The prevalence of underweight indiv

The prevalence of underweight individuals decreased from 51.5%
to 27.0% in rural area and from 36.2% to 13.3% in urban areas
during 1993-2011. Although the prevalence of overweight
individuals increased in both urban and rural locations, the
pace was faster in urban areas than in rural ones. Hence the
urban-rural gap with respect to overweight individuals is
increasing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความชุกของบุคคลที่มีน้ำหนักลดลงจาก 51.5%
27.0% จะอยู่ในพื้นที่ชนบทและจาก 36.2% เป็น 13.3% ในเขตเมือง
ในช่วง 1993-2011 แม้ว่าความชุกของภาวะน้ำหนักเกิน
บุคคลที่เพิ่มขึ้นในสถานที่ทั้งสองเมืองและชนบท
ก้าวได้เร็วในพื้นที่เขตเมืองมากกว่าในคนชนบท ดังนั้น
ช่องว่างในเมืองชนบทที่เกี่ยวกับบุคคลที่มีน้ำหนักเกินจะ
เพิ่มขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความชุกของบุคคลพบว่าลดลงจาก 51.5 %
ถึง 27.0 % ในชนบทและจาก 36.2% ถึง 13.3% ในเขตเมือง
ในระหว่าง 1993-2011 . แม้ความชุกของโรคอ้วน
เพิ่มขึ้นทั้งในเขตเมืองและเขตชนบทที่ตั้ง ,
ก้าวขึ้นในเขตเมืองมากกว่าในชนบท ที่ . ดังนั้นในเมืองและในชนบท
ช่องว่างด้วยความเคารพบุคคลอ้วน
เพิ่ม