A particle accelerator is a device

A particle accelerator is a device that uses electromagnetic fields to propel charged particles to high speeds and to contain them in well-defined beams.[1] Large accelerators are best known for their use in particle physics as colliders (e.g. the LHC at CERN, RHIC at Brookhaven National Laboratory, and Tevatron at Fermilab). Other kinds of particle accelerators are used in a large variety of applications, including particle therapy for oncological purposes, and as synchrotron light sources for the study of condensed matter physics. There are currently more than 30,000 accelerators in operation around the world.[2]

There are two basic classes of accelerators: electrostatic and oscillating field accelerators. Electrostatic accelerators use static electric fields to accelerate particles. A small-scale example of this class is the cathode ray tube in an ordinary old television set. Other examples are the Cockcroft–Walton generator and the Van de Graaff generator. The achievable kinetic energy for particles in these devices is limited by electrical breakdown. Oscillating field accelerators, on the other hand, use radio frequency electromagnetic fields to accelerate particles, and circumvent the breakdown problem. This class, which was first developed in the 1920s, is the basis for all modern accelerator concepts and large-scale facilities.

Rolf Widerøe, Gustav Ising, Leó Szilárd, Donald Kerst, and Ernest Lawrence are considered pioneers of this field, conceiving and building the first operational linear particle accelerator,[3] the betatron, and the cyclotron.

Because colliders can give evidence of the structure of the subatomic world, accelerators were commonly referred to as atom smashers in the 20th century.[4] Despite the fact that most accelerators (but not ion facilities) actually propel subatomic particles, the term persists in popular usage when referring to particle accelerators in general.[5][6][7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเครื่องเร่งอนุภาคเป็นอุปกรณ์ที่ใช้สนามแม่เหล็กไฟฟ้า เพื่อขับเคลื่อนอนุภาค charged ให้ความเร็วสูง และประกอบด้วยคานโดย [1] ส่วนช่วยดำเนินการมีขนาดใหญ่รู้จักกันดีสำหรับการใช้ในฟิสิกส์อนุภาคเป็น colliders (เช่น LHC ที่องค์การวิจัยนิวเคลียร์ยุโรป) RHIC ที่ Brookhaven ห้องปฏิบัติการแห่งชาติ และ Tevatron ที่แฟร์มีแล็บ เครื่องเร่งอนุภาคชนิดอื่น ๆ ใช้ในหลากหลายโปรแกรมประยุกต์ รวมถึงการบำบัดอนุภาควัตถุประสงค์ oncological และ เป็นแหล่งแสง synchrotron ในวิชาฟิสิกส์เรื่องแบบบีบ ขณะนี้มีกว่า 30000 ช่วยในการดำเนินการทั่วโลก [2]มีสองประเภทพื้นฐานช่วย: ฟิลด์สถิต และสั่นได้ช่วย ช่วยงานใช้ไฟฟ้าคงฟิลด์เพื่อเร่งอนุภาค ตัวอย่างที่ระบุระดับนี้คือ หลอดรังสีแคโทดในชุดโทรทัศน์เก่าเป็นธรรมดา อื่น ๆ อย่าง Van de Graaff เครื่องกำเนิดไฟฟ้าและเครื่องกำเนิดไฟฟ้า Cockcroft – วัลตัน พลังงานจลน์ที่ทำได้สำหรับอนุภาคในอุปกรณ์เหล่านี้ถูกจำกัด โดยแบ่งไฟฟ้า ขาช่วยฟิลด์ คง ใช้คลื่นความถี่วิทยุสนามแม่เหล็กไฟฟ้าเพื่อเร่งอนุภาค และหลีกเลี่ยงปัญหาแบ่ง เรียน ที่แรกถูกพัฒนาขึ้นในปี 1920 เป็นพื้นฐานของแนวคิดลัดที่ทันสมัยและสิ่งอำนวยความสะดวกขนาดใหญ่ทั้งหมดRolf Widerøe กุสตาฟ Ising, Leó Szilárd โดนัลด์ Kerst และเออร์เนสต์ลอว์เรนซ์ถือเป็นผู้บุกเบิกของฟิลด์นี้ ตั้งครรภ์ และอาคารที่แรกในการดำเนินงานเชิงเส้นเครื่องเร่งอนุภาค, [3] betatron และ cyclotronเนื่องจาก colliders สามารถให้หลักฐานของโครงสร้างของโลก subatomic ช่วยได้โดยทั่วไปเรียกว่า smashers อะตอมในศตวรรษ 20 [4] ถึงแม้ว่า ส่วนใหญ่เร่ง (แต่ไม่อำนวยความสะดวกของไอออน) จริงขับเคลื่อนอนุภาค subatomic คำยังคงอยู่ในนิยมใช้เมื่ออ้างอิงถึงเครื่องเร่งอนุภาคโดยทั่วไป [5] [6] [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เครื่องเร่งอนุภาค คือ อุปกรณ์ที่ใช้สนามแม่เหล็กไฟฟ้าเพื่อขับเคลื่อนอนุภาคประจุไฟฟ้าที่ความเร็วสูงและมีพวกเขาในคานไว้ [ 1 ] เครื่องขนาดใหญ่ที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการใช้ในฟิสิกส์ของอนุภาคเป็น colliders ( เช่นเครื่องเร่งอนุภาคของเซิร์นที่ห้องปฏิบัติการแห่งชาติ , และการ , Brookhaven เทวาตรอนที่เฟอร์มิแล็บ )ชนิดอื่น ๆของเครื่องเร่งอนุภาคที่ใช้ในหลากหลายของการใช้งานรวมถึงอนุภาคบำบัดเพื่อวัตถุประสงค์ oncological และเป็นแหล่งแสงซินโครตรอน เพื่อการศึกษาฟิสิกส์เรื่องย่อ . ขณะนี้มีกว่า 30 , 000 ตัว ในการดำเนินงานทั่วโลก [ 2 ]

มีพื้นฐาน 2 ชั้นของเครื่องเร่งอนุภาค : ไฟฟ้าสถิตและสั่นฟิลด์ accelerators .ไฟฟ้าสถิตสนามไฟฟ้าสถิตที่ใช้เครื่องเร่งอนุภาค ตัวอย่างขนาดเล็กของคลาสนี้คือหลอดรังสีแคโทดในโทรทัศน์ชุดเก่าธรรมดา ตัวอย่างอื่น ๆมีคอกครอฟต์ และ วอลตัน แวนเดอแกรฟฟ์เครื่องกำเนิดไฟฟ้าและเครื่องกำเนิดไฟฟ้า พลังงานจลน์ของอนุภาคที่ได้ในอุปกรณ์เหล่านี้จะถูก จำกัด โดยไฟฟ้าล้มเหลว ฟิลด์ accelerators สั่น ,