According to Amnesty International

According to Amnesty International one quarter of Singapore's population were migrants at the end of 2009.

The Employment of Foreign Workers Act excludes domestic workers (2009). Singapore does not provide basic protection for foreign domestic workers, such as a standard number of working hours and rest days, minimum wage and access to employment benefits.[15] The recruitment fees of domestic workers can be up to 40% of the workers salary in a two-year contract. Until end of 2010 Singapore government have refused to regulate the recruitment fees.[16]

In 2010 two migrants from Burma, after 11 years' work in Singapore, did not receive new work permits, following their active support for Burma's pro-democracy movement.[11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามแอมเนสตีอินเตอร์ ไตรมาสที่หนึ่งของสิงคโปร์ของประชากรอพยพในปลายปี 2552

จ้างงานของต่างประเทศแรงงานพระราชบัญญัติรวมแรง (2009) สิงคโปร์ไม่ให้การป้องกันขั้นพื้นฐานสำหรับต่างประเทศแรง เช่นจำนวนชั่วโมงทำงานมาตรฐาน และเหลือวัน ค่าจ้างขั้นต่ำรวมถึงการจ้างงานสวัสดิการ[15] ค่าธรรมเนียมการสรรหาบุคลากรของแรงได้ถึง 40% ของเงินเดือนผู้ปฏิบัติงานในสัญญา 2 ปี จนถึงสิ้นปี 2553 รัฐบาลสิงคโปร์ได้ปฏิเสธที่จะกำหนดค่าธรรมเนียมการสรรหาบุคลากร[16]

ทั้ง สองอพยพจากพม่า หลังจาก 11 ปีทำงานในสิงคโปร์ ไม่ได้รับใบอนุญาตทำงานใหม่ ต่อให้ใช้งานสำหรับการเคลื่อนไหวประชาธิปไตยของพม่า[11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่องค์การนิรโทษกรรมสากลหนึ่งในสี่ของประชากรของสิงคโปร์มีผู้อพยพที่ส่วนท้ายของปี 2009 การจ้างงานแรงงานต่างด้าวตามพระราชบัญญัตินี้ไม่รวมคนงานในประเทศ (2009) สิงคโปร์ไม่ได้ให้การป้องกันขั้นพื้นฐานสำหรับคนงานในประเทศต่างประเทศเช่นจำนวนมาตรฐานของชั่วโมงทำงานและวันหยุด, ค่าจ้างขั้นต่ำและการเข้าถึงสิทธิประโยชน์การจ้างงาน. [15] ค่าธรรมเนียมการรับสมัครงานของแรงงานในประเทศได้ถึง 40% ของเงินเดือนพนักงาน ในสัญญาสองปี จนถึงสิ้นปี 2010 รัฐบาลสิงคโปร์ได้ปฏิเสธที่จะกำหนดค่าธรรมเนียมการรับสมัคร. [16] ในปี 2010 แรงงานข้ามชาติจากพม่าหลังจากที่ทำงาน 11 ปีในสิงคโปร์ไม่ได้รับใบอนุญาตทำงานใหม่ต่อไปนี้สนับสนุนการใช้งานของพวกเขาสำหรับการเคลื่อนไหวประชาธิปไตยในพม่า [11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่องค์การนิรโทษกรรมสากล หนึ่งในสี่ของประชากรของสิงคโปร์เป็นผู้อพยพที่ส่วนท้ายของ 2009 .

การจ้างงานของพระราชบัญญัติแรงงานต่างด้าวไม่รวมแรงงานในประเทศ ( 2009 ) สิงคโปร์ไม่ได้ให้ความคุ้มครองพื้นฐานสำหรับคนงานต่างประเทศเช่นหมายเลขมาตรฐานชั่วโมงการทำงาน และวันที่เหลือ ค่าจ้างขั้นต่ำ และเข้าถึงประโยชน์ของการจ้างงาน[ 15 ] ค่าธรรมเนียมการรับสมัครของแรงงานในประเทศได้ถึง 40% ของแรงงานเงินเดือนในสัญญาสองปี . จนถึงสิ้นปี 2553 รัฐบาลสิงคโปร์ได้ปฏิเสธที่จะควบคุมค่าธรรมเนียมการรับสมัคร [ 16 ]

ใน 2010 สองแรงงานข้ามชาติจากพม่า หลังจาก 11 ปีทำงานในสิงคโปร์ ไม่ได้รับอนุญาตให้ทำงานใหม่ ตามตนพร้อมช่วยเหลือพม่า Pro ประชาธิปไตยการเคลื่อนไหว [ 11 ]