Recently a motivational model of pa

Recently a motivational model of pain self-management
was presented that sought to describe the role of
patient motivation on pain outcomes (Fig 1).20 This
model emphasizes motivation (or readiness to engage in
pain management behaviors) as a final common pathway
to adaptive coping. Motivation is in turn hypothesized
to be influenced by 2 primary variables, based on
expectancy-value models of motivation: (1) Beliefs aboutthe importance of engaging versus not engaging in pain
self-management (ie, “perceived importance”) and (2)
beliefs about one’s own ability to engage in these behaviors
(ie, “self-efficacy”). The outcomes in this model are
those coping behaviors or strategies that have been
shown to be associated with positive outcomes in pain
treatment (ie, “self-management behaviors”).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่งหัดแบบบริหารตนเองเจ็บปวดนำเสนอที่จะอธิบายถึงบทบาทของแรงจูงใจผู้ป่วยในอาการปวดผลลัพธ์ (ฟิก 1) .20 นี้รุ่นเน้นแรงจูงใจ (หรือความพร้อมในพฤติกรรมการจัดการอาการปวด) เป็นทางเดินทั่วไปสุดท้ายการรับมือแบบอะแดปทีฟ จะมีการตั้งสมมติฐานว่าแรงจูงใจจะมีผลมาจาก 2 หลักตัวแปร ตามรูปแบบมูลค่าที่เสถียรภาพของแรงจูงใจ: ความเชื่อ (1) เกี่ยวกับความสำคัญของเสน่ห์และเสน่ห์ไม่อาการเจ็บปวดจัดการด้วยตนเอง (นั่นคือ, "รับรู้ความสำคัญ") และ (2)ความเชื่อเกี่ยวกับตนเองความสามารถในการมีส่วนร่วมในพฤติกรรมเหล่านี้(ie "ประสิทธิภาพตนเอง") มีผลในรูปแบบนี้พฤติกรรมเผชิญหรือกลยุทธ์ที่ได้รับเหล่านั้นแสดงที่สัมพันธ์กับผลบวกในความเจ็บปวดการรักษา (ie, "จัดการตนเองพฤติกรรม")

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเร็ว ๆ นี้รูปแบบการสร้างแรงบันดาลใจของความเจ็บปวดการจัดการตนเอง
ที่ถูกนำเสนอที่พยายามที่จะอธิบายบทบาทของ
แรงจูงใจของผู้ป่วยต่อผลลัพธ์เจ็บปวด (รูปที่ 1) 0.20 นี้
รูปแบบที่เน้นการสร้างแรงจูงใจ (หรือพร้อมที่จะมีส่วนร่วมใน
พฤติกรรมการจัดการความเจ็บปวด) เป็นทางเดินร่วมกันเป็นครั้งสุดท้าย
ที่จะปรับตัว การรับมือ แรงจูงใจเป็นในทางกลับกันการตั้งสมมติฐาน
ได้รับอิทธิพลจาก 2 ตัวแปรหลักขึ้นอยู่กับ
รุ่นที่มีมูลค่าความคาดหมายของแรงจูงใจ (1) ความเชื่อ aboutthe ความสำคัญของการมีส่วนร่วมกับการมีส่วนร่วมไม่ได้อยู่ในความเจ็บปวด
การจัดการตนเอง (เช่น "ความสำคัญการรับรู้") และ (2)
ความเชื่อเกี่ยวกับความสามารถของตัวเองหนึ่งที่จะมีส่วนร่วมในพฤติกรรมเหล่านี้
(เช่น "รับรู้ความสามารถของตนเอง") ผลในรูปแบบนี้จะถูก
ผู้ที่มีพฤติกรรมการเผชิญปัญหาหรือกลยุทธ์ที่ได้รับการ
แสดงให้เห็นว่าจะเชื่อมโยงกับผลบวกในความเจ็บปวด
การรักษา (เช่น "พฤติกรรมการจัดการตนเอง")

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นแรงจูงใจของตนเองเสนอโมเดล
ความเจ็บปวดที่พยายามจะอธิบายบทบาทของ
คนไข้แรงจูงใจต่อความปวด ( ตารางที่ 1 ) 20 รุ่นนี้
เน้นแรงจูงใจ ( หรือความพร้อมที่จะมีส่วนร่วมในพฤติกรรมการจัดการความเจ็บปวด

) เป็นทางสุดท้ายที่จะได้พบการเผชิญปัญหา แรงจูงใจจะตั้งสมมติฐาน
จะได้รับอิทธิพลจากตัวแปรหลัก ขึ้นอยู่กับ
รูปแบบของแรงจูงใจความคาดหวังค่า ( 1 ) ความเชื่อในด้านความสำคัญของการมีส่วนร่วมในการจัดการตนเองและไม่ปวด
( เช่น " ความสำคัญของการ " ) และ ( 2 )
ความเชื่อเกี่ยวกับความสามารถของตนเองที่จะมีส่วนร่วมในพฤติกรรมเหล่านี้
( เช่น " ความสามารถของตนเอง " ) ผลลัพธ์ในรูปแบบนี้
ผู้ที่พฤติกรรมการเผชิญความเครียด หรือกลยุทธ์ที่ได้รับการแสดงที่จะเกี่ยวข้องกับ

บวกผลลัพธ์ในความเจ็บปวดการรักษา ( เช่น " การจัดการตนเองพฤติกรรม " )