่น ๆจำนวนของผู้เข้าร่วมที่ตกลง
พอใจการการศึกษาและเกณฑ์ 200 ตอนแรก เรา
อธิบายวัตถุประสงค์ของการศึกษาแล้ว ผู้เข้าร่วมจะได้รับข้อมูลจากการสัมภาษณ์
3
2 อาทิตย์ หลังจากการสัมภาษณ์ครั้งแรก กลุ่มตัวอย่างแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มแบบสุ่ม
100 : 100 เข้าร่วมในการหัวเราะบำบัด และ 100 เข้าร่วม
ในกลุ่มควบคุม รายวิชาในกลุ่มบำบัดได้รับการหัวเราะบำบัดการหัวเราะ
เมื่อสัปดาห์ , ทั้งหมด 4 ครั้ง ใน 1 เดือน ผ่านไป 1 เดือน
สำเร็จ พวกเขากรอกแบบสอบถาม
ติดตาม ด้วยความช่วยเหลือของผู้ช่วยวิจัย 100
กลุ่มควบคุมไม่ได้รับการแทรกแซงและถูกป้องกันจากการหัวเราะบำบัด
;2 เดือนหลังจากสัมภาษณ์ครั้งแรก พวกเขายังกรอก
ติดตามแบบสอบถาม ด้วยการช่วยเหลือของผู้ช่วยวิจัย
ในสัปดาห์เดียวกันเป็นเสียงหัวเราะบำบัด
ผู้เข้าร่วมการศึกษาทั้งหมด กลุ่มผู้ทำแบบสอบถามครั้งแรก
จริงใจ จำนวน 83 คน ใน
เสียงหัวเราะบำบัดและ 91 ในกลุ่มควบคุม
เราไม่รวม 35 คน การหัวเราะบำบัด
กลุ่มหัวเราะบำบัดที่ได้รับน้อยกว่า
3 ครั้ง หรือตอบแบบสอบถาม ซึ่งไม่จริงใจ ;
30 คน และกลุ่มควบคุม ผู้ตอบแบบสอบถาม
ติดตามซึ่งไม่จริงใจหรือหายไป
ติดตาม ดังนั้น เราวิเคราะห์ 109 เข้าร่วมเป็น
วิชาสุดท้าย 48 ในการหัวเราะบำบัดและ 61
ในกลุ่มควบคุม การหัวเราะบำบัดการหัวเราะบำบัด
ทำโดยพยาบาลที่ได้รับการรับรองในการหัวเราะบำบัด
-
โดยการหัวเราะบำบัดสมาคมวิชาชีพ , หน่วยงานของเอกชน
เกาหลี พยาบาลตามโปรแกรมของเสียงหัวเราะ
บำบัด และดำเนินการโปรแกรมกับผู้เข้าร่วม
ในเสียงหัวเราะบำบัดกลุ่ม เสียงหัวเราะ
กลุ่มบำบัดที่ได้รับ 1 H ของการหัวเราะบำบัดเมื่อ
เป็นเวลา 4 สัปดาห์ ผู้เข้าร่วมในเสียงหัวเราะ
กลุ่มบำบัดที่รวบรวมในศูนย์กลางของชุมชนในขณะที่
ผู้เข้าร่วมการศึกษาคนตาบอดติดต่อ
เป็นรายบุคคล ในระหว่างโปรแกรม เราจำกัดการมีส่วนร่วม
ของผู้อื่นเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของการแทรกแซง
กับ กลุ่มควบคุม ในการประชุมครั้งแรก ผู้ดูแลอธิบายผลของเสียงหัวเราะและแสดงวิดีโอของการปฏิบัติ
หัวเราะบำบัดที่ผู้เข้าร่วมได้เข้าใจ
ได้อย่างง่ายดาย แล้วผู้ดูแลกำกับพวกเขาผ่อนคลายของพวกเขา
กล้ามเนื้อหน้า ปรบมือของพวกเขาทักทายกัน
และหัวเราะดังตบมือมือ ประชุมเสร็จปิดด้วยเสียงหัวเราะ
h-j สมาธิเซสชัน เกาะและ c-h ยอน
2 © 2011 ญี่ปุ่นสังคมผู้สูงอายุ
วิชากำลังรวมตัวกันหลังจาก 1 สัปดาห์ ผู้ดูแล
ทำให้พวกเขาหัวเราะผ่านการเต้นรำและร้องเพลง งั้น
ผู้ดูแลนำพวกเขาในการฝึกกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกราน
กับเคเกลของการออกกำลังกาย พวกเขายังดูวิดีโอของการหัวเราะบำบัดอีก
แล้วก็หัวเราะดังๆตบมือมือกับการประชุมครั้งที่แล้ว ประชุมครั้งที่ 2
จบด้วยการร้องเพลง " เพลงลูกทุ่งและ
" เต้น ห้องประชุม 3 เริ่มด้วยการร้องเพลงของ
เพลงผู้ดูแลสอนพวกเขา ผลของการคิดบวก
และกลยุทธ์วิธีการคิดบวก ;
ซ้ำบวกคำพูดที่ดี , ความสุข , รื่นรมย์ ,
ดี และอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ พวกเขาดูวิดีโอของ
เสียงหัวเราะบำบัดแล้วก็หัวเราะออกมาดัง ๆ ตบมือมือ
ประชุมเสร็จปิดด้วยเสียงหัวเราะเหมือนในเซสชั่นการทำสมาธิ
พบกันครั้งแรกประชุมที่สี่และสุดท้ายก็เริ่มต้นด้วย
ร้องเพลงสักเพลง และพวกเขาก็หัวเราะในขณะที่พยายามที่จะออกเสียง " ah-e-i-oh-woo
) " ที่มีขนาดใหญ่ อธิการสอนการแสดงของตัวเอง
หัวเราะ ; หัวเราะพูดมาก หัวเราะกับการตบมือ
หัวเราะเหมือนสิงโต หัวเราะเหมือนลูกโป่ง หัวเราะ
ชอบผู้หญิงก็ได้ และ เค้านวดกัน
ไหล่และพูดว่า " ฉันชอบคุณ " กับแต่ละอื่น ๆ
,
นอนท่ามกลาง community-dwelling elderlyggi_680 1 . . . . . . . 8
แฮจิน ko1 ชางโฮ youn2
สาขาเวชศาสตร์ครอบครัว โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยแห่งชาติ kyungpook และภาควิชาเวชศาสตร์ครอบครัว คณะแพทยศาสตร์ kyungpook
, มหาวิทยาลัยแห่งชาติแทกู , เกาหลีใต้
เป้าหมาย : ศึกษาผลของการหัวเราะบำบัดต่อภาวะซึมเศร้าฟังก์ชันทางปัญญา
คุณภาพชีวิตและการนอนหลับของผู้สูงอายุในชุมชน .
วิธีการ : ระหว่างเดือนกรกฎาคมและกันยายน 2007 , จำนวนรวมจำนวน 109
คนอายุ 65 แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่ม 48 กลุ่มบำบัดและเสียงหัวเราะ
61 คน ในกลุ่มควบคุม รายวิชาในกลุ่มบำบัดได้รับการหัวเราะบำบัดการหัวเราะ
สี่ครั้งมากกว่า 1 เดือนเราเปรียบเทียบผู้สูงอายุภาวะซึมเศร้าระดับ
( GDS ) , Mini สภาพจิตสอบ ( ข้อมูล ) รูปแบบ survey-36 สั้นสุขภาพ ( คุณภาพชีวิต ) ,
ดัชนีความรุนแรงของอาการนอนไม่หลับ ( ISI ) และคุณภาพการนอนหลับ พิตส์เบิร์ก ( ดัชนี psqi ) ระหว่างทั้งสองกลุ่มก่อนและหลังการบำบัดด้วยเสียงหัวเราะ
.
ผล : ไม่มีความแตกต่างระหว่างลักษณะพื้นฐาน
สองกลุ่ม ก่อนที่เสียงหัวเราะบำบัด , GDS คะแนน 7 .98 1 3.58 8.08 และ 1 3.96 ;
1 3.90 23.81 คะแนนและข้อมูล 22.74 1 4.00 ; คะแนนรวมของคุณภาพชีวิตถูก
54.77 1 และ 17 , 63 52.54 1 21.31 ; ISI คะแนน 2 และ 1 6.29 8.36 1 6.38 ; psqi
คะแนน 6.98 1 3.41 และ 7.38 1 3.70 กลุ่มบำบัดเสียงหัวเราะและ กลุ่มควบคุม
ตามลำดับ หลังจากหัวเราะบำบัด , GDS คะแนน 6.94 1 3.19 ( p = 0.027 ) และ
8.43 1 3.44 ( p = 0.422 )ข้อมูลที่คะแนน 24.63 1 3.53 ( P = 0.168 ) และสิทธิ 1 3.85
( p = 0.068 ) ; คะแนนรวมมีคุณภาพชีวิตสูงกว่า 1 17 , 63 ( P = 0.347 ) และ 50.32 1 19.66
( P = 0.392 ) ; ISI มีค่าเป็น 7.58 1 มากกว่า ( P = 0.327 ) และคุณคือ ( 1 P = 0.019 ) ;
psqi คะแนน 6.04 1 2.35 ( P = 0.019 ) และ 7.30 1 3.74 ( p = 0.847 ) ทั้งในกลุ่ม
สรุป : หัวเราะบำบัดตามลำดับ ถือว่าเป็นประโยชน์ประหยัดต้นทุน และการแทรกแซง easilyaccessible
ที่มีผลในเชิงบวกต่อภาวะซึมเศร้า นอนไม่หลับและนอนคุณภาพ
ในผู้สูงอายุ 1 gerontol geriatr 2011 ; 11 : ••–•• .
คำสำคัญ : การคิดการทำงาน ซึมเศร้า นอนไม่หลับ หัวเราะบำบัด คุณภาพการนอนหลับ
แนะนำการเปลี่ยนแปลงเสื่อมทางชีวภาพและจิตวิทยา
หน้าที่ของผู้สูงอายุมาด้วยอายุ ในเกาหลี
ประชากรที่มากกว่า 65 ปี เป็น 9.1% ใน 20051
และโรคของผู้สูงอายุเป็นปัญหากลาง .
ภาวะซึมเศร้าเป็นเงื่อนไขที่พบบ่อยในผู้สูงอายุ
ที่ส่งผลกระทบต่อส่วนต่างๆ ของชีวิต
ความชุกของโรคซึมเศร้าในหมู่ผู้กว่า
65 ปีเป็น 10.99 % 16.7% ในเกาหลี 2 , 3 ประมาณ 2.3 ร้อยละ 15.8 %
usa.4,5 การศึกษาล่าสุดในมีรายงานว่ารักษาภาวะซึมเศร้าที่เกี่ยวข้องกับ
เพิ่มเจ็บป่วยและพิการ และตาย ฆ่าตัวตาย .
6 นอกจากนี้ยังสถานที่เป็นภาระอย่างมากต่อครอบครัว
เช่นเดียวกับสุขภาพและบริการสังคม .
ตีพิมพ์ 1 พฤศจิกายน 2010 .
ติดต่อ : ดร. ชางโฮยอน MD ปริญญาเอกภาควิชา
เวชศาสตร์ครอบครัว โรงเรียนแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติ kyungpook
,101 ดองกินดง 2ga จองกู 700-422
, Daegu , เกาหลีใต้ อีเมล์ : ychfm @ สหภาพแห่งชาติกะเหรี่ยง . ac.kr
geriatr gerontol Int 2011 สงวนลิขสิทธิ์ 2011 สังคมผู้สูงอายุญี่ปุ่นดอย : 10.1111 / j.1447-0594.2010.00680 X 1
ลดลงของฟังก์ชันทางปัญญาเป็นอาการหลัก
ภาวะสมองเสื่อม , ที่สำคัญที่สุด , โรค
afflicting ผู้สูงอายุ มันเริ่มต้นด้วยการ miscalculations ในความทรงจำ
, , อาการเวียนศีรษะ และในที่สุดผลลัพธ์ในการสูญเสียทั้งหมดของฟังก์ชันการดูแลตนเองและสังคม .
ในเกาหลี ความชุกของภาวะสมองเสื่อม คือ 8.3 %
ในผู้สูงอายุ อายุเกิน 65 ปี ในปี 2005 และคาดว่าจะเพิ่มขึ้น
9.0% ในปี 2020 ตามสำนักงานสถิติ แห่งชาติ โรคสมองเสื่อมอาจมาพร้อมกับอาการทางจิตอื่น ๆเช่นภาวะซึมเศร้า
นอนความผิดปกติของการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพ และการเห็นภาพหลอน
เพราะการเปลี่ยนแปลงเสื่อมเหล่านี้และ
โรคร่วมเรื้อรัง ผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงที่สูงขึ้นของที่อยู่อาศัยลดลง
ดังนั้นคุณภาพของชีวิต ไกลมากมาย งานวิจัยเกี่ยวกับการรักษาสำหรับผู้ที่ไม่ใช้
ก่อนเปลี่ยนแปลงที่ได้รับการตีพิมพ์ ของผู้ไม่ใช้บำบัด หัวเราะบำบัด คือ การแทรกแซงของจิตบำบัด
ชัดเจนภาวะซึมเศร้าและภาวะสมองเสื่อมของ
ผู้สูงอายุ ทาเคดะ et al . 7 กล่าวว่า หัวเราะได้
ที่ดีและมีประสิทธิภาพเสริมและทางเลือกนโยบายในการรักษาผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม
เสียงหัวเราะเพราะถูกเก็บรักษาไว้ในผู้ป่วยโรคสมองเสื่อม เสียงหัวเราะ
บำบัดให้ข้อมูลเกี่ยวกับวิธีการต่างๆของการทำ
อารมณ์ขัน มันเป็นค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพและไม่ต้องใด ๆหรือการเตรียม
พิเศษพื้นที่พิเศษ ฟรอยด์ ( 1905 ) 8
กล่าวว่า อารมณ์ขันจะเห็นเป็นกลไกการป้องกัน
เฉพาะ ซึ่งอารมณ์บวกสามารถเอาชนะอารมณ์เชิงลบที่ไม่พึงประสงค์
เกี่ยวข้องในสถานการณ์เครียด
หนึ่งเช้ามาก รายงานโดย paskind et al .
9 ตรวจสอบผลกระทบของเสียงหัวเราะเมื่อกล้ามเนื้อเสียง มันถูกพบว่านำไปสู่รุนแรง
เสียงหัวเราะลดลงกล้ามเนื้อโครงกระดูกโทนหรือการผ่อนคลายของกล้ามเนื้อกลุ่ม .
รายงานวิจัยแรกในสรีรวิทยา
เสียงหัวเราะ ตั้งแต่นั้นมาหลายการศึกษาเกี่ยวกับเสียงหัวเราะ
ในการรักษาของผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากโรคทางจิตและทางกายภาพ
มีการตีพิมพ์ ; การปรับปรุงคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า
หรือโรคสมองเสื่อม 10 ลดความเครียดและเพิ่ม activity11 เซลล์นักฆ่าตามธรรมชาติและเป็น Moderator ของความเครียด
อาการ symptoms12 เป็นตัวอย่าง อย่างไรก็ตาม การศึกษาส่วนใหญ่เกี่ยวกับการหัวเราะบำบัด จำกัด
กับโรคทางจิตผู้ป่วยพิการ หรือมะเร็ง มี
ขาดการศึกษา community-dwelling ผู้สูงอายุใน
ทั้งๆ ที่ผลของการหัวเราะ .
ดังนั้น การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการหัวเราะบำบัด
ลดลงฟังก์ชั่นการรับรู้ต่อภาวะซึมเศร้า ,คุณภาพการนอนหลับและคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ community-dwelling
.
วิธีการเปรียบเทียบระหว่างเดือนกรกฎาคมและกันยายน 2007 เราได้รับคัดเลือกผู้เข้าร่วมการศึกษาโดยปรึกษาสุขภาพฟรี
ชุมชนผ่านศูนย์ใน Daegu , เกาหลีใต้ คุณสมบัติรวม : ( i )
เกณฑ์อายุ 65 ปีขึ้นไป 2 )
ไม่มีประวัติการเข้าชม ภายใน 1 เดือน และ ( iii )
ไม่มีความเกี่ยวข้องในการศึกษาวิจัยอื่น ๆจำนวนของผู้เข้าร่วมที่ตกลง
พอใจการการศึกษาและเกณฑ์ 200 ตอนแรก เรา
อธิบายวัตถุประสงค์ของการศึกษาแล้ว ผู้เข้าร่วมจะได้รับข้อมูลจากการสัมภาษณ์
3
2 อาทิตย์ หลังจากการสัมภาษณ์ครั้งแรก กลุ่มตัวอย่างแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มแบบสุ่ม
100 : 100 เข้าร่วมในการหัวเราะบำบัด และ 100 เข้าร่วม
ในกลุ่มควบคุม รายวิชาในกลุ่มบำบัดได้รับการหัวเราะบำบัดการหัวเราะ
เมื่อสัปดาห์ , ทั้งหมด 4 ครั้ง ใน 1 เดือน ผ่านไป 1 เดือน
สำเร็จ พวกเขากรอกแบบสอบถาม
ติดตาม ด้วยความช่วยเหลือของผู้ช่วยวิจัย 100
กลุ่มควบคุมไม่ได้รับการแทรกแซงและถูกป้องกันจากการหัวเราะบำบัด
;2 เดือนหลังจากสัมภาษณ์ครั้งแรก พวกเขายังกรอก
ติดตามแบบสอบถาม ด้วยการช่วยเหลือของผู้ช่วยวิจัย
ในสัปดาห์เดียวกันเป็นเสียงหัวเราะบำบัด
ผู้เข้าร่วมการศึกษาทั้งหมด กลุ่มผู้ทำแบบสอบถามครั้งแรก
จริงใจ จำนวน 83 คน ใน
เสียงหัวเราะบำบัดและ 91 ในกลุ่มควบคุม
เราไม่รวม 35 คน การหัวเราะบำบัด
กลุ่มหัวเราะบำบัดที่ได้รับน้อยกว่า
3 ครั้ง หรือตอบแบบสอบถาม ซึ่งไม่จริงใจ ;
30 คน และกลุ่มควบคุม ผู้ตอบแบบสอบถาม
ติดตามซึ่งไม่จริงใจหรือหายไป
ติดตาม ดังนั้น เราวิเคราะห์ 109 เข้าร่วมเป็น
วิชาสุดท้าย 48 ในการหัวเราะบำบัดและ 61
ในกลุ่มควบคุม การหัวเราะบำบัดการหัวเราะบำบัด
ทำโดยพยาบาลที่ได้รับการรับรองในการหัวเราะบำบัด
-
โดยการหัวเราะบำบัดสมาคมวิชาชีพ , หน่วยงานของเอกชน
เกาหลี พยาบาลตามโปรแกรมของเสียงหัวเราะ
บำบัด และดำเนินการโปรแกรมกับผู้เข้าร่วม
ในเสียงหัวเราะบำบัดกลุ่ม เสียงหัวเราะ
กลุ่มบำบัดที่ได้รับ 1 H ของการหัวเราะบำบัดเมื่อ
เป็นเวลา 4 สัปดาห์ ผู้เข้าร่วมในเสียงหัวเราะ
กลุ่มบำบัดที่รวบรวมในศูนย์กลางของชุมชนในขณะที่
ผู้เข้าร่วมการศึกษาคนตาบอดติดต่อ
เป็นรายบุคคล ในระหว่างโปรแกรม เราจำกัดการมีส่วนร่วม
ของผู้อื่นเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของการแทรกแซง
กับ กลุ่มควบคุม ในการประชุมครั้งแรก ผู้ดูแลอธิบายผลของเสียงหัวเราะและแสดงวิดีโอของการปฏิบัติ
หัวเราะบำบัดที่ผู้เข้าร่วมได้เข้าใจ
ได้อย่างง่ายดาย แล้วผู้ดูแลกำกับพวกเขาผ่อนคลายของพวกเขา
กล้ามเนื้อหน้า ปรบมือของพวกเขาทักทายกัน
และหัวเราะดังตบมือมือ ประชุมเสร็จปิดด้วยเสียงหัวเราะ
h-j สมาธิเซสชัน เกาะและ c-h ยอน
2 © 2011 ญี่ปุ่นสังคมผู้สูงอายุ
วิชากำลังรวมตัวกันหลังจาก 1 สัปดาห์ ผู้ดูแล
ทำให้พวกเขาหัวเราะผ่านการเต้นรำและร้องเพลง งั้น
ผู้ดูแลนำพวกเขาในการฝึกกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกราน
กับเคเกลของการออกกำลังกาย พวกเขายังดูวิดีโอของการหัวเราะบำบัดอีก
แล้วก็หัวเราะดังๆตบมือมือกับการประชุมครั้งที่แล้ว ประชุมครั้งที่ 2
จบด้วยการร้องเพลง " เพลงลูกทุ่งและ
" เต้น ห้องประชุม 3 เริ่มด้วยการร้องเพลงของ
เพลงผู้ดูแลสอนพวกเขา ผลของการคิดบวก
และกลยุทธ์วิธีการคิดบวก ;
ซ้ำบวกคำพูดที่ดี , ความสุข , รื่นรมย์ ,
ดี และอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ พวกเขาดูวิดีโอของ
เสียงหัวเราะบำบัดแล้วก็หัวเราะออกมาดัง ๆ ตบมือมือ
ประชุมเสร็จปิดด้วยเสียงหัวเราะเหมือนในเซสชั่นการทำสมาธิ
พบกันครั้งแรกประชุมที่สี่และสุดท้ายก็เริ่มต้นด้วย
ร้องเพลงสักเพลง และพวกเขาก็หัวเราะในขณะที่พยายามที่จะออกเสียง " ah-e-i-oh-woo
) " ที่มีขนาดใหญ่ อธิการสอนการแสดงของตัวเอง
หัวเราะ ; หัวเราะพูดมาก หัวเราะกับการตบมือ
หัวเราะเหมือนสิงโต หัวเราะเหมือนลูกโป่ง หัวเราะ
ชอบผู้หญิงก็ได้ และ เค้านวดกัน
ไหล่และพูดว่า " ฉันชอบคุณ " กับแต่ละอื่น ๆ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- เหตุผลที่ระบอบประชาธิปไตยเป็นที่ยอมรับWh
- Great Things About Homeschooling
- คุณมาวนเวียนอยู่ในหัวของฉัน
- ฉันขอให้คุณมีความสุข
- ดังจะเห็นได้จากทุนสำรองที่เพิ่มขึ้นมหาศา
- ท่านพระครูวิมุตยาภรณ์ อดีตเจ้าอาวาส
- คุณมาวนเวียนอยู่ในหัวของฉัน
- lol
- คุณไม่เปลือยแต่ฉันกำลังจะเปลือย
- - มีสัญญาณไฟฉุกเฉินในจุดที่เสี่ยงต่อการเ
- เหล็กแผ่น
- ดังนั้นฉันควรทำหน้าที่บอก แค่เท่านั้น
- Bc it's hard labor and all the managers
- วัดหลินอึ๋ง
- averages
- Provide
- คุณมาวนเวียนอยู่ในหัวของฉัน
- คุณก็ไม่จำเป็นต้องมีฉัน
- เหนื่อยเกินไปหรือป่าว
- แสงแดดจะทำให้หน้าแก่เร็ว
- ช่วยตัวเอง
- Daily
- ต้องการความเงียบสงบ
- with modifications
