Jiang Chen raised his hand, signali

Jiang Chen raised his hand, signaling Zhou Bei Zhen to stop worrying.

“It’s not up to you to decide when it’s been enough, I am the one who decides. That thing was dropped during our fight just now, therefore it doesn’t count towards our deal. And now, Mu Rong Hao lost the battle. According to our agreement, he has to leave something behind. Hey, Jiang Cheng!”

“Young master, what’s your order?”

Jiang Cheng replied in a toady manner.

“Help me break both of Mu Rong Hao’s leg, then strip off all his clothes.”

Jiang Chen said with a grim smile. The Mu Rong family had offended Jiang Chen, they could only curse their ancestors for their luck to have run out now.

“What!?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจียงเฉินยกมือขึ้น ส่งสัญญาณเจินเป่ยโจวหยุดคิด"มันไม่ขึ้นอยู่กับคุณตัดสินใจเมื่อได้รับพอ ฉันเป็นผู้หนึ่งที่ตัดสินใจ สิ่งที่ถูกตัดทิ้งในระหว่างการต่อสู้ของเราตอนนี้ ดังนั้น มันไม่นับข้อเสนอของเรา และตอนนี้ หมู่เฮาร่องหายการรบ ตามข้อตกลงของเรา เขาได้ทิ้งบางสิ่งบางอย่าง เฮ้ เฉิงเจียง! "หนุ่มปริญญาโท คืออะไรของคุณ"เฉิงเจียงตอบในลักษณะ toady"ช่วยฉันแบ่ง ทั้งหมู่ร้องห้าวขา แล้วแถบปิดเสื้อผ้าของเขาทั้งหมด"เจียงเฉินกล่าว ด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว ครอบครัวหมูร่องมีเคืองเจียงเฉิน พวกเขาเพียงสามารถสาปแช่งบรรพบุรุษสำหรับเสี่ยงโชคจะมีวิ่งออก"อะไร?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจียงเฉินยกมือส่งสัญญาณโจวบวร์ก Zhen หยุดกังวล.

"มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณที่จะตัดสินใจเมื่อมันได้รับพอผมเป็นคนหนึ่งที่ตัดสินใจ สิ่งที่ได้รับการปรับตัวลดลงในระหว่างการต่อสู้ของเราเพียงแค่ตอนนี้ดังนั้นมันจะไม่นับรวมในข้อตกลงของเรา และตอนนี้ Mu Rong Hao หายไปการต่อสู้ ตามข้อตกลงของเราเขามีบางสิ่งบางอย่างที่จะออกจากที่อยู่เบื้องหลัง Hey, เจียงเฉิง! "

" ต้นแบบหนุ่มสิ่งที่สั่งซื้อของคุณ? "

เจียงเฉิงตอบในลักษณะที่ประจบ.

" ช่วยฉันทำลายทั้งสองขา Mu Rong Hao แล้วถอดเสื้อผ้าของเขา. "

เจียงเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว ครอบครัว Mu Rong ได้โกรธเคืองเจียงเฉินพวกเขาเท่านั้นที่จะสาปแช่งบรรพบุรุษของพวกเขาสำหรับโชคของพวกเขาที่จะได้ทำงานออกในขณะนี้.

"สิ่งที่ !?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจียงเฉินยกมือส่งสัญญาณโจวเป่ยจินเลิกกังวลได้" มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับคุณที่จะตัดสินใจเมื่อมันถูกพอ ฉันเป็นคนตัดสินใจ นั่นคือลดลงในระหว่างการต่อสู้ของเราแล้ว ดังนั้น มันไม่นับต่อข้อตกลงของเรา และตอนนี้ มู่หรงเฮาแพ้การต่อสู้ ตามข้อตกลงของเรา เขาจะต้องทิ้งอะไรไว้เบื้องหลัง เฮ้ เจียงเฉิง ! "" นายน้อย จะสั่งอะไร ? "เจียงเฉิงตอบกลับในประจบลักษณะ" ช่วยฉันหักทั้งสองขามู่หรง หาว แล้วถอดเสื้อผ้าทั้งหมด”เจียงเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว ตระกูลมู่หรงได้ล่วงเกินเจียงเฉิน พวกเขาได้แต่สาปแช่งบรรพบุรุษของโชคที่จะได้วิ่งออกไปแล้ว" อะไร ! ? "