Despite almost two decades since it

Despite almost two decades since its discovery, White Spot Disease (WSD) caused by White Spot Syndrome
Virus (WSSV) is still considered the most significant known pathogen impacting the sustainability
and growth of the global penaeid shrimp farming industry. Although most commonly associated with
penaeid shrimp farmed in tropical regions, the virus is also able to infect, cause disease and kill a wide
range of other decapod crustacean hosts from temperate regions, including lobsters, crabs, crayfish
and shrimp. For this reason, WSSV has recently been listed in European Community Council Directive
2006/88. Using principles laid down by the European Food Safety Authority (EFSA) we applied an array
of diagnostic approaches to provide a definitive statement on the susceptibility to White Spot Syndrome
Virus (WSSV) infection in seven ecologically or economically important crustacean species from Europe.
We chose four marine species: Cancer pagurus, Homarus gammarus, Nephrops norvegicus and Carcinus
maenas; one estuarine species, Eriocheir sinensis and two freshwater species, Austropotamobius pallipes
and Pacifastacus leniusculus. Exposure trials based upon natural (feeding) and artificial (intra-muscular
injection) routes of exposure to WSSV revealed universal susceptibility to WSSV infection in these hosts.
However, the relative degree of susceptibility (measured by progression of infection to disease, and
mortality) varied significantly between host species. In some instances (Type 1 hosts), pathogenesis
mimicked that observed in penaeid shrimp hosts whereas in other examples (Types 2 and 3 hosts), infection
did not readily progress to disease, even though hosts were considered as infected and susceptible
according to accepted principles. Results arising from challenge studies are discussed in relation to the
potential risk posed to non-target hosts by the inadvertent introduction of WSSV to European waters
via trade. Furthermore, we highlight the potential for susceptible but relatively resistant hosts to serve
as models to investigate natural mitigation strategies against WSSV in these hosts. We speculate that
these non-model hosts may offer a unique insight into viral handling in crustaceans.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้จะเกือบสองทศวรรษตั้งแต่การค้นพบ โรคจุดขาว (WSD) เกิดจากโรคจุดขาวไวรัส (โรค) ก็ยังถือว่าเชื้อโรครู้จักสำคัญที่ส่งผลกระทบต่อความยั่งยืนและเจริญเติบโตของกุ้ง penaeid โลกที่อุตสาหกรรม แม้ว่าโดยทั่วไปเกี่ยวข้องกับpenaeid เขตร้อนเชื้อในกุ้ง ไวรัสยังสามารถติดเชื้อ โรคสาเหตุ และฆ่าทั้งเป็นของโฮสต์อื่นครัสเตเชียน decapod จากเขตอบอุ่น รวมทั้งกุ้งก้ามกราม กุ้ง ปูและกุ้ง ด้วยเหตุนี้ โรคเมื่อเร็ว ๆ นี้มีชีวิตอยู่ในชุมชนสภาแห่งยุโรป2006/88 เราใช้หลักวางลงโดยยุโรปอาหารปลอดภัยอำนาจ (EFSA) ใช้อาร์เรย์ของวิธีการวินิจฉัยการให้คำสั่งทั่วไปในไก่โรคจุดขาวการติดเชื้อไวรัส (โรค) ใน 7 ระบบนิเวศ หรือเศรษฐกิจสำคัญชนิดครัสเตเชียนจากยุโรปเราเลือกสี่ทะเลสายพันธุ์: โรคมะเร็ง pagurus, Homarus gammarus, Nephrops norvegicus และ Carcinusmaenas ปากแม่น้ำหนึ่งสายพันธุ์ Eriocheir sinensis และสาย พันธุ์น้ำจืด 2, Austropotamobius pallipesและ Pacifastacus leniusculus การทดลองแสงตามธรรมชาติ (อาหาร) และการประดิษฐ์ (ภายในกล้ามเนื้อเส้นทางฉีด) กับโรคแสงเปิดเผยสากลความไวต่อการติดเชื้อโรคในโฮสต์เหล่านี้อย่างไรก็ตาม ความไวต่อระดับสัมพัทธ์ (วัด โดยความก้าวหน้าของการติดเชื้อโรค และตาย) ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างพันธุ์โฮสต์ ในบางกรณี (โฮสต์ประเภท 1), พยาธิเลียนแบบที่พบในโฮสต์ penaeid กุ้งในขณะที่ในตัวอย่างอื่น ๆ (โฮสต์ชนิด 2 และ 3), ติดเชื้อไม่ไม่พร้อมความคืบหน้าโรค แม้ว่าโฮสต์ถูกพิจารณาเป็นการติดเชื้อ และความไวต่อตามหลักการยอมรับ มีการกล่าวถึงผลที่เกิดขึ้นจากการศึกษาความท้าทายในความสัมพันธ์กับการเสี่ยงเพื่อโฮสต์เป้าหมายไม่ใช่เกิดจากการไม่ตั้งใจแนะนำโรคสำหรับน่านน้ำยุโรปทางการค้า นอกจากนี้ เราเน้นศักยภาพสำหรับโฮสต์อ่อนแอ แต่ค่อนข้างทนให้เป็นรูปแบบการตรวจสอบกลยุทธ์ลดธรรมชาติกับโรคในโฮสต์เหล่านี้ เราเก็งกำไรที่โฮสต์แบบจำลองเหล่านี้อาจมีในเฉพาะ insight เข้าจัดการไวรัสในกุ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีเกือบสองทศวรรษที่ผ่านมานับตั้งแต่การค้นพบจุดขาวโรค (WSD) ที่เกิดจากการจุดขาวซินโดรม
ไวรัส (WSSV) ก็ยังถือว่าเป็นเชื้อโรคที่รู้จักกันอย่างมีนัยสำคัญมากที่สุดส่งผลกระทบต่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน
และการเติบโตของ penaeid ทั่วโลกอุตสาหกรรมการเลี้ยงกุ้ง แม้ว่าส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับ
กุ้งเพาะเลี้ยงในภูมิภาคเขตร้อนไวรัสยังสามารถที่จะติดเชื้อทำให้เกิดโรคและฆ่ากว้าง
ช่วงของอื่น ๆ โฮสต์กุ้ง Decapod จากภูมิภาคพอสมควรรวมทั้งกุ้งปูกั้ง
และกุ้ง ด้วยเหตุนี้ตัวแดงดวงขาวเพิ่งได้รับการระบุไว้ในสภาประชาคมยุโรป Directive
2006/88 โดยใช้หลักการที่วางไว้โดยผู้มีอำนาจความปลอดภัยด้านอาหารยุโรป (EFSA) เราใช้อาร์เรย์
ของวิธีการวินิจฉัยเพื่อให้คำสั่งที่ชัดเจนเกี่ยวกับความอ่อนแอในการจุดขาวซินโดรม
ไวรัส (WSSV) การติดเชื้อในเจ็ดระบบนิเวศหรือเศรษฐกิจสายพันธุ์กุ้งที่สำคัญจากยุโรป.
เราเลือก สี่พันธุ์สัตว์น้ำ: มะเร็ง pagurus, Homarus gammarus, Nephrops norvegicus และ Carcinus
maenas; หนึ่งในสายพันธุ์น้ำเค็ม Eriocheir sinensis และสองสายพันธุ์น้ำจืด pallipes Austropotamobius
และ Pacifastacus leniusculus การทดลองที่ได้รับสารขึ้นอยู่กับธรรมชาติ (ให้อาหาร) และประดิษฐ์ (ภายในกล้ามเนื้อ
ฉีด) เส้นทางของการสัมผัสกับตัวแดงดวงขาวเผยให้เห็นความอ่อนแอสากลต่อการติดเชื้อตัวแดงดวงขาวในครอบครัวเหล่านี้.
อย่างไรก็ตามการศึกษาระดับปริญญาญาติของความอ่อนแอ (วัดจากความก้าวหน้าของการติดเชื้อต่อการเกิดโรคและ
การเสียชีวิต) ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างเผ่าพันธุ์โฮสต์ ในบางกรณี (ประเภท 1 เจ้าภาพ) ทำให้เกิดโรค
เลียนแบบที่พบในโฮสต์กุ้งในขณะที่ตัวอย่างอื่น ๆ (ประเภทที่ 2 และ 3 เป็นเจ้าภาพ), การติดเชื้อ
ไม่พร้อมพัฒนาไปสู่โรคแม้ว่าเจ้าภาพได้รับการพิจารณาเป็นติดเชื้อและอ่อนไหว
ตามหลักการได้รับการยอมรับ . ผลที่เกิดขึ้นจากการศึกษาความท้าทายที่จะกล่าวถึงในความสัมพันธ์กับ
ความเสี่ยงที่อาจถูกวางให้เป็นเจ้าภาพไม่ใช่เป้าหมายโดยการแนะนำโดยไม่ได้ตั้งใจของตัวแดงดวงขาวไปยังน่านน้ำยุโรป
ผ่านการค้า นอกจากนี้เราเน้นศักยภาพในการเป็นเจ้าภาพอ่อนแอ แต่ค่อนข้างทนต่อการทำหน้าที่
เป็นแบบจำลองการตรวจสอบกลยุทธ์ลดธรรมชาติกับตัวแดงดวงขาวในครอบครัวเหล่านี้ เราคาดการณ์ว่า
เหล่านี้โฮสต์แบบไม่อาจมีความเข้าใจที่ไม่ซ้ำกันในการจัดการไวรัสในกุ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้จะมีเกือบสองทศวรรษที่ผ่านมานับตั้งแต่การค้นพบของ โรคจุดขาว ( WSD ) ที่เกิดจากโรคจุดขาวไวรัส ( ี ) ยังถือว่าสำคัญที่สุดรู้จักเชื้อโรคส่งผลกระทบต่อความยั่งยืนและการเจริญเติบโตของโลกตามการทำนากุ้ง อุตสาหกรรม ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่มักเกี่ยวข้องกับกุ้งชนิด farmed ในภูมิภาคเขตร้อน ไวรัสยังสามารถติดได้ เพราะโรคและฆ่า กว้างช่วงของอื่น ๆ decapod วาสุเทพโยธาจากภูมิภาค , หนาว ได้แก่ กุ้งก้ามกราม , ปู , กุ้งและกุ้ง ด้วยเหตุผลนี้ ีได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้ได้รับการระบุไว้ในคำสั่งคณะกรรมการประชาคมยุโรป2549 / 88 โดยใช้หลักการที่วางไว้โดยความปลอดภัยอาหารยุโรป Authority ( efsa ) เราใช้อาร์เรย์แนวทางการวินิจฉัยเพื่อให้งบที่ชัดเจนในความไวต่อการเกิดโรคจุดขาวไวรัส ( ี ) การติดเชื้อในเจ็ดนิเวศวิทยาหรือครัสเตเชียนชนิดสำคัญทางเศรษฐกิจจากยุโรปเราเลือก 4 ชนิด pagurus ทางทะเล : มะเร็ง , gammarus โฮมารัส , และ nephrops norvegicus คาร์ซินัสmaenas ; น้ำเค็มหนึ่งชนิด eriocheir ไซแนนซิส และสองชนิดปลา austropotamobius pallipesและ pacifastacus leniusculus . การทดลองแสงตามธรรมชาติ ( อาหาร ) และเทียม ( ภายในกล้ามเนื้อฉีด ) เส้นทางของการเปิดเผยความไวต่อการติดเชื้อีีสากลในโฮสต์เหล่านี้อย่างไรก็ตาม ระดับของกลุ่มญาติ ( วัดจากการลุกลามของเชื้อโรค และอัตราการตาย ) แตกต่างกันอย่างมีนัยชนิดโฮสต์ ในบางกรณี ( ประเภท 1 โฮสต์ ) , พยาธิสภาพที่พบในกุ้ง mimicked ตามโฮสต์และตัวอย่างอื่น ๆ ( ประเภท 2 และ 3 โยธา ) , การติดเชื้อไม่ได้พร้อมความคืบหน้าของโรค แม้ว่าโฮสต์ถูกถือว่าเป็นเชื้อพันธุ์ตามได้รับการยอมรับหลักการ ผลที่เกิดขึ้นจากการศึกษา ความท้าทายที่กล่าวถึงในความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เกิดกับไม่ใช่เป้าหมายโฮสต์โดยเบื้องต้นตั้งใจของน้ำีไปยุโรปผ่านการค้า นอกจากนี้ เราเน้นศักยภาพอ่อนแอแต่ค่อนข้างต้านทานโฮสต์ให้แบบจำลองเพื่อศึกษาธรรมชาติบรรเทากลยุทธ์ต่อต้านีในโฮสต์เหล่านี้ เราคาดการณ์ว่าโฮสต์แบบไม่เหล่านี้อาจเสนอข้อมูลเชิงลึกเฉพาะในการจัดการไวรัสในกุ้ง .