plants (lotus leafs). A common disa

plants (lotus leafs). A common disadvantage of many nanomaterial
enabled disinfection approaches is the lack of
disinfection residue, which is crucial for controlling microbial
growth during water storage and distribution. Nevertheless,
nanotechnology enabled disinfection can reduce DBP formation
as chlorine or other chemical disinfectants are only
needed as secondary disinfectants. Long term efficacy is
another major uncertainty for all the aforementioned technologies.
Antimicrobial nanomaterials that rely on release of
biocidal ions will be eventually depleted. Controlled release
and the replenish strategies are thus needed. A potential “ondemand”
release strategy is to encapsulate antimicrobial
agents into a matrix gated by materials responsive to the
presence of microorganisms or biofilms. This “on-demand”
mechanism can be further coupled with recognition mechanisms
for targeted release (Fig. 2). For nanomaterials relying
on direct contact, fouling may largely suppress or even eliminate
their antimicrobial activity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พืช (โลตัส leafs) ข้อเสียทั่วไปของ nanomaterial มากวิธีฆ่าเชื้อที่ใช้คือ การขาดตกค้างฆ่าเชื้อ ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการควบคุมจุลินทรีย์เจริญเติบโตในระหว่างการเก็บน้ำและแจกจ่าย อย่างไรก็ตามนาโนเทคโนโลยีที่ใช้ฆ่าเชื้อสามารถลดการก่อตัว DBPเป็นคลอรีนหรือ disinfectants เคมีอื่น ๆ เท่านั้นต้องเป็นรอง disinfectants มีประสิทธิภาพในระยะยาวอีกหลักความไม่แน่นอนสำหรับเทคโนโลยีดังกล่าวทั้งหมดNanomaterials จุลินทรีย์ที่พึ่งพาของbiocidal กันจะได้หมดในที่สุด ควบคุมออกและกลยุทธ์การเติมเต็มจึงจำเป็น ศักยภาพ "คำขอ"กลยุทธ์ย่อยคือการ ซ่อนจุลินทรีย์ตัวแทนเข้าไปในเมทริกซ์ gated โดยวัสดุที่ตอบสนองต่อการสถานะของจุลินทรีย์หรือ biofilms นี้ "ตามความต้องการ"กลไกสามารถจะเพิ่มเติมควบคู่ไปกับกลไกการรับรู้สำหรับเป้าหมายย่อย (Fig. 2) สำหรับ nanomaterials อาศัยติดต่อโดยตรง fouling อาจระงับใหญ่ หรือความกิจกรรมของจุลินทรีย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พืช (ใบบัว) ข้อเสียที่พบบ่อยของวัสดุนาโนจำนวนมากที่เปิดใช้งานวิธีการฆ่าเชื้อคือการขาดสารตกค้างฆ่าเชื้อโรคซึ่งเป็นสิ่งสำคัญในการควบคุมจุลินทรีย์เจริญเติบโตระหว่างการเก็บรักษาน้ำและการจัดจำหน่าย อย่างไรก็ตามนาโนเทคโนโลยีที่เปิดใช้งานการฆ่าเชื้อโรคสามารถลดการก่อ DBP คลอรีนฆ่าเชื้อหรือสารเคมีอื่น ๆ ที่มีเพียงสิ่งจำเป็นเช่นสารฆ่าเชื้อรอง ประสิทธิภาพระยะยาวคืออีกความไม่แน่นอนที่สำคัญสำหรับทุกเทคโนโลยีดังกล่าว. nanomaterials ยาต้านจุลชีพที่ต้องพึ่งพาการเปิดตัวของไอออนbiocidal จะหมดลงในที่สุด ควบคุมการเปิดตัวและเติมเต็มกลยุทธ์จึงมีความจำเป็น มีศักยภาพในการ "ondemand" กลยุทธ์คือการปล่อยแค็ปซูลยาต้านจุลชีพตัวแทนเข้าไปในรั้วรอบขอบชิดเมทริกซ์โดยวัสดุที่ตอบสนองต่อการปรากฏตัวของเชื้อจุลินทรีย์หรือไบโอฟิล์ม นี้ "ตามความต้องการ" กลไกสามารถควบคู่ไปต่อกับกลไกการได้รับการยอมรับสำหรับการเปิดตัวการกำหนดเป้าหมาย (รูปที่. 2) สำหรับวัสดุนาโนอาศัยในการติดต่อโดยตรงเหม็นส่วนใหญ่อาจจะปราบปรามหรือขจัดฤทธิ์ต้านจุลชีพของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

In everyday use 3 00000 baht.In everyday use 3 00000 baht.In everyday use 3 00000 baht.