Broccoli raab treated with 1-MCP (r

Broccoli raab treated with 1-MCP (regardless of the presence of
ethylene) showed a mean weight loss of 4.5 g 100 g−1, almost 40%
lower than the untreated samples (Table 2); on the other hand,
there was no significant difference to be attributed to the presence
of ethylene in the storage atmosphere (regardless of the treatment
with 1LL−1 of 1-MCP), although samples in air enriched
with 100LL−1 C2H4 showed a higher mean value (7.1 g 100 g−1)
than samples stored in air (5.3 g 100 g−1) (Table 2). Weight loss
increased throughout storage in a different fashion among all treatments
with the highest final value of 13.0±5.4 g 100 g−1 in control
samples stored in exogenous ethylene and the lowest value of
5.4±1.7 g 100 g−1 in samples treated with 1-MCP and stored in air.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Raab บรอกโคลีรับ 1-MCP (โดยไม่คำนึงถึงสถานะของเอทิลีน) พบว่าน้ำหนักเฉลี่ย 4.5 g 100 g−1, 40%ต่ำกว่าตัวอย่างที่ไม่ถูกรักษา (ตาราง 2); ในทางตรงข้ามมีไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญโดยเกิดจากการของเอทิลีนในบรรยากาศเก็บ (โดยการรักษา1 LL−1 ของ 1-MCP), ถึงแม้ว่าตัวอย่างอากาศอุดมไป100 LL−1 C2H4 พบค่าเฉลี่ยสูงขึ้น (7.1 g 100 g−1)กว่าตัวอย่างที่เก็บไว้ในอากาศ (5.3 g 100 g−1) (ตารางที่ 2) การสูญเสียน้ำหนักเพิ่มขึ้นตลอดการเก็บแตกต่างกันในระหว่างการรักษาทั้งหมดด้วยค่าสุดท้ายสูงสุดของ g−1 g 100 13.0±5.4 ในการควบคุมตัวอย่างที่เก็บไว้ในเอทิลีนบ่อยและค่าต่ำสุดของรับ g−1 100 g 5.4±1.7 ในตัวอย่าง 1-MCP และเก็บไว้ในอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Raab ผักชนิดหนึ่งที่ได้รับ 1-MCP (โดยไม่คำนึงถึงการปรากฏตัวของ
เอทิลีน) แสดงให้เห็นว่าการสูญเสียน้ำหนักเฉลี่ย 4.5 กรัมต่อ 100 กรัม-1, เกือบ 40%
ต่ำกว่ากลุ่มตัวอย่างที่ได้รับการรักษา (ตารางที่ 2); ในมืออื่น ๆ ที่
ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญที่จะนำมาประกอบกับการปรากฏตัว
ของเอทิลีนในบรรยากาศการจัดเก็บข้อมูล (โดยไม่คำนึงถึงการรักษา
ด้วย 1? LL-1 จาก 1-MCP) แม้ว่ากลุ่มตัวอย่างในอากาศอุดม
ด้วย 100 LL-1 C2H4 แสดงให้เห็นว่าค่าเฉลี่ยที่สูงขึ้น (7.1 กรัมต่อ 100 กรัม-1)
กว่ากลุ่มตัวอย่างที่เก็บไว้ในอากาศ (5.3 กรัมต่อ 100 กรัม-1) (ตารางที่ 2) การสูญเสียน้ำหนัก
ที่เพิ่มขึ้นตลอดการจัดเก็บข้อมูลในรูปแบบที่แตกต่างกันในทุกชุดการทดลอง
มีค่าสุดท้ายที่สูงที่สุดของ 13.0 ± 5.4 กรัมต่อ 100 กรัม-1 ในการควบคุม
ตัวอย่างเก็บไว้ในเอทิลีนจากภายนอกและค่าต่ำสุดของ
5.4 ± 1.7 กรัมต่อ 100 กรัม-1 ในตัวอย่างรับการรักษาด้วย 1-MCP และเก็บไว้ในอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คะน้าราบที่ได้รับ 1-MCP ( โดยไม่คำนึงถึงสถานะของ
เอทิลีน ) พบค่าเฉลี่ยการสูญเสียน้ำหนัก 4.5 กรัม 100 กรัม− 1 , เกือบ 40 %
ต่ำกว่าตัวอย่างดิบ ( ตารางที่ 2 ) ; บนมืออื่น ๆ ,
มีความแตกต่างไปจากการปรากฏตัว
เอทิลีนในที่เก็บ บรรยากาศ ( ไม่ว่าการรักษา
1  จะ− 1 ชุด ) , แม้ว่าตัวอย่างในอากาศอุดม
100  จะ− 1 c2h4 มีค่าเฉลี่ยสูงกว่า ( 7.1 กรัมต่อ 100 กรัม− 1 )
กว่าตัวอย่างที่เก็บไว้ในเครื่อง ( 5.3 กรัมต่อ 100 กรัม− 1 ) ( ตารางที่ 2 )
การสูญเสียน้ำหนักเพิ่มขึ้นตลอดกระเป๋าในแฟชั่นที่แตกต่างกันระหว่างการรักษาทั้งหมด
มีสูงสุดสุดท้ายค่าของทั้ง± 5.4 กรัม 100 กรัม− 1 ในตัวอย่างควบคุม
เก็บไว้ในเอทิลีนจากภายนอกและค่าต่ำสุดของ
5.4 ± 1.7 กรัม 100 กรัม− 1 ในตัวอย่างที่ได้รับ 1-MCP และเก็บไว้ในอากาศ