The famous and distinctive style of

The famous and distinctive style of Greek vase-painting with figures depicted with strong outlines, with thin lines within the outlines, reached its peak from about 600 to 350 BC, and divides into the two main styles, almost reversals of each other, of black-figure and red-figure painting, the other colour forming the background in each case. Other colours were very limited, normally to small areas of white and larger ones of a different purplish-red. Within the restrictions of these techniques and other strong conventions, vase-painters achieved remarkable results, combining refinement and powerful expression. White ground technique allowed more freedom in depiction, but did not wear well and was mostly made for burial.[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถึงจุดสูงสุดจากประมาณ 600 350 BC แบบมีชื่อเสียง และโดดเด่นของภาพวาดแจกันกรีกกับภาพที่ มีโครงร่างแข็งแกร่ง มีบางบรรทัดภายในเค้าร่าง ตัวเลข และแบ่งออกเป็นสองรูปแบบหลัก การกลับกัน ของดำรูปเกือบและวาดรูปสีแดง สีอื่น ๆ ที่ขึ้นรูปพื้นหลังในแต่ละกรณี สีอื่น ๆ ถูกจำกัดมาก ปกติที่พื้นที่เล็ก ๆ ของคนขาว และใหญ่ของออกม่วง-แดง ภายในข้อจำกัดของเทคนิคเหล่านี้และการประชุมอื่น ๆ แข็งแรง แจกันจิตรกรได้ผลลัพธ์อันน่าทึ่ง รวมความประณีตและนิพจน์ที่มีประสิทธิภาพ สีขาวพื้นเทคนิคได้อิสระมากขึ้นในการแสดงให้เห็น แต่ไม่ได้สวมใส่ดี และส่วนใหญ่ทำเพื่อศพ [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบที่มีชื่อเสียงและโดดเด่นของกรีกแจกันภาพวาดกับตัวเลขที่ปรากฎด้วยโครงร่างที่แข็งแกร่งโดยมีเส้นบาง ๆ ที่อยู่ในโครงร่างที่ถึงจุดสูงสุดจากประมาณ 600-350 BC และแบ่งออกเป็นสองรูปแบบหลักเกือบพลิกผันของแต่ละอื่น ๆ ของสีดำ -figure และสีแดงรูปภาพวาดสีอื่น ๆ ขึ้นรูปพื้นหลังในแต่ละกรณี สีอื่น ๆ มี จำกัด มากตามปกติเพื่อให้พื้นที่เล็ก ๆ ของคนขาวและขนาดใหญ่ที่แตกต่างกันสีม่วงแดง ภายในข้อ จำกัด ของเทคนิคเหล่านี้และการประชุมอื่น ๆ ที่แข็งแกร่งที่แจกันจิตรกรบรรลุผลที่โดดเด่นรวมการปรับแต่งและการแสดงออกที่มีประสิทธิภาพ เทคนิคพื้นสีขาวได้รับอนุญาตให้มีอิสระมากขึ้นในการพรรณนา แต่ไม่ได้สวมใส่ได้ดีและถูกสร้างขึ้นส่วนใหญ่สำหรับการฝังศพ. [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่มีชื่อเสียงที่โดดเด่นและสไตล์ของภาพวาดแจกันกรีกกับตัวเลขที่ปรากฎกับร่างแข็งแรง ด้วยเส้นบางๆ ภายในกรอบถึงจุดสูงสุดประมาณ 600 ถึง พ.ศ. 350 และแบ่งเป็นสองรูปแบบหลักเกือบพลิกผันของแต่ละอื่น ๆ ของร่างสีดำและตัวเลขสีแดง สี สีอื่น ๆเป็นฉากหลัง ในแต่ละกรณี . สีอื่น ๆมี จำกัด มาก ปกติในพื้นที่ขนาดเล็กสีขาวขนาดใหญ่ที่แตกต่างกันซึ่งเป็นสีม่วงแดง ภายในข้อ จำกัด ของเทคนิคเหล่านี้และข้อตกลงที่แข็งแกร่งอื่น ๆ , แจกันจิตรกรบรรลุผลที่โดดเด่น , การรวมการปรับแต่งและการแสดงออกที่มีประสิทธิภาพ เทคนิคพื้นดินได้รับเสรีภาพมากขึ้นในการวาดภาพ แต่ไม่ใส่ดี และส่วนใหญ่ถูกทำสำหรับการฝังศพ [ 7 ]