By the time I went to college in th

By the time I went to college in the Fall of 1968, my entire clothing style changed. Out of my mother's clutches, I went hippie. Or more accurately, pseudo-hippie. I did not head for San Francisco nor did I live on the streets. But I was dressed appropriately for protest marches, and that's what matters for this discussion.

We were so sure we were counter-culture individualists. Radicals! Looking back I realize that you cannot be a non-conformist while conforming to a style all your peers have adopted. But it is fair to say, as a group we had left the mainstream.

None of this made parents very happy. I recall the first time I came home on vacation and wasn't wearing a bra. Scandalous! My mother and I compromised. I could do as I wanted at school (like she had a choice) and I wouldn't embarrass her in front of her friends. Think of it as "do your own thing when THERE but not HERE."

The new hippie clothes style wasn't great for retailers either. Shopping at the Army Surplus tends to undercut major department stores.

Handmade and natural were sacred words. We crafted by doing macrame, beading, all sorts of homespun things that kids today wouldn't be caught dead doing. I have no idea how many candles I made but once, I used an empty Mrs. Butterworth syrup bottle. Never mind. It was the Sixties, whaddaya want?

This back to nature bent spilled over into clothes. We wore peasant blouses, granny dresses and carried hemp bags.

About the picture above. Yes, there was nudity and anyone who has seen the pictures from Woodstock knows this. Did it happen often? No. And never by me or around me - I swear.

There were some serious issues. A nasty little war in Vietnam threatened every male in my age group. Racial inequities needed remedy. But this is the fashion section and we're going to have some fun with the hippie look. I'm entitled.

Peace, baby.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยเวลาผมไปวิทยาลัยในฤดูใบไม้ร่วงค.ศ. 1968 แบบเสื้อผ้าทั้งหมดของฉันเปลี่ยนแปลง จาก clutches ของแม่ของฉัน ฉันก็ฮิปปี้ หรือแม่นยำ ลกันฮิปปี้ ผมไม่ตัดหัวใน San Francisco หรือฉันไม่ได้อยู่บนท้องถนน แต่ผมแต่งกายเหมาะสมสำหรับการประท้วง marches และนั่นคือสิ่งสำคัญสำหรับการสนทนานี้เพื่อให้แน่ใจว่า เราได้ individualists แลกเปลี่ยนวัฒนธรรมได้ อนุมูล ฉันมองย้อนไปดูทราบว่า ได้ที่ไม่ใช่-conformist ขณะสอดคล้องกับลักษณะที่มีนำเพื่อนของคุณ แต่เป็นธรรมที่จะกล่าว เป็นกลุ่ม เรามีซ้ายกับเรื่องนี้ทำพ่อแม่มีความสุขมาก ผมจำครั้งแรกที่ฉันมาบ้านในวันหยุด และไม่ได้สวมใส่ชุดชั้นใน อดสู แม่ของฉันและโจมตี สามารถทำเป็นอยากที่โรงเรียน (เหมือนเธอมีทางเลือก) และฉันจะไม่ผู้ใหญ่เธอหน้าเพื่อนของเธอ คิดว่ามันเป็น "สิ่งที่คุณทำเมื่อมี แต่ที่นี่ไม่" สไตล์เสื้อผ้าฮิปปี้ใหม่ไม่ดีสำหรับร้านค้าปลีกอย่างใดอย่างหนึ่ง กองทัพส่วนเกินมีแนวโน้มที่สำคัญสรรพไป แฮนด์เมดและธรรมชาติถูกคำศักดิ์สิทธิ์ เราสร้างขึ้น โดยทำ macrame, beading ทุกสิ่งที่เด็กวันนี้ครกไม่ติดตายทำ มีความคิดจำนวนเทียนทำ แต่ครั้งเดียว ใช้เป็นขวดน้ำเชื่อมบัตเตอร์เวิร์ทนางว่าง ไม่เป็นไร ก็อายุ whaddaya ต้องหรือไม่นี้กลับสู่ธรรมชาติเงี้ยวหกมากกว่าเป็นเสื้อผ้า เราสวมบ้านชาวนา ยายชุด และทำถุงป่านรูปข้างบน ใช่ มีภาพเปลือย และทุกคนที่ได้เห็นภาพจาก Woodstock รู้นี้ มันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยหรือไม่ ไม่ใช่ และไม่เคย จากฉัน หรือ รอบ ตัว - ผมขอสาบานมีบางปัญหาที่ร้ายแรง เวียดนามสงครามน้อยน่ารังเกียจคุกคามทุกเพศชายในกลุ่มอายุของฉัน เชื้อชาติเสนอจำเป็นต้องแก้ไข แต่นี่คือส่วนแฟชั่น และเรากำลังจะได้สนุกกับดูฮิปปี้ ฉันได้รับการความสงบสุข เด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อถึงเวลาที่ผมไปเรียนที่วิทยาลัยในฤดูใบไม้ร่วง 1968, เสื้อผ้าสไตล์ทั้งหมดของฉันเปลี่ยน ออกจากเงื้อมมือของแม่ผมไปฮิปปี้ หรือมากกว่าถูกต้องหลอกฮิปปี้ ผมไม่ได้มุ่งซานฟรานซิข้าพเจ้าก็ไม่ได้มีชีวิตอยู่บนท้องถนน แต่ผมก็แต่งกายอย่างเหมาะสมสำหรับการเดินขบวนประท้วงและนั่นคือสิ่งที่สำคัญสำหรับการสนทนานี้. เรามีเพื่อให้แน่ใจว่าเรามี individualists เคาน์เตอร์วัฒนธรรม อนุมูล! มองย้อนกลับไปผมรู้ว่าคุณไม่สามารถที่ไม่ลงรอยกันในขณะที่สอดคล้องกับรูปแบบที่เพื่อนของคุณทั้งหมดที่ได้รับการยอมรับ แต่มันไม่ยุติธรรมที่จะบอกว่าเป็นกลุ่มที่เราได้ออกจากกระแสหลัก. ไม่มีนี้ทำให้พ่อแม่มีความสุขมาก ผมจำได้ว่าครั้งแรกที่ผมมาที่บ้านในวันหยุดและไม่ได้สวมชุดชั้นใน ฉาว! แม่ของฉันและฉันถูกบุกรุก ฉันจะทำตามที่ฉันต้องการที่โรงเรียน (เหมือนที่เธอมีทางเลือก) และฉันจะไม่ทำให้เกิดปัญหาของเธอในด้านหน้าของเพื่อน ๆ ของเธอ คิดว่ามันเป็น "สิ่งที่คุณทำเองเมื่อมี แต่ไม่ได้ที่นี่." ฮิปปี้สไตล์เสื้อผ้าใหม่ก็ไม่ดีสำหรับร้านค้าปลีกอย่างใดอย่างหนึ่ง ช้อปปิ้งที่กองทัพส่วนเกินมีแนวโน้มที่จะตัดราคาห้างสรรพสินค้าใหญ่. Handmade และเป็นธรรมชาติเป็นคำพูดที่ศักดิ์สิทธิ์ เราสร้างขึ้นมาโดยการทำ macrame, ประดับด้วยลูกปัดทุกประเภทของสิ่งทอที่เด็กในวันนี้จะไม่ได้ถูกจับได้ว่าตาย ฉันมีความคิดว่าหลายเทียนไม่มีฉันทำ แต่เมื่อผมใช้ที่ว่างเปล่านางบัตเตอร์เวิขวดน้ำเชื่อม ใจไม่เคย มันเป็นหก, Whaddaya ต้องการได้หรือไม่กลับไปนี้ลักษณะงอทะลักเป็นเสื้อผ้า เราสวมเสื้อชาวนา, ชุดยายและดำเนินถุงกัญชา. เกี่ยวกับภาพข้างบน ใช่มีภาพเปลือยและทุกคนที่ได้เห็นภาพจากสต๊อครู้เรื่องนี้ มันไม่เกิดขึ้นบ่อย? เลขที่และไม่เคยโดยฉันหรือรอบ ๆ ตัวผม -. ฉันสาบานมีบางปัญหาร้ายแรงได้ สงครามเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่ารังเกียจในเวียดนามขู่ว่าผู้ชายทุกคนในกลุ่มอายุของฉัน ความไม่เสมอภาคทางเชื้อชาติจำเป็นต้องรักษา แต่นี่เป็นส่วนแฟชั่นและเรากำลังจะมีความสุขบางอย่างที่มีลักษณะฮิปปี้ ผมชื่อ. สันติภาพทารก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยเวลาที่ฉันไปวิทยาลัยในฤดูใบไม้ร่วงของปี 1968 , สไตล์เสื้อผ้าของฉันทั้งหมดเปลี่ยนไป ออกมาจากเงื้อมมือของแม่ ฉันไปฮิปปี้ หรือถูกต้องมากขึ้น , ปลอมฮิปปี้ ผมไม่ได้ไปซานฟรานซิสโกและไม่ได้อาศัยอยู่บนถนน แต่ผมก็แต่งตัวอย่างเหมาะสม เพื่อประท้วงเดินขบวน และนั่นเป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับการอภิปรายนี้

เราก็แน่ใจว่า เรามีวัฒนธรรม individualists เคาน์เตอร์ อิสระ !เมื่อมองย้อนกลับไป ผมรู้ว่าคุณไม่สามารถไม่ conformist ในขณะที่ตามสไตล์ทั้งหมดเพื่อนของคุณใช้ แต่มันไม่ยุติธรรมที่จะบอกว่า กลุ่มเราได้ออกจากหลัก

ไม่มีนี้ทำให้พ่อแม่มีความสุขมาก ผมจำได้ว่าครั้งแรกที่ฉันมาที่บ้านในวันหยุดและไม่ได้ใส่บรา ฉาว ! แม่ของฉันและฉันลดลงฉันสามารถทำอะไรที่ฉันต้องการที่โรงเรียน ( เหมือนเลือกได้ ) และผมจะไม่ทำให้เธออายต่อหน้าเพื่อนของเธอ คิดซะว่า " ทำสิ่งที่คุณเองเมื่อมี แต่ไม่ใช่ที่นี่ "

ฮิปปี้ใหม่เสื้อผ้าสไตล์ที่ยิ่งใหญ่สำหรับผู้ค้าปลีกด้วย ช้อปปิ้งในกองทัพเกินมีแนวโน้มที่จะขัดแข้งขัดขา ห้างสรรพสินค้าใหญ่

งานแฮนด์เมดธรรมชาติมีมงคลคำ ที่เราสร้างขึ้นโดยทำเมคราเม่ , ประดับด้วยลูกปัด ,ทุกประเภทของสิ่งที่อธิบายว่า เด็กในวันนี้คงอึดอัดตายน่ะ ฉันมีความคิดไม่กี่ เทียน ผมทำ แต่เมื่อฉันใช้ว่าง คุณนาย บัตเตอร์เวิร์ธ น้ำเชื่อม ขวด ช่างมันเถอะ มันเป็นยุค 60 , whaddaya ต้องการ ?

นี้กลับสู่ธรรมชาติที่ทะลักเข้ามาในเสื้อผ้า เราใส่เสื้อชาวนา คุณยายชุดและแบกถุงป่าน

ประมาณภาพด้านบน ใช่มีภาพเปลือยและใครก็ตามที่ได้เห็นภาพจาก Woodstock รู้เรื่องนี้ มันเกิดขึ้นบ่อยไหม ไม่ ไม่ ฉัน หรือ รอบ ๆ ฉัน - ฉันสาบานค่ะ

มีปัญหาร้ายแรงบางอย่าง . สงครามเล็ก ๆน้อย ๆที่น่ารังเกียจในเวียดนามถูกผู้ชายในยุคของฉัน กรุ๊ป เชื้อชาติ inequities ต้องการแก้ไข แต่นี้เป็นส่วนของแฟชั่น และเราก็จะสนุกกับฮิปปี้ดู ฉันมีสิทธิ

สันติภาพ , ทารก