1.1 Inequality in ThailandDuring th

1.1 Inequality in Thailand
During the past 30 years, Thailand has been remarkably successful in economic de-velopment. However, the negative impact of poverty reduction has yielded undesirable socio-economic outcomes. The most severe problem is the increase in income inequality. In 1996, the World Bank expressed concern that the Gini coefficient, which measures income inequal-ity, for Thailand rose from 48.5 to 53.6 in the period 1988-92. At present, inequality persists, making Thailand one of the most unequal countries in Asia. UNDP (2014) calculated the more comprehensive Inequality-adjusted Human Development Index (IHDI) and reported that inequality in income in Thailand is 34%, the highest amongst the countries with similar HDI. It is nearly twice as unequal asVietnam and over 10% more than the Philippines and East Asia and the Pacific, overall. The Bertelsmann Stiftung (2014) concluded that the large disparity in the distribution of wealth and the disparity of quality of education between the wealthy middle class and the lower classes (Thai-Lao and other ethnic groups), led to social injustice and the 2014 political turmoil.
Studies have suggested that poverty or low socio-economic status (SES) is usually the main factor in low academic achievement, which will affect employment and will work against poverty reduction (Save the Children Fund, 2014). Krashen (2011; 2013) cited evi-dences suggesting that poverty is a strong factor that can reduce children’s individual educa-tional efforts. He suggested that school and public libraries are crucial for thosechildren be-cause access to printed materials and free voluntary reading, or reading for pleasure, are two highly effective approaches to enhance literacy development amongst children in poverty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.1
ความไม่เท่าเทียมกันในประเทศไทยในช่วงที่ผ่านมา30 ปีที่ผ่านมาประเทศไทยได้รับอย่างน่าทึ่งในการประสบความสำเร็จทางเศรษฐกิจ de-velopment อย่างไรก็ตามผลกระทบเชิงลบของการลดปัญหาความยากจนมีผลให้ผลทางเศรษฐกิจและสังคมที่ไม่พึงประสงค์ ปัญหาที่รุนแรงที่สุดคือการเพิ่มขึ้นของรายได้ไม่เท่าเทียมกัน ในปี 1996 ธนาคารโลกแสดงความกังวลว่าค่าสัมประสิทธิ์จินีซึ่งมาตรการรายได้ inequal-ity สำหรับประเทศไทยเพิ่มขึ้น 48.5-53.6 ในช่วง 1988-1992 ในปัจจุบันยังคงมีความไม่เท่าเทียมกันทำให้ประเทศไทยเป็นหนึ่งในประเทศที่ไม่เท่ากันมากที่สุดในเอเชีย โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (2014) การคำนวณที่ครอบคลุมมากขึ้นดัชนีการพัฒนามนุษย์ไม่เท่าเทียมกันปรับ (IHDI) รายงานว่าความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ในประเทศไทยเป็น 34% สูงที่สุดในหมู่ประเทศที่มีลักษณะคล้ายกัน HDI มันเป็นเกือบสองเท่า asVietnam ไม่เท่ากันและกว่า 10% มากกว่าฟิลิปปินส์และเอเชียตะวันออกและแปซิฟิกโดยรวม Stiftung Bertelsmann (2014) สรุปได้ว่าความแตกต่างขนาดใหญ่ในการกระจายความมั่งคั่งและความแตกต่างของคุณภาพของการศึกษาระหว่างชั้นกลางที่ร่ำรวยและชั้นต่ำ (ไทยลาวและกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ ) นำไปสู่ความไม่เป็นธรรมทางสังคมและ 2014 ทางการเมือง ความวุ่นวาย.
การศึกษาได้ชี้ให้เห็นว่าปัญหาความยากจนหรือต่ำสถานะทางเศรษฐกิจและสังคม (SES) จะเป็นปัจจัยหลักในการผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำซึ่งจะมีผลต่อการจ้างงานและจะทำงานร่วมกับการลดความยากจน (บันทึกกองทุนเพื่อเด็ก 2014) ครา (2011; 2013) อ้าง Evi-dences บอกความยากจนที่เป็นปัจจัยที่แข็งแกร่งที่สามารถลดแต่ละเด็กความพยายาม Educa-tional เขาบอกว่าโรงเรียนและห้องสมุดประชาชนมีความสำคัญสำหรับการเข้าถึง thosechildren ยิ่งสาเหตุวัสดุพิมพ์และการอ่านความสมัครใจฟรีหรือการอ่านเพื่อความสุขสองวิธีที่มีประสิทธิภาพสูงในการส่งเสริมการพัฒนาความรู้ในหมู่เด็กในความยากจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.1 ความไม่เท่าเทียมกันในไทย
ในช่วง 30 ปี ที่ผ่านมา ประเทศไทยได้ประสบความสำเร็จอย่างน่าทึ่งในทางเศรษฐกิจ de velopment . อย่างไรก็ตาม ผลกระทบเชิงลบของการลดความยากจนได้ให้ผลที่ไม่พึงประสงค์และผลลัพธ์ ปัญหาที่รุนแรงมากที่สุดคือการเพิ่มขึ้นของความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ . ในปี 1996 , ธนาคารโลก แสดงความกังวลว่า สัมประสิทธิ์จินี ซึ่งมาตรการรายได้ inequal ityสำหรับประเทศไทยเพิ่มขึ้นจาก 48.5 ถึงร้อยละ 53.6 ในช่วง 2535 . ปัจจุบัน ความไม่เท่าเทียมกันอยู่ ทำให้ประเทศไทยเป็นหนึ่งในประเทศที่ไม่เท่าเทียมกันมากที่สุดในเอเชีย สำนักงานโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ ( 2014 ) คำนวณอย่างละเอียดมากขึ้น ความไม่เท่าเทียมกัน ปรับดัชนีการพัฒนามนุษย์ ( ihdi ) และรายงานว่า ความไม่เสมอภาคในรายได้ในไทย 34 เปอร์เซ็นต์ สูงสุดในบรรดาประเทศที่มี HDI ที่คล้ายคลึงกันมันเป็นเกือบสองเท่าเป็น asvietnam ไม่เท่ากันและมากกว่า 10% กว่าฟิลิปปินส์ และเอเชียตะวันออกและแปซิฟิก โดยรวม การ bertelsmann – ( 2014 ) สรุปได้ว่า ความแตกต่างใหญ่ในการกระจายความมั่งคั่งและความแตกต่างของคุณภาพของการศึกษาระหว่างคนรวยชั้นกลางและชนชั้น ( ไทย ลาว และกลุ่มชาติพันธุ์อื่น ๆ ) ,ความอยุติธรรมทางสังคม และนำไปสู่ความวุ่นวายทางการเมืองในปี 2014 .
ศึกษาได้ชี้ให้เห็นว่า ความยากจน หรือสถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคมต่ำ ( SES ) มักจะเป็นองค์ประกอบสำคัญในผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อการจ้างงาน และจะทำงานกับการลดความยากจน ( ช่วยเด็กทุน ปี 2014 ) krashen ( 2011 ;2013 ) อ้าง เอฟวี่ dences แนะนำว่า ความยากจนเป็นปัจจัยที่แข็งแกร่งที่สามารถลดเด็กแต่ละกา tional ความพยายาม เขาเสนอว่า ห้องสมุดของโรงเรียนและส่วนรวมเป็นสำคัญ thosechildren จะก่อให้เกิดการเข้าถึงวัสดุการพิมพ์และการอ่านแบบฟรี หรือ อ่านเพื่อความเพลิดเพลิน มีสองวิธีที่มีประสิทธิภาพสูงเพื่อเพิ่มการพัฒนาความรู้ในหมู่เด็กในความยากจน