The aim of the present study was to

The aim of the present study was to provide mechanistic prediction equations for starch digestibility in the rumen, small intestine, hind gut and total tract by conducting a meta-analysis of available data on starch digestion in lactating dairy cows.

Data for starch digestion was extracted from 66 publications on in vivo experiments with 290 dietary treatments involving lactating dairy cows, 284 with total tract starch digestibility (dSTtt),and 184 with rumen (dSTru), 55 with small intestinal (dSTsi) and 58 with hind gut starch digestibility (dSThg).

The major starch sources were corn (n = 158), corn silage (n = 151),barley (n = 55), wheat (n = 46) and sorghum (n = 23).

The meta-analysis of starch digestion was conducted by multiple regression analysis. For groups of starch sources, wheat showed highest and NaOH treated barley lowest dSTtt. dSTtt was affected by starch source but not starch intake.

Highest dSTru was found for wheat. dSTru decreased as the amount of starch consumed increased and starch source affected dSTru.
Post rumen, dSTsi was positively, but not significantly, correlated with the dSTru, how-ever starch source affected the dSTsi. Further, dSThg was positively correlated to the dSTsi(and dSTru), and estimation of dSThg was not improved by including starch source in the model.

This indicates that highly digestible starch sources have high digestibilities in alldigestive compartments, and that there is limited compensatory starch digestion in thelower tract for starch sources with low ruminal starch digestibility.

The following approachis proposed as a model for prediction of starch digestion in each compartment for thegastrointestinal tract.

Rumen: prediction equation based on rates of starch degradationof individual starch sources, eventually feed groups.

The impact of starch intake level onrumen starch digestibility found in this study would probably be partly accounted for if the model includes a feed intake dependent rate of passage.

The small intestinal digestibilityof ruminal escape starch is predicted using starch source specific (or groups) digestibilitycoefficients.

Hind gut digestibility of small intestinal escape starch is predicted using a 1.

order regression equation based on ruminal starch escape.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาปัจจุบันให้สมการพยากรณ์กลไกการทำสำหรับแป้ง digestibility ต่อ ลำไส้เล็ก ลำไส้หลัง และทางเดินทั้งหมด โดยการทำ meta-analysis ของย่อยอาหารแป้งนมศึกษาหาข้อมูลได้ ข้อมูลสำหรับย่อยอาหารแป้งที่สกัดจากสิ่ง 66 ในการทดลองในสัตว์ทดลองกับการรักษาอาหาร 290 เกี่ยวข้องกับการศึกษาจากนมโค 284 ด้วยทางเดินรวมแป้ง digestibility (dSTtt), และ 184 มีต่อ (dSTru), 55 กับลำไส้เล็ก (dSTsi) และ 58 กับเดนไฮนด์ไส้ digestibility แป้ง (dSThg) แหล่งสำคัญแป้งข้าวโพดมี (n = 158), ข้าวโพดไซเลจต่อ (n = 151), ข้าวบาร์เลย์ (n = 55), ข้าวสาลี (n = 46) และข้าวฟ่าง (n = 23) Meta-analysis ของย่อยอาหารแป้งถูกดำเนิน โดยวิเคราะห์การถดถอยหลาย สำหรับกลุ่มของแหล่งแป้ง ข้าวสาลีพบว่าสูงสุด และ NaOH ถือว่าข้าวบาร์เลย์ dSTtt ต่ำ dSTtt ได้รับผลจากแหล่งแป้งแต่ไม่บริโภคแป้ง DSTru สูงสุดพบในข้าวสาลี เพิ่มขึ้น dSTru ลดลงเป็นจำนวนแป้งที่ใช้ และแหล่งแป้งได้รับผลกระทบ dSTruลงรายการบัญชีต่อ dSTsi เป็นบวก แต่ไม่มาก correlated กับการ dSTru วิธีเคยแหล่งแป้งผล dSTsi เพิ่มเติม dSThg ถูกบวก correlated dSTsi (และ dSTru), และการประเมินของ dSThg ถูกปรับปรุง โดยรวมแหล่งแป้งในรูปแบบไม่ บ่งชี้ว่า แหล่งแป้งสูง digestible มี digestibilities สูงในช่อง alldigestive และมีแป้งจำกัดชดเชยการย่อยอาหารในทางเดิน thelower แหล่งแป้งมีแป้งต่ำ ruminal digestibility Approachis ต่อไปนี้นำเสนอเป็นแบบจำลองสำหรับทำนายของแป้งการย่อยอาหารในแต่ละช่องสำหรับทางเดิน thegastrointestinal ต่อ: สมการทำนายตามราคาของแป้ง degradationof แป้งแต่ละแหล่ง กลุ่มอาหารในที่สุด ผลกระทบของแป้งบริโภคระดับ onrumen แป้ง digestibility พบในการศึกษานี้จะอาจจะบางส่วนลงบัญชีถ้าแบบบริโภคอาหารขึ้นอยู่กับอัตราของทางการ คาดว่า แป้งหนี ruminal digestibilityof ลำไส้เล็กโดยใช้เฉพาะแหล่งแป้ง (หรือกลุ่ม) digestibilitycoefficients เดนไฮนด์ไส้ digestibility ของหนีลำไส้เล็ก แป้งคาดว่า ใช้ 1สมการถดถอยสั่งตามแป้ง ruminal หนี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้สมการทำนายกลไกสำหรับการย่อยแป้งในกระเพาะลำไส้เล็กลำไส้หลังและบริเวณทางเดินทั้งหมดโดยการดำเนิน meta-analysis ของข้อมูลที่มีอยู่ในการย่อยแป้งในโคนมที่ให้นมบุตร. ข้อมูลสำหรับการย่อยอาหารแป้งที่ถูกสกัด จาก 66 สิ่งพิมพ์ในร่างกายในการทดลองกับ 290 ที่เกี่ยวข้องกับการรักษาอาหารโคนมที่ให้นมบุตร, 284 กับการย่อยแป้งระบบทางเดินทั้งหมด (dSTtt) และ 184 กับกระเพาะรูเมน (dSTru), 55 กับลำไส้เล็ก (dSTsi) และ 58 ที่มีการย่อยแป้งไส้หลัง (dSThg ). แหล่งที่มาที่สำคัญสรุปได้แป้งข้าวโพด (n = 158), ข้าวโพดหมัก (n = 151), ข้าวบาร์เลย์ (n = 55), ข้าวสาลี (n = 46) และข้าวฟ่าง (n = 23). การวิเคราะห์อภิมาของการย่อยแป้ง ได้ดำเนินการโดยการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ สำหรับกลุ่มของแหล่งแป้งข้าวสาลีแสดงให้เห็นสูงสุดและได้รับการรักษา NaOH ข้าวบาร์เลย์ที่ต่ำที่สุด dSTtt dSTtt รับผลกระทบจากแหล่งแป้ง แต่ไม่บริโภคแป้ง. dSTru สูงสุดก็พบว่าข้าวสาลี dSTru ลดลงตามปริมาณของแป้งบริโภคที่เพิ่มขึ้นและส่งผลกระทบต่อแหล่งแป้ง dSTru. กระเพาะโพสต์ dSTsi เป็นบวก แต่ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญมีความสัมพันธ์กับ dSTru วิธีการที่เคยได้รับผลกระทบแหล่งแป้ง dSTsi นอกจาก dSThg มีความสัมพันธ์ในทางบวกกับ dSTsi (และ dSTru) และประมาณ dSThg ก็ไม่ได้ดีขึ้นโดยรวมถึงแหล่งที่มาของแป้งในรูปแบบ. นี้บ่งชี้ว่าย่อยสูงแหล่งแป้งมีการย่อยสูงในช่อง alldigestive และที่มี จำกัด แป้งชดเชย การย่อยอาหารในทางเดินสำหรับแหล่งที่มาของแป้งกับการย่อยในกระเพาะรูเมนแป้งต่ำ thelower. approachis เสนอต่อไปนี้เป็นแบบจำลองสำหรับการคาดการณ์ของการย่อยแป้งในแต่ละช่องทางเดิน thegastrointestinal. กระเพาะรูเมน: สมการทำนายตามอัตราของแป้ง degradationof แหล่งแป้งของแต่ละบุคคลในที่สุดกลุ่มอาหารผลกระทบของระดับการบริโภคแป้ง onrumen การย่อยแป้งที่พบในการศึกษาครั้งนี้อาจจะนำมาใช้บางส่วนถ้ารูปแบบรวมถึงอัตราการขึ้นอยู่กับปริมาณอาหารที่กินของทาง. แป้งหลบหนีกระเพาะลำไส้ digestibilityof ขนาดเล็กเป็นที่คาดการณ์โดยใช้แหล่งกำเนิดแป้งที่เฉพาะเจาะจง (หรือกลุ่ม) digestibilitycoefficients การย่อยลำไส้ราคาของแป้งหลบหนีลำไส้เล็กเป็นที่คาดการณ์โดยใช้ 1. สมการถดถอยเพื่ออยู่บนพื้นฐานของการหลบหนีแป้งในกระเพาะรูเมน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือ เพื่อให้สมการกลไกการย่อยแป้งในอาหาร , ลําไส้เล็กไส้และระบบโดยรวมหลังการการวิเคราะห์ข้อมูลใช้ในการย่อยแป้งในน้ำนมของโคนม

ข้อมูลสำหรับการย่อยแป้งสกัดจาก 66 พิมพ์โดยการทดลองกับอาหาร การรักษาที่เกี่ยวข้องกับโคนม 290 ,ด้วยระบบการย่อยแป้งทั้งหมด ( 284 dsttt ) และ 184 ด้วยกระบวนการ ( dstru ) 55 กับลำไส้ขนาดเล็ก ( dstsi ) และ 58 กับไส้แป้งหลังการย่อยได้ ( dsthg )

แหล่งหลักคือแป้งข้าวโพด ( n = 158 ) ข้าวโพดหมัก ( n = 151 ) , ข้าวบาร์เลย์ ( n = 55 ) ข้าวสาลี ( n = 46 ) และข้าวฟ่าง ( n = 23 )

อภิมานของการย่อยแป้ง ได้ศึกษาโดยการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณสำหรับกลุ่มของแหล่งที่มาแป้ง , ข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ พบสูงสุดใช้รักษาสุด dsttt . dsttt ได้รับผลกระทบจากแหล่งแป้งแต่แป้งบริโภค

dstru สูงสุดพบข้าวสาลี dstru ลดลง เมื่อปริมาณแป้งที่บริโภคเพิ่มขึ้น และแป้ง ที่มากระทบ dstru .
โพสต์ทั้งหมด dstsi , มีความสัมพันธ์ทางบวก แต่ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับ dstru , ,วิธีการที่เคยได้รับผลกระทบ dstsi แหล่งแป้ง . เพิ่มเติม dsthg มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับ dstsi ( และ dstru ) และการประมาณ dsthg ไม่ได้ดีขึ้น รวมทั้งแป้งที่มาในรูปแบบ

แสดงว่าแป้งที่ย่อยได้สูง แหล่งมีการย่อยได้ใน alldigestive ใส่และมีการ จำกัด ระบบการจัดการสำหรับการย่อยแป้งต่ำ กระเพาะ การย่อยแป้งแหล่งช .

วิธีการสืบทอดการเสนอเป็นแบบจำลองในการทำนายของการย่อยแป้งในแต่ละช่อง thegastrointestinal ทางเดินต่อไป

อาหาร : สมการทำนายตามอัตราของแป้ง แป้ง degradationof แต่ละแหล่ง ในที่สุด

อาหารกลุ่มผลกระทบของการบริโภคระดับ onrumen การย่อยแป้งแป้งที่พบในการศึกษานี้อาจจะมีบางส่วนคิดถ้ารูปแบบรวมถึงการกินอาหารขึ้นอยู่กับอัตราของการเปลี่ยนแปลง

เล็กอัตราการย่อยแป้งในและหลบหนีได้ใช้แป้งเฉพาะแหล่ง ( หรือกลุ่ม ) digestibilitycoefficients .

การย่อยได้ของแป้งในท้องหลังเล็กหนีคาดใช้ 1 .

สั่งตามสมการถดถอยและแป้งหนี