Osteoarthritis (OA) is a chronic an

Osteoarthritis (OA) is a chronic and degenerative disease characterized by pain and gradual loss of joint cartilage1-3. It has multifarious origins and may be present in various joints4, where biochemical, metabolic and morphological changes take place5. It is characterized by a loss of normal configuration, crackling during movement, bone deformities, the formation of bone spurs, the presence of inflammatory process6,7, the accumulation of synovial fluid, weakness of the quadriceps and sensorimotor loss5,8-13.

OA affects more than 80% of the population of older adults9,10 with women affected more often than the men14, including a 35-45% prevalence in those 65 years of age15. Srikanth et al.16 verified in a meta-analysis that women have a significantly higher risk of developing knee and hand OA than men.

Although the reasons for higher prevalence in women are not clear17, several factors can be cited: the hormonal, including post-menopausal, remodeling of cartilage18 (which occurs at around 50 years-old and is followed by decreasing levels of estrogen, a hormone that provides chondrial protection14,19,20), muscle weakness and poor lower limb alignment (of the femur in relation to the tibia)21, obesity22 and lower volumes of joint cartilage in women than men23.

OA affects joints that support weight unloading and, among them, the knee is the most affected16. Abnormal and excessive loads are important factors that can result in OA of the knee 24, a joint whose function is essential in many activities of daily living (ADL) such as ascending and descending stairs, getting up from a chair and walking25.

Patients with knee OA show quadriceps muscle weakness as well as proprioceptive deficits3,5,9-11, which can alter balance and postural control3,8. The joint inflammation present in these patients contributes to pain and prevents the arrival of afferent information regarding movement and sense of joint position26. Such proprioceptive deficits cause a change in the dynamic stability provided by muscles around the joint, generating a functional instability that limits the individual's ability to perform ADLs26,27. A study using a force platform to measure the pressure of each portion of the foot in order to evaluate the static and dynamic balance of patients with grades I to IV knee OA demonstrated that the degree of knee OA was positively correlated with the length and width of oscillation, i.e., as the degree of OA increases, the greater the patient's difficulty in maintaining balance28.

Thus, in an attempt to minimize these effects in patients with OA, various therapeutic resources have been proposed in literature8,15,27,29. For most patients with OA, the recommendation is conservative treatment that helps reduce and relieve symptoms, improve performance of functional activities, prevent loss of muscle strength and slow the progression of the disease. Among the different conservative treatments, exercise has been shown to reduce pain and improve functional performance. There is already a good level of clinical evidence for the efficacy of aerobic exercise and strength training for knee OA13,30-33. However, few studies regarding the effects of exercise on the postural stability and balance of OA patients have been conducted8.

A significant improvement in balance has been found in a number of studies involving short-term exercise (6-16 weeks)34,35. In contrast, Crilly et al.36 found no significant balance improvement after a 12 week exercise program that had been specifically developed to improve balance in a group of elderly women.

Thus, since balance impairment is one of the first changes in patients with knee OA and results in compromised postural control, balance can be an important tool for monitoring OA patients and planning the most appropriate mode of therapeutic exercise for individuals with OA. This is especially true for women, since they are more affected.

In view of the need for further clarification about this issue, the purpose of this review was to provide clinical and scientific evidence on the efficacy of therapeutic exercise approaches for improving balance in women with knee OA.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคข้อเข่าเสื่อม (OA) เป็นโรคเรื้อรังและความเสื่อมที่โดดเด่นด้วยความเจ็บปวดและการสูญเสียค่อยๆ cartilage1-3 ร่วมกัน มันมีต้นกำเนิดหลายอย่างและอาจจะอยู่ใน joints4 ต่างๆที่ทางชีวเคมีการเผาผลาญอาหารและการเปลี่ยนแปลงลักษณะทางสัณฐานวิทยาใช้ place5 มันเป็นเสียงจากการสูญเสียของการกำหนดค่าปกติเสียงแตกในระหว่างการเคลื่อนไหวพิกลพิการกระดูกการก่อตัวของกระดูกสเปอร์ส, การปรากฏตัวของ process6,7 อักเสบการสะสมของน้ำไขข้อ, ความอ่อนแอของ quadriceps และ sensorimotor loss5,8-13 โอเอ มีผลมากกว่า 80% ของประชากรที่มีอายุมากกว่า adults9,10 กับผู้หญิงที่ได้รับผลกระทบบ่อยกว่า men14 รวมทั้งความชุก 35-45% ใน 65 ปีของ age15 Srikanth และ al.16 ตรวจสอบในการวิเคราะห์ว่าผู้หญิงมีความเสี่ยงที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของการพัฒนาหัวเข่าและ OA มือมากกว่าผู้ชายถึงแม้ว่าสาเหตุของการความชุกสูงในสตรีไม่ได้ clear17 หลายปัจจัยที่สามารถอ้าง: ฮอร์โมนรวมทั้งการโพสต์ -menopausal เปลี่ยนแปลงของ cartilage18 (ซึ่งเกิดขึ้นในรอบ 50 ปีเก่าและตามด้วยการลดระดับของสโตรเจนซึ่งเป็นฮอร์โมนที่ให้ protection14,19,20 chondrial) กล้ามเนื้ออ่อนแอและยากจนการจัดตำแหน่งขาที่ลดลง (จากโคนขาที่เกี่ยวข้องกับ แข้ง) 21 obesity22 และปริมาณที่ลดลงของกระดูกอ่อนร่วมกันในผู้หญิงมากกว่า men23 โอเอส่งผลกระทบต่อข้อต่อที่รองรับการขนถ่ายน้ำหนักและในหมู่พวกเขาที่หัวเข่าเป็น affected16 มากที่สุด โหลดผิดปกติและมากเกินไปเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สามารถทำให้ข้อเข่าเสื่อม 24 ร่วมที่มีฟังก์ชั่นเป็นสิ่งสำคัญในหลายกิจกรรมในชีวิตประจำวัน (ADL) เช่นขึ้นและลงบันไดได้รับเพิ่มขึ้นจากเก้าอี้และ walking25 ผู้ป่วยที่มีหัวเข่า โอแสดง quadriceps กล้ามเนื้ออ่อนแรงเป็น deficits3,5,9-11 proprioceptive ซึ่งสามารถปรับเปลี่ยนความสมดุลและ control3,8 ทรงตัว การอักเสบร่วมอยู่ในผู้ป่วยเหล่านี้ก่อให้เกิดความเจ็บปวดและป้องกันการมาถึงของข้อมูลอวัยวะที่เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวและความรู้สึกของ position26 ร่วมกัน การขาดดุล proprioceptive ดังกล่าวทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในเสถียรภาพแบบไดนามิกที่มีให้โดยกล้ามเนื้อรอบร่วมกันสร้างความไม่แน่นอนการทำงานที่ จำกัด ความสามารถของแต่ละบุคคลที่จะดำเนินการ ADLs26,27 การศึกษาการบังคับใช้แพลตฟอร์มเพื่อวัดความดันจากส่วนของเท้าแต่ละเพื่อประเมินความสมดุลแบบคงที่และแบบไดนามิกของผู้ป่วยที่มีเกรดผมไป IV เข่าแสดงให้เห็นว่าระดับของข้อเข่าเสื่อมมีความสัมพันธ์ทางบวกกับความยาวและความกว้างของ ความผันผวนคือเป็นระดับการเพิ่มขึ้นของโอเอความยากลำบากมากขึ้นของผู้ป่วยในการรักษา balance28 ดังนั้นในความพยายามที่จะลดผลกระทบเหล่านี้ในผู้ป่วยที่มีโอ, ทรัพยากรต่างๆในการรักษาได้รับการเสนอใน literature8,15,27,29 สำหรับผู้ป่วยส่วนใหญ่ที่มีโอเอแนะนำคือการรักษาอนุรักษ์นิยมที่ช่วยลดและบรรเทาอาการปรับปรุงประสิทธิภาพของกิจกรรมการทำงานป้องกันการสูญเสียความแข็งแรงของกล้ามเนื้อและชะลอการดำเนินของโรค ท่ามกลางการรักษาอนุรักษ์นิยมที่แตกต่างกันการออกกำลังกายได้รับการแสดงเพื่อลดความเจ็บปวดและปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงาน มีอยู่แล้วในระดับที่ดีของหลักฐานทางคลินิกสำหรับการรับรู้ความสามารถของการออกกำลังกายและความแข็งแรงการฝึกอบรมแอโรบิกสำหรับ OA13,30-33 เข่า อย่างไรก็ตามการศึกษาไม่กี่เกี่ยวกับผลของการออกกำลังกายที่มีเสถียรภาพการทรงตัวและความสมดุลของผู้ป่วยที่ได้รับโอเอ conducted8 ปรับปรุงที่สำคัญในความสมดุลที่มีการค้นพบในจำนวนของการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายระยะสั้น (6-16 สัปดาห์) 34,35 ในทางตรงกันข้าม Crilly และ al.36 พบว่าไม่มีการปรับปรุงความสมดุลอย่างมีนัยสำคัญหลังจากที่โปรแกรมการออกกำลังกาย 12 สัปดาห์ที่ได้รับการพัฒนาขึ้นเป็นพิเศษเพื่อเพิ่มความสมดุลในกลุ่มของผู้หญิงสูงอายุดังนั้นตั้งแต่การด้อยค่าความสมดุลเป็นหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงครั้งแรกในผู้ป่วยที่มีเข่า และผลในการควบคุมทรงตัวทำลายสมดุลสามารถใช้เป็นเครื่องมือที่สำคัญสำหรับการตรวจสอบผู้ป่วยที่โอเอและการวางแผนโหมดที่เหมาะสมที่สุดของการออกกำลังกายการรักษาสำหรับบุคคลที่มีโอเอ นี่คือความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิงเนื่องจากพวกเขาจะได้รับผลกระทบมากขึ้นในมุมมองของความจำเป็นในการชี้แจงเพิ่มเติมเกี่ยวกับปัญหานี้วัตถุประสงค์ของการตรวจสอบนี้คือการให้หลักฐานทางคลินิกและการวิจัยที่เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพของวิธีการออกกำลังกายการรักษาสำหรับการปรับปรุงความสมดุลในผู้หญิงที่มี เข่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคข้อเข่าเสื่อม ( OA ) เป็นเรื้อรังและโรค ลักษณะความเจ็บปวด และค่อยๆ สูญเสียร่วมกัน cartilage1-3 . มันมีต้นกำเนิดต่างๆ และอาจจะอยู่ในที่ต่าง ๆ joints4 ที่ชีวเคมี การเปลี่ยนแปลงการเผาผลาญสารพา place5 . มันเป็นลักษณะการสูญเสียการตั้งค่าปกติ ก่อในช่วงการเคลื่อนไหว กระดูกผิดรูป , การก่อตัวของกระดูกสเปอร์ส ,การปรากฏตัวของ process6,7 อักเสบ การสะสมของของเหลว synovial ความอ่อนแอของกล้ามเนื้อ และ sensorimotor loss5,8-13

OA มีผลต่อมากกว่า 80% ของประชากรสูงอายุที่ได้รับผลกระทบ adults9,10 กับผู้หญิงบ่อยกว่า men14 รวมทั้งความชุกเป็น 35-45% ใน 65 ปี age15 . srikanth et al .16 ยืนยันความถูกต้องในการวิเคราะห์ว่า ผู้หญิงมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นของการพัฒนาข้อเข่าเสื่อมมือมากกว่าผู้ชาย

ถึงแม้ว่าเหตุผลความชุกสูงกว่าในผู้หญิงไม่ clear17 , ปัจจัยหลายประการที่สามารถอ้างถึง : ฮอร์โมน รวมทั้งโพสต์วัยหมดประจำเดือน , การเปลี่ยนแปลงของ cartilage18 ( ซึ่งเกิดขึ้นในรอบ 50 ปี และตามค ระดับของฮอร์โมนเป็นฮอร์โมนที่ช่วยให้ chondrial protection14,19,20 ) , กล้ามเนื้ออ่อนแอและยากจนแขนขาแนวร่วม ( ของกระดูกต้นขาในความสัมพันธ์กับ tibia ) 21 , obesity22 และปริมาณที่ลดลงของกระดูกข้อต่อในผู้หญิงมากกว่า men23

OA มีผลต่อข้อต่อที่รองรับน้ำหนักขนถ่ายและในหมู่พวกเขา เข่าเป็น affected16 ที่สุดผิดปกติและมากเกินไปโหลดเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สามารถส่งผลในการเสื่อมของข้อเข่าที่ 24 ร่วมที่มีหน้าที่สำคัญในกิจกรรมต่างๆมากมายในการดำเนินชีวิตประจำวัน ( ADL ) เช่น ขึ้นลงบันได ลุกจากเก้าอี้ และ walking25 ป่วย

กับข้อเข่าเสื่อม โชว์กล้ามเนื้อกล้ามเนื้ออ่อนแรง รวมทั้ง proprioceptive deficits3,5,9-11 ซึ่ง สามารถปรับเปลี่ยนสมดุลและท่าทาง control3,8 .ข้อต่ออักเสบ ปัจจุบันในผู้ป่วยเหล่านี้ก่อให้เกิดความเจ็บปวดและป้องกันการมาถึงของข้อมูลระแคะระคายเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวและความรู้สึกของการร่วมกัน position26 . เช่น proprioceptive ขาดดุลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในเสถียรภาพแบบไดนามิกให้กล้ามเนื้อรอบ ๆข้อต่อ การสร้างเสถียรภาพในการทำงานที่ จำกัด ของแต่ละบุคคล เพื่อแสดง adls26,27 .การศึกษาการใช้บังคับแพลตฟอร์มเพื่อวัดความดันแต่ละส่วนของเท้าเพื่อประเมินแบบคงที่และแบบไดนามิกยอดผู้ป่วยเกรดผมให้ 4 ข้อเข่าเสื่อม พบว่าระดับของข้อเข่าเสื่อมมีความสัมพันธ์ทางบวก กับความยาวและความกว้างของแสง คือ เป็นระดับของการเพิ่มขึ้นของ OA เพิ่มมากขึ้น ความยากในการรักษาของผู้ป่วย balance28

ดังนั้นในความพยายามที่จะลดผลกระทบเหล่านี้ในผู้ป่วย OA , ทรัพยากรการรักษาโรคต่างๆได้รับการเสนอใน literature8,15,27,29 . ผู้ป่วยส่วนใหญ่ที่มี OA ข้อเสนอแนะคือการรักษาอนุรักษ์นิยมที่ช่วยลดและบรรเทาอาการ , ปรับปรุงประสิทธิภาพของกิจกรรมการทำงาน ป้องกันการสูญเสียความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ และลดอาการของโรคแตกต่างกันอนุลักษณ์วิทยา , การออกกำลังกายที่ได้รับการแสดงเพื่อลดอาการปวดและเพิ่มประสิทธิภาพการทํางาน มีอยู่แล้วในระดับที่ดีของหลักฐานทางคลินิกสำหรับประสิทธิภาพของการออกกำลังกายและความแข็งแรงของการฝึกอบรมสำหรับ oa13,30-33 เข่า อย่างไรก็ตาม การศึกษาไม่กี่เกี่ยวกับผลของการออกกำลังกายต่อท่าทางและความสมดุลของผู้ป่วยควรได้รับ conducted8 .

การปรับปรุงที่สำคัญในสมดุลได้รับการพบในจำนวนของการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายระยะสั้น ( 6-16 สัปดาห์ ) 34,35 . ในทางตรงกันข้าม crilly et al.36 พบยอดการปรับปรุงหลังจาก 12 สัปดาห์โปรแกรมการออกกำลังกายที่ได้รับการพัฒนาโดยเฉพาะเพื่อปรับปรุงความสมดุลในกลุ่มผู้หญิงสูงอายุ .

ดังนั้นเนื่องจากการทรงตัวบกพร่องเป็นหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงครั้งแรกในผู้ป่วยข้อเข่าเสื่อม และในผลละเมิดการควบคุมท่าทางที่สมดุลสามารถเป็นเครื่องมือที่สำคัญสำหรับการตรวจสอบผู้ป่วย OA และการวางแผนที่เหมาะสมที่สุดของการออกกำลังกายสำหรับบุคคลที่มีโหมดการ OA นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้หญิง เนื่องจากพวกเขาจะได้รับผลกระทบมากขึ้น

ในมุมมองของต้องชี้แจงเพิ่มเติมเกี่ยวกับปัญหานี้ วัตถุประสงค์ของการตรวจสอบนี้เพื่อให้คลินิกและหลักฐานทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับวิธีการปรับปรุงประสิทธิภาพของการออกกำลังกายเพื่อการบำบัดรักษาสมดุลในผู้หญิงกับ OA knee