The memorial is, however, fundament

The memorial is, however, fundamentally ambivalent. On the
one hand, it acknowledges political struggle as part of national history;
on the other, it sets the limits of the public representation of
those events by emphasizing the ‘triumph’ of October 1973, when
the throne stood on the students’ side, over the military reaction of
1976, which enjoyed the throne’s support. In other words, public
commemoration was allowed on condition that the uncomfortable
implications of the Thammasat University massacre would not be
raised. The task of perpetuating public memory of what in Thai is
colloquially known as hok tula (6 October) was taken up in recent
years by some of those who experienced that event, even though
others have chosen to forgive – and forget. On the twentieth
anniversary of the student massacre, a symbolic cremation for the
forty-three official victims was staged on Thammasat University’s
central lawn. A prominent historian who had been one of the
student leaders in 1976 and was now an organizer of the 1996
commemoration reflected thus on the interplay of amnesia and
amnesty in the event’s aftermath: ‘It remains to be seen if, and in
what ways, the memories of the massacre in the broader context of
recent Thai history have really changed, and in what ways ambivalence
remains among the culprits and the victims.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การระลึกคือ อย่างไรก็ตาม ไม่แน่ใจลึกซึ้ง ในการมือหนึ่ง ทราบต่อสู้ทางการเมืองเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ชาติในอื่น ๆ ตั้งค่าขีดจำกัดของการแสดงสาธารณะของเหตุการณ์เหล่านั้น โดยเน้น 'ชัยชนะ' ของ 1973 ตุลาคม เมื่อพระยืนด้านของนักเรียน ผ่านปฏิกิริยาของทหาร1976 ซึ่งสนับสนุนราชบัลลังก์บริการ ในคำอื่น ๆ สาธารณะการฉลองที่ได้รับอนุญาตที่ความอึดอัดผลกระทบของการสังหารหมู่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์จะไม่ยก งานในการดำเนินความทรงจำของไทยคือเรียกขานว่าตูลาหก (6 ตุลาคม) ถ่ายค่าล่าปี โดยบางคนที่มีประสบการณ์เหตุการณ์ แม้ว่าผู้อื่นได้เลือกที่จะให้ อภัย – และลืม ในยี่สิบที่ครบรอบปีของการสังหารหมู่นักเรียน พระราชทานเพลิงพระศพเป็นสัญลักษณ์สำหรับการสี่สิบสามเหยื่ออย่างเป็นทางการเป็นฉากในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์กลางสนามหญ้า นักประวัติศาสตร์ที่โดดเด่นที่เคยเป็นมาของการผู้นำนักศึกษาในปี 1976 และขณะนี้การจัดงานในปี 1996ฉลองยอดจึงเกี่ยวกับอิทธิพลของความจำเสื่อม และนิรโทษกรรมในควันหลงของเหตุการณ์: ' ยังคงอยู่หาก และในวิธีใด ความทรงจำของการสังหารหมู่ในบริบทที่กว้างขึ้นของจริง ๆ มีการเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ไทยล่าสุด และวิธีเอาอะไรยังคงอยู่ต้นเหตุและผู้ประสบภัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความทรงจำคืออย่างไรเด็ดขาดพื้นฐาน บน
มือข้างหนึ่งก็ยอมรับว่าการต่อสู้ทางการเมืองเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์แห่งชาติ
ในที่อื่น ๆ จะกำหนดขอบเขตของการเป็นตัวแทนประชาชนของ
เหตุการณ์เหล่านั้นโดยเน้น 'ชัยชนะ' ของเดือนตุลาคม 1973 เมื่อ
บัลลังก์ยืนอยู่บนฝั่งของนักเรียน มากกว่าปฏิกิริยาทางทหารของ
ปี 1976 ซึ่งมีความสุขกับการสนับสนุนบัลลังก์ของ ในคำอื่น ๆ ประชาชน
ที่ระลึกได้รับอนุญาตบนเงื่อนไขที่ว่าอึดอัด
ผลกระทบของการสังหารหมู่ที่มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์จะไม่ได้รับ
การเลี้ยงดู งานของหน่วยความจำยืนยาวสาธารณะของสิ่งที่ในภาษาไทย
เรียกขานว่า Hok Tula (6 ตุลาคม) ถูกนำตัวขึ้นในเร็ว ๆ
ปีโดยบางส่วนของผู้ที่มีประสบการณ์เหตุการณ์ที่แม้
คนอื่น ๆ ได้เลือกที่จะให้อภัย - และลืม ในศตวรรษที่ยี่สิบ
วันครบรอบของการสังหารหมู่นักเรียนฌาปนกิจสัญลักษณ์สำหรับ
ผู้ที่ตกเป็นเหยื่ออย่างเป็นทางการสามสี่สิบเป็นฉากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
สนามหญ้ากลาง ประวัติศาสตร์ที่โดดเด่นที่ได้รับหนึ่งใน
ผู้นำนักศึกษาในปี 1976 และตอนนี้ผู้จัดของปี 1996
ที่ระลึกสะท้อนให้เห็นดังนั้นในกันและกันของความทรงจำและ
การนิรโทษกรรมในผลพวงของเหตุการณ์: 'มันยังคงที่จะเห็นว่าและใน
สิ่งที่วิธีการ ความทรงจำของการสังหารหมู่ในบริบทที่กว้างขึ้นของ
ประวัติศาสตร์ชาติไทยที่ผ่านมามีการเปลี่ยนแปลงจริงๆและในสิ่งที่สับสนวิธีที่
ยังคงอยู่ในหมู่ผู้กระทำผิดและผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความทรงจำคือ แต่เดิมว่า . บนมือข้างหนึ่งก็ยอมรับการต่อสู้ทางการเมืองที่เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์แห่งชาติในอื่น ๆ มันตั้งขีด จำกัด ของประชาชน ตัวแทนของเหตุการณ์ดังกล่าว โดยเน้น ' ชัยชนะ ' ตุลาคม 1973 เมื่อพระที่นั่งยืนอยู่ข้างของนักเรียน มากกว่าทหาร ปฏิกิริยาของ1976 ซึ่งเพลิดเพลินกับการสนับสนุนของบัลลังก์ ในคำอื่น ๆ , สาธารณะฉลองได้รับอนุญาตโดยมีเงื่อนไขว่าอึดอัดผลกระทบของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ หมู่จะไม่ยก งานของเงินเฟ้อสาธารณะหน่วยความจำของอะไรในไทยที่เรียก colloquially เป็นหกตุลา ( 6 ตุลาคม ) ถูกถ่ายขึ้นในล่าสุดปี โดยบางส่วนของผู้ที่ประสบเหตุการณ์ ถึงแม้ว่าคนอื่นเลือกที่จะให้อภัยและลืม . ในช่วงครบรอบการสังหารหมู่นักศึกษา การเผาศพสัญลักษณ์สำหรับ43 เจ้าหน้าที่เหยื่อ เป็นฉากที่ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์สนามกลาง โดดเด่นนักประวัติศาสตร์ที่ได้รับหนึ่งในผู้นำนักศึกษาใน 1976 และตอนนี้การจัดงานของ 1996ที่ระลึกสะท้อนบนความต่างของความจำเสื่อม และดังนั้นจึงนิรโทษกรรมในเหตุการณ์ควันหลง : ' มันยังคงที่จะเห็นถ้า และ ในแล้ววิธี ความทรงจำเรื่องการสังหารหมู่ในบริบทที่กว้างของประวัติศาสตร์ ไทย ล่าสุดได้เปลี่ยนไปจริงๆ และในสิ่งที่ตรงกันข้าม วิธียังคงอยู่ระหว่างคนร้ายกับเหยื่อ