According to the United Nations Fra

According to the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) secretariat, the overwhelming direct cause of deforestation is agriculture. Subsistence farming is responsible for 48% of deforestation; commercial agriculture is responsible for 32% of deforestation; logging is responsible for 14% of deforestation and fuel wood removals make up 5% of deforestation.[11]

Experts do not agree on whether industrial logging is an important contributor to global deforestation.[12][13] Some argue that poor people are more likely to clear forest because they have no alternatives, others that the poor lack the ability to pay for the materials and labour needed to clear forest.[12] One study found that population increases due to high fertility rates were a primary driver of tropical deforestation in only 8% of cases.[14]

Other causes of contemporary deforestation may include corruption of government institutions,[15][16] the inequitable distribution of wealth and power,[17] population growth[18] and overpopulation,[19][20] and urbanization.[21] Globalization is often viewed as another root cause of deforestation,[22][23] though there are cases in which the impacts of globalization (new flows of labor, capital, commodities, and ideas) have promoted localized forest recovery.[24]
The last batch of sawnwood from the peat forest in Indragiri Hulu, Sumatra, Indonesia. Deforestation for oil palm plantation.

In 2000 the United Nations Food and Agriculture Organization (FAO) found that "the role of population dynamics in a local setting may vary from decisive to negligible," and that deforestation can result from "a combination of population pressure and stagnating economic, social and technological conditions."[18]

The degradation of forest ecosystems has also been traced to economic incentives that make forest conversion appear more profitable than forest conservation.[25] Many important forest functions have no markets, and hence, no economic value that is readily apparent to the forests' owners or the communities that rely on forests for their well-being.[25] From the perspective of the developing world, the benefits of forest as carbon sinks or biodiversity reserves go primarily to richer developed nations and there is insufficient compensation for these services. Developing countries feel that some countries in the developed world, such as the United States of America, cut down their forests centuries ago and benefited greatly from this deforestation, and that it is hypocritical to deny developing countries the same opportunities: that the poor shouldn't have to bear the cost of preservation when the rich created the problem.[26]

Some commentators have noted a shift in the drivers of deforestation over the past 30 years.[27] Whereas deforestation was primarily driven by subsistence activities and government-sponsored development projects like transmigration in countries like Indonesia and colonization in Latin America, India, Java, and so on, during late 19th century and the earlier half of the 20th century. By the 1990s the majority of deforestation was caused by industrial factors, including extractive industries, large-scale cattle ranching, and extensive agriculture

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามอนุสัญญาสหประชาชาติในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (UNFCCC) เลขานุการ การครอบงำโดยตรงสาเหตุของการตัดไม้ทำลายป่าเป็นเกษตร เลี้ยงชีพรับผิดชอบ 48% ของการทำลายป่า เกษตรพาณิชย์รับผิดชอบ 32% ของการทำลายป่า บันทึกรับผิดชอบ 14% ของการทำลายป่า และการเอาออกของน้ำมันเชื้อเพลิงไม้แต่ง 5% ของการทำลายป่า [11]ผู้เชี่ยวชาญไม่ได้รับการยอมรับว่า เข้าสู่ระบบอุตสาหกรรมเป็น ผู้สนับสนุนที่สำคัญการตัดไม้ทำลายป่าทั่วโลก [12] [13] บางคนโต้แย้งว่า คนจนมีแนวโน้มการล้างป่า เพราะพวกเขามีทางเลือกไม่ คนที่ยากจนขาดความสามารถในการจ่ายค่าวัสดุและแรงงานที่จำเป็นในการล้างป่า [12] หนึ่งการศึกษาพบว่าประชากรเพิ่มขึ้นเนื่องจากความอุดมสมบูรณ์สูงราคาถูกราคาโปรแกรมควบคุมหลักของการทำลายป่าเขตร้อนในเพียง 8% ของกรณีนั้น [14]สาเหตุอื่น ๆ ของการทำลายป่าร่วมสมัยอาจรวมถึงการทุจริตของหน่วยงานของรัฐ, [15] [16] แจก inequitable ของความมั่งคั่ง และอำนาจ, [17] ประชากรเติบโต [18] และ overpopulation, [19] [20] และเป็นการ [21] มักจะมีดูโลกาภิวัตน์เป็นรากอีกสาเหตุของการทำลายป่า, [22] [23] แต่มีกรณีที่ผลกระทบของโลกาภิวัตน์ (flows ใหม่ของแรงงาน ทุน สินค้าโภคภัณฑ์ และความคิด) ได้รับการส่งเสริมกู้คืนถิ่นป่า [24]ชุดสุดท้ายของ sawnwood จากป่าพรุใน Indragiri Hulu เกาะสุมาตรา อินโดนีเซีย การทำลายป่าในสวนปาล์มน้ำมันใน 2000 อาหารแห่งสหประชาชาติและองค์กรเกษตร (FAO) พบว่า "บทบาทของพลศาสตร์ประชากรในท้องถิ่นอาจแตกต่างไปจากเด็ดขาดให้ระยะ" และการทำลายป่าที่อาจส่งผลจาก "การรวมกันของประชากรความดันและวิชาทางเศรษฐกิจ สังคม และเทคโนโลยีเงื่อนไขการ" [18]การลดประสิทธิภาพของระบบนิเวศป่ายังได้รับการตรวจสอบการแรงจูงใจทางเศรษฐกิจที่ทำให้ป่าแปลงปรากฏผลกำไรมากขึ้นกว่าการอนุรักษ์ป่า [25] ตลาดไม่ได้ในป่าสำคัญฟังก์ชัน และด้วยเหตุนี้ ไม่มีค่าทางเศรษฐกิจเป็นประเด็นไปเจ้าของป่าชุมชนที่พึ่งพาป่าสำหรับความเป็นอยู่ที่ดี [25] จากมุมมองของประเทศกำลังพัฒนา ประโยชน์ของป่าเก็บคาร์บอนหรือสำรองความหลากหลายทางชีวภาพไปเป็นประเทศที่พัฒนายิ่งขึ้น และมีค่าตอบแทนไม่เพียงพอสำหรับบริการเหล่านี้ ประเทศกำลังพัฒนารู้สึกว่า บางประเทศในโลกพัฒนาแล้ว เช่นสหรัฐอเมริกา โค่นป่าของศตวรรษที่ผ่านมา และรับประโยชน์จากอย่างมากจากการตัดไม้ทำลายป่านี้ และได้รับหลอกปฏิเสธโอกาสเท่ากันที่ประเทศ: ว่า ยากจนไม่ควรจะต้องแบกรับต้นทุนของการรักษาเมื่อคนรวยสร้างปัญหา [26]แสดงบางได้กล่าวกะในไดรเวอร์ของการทำลายป่า 30 ปีผ่านมา [27] ในขณะที่การตัดไม้ทำลายป่าเป็นหลักได้ถูกขับเคลื่อน ด้วยชีพกิจกรรมและโครงการพัฒนาที่รัฐบาลเช่น transmigration ประเทศเช่นอินโดนีเซียและสนามในริกา อินเดีย ชวา เรื่อย ๆ ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และครึ่งก่อนหน้าศตวรรษ 20 โดยในปี 1990 ส่วนใหญ่ของการทำลายป่าที่เกิดจากปัจจัยอุตสาหกรรม อุตสาหกรรม extractive วัวขนาดใหญ่ ranching และเกษตรอย่างละเอียด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามกรอบอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ( UNFCCC ) เลขาธิการ สาเหตุโดยตรงของการตัดไม้ทำลายป่าเป็นอย่างดี การเกษตร การดำรงชีวิตการเกษตรเป็นผู้รับผิดชอบต่อ 48% ของการทำลายป่า การเกษตรเชิงพาณิชย์ที่รับผิดชอบ 32 % ของการตัดไม้ทำลายป่า เข้าสู่ระบบเป็น 14% ของการทำลายป่าและการขนย้ายไม้เชื้อเพลิงให้ขึ้น 5 % ของการทำลายป่า [ 11 ]

ผู้เชี่ยวชาญไม่เห็นด้วยว่า การเป็นผู้สนับสนุนที่สำคัญของโลกอุตสาหกรรมป่าไม้ [ 12 ] [ 13 ] บางคนโต้แย้งว่า คนจนมีแนวโน้มที่จะล้างป่า เพราะไม่มีตัวเลือกอื่นที่ยากจน ขาดความสามารถในการจ่ายค่าวัสดุและแรงงานต้องล้างป่า[ 12 ] การศึกษาหนึ่งพบว่า จำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นเนื่องจากอัตราเจริญพันธุ์เป็นโปรแกรมควบคุมหลักของการทำลายป่าในเขตร้อนเพียง 8 % ของราย . [ 14 ]

สาเหตุอื่นๆของร่วมสมัย การตัดไม้ทำลายป่าอาจรวมถึงการทุจริตของรัฐบาลสถาบัน [ 15 ] [ 16 ] การเหลื่อมล้ำของความมั่งคั่งและอำนาจ [ 17 ] ประชากร [ 18 ] และมีคนมากไป [ 19 ] [ 20 ] และเมือง .โลกาภิวัตน์ [ 21 ] มักมองว่าสาเหตุอื่นของรากการตัดไม้ทำลายป่า , [ 22 ] [ 23 ] แม้ว่ามีกรณีที่ผลกระทบของโลกาภิวัตน์ ( OWS flใหม่ แรงงาน ทุน สินค้า โภคภัณฑ์ และความคิด ) มีการส่งเสริมการฟื้นตัวของป่าถิ่น [ 24 ]
ชุดล่าสุดของ sawnwood จากป่าพรุ indragiri Hulu , สุมาตรา , อินโดนีเซีย การทำลายป่าเพื่อปลูกปาล์มน้ำมัน .

ในปี 2000 สหประชาชาติองค์การอาหารและเกษตร ( FAO ) พบว่า " บทบาทของพลวัตประชากรในการตั้งค่าท้องถิ่นอาจแตกต่างจากขาดเล็กน้อย " และว่า การตัดไม้ทำลายป่าเป็นผลมาจาก " การรวมกันของความดันและซบเซา ประชากร เศรษฐกิจ สังคม และสภาพเทคโนโลยี [ 18 ]

"การย่อยสลายของระบบนิเวศป่าไม้ยังถูกโยงไปถึงแรงจูงใจทางเศรษฐกิจที่ทำให้การแปลงป่าปรากฏผลกำไรมากกว่าการอนุรักษ์ป่าไม้ [ 25 ] มากมาย ที่สำคัญป่าฟังก์ชันไม่มีตลาด และดังนั้น ไม่มีคุณค่าทางเศรษฐกิจ นั่นคือ พร้อมแจ้งไปยังป่าที่เจ้าของ หรือชุมชนที่อาศัยในป่า เพื่อความเป็นอยู่ที่ดีของพวกเขา . [ 25 ] จาก มุมมองของการพัฒนาของโลกประโยชน์ของป่าไม้ ความหลากหลายทางชีวภาพ เป็นคาร์บอนซิงค์หรือสำรองไปหลักรวยประเทศที่พัฒนาแล้วและมีค่าตอบแทนไม่เพียงพอสำหรับบริการเหล่านี้ การพัฒนาประเทศรู้สึกว่าบางประเทศในประเทศที่พัฒนาแล้ว เช่น สหรัฐอเมริกา ตัดป่าของศตวรรษที่ผ่านมาและได้รับประโยชน์อย่างมากจากการตัดไม้ทำลายป่านี้และว่ามันเป็นหลอกลวงปฏิเสธการพัฒนาประเทศโอกาสเดียวกันนั้น ไม่ควรยากจนต้องแบกรับค่าใช้จ่ายของการรักษาเมื่อคนรวยสร้างปัญหา [ 26 ]

บางส่วนแสดงความเห็นได้กล่าวกะในไดรเวอร์ของการตัดไม้ทำลายป่าที่ผ่านมา 30 ปี[ 27 ] ในขณะที่การตัดไม้ทำลายป่าเป็นแรงผลักดันหลักจากรัฐบาล เช่น โครงการพัฒนาความเป็นอยู่และกิจกรรมในประเทศ เช่น อินโดนีเซีย และการกลับชาติมาเกิดในละติน อเมริกา อินเดีย ชวา และ ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และก่อนหน้านี้ครึ่งหนึ่งของศตวรรษที่ 20 โดยปี 1990 ส่วนใหญ่เกิดจากปัจจัยด้านอุตสาหกรรมรวมถึงอุตสาหกรรม extractive ขนาดใหญ่ปศุสัตว์ปศุสัตว์และการเกษตรกว้างขวาง