"Probably Bulma bitching at me for

"Probably Bulma bitching at me for leaving her at the hospital." Yamcha said and walked over to the door. He opened it and looked down to the person. His eyes widened, "IT'S YOU!" he had to call Kakarotto 'you' because he didn't know his name.

Kakarotto stood in front of him with a confused look, "Are you sure the spaceship was there Yamcha..? Because I looked everywhere but I couldn't find it." he said biting his bottom lip.

"Goku!" Puar suddenly said.

Kakarotto and Yamcha looked at Puar, "What?" Yamcha asked, "Is that his name?"

"Oh no sorry it isn't.." Puar said embarrased, "I didn't mean to call him that. I just didn't know his name and you-"

"It's OK. I don't mind it." Kakarotto said nervously but smiled, "You can call me whatever you want."

"But...What's your real name?" Yamcha asked.

"It's Kakarotto."

".............OK I'll call you Goku." Yamcha said fake-smiling. 'What kind of name is that!?' he thought in his mind.

"You forgot your things." Puar said and flew over to his bag.

"Oh thanks." Goku said and walked over.

"But...Can I ask what this is?" Puar picked up the bottle with the strange color.

Goku gasped, "That's the medicine that my fathers gave me! I really need to use it now."

"Why?" Puar asked, "What kind of medicine.?"

"A special medicine." he answered, "It can heal any injuries or sickness in a matter of seconds."

"That's bull shit." Yamcha laughed.

Goku opened the lid and drank it down. The paleness on his face was gone, he wasn't tired or hungry. Yamcha still didn't believe it but Puar did. Yamcha sighed, "All right Goku, I have no idea where the space ship is."

"You lied to me!?" Goku asked angrily.

"I only did it so you would leave but it turns out you found out a way to get back to me." Yamcha said and frowned in thought, "But how did you get to me anyway? It took you pretty quick and-"

"I flew? How else do you think I could have gotten here." Goku said, "And I memorized this place well."

"You flew? In a plane?" Yamcha asked.

"No. I actually flew. Like Puar but a lot faster and higher." Goku said.

"That's crazy..." Yamcha said, "You can't fly."

"But a lot of strange things have been happening lately.." Puar said.

Goku floated up like Puar and smiled, "See? It's easy. You could do it too." he said.

"WHAT?" Yamcha shouted, "YOUR FLYING?!"

"Yeah" Goku said and landed down on his two feet, "but the space ship thing is pretty important so I have to get that done before I can settle down."

"We'd tell you if we knew Goku." Puar said sadly.

"What's with the clothes, anyway?" Yamcha asked. He was really curious about them, they looked different but unquie at the same time. But strange too.

"What about it?" Goku asked.

"Well, it looks... Different." Yamcha said.

"It's obivously not from this planet," Puar said.

"It's the Saiyajin uniforms we are meant to wear at planet Vegeta. I wear it because I have nothing else to wear." he said, "Does it look funny to you human's?"

"No, it's... fine..." Yamcha said, still staring at his body and trying to decide whether he liked it or not. He actually ended up liking it somehow, the uniform was nice and tight, showing off his toned body. Yamcha didn't even notice that he was pretty interested...

Kakarotto noticed Yamcha's gaze after a while and finally realized he was checking him out. He was beyond shock, and immediately blushed looking away. He felt flattered but awkward at the same time. Luckily, the cat broke the awkward silence by flying over and changing the channel on the TV. "Hey maybe there would be something on the news about it...?" she suggested.

But they were talking about a car crash at another town, nothing to do with the space ship. Goku looked down and sighed, running a hand through his blonde fringe, "Maybe I'll never find it. Maybe they'll find me and kill me, possibly the planet while they are at it, they love blowing planets up..." he said sadly, "There was never any hope for me in the first place."

Yamcha rolled his dark brown eyes, "You act so dramatic... Hey instead of standing around here and doing nothing, maybe we can go out and do something? I know! Let's go to a club!"

"What?! Again!?" Puar screamed, "But Yamcha, you already did recently! And this is a kid, are you sure?"

"Of course! He's gotta' loosen up a little, get laid." He winked.

Kakarotto only stared blankly at him before saying, "'Laid'?"

Yamcha laughed and looked at Puar. She shook her head and said sternly, "He is too innocent."

"How old are you again?" he asked and looked back at the young Saiyajin.

"18."

"Yeah he can drink."

"No! I refuse it, and I will not let you take him away!" Puar yelled.

But Yamcha was already pulling Goku out the door, before he left he said, "Come on kid, we gotta get you some clothes."

"You don't like what I'm wearing.?" Goku asked.

"What?" Yamcha blushed, "It's not that. People just... Don't wear that unless.......Never mind let's go."

"Unless what?" Goku asked curiously.

Yamcha didn't answer.

"Wait!" Goku said and ran back in to get his power pole, "Can I take this with me?"

"Why the hell would you need that?"

"To protect us. There might be danger out there and I need to be prepared.." Goku said seriously.

Yamcha suppressed a laugh, "All right kid, whatever then."

***************************************************************

The young Saiyajin was receiving odd stares from other people in the city, making him a whole lot more nervous. He shuffled closer to Yamcha like a 5 year old and whimpered, "I'm scared."

Yamcha sighed heavily, "There's no need to be scared Goku. No one is going to hurt you."

"Why are they all looking at me like that?"

"Your clothes are one of them and so is that pole over your back. Another is, you really need to get that rope out of your pants." Yamcha said.

"Rope? What rope?"

"This." Yamcha grabbed Kakarotto's tail and pulled it.

Suddenly, Goku screamed, getting more attention from the people in the city. Yamcha immediately let go of the yellow appendage. He was confused and didn't say anything. Goku whined, "Please don't do that. My tail is really sensitive, OK?"

"Tail? Oh wait, this again. Goku please, you don't have a tail! People don't have tails!"

"It isn';t a rope, if it was, how would I be moving it?" Goku asked, waving it in front of him.

Yamcha groaned and was embarrassed with all the gazes he was getting. He grabbed Goku's hand and quickly walked off. Goku frowned and they stopped walking when they reached an area where there weren't any people, in between two buildings, a dead end. Goku looked up at Yamcha and caught the glare he was giving him, "What?" the younger boy asked.

"Your making us look like idiots out there. Are you going to act like this in the club...?"

"..................What's a club...?

Kakarotto stood in front of him with a confused look, "Are you sure the spaceship was there Yamcha..? Because I looked everywhere but I couldn't find it." he said biting his bottom lip.

"Goku!" Puar suddenly said.

Kakarotto and Yamcha looked at Puar, "What?" Yamcha asked, "Is that his name?"

"Oh no sorry it isn't.." Puar said embarrased, "I didn't mean to call him that. I just didn't know his name and you-"

"It's OK. I don't mind it." Kakarotto said nervously but smiled, "You can call me whatever you want."

"But...What's your real name?" Yamcha asked.

"It's Kakarotto."

".............OK I'll call you Goku." Yamcha said fake-smiling. 'What kind of name is that!?' he thought in his mind.

"You forgot your things." Puar said and flew over to his bag.

"Oh thanks." Goku said and walked over.

"But...Can I ask what this is?" Puar picked up the bottle with the strange color.

Goku gasped, "That's the medicine that my fathers gave me! I really need to use it now."

"Why?" Puar asked, "What kind of medicine.?"

"A special medicine." he answered, "It can heal any injuries or sickness in a matter of seconds."

"That's bull shit." Yamcha laughed.

Goku opened the lid and drank it down. The paleness on his face was gone, he wasn't tired or hungry. Yamcha still didn't believe it but Puar did. Yamcha sighed, "All right Goku, I have no idea where the space ship is."

"You lied to me!?" Goku asked angrily.

"I only did it so you would leave but it turns out you found out a way to get back to me." Yamcha said and frowned in thought, "But how did you get to me anyway? It took you pretty quick and-"

"I flew? How else do you think I could have gotten here." Goku said, "And I memorized this place well."

"You flew? In a plane?" Yamcha asked.

"No. I actually flew. Like Puar but a lot faster and higher." Goku said.

"That's crazy..." Yamcha said, "You can't fly."

"But a lot of strange things have been happening lately.." Puar said.

Goku floated up like Puar and smiled, "See? It's easy. You could do it too." he said.

"WHAT?" Yamcha shouted, "YOUR FLYING?!"

"Yeah" Goku said and landed down on his two feet, "but the space ship thing is pretty important so I have to get that done before I can settle down."

"We'd tell you if we knew Goku." Puar said sadly.

"What's with the clothes, anyway?" Yamcha asked. He was really curious about them, they looked different but unquie at the same time. But strange too.

"What about it?" Goku asked.

"Well, it looks... Different." Yamcha said.

"It's obivously not from this planet," Puar said.

"It's the Saiyajin uniforms we are meant to wear at planet Vegeta. I wear it because I have nothing else to wear." he said, "Does it look funny to you human's?"

"No, it's... fine..." Yamcha said, still staring at his body and trying to decide whether he liked it or not. He actually ended up liking it somehow, the uniform was nice and tight, showing off his toned body. Yamcha didn't even notice that he was pretty interested...

Kakarotto noticed Yamcha's gaze after a while and finally realized he was checking him out. He was beyond shock, and immediately blushed looking away. He felt flattered but awkward at the same time. Luckily, the cat broke the awkward silence by flying over and changing the channel on the TV. "Hey maybe there would be something on the news about it...?" she suggested.

But they were talking about a car crash at another town, nothing to do with the space ship. Goku looked down and sighed, running a hand through his blonde fringe, "Maybe I'll never find it. Maybe they'll find me and kill me, possibly the planet while they are at it, they love blowing planets up..." he said sadly, "There was never any hope for me in the first place."

Yamcha rolled his dark brown eyes, "You act so dramatic... Hey instead of standing around here and doing nothing, maybe we can go out and do something? I know! Let's go to a club!"

"What?! Again!?" Puar screamed, "But Yamcha, you already did recently! And this is a kid, are you sure?"

"Of course! He's gotta' loosen up a little, get laid." He winked.

Kakarotto only stared blankly at him before saying, "'Laid'?"

Yamcha laughed and looked at Puar. She shook her head and said sternly, "He is too innocent."

"How old are you again?" he asked and looked back at the young Saiyajin.

"18."

"Yeah he can drink."

"No! I refuse it, and I will not let you take him away!" Puar yelled.

But Yamcha was already pulling Goku out the door, before he left he said, "Come on kid, we gotta get you some clothes."

"You don't like what I'm wearing.?" Goku asked.

"What?" Yamcha blushed, "It's not that. People just... Don't wear that unless.......Never mind let's go."

"Unless what?" Goku asked curiously.

Yamcha didn't answer.

"Wait!" Goku said and ran back in to get his power pole, "Can I take this with me?"

"Why the hell would you need that?"

"To protect us. There might be danger out there and I need to be prepared.." Goku said seriously.

Yamcha suppressed a laugh, "All right kid, whatever then."

***************************************************************

The young Saiyajin was receiving odd stares from other people in the city, making him a whole lot more nervous. He shuffled closer to Yamcha like a 5 year old and whimpered, "I'm scared."

Yamcha sighed heavily, "There's no need to be scared Goku. No one is going to hurt you."

"Why are they all looking at me like that?"

"Your clothes are one of them and so is that pole over your back. Another is, you really need to get that rope out of your pants." Yamcha said.

"Rope? What rope?"

"This." Yamcha grabbed Kakarotto's tail and pulled it.

Suddenly, Goku screamed, getting more attention from the people in the city. Yamcha immediately let go of the yellow appendage. He was confused and didn't say anything. Goku whined, "Please don't do that. My tail is really sensitive, OK?"

"Tail? Oh wait, this again. Goku please, you don't have a tail! People don't have tails!"

"It isn';t a rope, if it was, how would I be moving it?" Goku asked, waving it in front of him.

Yamcha groaned and was embarrassed with all the gazes he was getting. He grabbed Goku's hand and quickly walked off. Goku frowned and they stopped walking when they reached an area where there weren't any people, in between two buildings, a dead end. Goku looked up at Yamcha and caught the glare he was giving him, "What?" the younger boy asked.

"Your making us look like idiots out there. Are you going to act like this in the club...?"

"..................What's a club...?

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

"คง Bulma bitching ที่ผมลาออกเธอที่โรงพยาบาล" Yamcha กล่าวว่า และเดินผ่านไปประตู เขาเปิด และมองลงไปยังบุคคล ตา widened "มันเป็นคุณ" เขาเรียก Kakarotto 'คุณ' ได้เนื่องจากไม่ทราบชื่อของเขา Kakarotto ยืนด้านหน้าเขา มีดูสับสน, "คุณยานอวกาศมี Yamcha แน่ใจ... เนื่องจากผมมองเลย แต่รอยมัน"เขากล่าวเสียดสี lip ด้านล่างของเขา "Goku" Puar กล่าวทันที Kakarotto และ Yamcha มอง Puar "อะไร" Yamcha ถาม "คือชื่อของเขาหรือไม่" "โอ้ ไม่ขอไม่... " Puar กล่าวว่า embarrased, "ฉันไม่ได้เจตนา เขาที่ ผมก็ไม่รู้ว่าชื่อของเขาและคุณ- " "ได้ตกลง ฉันไม่สนใจมัน" Kakarotto กล่าวว่า คน แต่ยิ้ม "คุณสามารถ โทรหาฉันเพียงระบุวันที่คุณต้องการ" "แต่... อะไรคือชื่อจริง Yamcha ถาม "มันเป็น Kakarotto" "............. ตกลงเราจะเรียกคุณ Goku " Yamcha กล่าวยิ้มปลอม 'อะไรชื่อว่า?' เขาคิดในใจของเขา "คุณลืมสิ่งที่คุณ" Puar กล่าว และบินผ่านไปกระเป๋าของเขา "โอ้ ขอบคุณ" Goku กล่าวว่า และเดินผ่าน "แต่... สามารถฉันถามนี้คืออะไร" Puar รับขวดที่มีสีแปลก Goku gasped "ซึ่งเป็นยาที่บรรพบุรุษของฉันให้ฉัน ฉันจริง ๆ ต้องใช้เดี๋ยวนี้" "ทำไม" Puar ถาม, "ชนิดของยาหรือไม่? " "ความพิเศษแพทย์." เขาตอบ "มันสามารถ รักษาบาดเจ็บหรือเจ็บป่วยในเรื่องของวินาทีใด ๆ" "ที่เป็นกระทิงคน" Yamcha หัวเราะ Goku เปิดฝา แล้วดื่มลง Paleness บนใบหน้าของเขาหายไป ไม่เหนื่อย หรือหิว Yamcha ยังไม่เชื่อ แต่ไม่ได้ Puar ถอนหายใจ Yamcha, "Goku ขวาทั้งหมด ฉันมีความคิดที่จัดพื้นที่เป็น" "คุณโกหกผม?" Goku ถาม angrily "เท่านั้นค่ะว่าคุณจะปล่อย แต่มันปรากฎว่าคุณพบวิธีที่จะกลับไปฉัน" Yamcha กล่าว และ frowned ในความคิด "แต่ว่าคุณรับกับฉัน มันเอาคุณเหนื่อย และ - " "ฉันบิน วิธีอื่นที่คุณคิดว่า ฉันสามารถได้รับที่นี่" Goku กล่าว "และฉันภาพทำดี" "คุณบิน ในเครื่องบินหรือไม่" Yamcha ถาม "หมายเลขฉันจะบิน เช่น Puar แต่เร็วมาก และสูงขึ้น" Goku กล่าว "เป็นบ้า..." Yamcha กล่าวว่า "คุณไม่สามารถบิน" "แต่สิ่งที่แปลกมากมีปัญหาที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้..." Puar กล่าว Goku ลอยเช่น Puar และยิ้ม "ดู มันเป็นเรื่องง่าย คุณสามารถทำมันเกินไป "เขากล่าวว่า "อะไร" Yamcha ตะโกน "การบิน!" "ใช่" Goku กล่าว และร่อนลงบนเท้าทั้งสอง "แต่สิ่งเรือพื้นที่ก็สวยดังนั้นฉันจะไปที่ทำได้ก่อนที่ฉันสามารถปัก" "เราจะบอกคุณถ้า เรารู้ว่า Goku" Puar เศร้ากล่าว คืออะไรเสื้อผ้า หรือ" Yamcha ถาม กำลังอยากรู้อยากเห็นจริง ๆ เกี่ยวกับพวกเขา พวกเขาดูแต่ unquie แตกต่างกัน แต่แปลกเกินไป "อะไรเกี่ยวกับมันบ้าง" Goku ถาม "ดี ดู... แตกต่างกัน" Yamcha กล่าว "ของ obivously ไม่จากโลกนี้ Puar กล่าวว่า"มันเป็นเครื่องแบบ Saiyajin ที่เราจะหมายถึงการสวมใส่ในโลก Vegeta ผมใส่มัน เพราะฉันมีอะไรจะสวม"เขากล่าวว่า "มันมีลักษณะตลกเพื่อคุณของมนุษย์หรือไม่ ""No, it's... fine..." Yamcha said, still staring at his body and trying to decide whether he liked it or not. He actually ended up liking it somehow, the uniform was nice and tight, showing off his toned body. Yamcha didn't even notice that he was pretty interested...Kakarotto noticed Yamcha's gaze after a while and finally realized he was checking him out. He was beyond shock, and immediately blushed looking away. He felt flattered but awkward at the same time. Luckily, the cat broke the awkward silence by flying over and changing the channel on the TV. "Hey maybe there would be something on the news about it...?" she suggested.But they were talking about a car crash at another town, nothing to do with the space ship. Goku looked down and sighed, running a hand through his blonde fringe, "Maybe I'll never find it. Maybe they'll find me and kill me, possibly the planet while they are at it, they love blowing planets up..." he said sadly, "There was never any hope for me in the first place."Yamcha rolled his dark brown eyes, "You act so dramatic... Hey instead of standing around here and doing nothing, maybe we can go out and do something? I know! Let's go to a club!""What?! Again!?" Puar screamed, "But Yamcha, you already did recently! And this is a kid, are you sure?""Of course! He's gotta' loosen up a little, get laid." He winked.Kakarotto only stared blankly at him before saying, "'Laid'?"Yamcha laughed and looked at Puar. She shook her head and said sternly, "He is too innocent.""How old are you again?" he asked and looked back at the young Saiyajin."18.""Yeah he can drink.""No! I refuse it, and I will not let you take him away!" Puar yelled.But Yamcha was already pulling Goku out the door, before he left he said, "Come on kid, we gotta get you some clothes.""You don't like what I'm wearing.?" Goku asked."What?" Yamcha blushed, "It's not that. People just... Don't wear that unless.......Never mind let's go.""Unless what?" Goku asked curiously.Yamcha didn't answer."Wait!" Goku said and ran back in to get his power pole, "Can I take this with me?""Why the hell would you need that?""To protect us. There might be danger out there and I need to be prepared.." Goku said seriously.Yamcha suppressed a laugh, "All right kid, whatever then."***************************************************************The young Saiyajin was receiving odd stares from other people in the city, making him a whole lot more nervous. He shuffled closer to Yamcha like a 5 year old and whimpered, "I'm scared."Yamcha sighed heavily, "There's no need to be scared Goku. No one is going to hurt you.""Why are they all looking at me like that?""Your clothes are one of them and so is that pole over your back. Another is, you really need to get that rope out of your pants." Yamcha said."Rope? What rope?""This." Yamcha grabbed Kakarotto's tail and pulled it.Suddenly, Goku screamed, getting more attention from the people in the city. Yamcha immediately let go of the yellow appendage. He was confused and didn't say anything. Goku whined, "Please don't do that. My tail is really sensitive, OK?""Tail? Oh wait, this again. Goku please, you don't have a tail! People don't have tails!""It isn';t a rope, if it was, how would I be moving it?" Goku asked, waving it in front of him.Yamcha groaned and was embarrassed with all the gazes he was getting. He grabbed Goku's hand and quickly walked off. Goku frowned and they stopped walking when they reached an area where there weren't any people, in between two buildings, a dead end. Goku looked up at Yamcha and caught the glare he was giving him, "What?" the younger boy asked."Your making us look like idiots out there. Are you going to act like this in the club...?""..................What's a club...?

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

"อาจ Bulma bitching ที่ผมออกจากเธอที่โรงพยาบาล." Yamcha พูดและเดินไปที่ประตู เขาเปิดมันและมองลงไปให้กับบุคคล ดวงตาของเขากว้างขึ้น "มันเป็นคุณ!" เขาจะต้องเรียก Kakarotto 'คุณ' เพราะเขาไม่ได้รู้ว่าชื่อของเขา. Kakarotto ยืนอยู่ในด้านหน้าของเขาด้วยรูปลักษณ์ที่สับสน "คุณแน่ใจหรือยานอวกาศที่มี Yamcha .. ? เพราะผมมองทุก แต่ฉันไม่สามารถหา มัน. " เขากล่าวว่าการกัดริมฝีปากล่างของเขา. "คุ!" Puar ก็กล่าวว่า. Kakarotto และ Yamcha มองที่ Puar "อะไร?" Yamcha ถามว่า "ว่าชื่อของเขา?" "โอ้ไม่ขอโทษมันไม่ได้ .. " Puar embarrased กล่าวว่า "ผมไม่ได้หมายความว่าจะเรียกเขาว่า. ฉันไม่ได้รู้ว่าชื่อของเขาและ you-" "มันเป็น ตกลง. ฉันไม่คิดมัน. " Kakarotto กล่าวว่าประหม่า แต่ยิ้ม "คุณสามารถโทรหาฉันสิ่งที่คุณต้องการ." "แต่ ... เป็นชื่อจริงของคุณคืออะไร?" Yamcha ถาม. "มัน Kakarotto." "............. ตกลงฉันจะโทรหาคุณคุ." Yamcha กล่าวว่าปลอมยิ้ม 'สิ่งที่ชนิดของชื่อคือ !?' เขาคิดว่าในใจของเขา. "คุณลืมสิ่งที่คุณ." Puar กล่าวและบินไปยังกระเป๋าของเขา. "โอ้ขอบคุณ." คุพูดและเดินไป. "แต่ ... ฉันสามารถขอให้สิ่งนี้คืออะไร?" Puar หยิบขวดที่มีสีแปลก. คุอ้าปากค้าง "นั่นคือยาที่บรรพบุรุษของฉันให้ฉันฉันต้องการจริงๆที่จะใช้งานได้ในขณะนี้." "ทำไม?" Puar ถามว่า "สิ่งที่ชนิดของยา." "ยาพิเศษ." เขาตอบว่า "มันสามารถรักษาอาการบาดเจ็บหรือเจ็บป่วยในไม่กี่วินาที." "นั่นคืออึวัว." Yamcha หัวเราะ. คุเปิดฝาและดื่มมันลง หม่นหมองบนใบหน้าของเขาก็หายไปเขาไม่เหนื่อยหรือหิว Yamcha ยังคงไม่เชื่อว่ามัน แต่ Puar ได้ Yamcha ถอนหายใจ "สิทธิทั้งหมดคุผมมีความคิดที่เรือพื้นที่ไม่." "คุณโกหกฉัน !?" คุถามด้วยความโกรธ. "ผมเพียง แต่เพื่อให้คุณจะออก แต่มันกลับกลายเป็นคุณพบวิธีที่จะได้รับกลับมาให้ฉัน." Yamcha พูดและขมวดคิ้วในความคิด "แต่วิธีการที่คุณไม่ได้รับกับผมหรือไม่? มันเอาคุณอย่างรวดเร็วสวย and-" "ผมบินได้หรือไม่วิธีอื่นใดที่คุณคิดว่าผมจะมีอากาศที่นี่." คุกล่าวว่า "และฉันจำสถานที่นี้ได้ดี." "คุณบินหรือไม่ในเครื่องบินหรือไม่?" Yamcha ถาม. "ไม่จริงผมบิน. เช่นเดียวกับ Puar แต่เร็วมากและสูงกว่า." คุกล่าวว่า. "นั่นคือบ้า ... " Yamcha กล่าวว่า "คุณไม่สามารถบินได้." "แต่จำนวนมากของสิ่งที่แปลกประหลาดที่เกิดขึ้นได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้ .. " Puar กล่าว. คุลอยขึ้นเช่น Puar และยิ้ม "เห็น? มัน ง่าย. คุณสามารถทำมันเกินไป. " เขากล่าวว่า. "อะไร?" Yamcha ตะโกน "บินของคุณ ?!" "ใช่" คุกล่าวและที่ดินลงบนสองเท้าของเขา "แต่สิ่งที่เรือพื้นที่ที่มีความสำคัญสวยดังนั้นฉันจะต้องได้รับการทำมาก่อนที่ฉันจะปักหลัก." "เราจะบอก คุณถ้าเรารู้ว่าคุ. " Puar เศร้ากล่าวว่า. "มีอะไรกับเสื้อผ้าหรือไม่?" Yamcha ถาม เขาเป็นคนที่อยากรู้อยากเห็นมากเกี่ยวกับพวกเขาพวกเขามองที่แตกต่างกัน แต่ unquie ในเวลาเดียวกัน แต่แปลกมากเกินไป. "สิ่งที่เกี่ยวกับมันได้หรือไม่" คุถาม. "ดีจะมีลักษณะที่แตกต่างกัน ... ." Yamcha กล่าว. "มันไม่ได้มาจาก obivously โลกใบนี้" Puar กล่าว. "มันเป็นเครื่องแบบ Saiyajin เราจะหมายถึงการสวมใส่ที่ดาวเคราะห์ผัก. ฉันสวมใส่มันเพราะผมมีอะไรอย่างอื่นที่จะสวมใส่." เขากล่าวว่า "มันดูตลกกับคุณของมนุษย์?" "ไม่มีก็ ... ดี ... " Yamcha กล่าวว่ายังคงจ้องมองที่ร่างกายของเขาและพยายามที่จะตัดสินใจว่าเขาจะชอบมันหรือไม่ อันที่จริงเขาจบลงด้วยการชื่นชอบมันอย่างใดเครื่องแบบเป็นคนดีและแน่นแสดงปิดร่างกายกระชับของเขา Yamcha ไม่ได้สังเกตเห็นว่าเขามีความสนใจสวย ... Kakarotto สังเกตเห็นสายตาของ Yamcha หลังจากที่ในขณะและในที่สุดก็รู้ว่าเขาได้รับการตรวจสอบเขาออก เขาเป็นคนที่เกินกว่าช็อตและทันทีเขินมองออกไป เขารู้สึกภูมิใจที่น่าอึดอัดใจ แต่ในเวลาเดียวกัน โชคดีที่แมวยากจนความเงียบที่น่าอึดอัดใจด้วยการบินมากกว่าและเปลี่ยนช่องทีวี "เฮ้อาจจะมีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ ... ?" เธอแนะนำ. แต่พวกเขาได้พูดคุยเกี่ยวกับอุบัติเหตุรถชนที่เมืองอื่นไม่มีอะไรจะทำอย่างไรกับเรือพื้นที่ คุมองลงและถอนหายใจวิ่งมือผ่านขอบสีบลอนด์ของเขา "บางทีฉันอาจจะไม่พบว่ามัน. บางทีพวกเขาจะได้พบกับผมและฆ่าฉันอาจจะเป็นโลกขณะที่พวกเขาอยู่ที่นั้นพวกเขารักพัดดาวเคราะห์ขึ้น ... "เขากล่าวเศร้า" ไม่เคยมีความหวังสำหรับฉันในครั้งแรกที่ใด ๆ . " Yamcha รีดตาสีน้ำตาลเข้มของเขาว่า "คุณทำหน้าที่ได้อย่างน่าทึ่งมากเลย ... เฮ้แทนการยืนอยู่รอบ ๆ ที่นี่และทำอะไรบางทีเราสามารถออกไปและ ทำสิ่งที่ฉันรู้! Let 's go กับสโมสร " "สิ่งที่ ?! !? อีกครั้ง" Puar กรีดร้อง "แต่ Yamcha แล้วคุณทำเมื่อเร็ว ๆ นี้! และนี่คือเด็กที่คุณแน่ใจหรือไม่?" "แน่นอน! เขาต้อง 'คลายขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้รับการวาง." เขาขยิบตา. Kakarotto เพียง blankly จ้องมาที่เขาก่อนที่จะพูดว่า "'วาง'?" Yamcha หัวเราะและมองไปที่ Puar เธอส่ายหัวของเธอและกล่าวอย่างรุนแรง "เขาเป็นผู้บริสุทธิ์เกินไป." "คุณอายุเท่าไหร่อีกครั้งหรือไม่" เขาถามและมองกลับมาที่ Saiyajin หนุ่ม. "18" "ใช่เขาสามารถดื่ม." "ไม่! ฉันปฏิเสธมันและฉันจะไม่ยอมให้คุณพาเขาออกไป!" Puar ตะโกน. แต่ Yamcha ได้แล้วดึงออกมาคุประตูก่อนที่เขาซ้ายเขากล่าวว่า "Come on เด็กเราต้องให้คุณได้รับเสื้อผ้าบาง." "คุณไม่ชอบสิ่งที่ฉันสวมใส่." คุถาม. "คืออะไร" Yamcha เขิน "มันไม่ใช่ว่า. คนเพียงแค่ ... ไม่สวมว่าถ้า ....... ไม่เป็นไรขอไป." "ถ้าอะไร?" คุถามซอกแซก. Yamcha ไม่ได้ตอบ. "รอ!" คุกล่าวและวิ่งกลับมาอยู่ในที่จะได้รับขั้วอำนาจของเขาว่า "ผมสามารถใช้เวลานี้กับผมได้ไหม" "ทำไมนรกที่คุณจะต้องที่?" "เพื่อปกป้องเรา. อาจจะมีอันตรายออกมีและฉันต้องการที่จะต้องเตรียม .. "คุกล่าวอย่างจริงจัง. Yamcha กลั้นหัวเราะ "เด็กทั้งหมดถูกต้องแล้วสิ่งที่." ******************************* ******************************** หนุ่ม Saiyajin ได้รับจ้องแปลกจากคนอื่น ๆ ในเมืองทำให้เขาทั้ง มากประสาทมากขึ้น เขาเดินใกล้ชิดกับ Yamcha เช่น 5 ปีและ whimpered "ฉันกลัว." Yamcha ถอนหายใจอย่างหนัก "มีความจำเป็นที่จะต้องกลัวคุไม่มี. ไม่มีใครจะไปทำร้ายคุณ." "ทำไมพวกเขาทุกคนกำลังมองมาที่ฉัน เช่นนั้น? " "เสื้อผ้าของคุณเป็นหนึ่งของพวกเขาและเพื่อเป็นเสาว่าในช่วงหลังของคุณ. ก็คือการที่คุณต้องการจริงๆที่จะได้รับเชือกที่ออกมาจากกางเกงของคุณ." Yamcha กล่าวว่า. "เชือกอะไรเชือก?" "นี่." Yamcha คว้าหาง Kakarotto และดึงมัน. ทันใดนั้นคุกรีดร้องที่ได้รับความสนใจมากขึ้นจากคนที่อยู่ในเมือง Yamcha ทันทีปล่อยให้ไปของรยางค์สีเหลือง เขาได้รับความสับสนและไม่ได้พูดอะไร คุบ่นอู้อี้ "กรุณาอย่าทำ. หางของฉันมีความไวจริงๆ OK?" "หางโอ้รอนี้อีกครั้ง. คุโปรดคุณไม่ได้มีหาง! คนไม่ได้มีหาง!" "มัน ISN '; ตาเชือกถ้ามันเป็นวิธีการที่ฉันจะย้ายมัน "? คุถามโบกในด้านหน้าของเขา. Yamcha ครางและอายกับ gazes ทั้งหมดที่เขาได้รับ เขาคว้ามือคุและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว คุขมวดคิ้วและพวกเขาหยุดเดินเมื่อพวกเขามาถึงพื้นที่ที่มีไม่คนใด ๆ ในระหว่างสองอาคารปลายตาย คุมองมาที่ Yamcha จับแสงจ้าและเขาได้ให้เขา "คืออะไร" เด็กที่อายุน้อยกว่าถาม. "ของคุณทำให้เรามีลักษณะเหมือนคนโง่ออกมี. คุณจะทำหน้าที่เช่นนี้ในสโมสร ... ?" ".................. อะไร สโมสร ... ?

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

" คงจะบลูม่าจิกกัดฉันทิ้งเธอที่โรงพยาบาล " หยำฉา พูดและเดินไปที่ประตู เขาเปิดมันและก้มลงมองคน ดวงตาของเขาเบิกกว้าง " เป็นคุณ " เขาเรียก kakarotto ' คุณ ' เพราะเขาไม่ได้รู้ชื่อของเขา . . . . . .

kakarotto ยืนอยู่ต่อหน้าเขาด้วย งง ดู " คุณแน่ใจว่ายานอวกาศมีหยำฉา . . ?เพราะผมหาจนทั่วแต่ก็ไม่เจอ . . . " เขากล่าวว่า กัดริมฝีปากล่างของเขา . . . . . .

" โงกุน " puar บอกว่า

kakarotto หยำฉาและมอง puar " อะไร " หยำฉา ถามว่า " เป็นชื่อของเขา ?

" โอ้ไม่นะไม่ใช่อย่างนั้น puar กล่าวว่า " อาย " ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะเรียกเขาอย่างนั้น ฉันแค่ไม่รู้ว่าเขาชื่อ คุณ "

" มันโอเค ฉันไม่สนใจ . " kakarotto กล่าวอย่างหงุดหงิด แต่ก็ยิ้ม" นายจะเรียกฉันยังไงก็ได้ "

" แต่ . . . . . . . อะไรคือชื่อจริงของคุณ ? " หยำฉาถาม

" มัน kakarotto "

" ……ผมจะโทรหาคุณโงกุน " หยำฉา บอกว่าปลอมยิ้ม” ชื่ออะไรกันเนี่ย ! ? ' เขาคิด . . .

" คุณลืมเรื่อง " puar กล่าวและบินไปกระเป๋า

" ขอบคุณ " โงกุนพูดและเดิน

" แต่ . . . . . . . ผมถามว่านี่คืออะไร ?" puar หยิบขวดที่มีสีแปลกๆ

โงกุนอ้าปากค้าง " นั่นเป็นยาที่บรรพบุรุษของฉันให้ฉัน ! ผมต้องใช้มันแล้ว "

" ทำไม ? " puar ถามว่ายาอะไร ? "

" เป็นยาพิเศษ . " เขาตอบว่า " มันสามารถรักษาอาการบาดเจ็บหรือเจ็บป่วย ในเรื่องของการวินาที . "

" มันไร้สาระ " หยำฉาหัวเราะ

โงกุนเปิดฝาแล้วดื่มมันลงไปหม่นหมองบนใบหน้าของเขาหายไป เขาไม่ได้เหนื่อยหรือหิว หยำฉา ยังไม่เชื่อ แต่ puar ทำ หยำฉา ถอนหายใจ " เอาล่ะโงกุน , ฉันมีความคิดที่ยานอวกาศ . . . "

" คุณโกหกฉัน ? " โกคุถามอย่างโกรธๆ

" ฉันทำมันเพื่อที่คุณจะออกไป แต่กลายเป็นว่าคุณพบวิธีที่จะได้รับกลับมาให้ฉัน . " หยำฉากล่าวและขมวดคิ้วใช้ความคิด แต่ทำไมคุณถึงฉัน ?คุณใช้เวลาอย่างรวดเร็วและ - "

" ฉันบิน ? แล้วคุณคิดว่าผมจะสามารถ มาถึงที่นี่ได้ " โงกุน กล่าวว่า " ผมจำสถานที่นี้ด้วย "

" คุณบินได้ ? ในเครื่องบิน ? หยำฉาถาม

" ไม่ ฉันบินได้ ชอบ puar แต่เร็วกว่ามากและสูงกว่า " โงกุนพูด

" มันบ้า . . . . . . . " หยำฉา กล่าวว่า " คุณไม่สามารถบินได้ "

" แต่มากของสิ่งแปลกที่เกิดขึ้นเมื่อเร็วๆ นี้ . . . . . . . "

puar กล่าวโงกุนลอยเหมือน puar และยิ้ม " เห็นไหม ? มันง่ายดี คุณสามารถทำมันเกินไป . " เขากล่าวว่า .

" อะไร " หยำฉา ตะโกน " ของคุณบิน ! ! ! "

" ใช่ " โงกุนพูดและลงจอดลงบนสองเท้า แต่เรือพื้นที่ที่ค่อนข้างสำคัญ ฉันจึงต้องทำให้เสร็จก่อนที่จะนั่งลง "

" เราบอกเธอ ถ้าเรารู้ว่าโงกุน " puar

พูดอย่างเศร้าๆ
" เกิดอะไรกับเสื้อผ้าล่ะ ? " หยำฉา ถามเขาอยากรู้จริงๆเกี่ยวกับพวกเขา พวกเขาดูแตกต่างกัน แต่ unquie ในเวลาเดียวกัน แต่แปลกเหมือนกัน . . . . . .

" มันคืออะไร ? " โงกุนถาม

" เอ่อ มันดู . . . . . . . ที่แตกต่างกัน หยำฉา บอกว่า

" มัน obivously ไม่ได้มาจากโลกนี้ " puar พูด

" มัน saiyajin เครื่องแบบ เราก็ใส่ที่ดาวเบจิต้า . ฉันใส่มัน เพราะผมไม่มีอะไรจะสวมใส่ . " เขากล่าวว่า " มันดูตลกคุณมนุษย์หรือ"

" ไม่ . . . . ก็ได้ . . . . . . . " หยำฉา กล่าวว่า ยังคงจ้องมองร่างของเขาและพยายามที่จะตัดสินใจว่าเขาชอบมันหรือเปล่า จริงๆ แล้วเขาก็ชอบมัน เครื่องแบบสวยและแน่น แสดงปิดร่างกายของเขา toned . หยำฉา ไม่ได้สังเกตเลยว่าเขาก็สนใจ . . . . . . .

kakarotto สังเกตเห็นสายตาของหยำฉา หลังจากที่ในขณะที่และในที่สุดก็ตระหนักว่าเขาคือการตรวจสอบมันออก เขาเลยตกใจและทันทีที่หน้าแดงมองออกไป เขารู้สึกเขินนะ แต่อึดอัดในเวลาเดียวกัน โชคดีที่แมวทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดใจโดยบินผ่านและเปลี่ยนช่องทีวี " . นี่อาจจะมีบางอย่างในข่าวเกี่ยวกับมัน . . . . . . . ? " เธอแนะนำ

แต่พวกเขากำลังพูดถึงเรื่องรถชนที่เมืองอื่น ไม่เกี่ยวกับเรือพื้นที่ โงกุนมองลงและถอนหายใจวิ่งมือผ่านขอบของเขาสีบลอนด์ " บางทีฉันอาจจะไม่เจอมัน บางทีพวกเขาอาจจะพบฉัน และฆ่าฉันอาจจะเป็นดาวเคราะห์ในขณะที่พวกเขาอยู่ที่นั้น พวกเขารักเป่าดาวเคราะห์ขึ้น . . . . . . . " เขาพูดอย่างเศร้าสร้อย " มีไม่เคยหวังให้ฉันในสถานที่แรก . "

รีดหยำฉา สีน้ำตาลเข้ม ดวงตาของเขา " คุณทำตัวน้ำเน่า . . . . . . . เฮ้ แทนที่จะยืนอยู่ที่นี่ และไม่ทำอะไร

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.