Doctor Mo’s face showed no emotion.

Doctor Mo’s face showed no emotion. His eyes were half open and half closed while his hand was wrapped firmly around Han Li’s wrist.

His attention was completely concentrated on the True Qi within Han Li’s body. He remained silent for quite some time.

After the time it takes to make a cup of tea, Doctor Mo let out a deep breath, as if he were releasing all the vexation from his mind, and opened his eyes. A vigorous brilliance shot from his cloudy eyes, rendering any man incapable of facing him.

His expression was somber. It was very obvious to Han Li that he was dissatisfied, but Doctor Mo did not release harsh words of criticism.

He swung his arms indifferently, showing Han Li that he was about to leave.

Han Li perceptively followed close behind him. Although he was very curious about the mysterious man at his side, Han Li knew it was not the time to inquire as he wished.

After he entered the room, Doctor Mo somewhat tiredly sat in the armchair and leaned back into it, half sitting, half reclining. The vigorous brilliance had already scattered, revealing his old sickly self.

The mysterious man had followed closely from the beginning. When Doctor Mo sat down, he stood behind Doctor Mo’s chair, his back upright and motionless.

Han Li knew that Doctor Mo was currently dissatisfied, but he was unwilling to open his mouth and stir Doctor Mo’s foul mood up. Mimicking the mysterious man, he walked to the middle of the room and lowered his head toward Doctor Mo, staying tactfully still. He waited for for Doctor Mo to start his questioning.

For a long time, nobody spoke. Han Li was somewhat baffled and lost his patience. He thought quietly about raising his head and stealing a glance at Doctor Mo.

“If you want to look, look. Why would you possibly want to be sneaky?” Just as he raised his head halfway up, Doctor Mo’s cold, strict voice traveled over.

Han Li was startled for a second and then, he obediently raised his head. His gaze circled around Doctor Mo’s face and immediately withdrew from it.

Han Li’s face had an unusual expression. His heart sunk as if he were in a perilous situation, constantly rolling around in his chest.

How did Doctor Mo’s face suddenly become so strange? On his gray, withered face, there was a faint layer of black Qi. It was as if the black Qi had life, extending an innumerable amount of tiny tentacles and scurrying threateningly across his face. This caused Han Li to be even more fearful. Doctor Mo had replaced his former, everyday rigid expression with an expression of fierce resolution. He was watching Han Li attentively with a truly malicious gaze. The corner of his mouth revealed a slight mocking sneer.

Han Li felt the situation wasn’t favorable towards him. A somewhat restless mood spiralled in his mind while an ominous atmosphere began to spread freely in the room.

He cautiously and vigilantly decided to retreat half a step. He withdrew a cylinder from his sleeve, causing his stressed mental state to relax a bit. At this moment, he suddenly heard Doctor Mo’s soft mockery.

“A petty trick? You even dare to take it out and show it off?”

Doctor Mo’s body moved. He stood from his half reclined position with a strange momentum. “Hehe.” With a smile, his body flickered towards Han Li’s side as if he were a spectre before giving a cold laugh.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใบหน้าแพทย์ Mo ที่แสดงให้เห็นว่าไม่มีอารมณ์ ตาของเขาถูกเปิดครึ่งหนึ่ง และครึ่งปิดในขณะที่มือของเขาถูกห่อให้แน่นรอบข้อมือหลี่ฮั่นความสนใจของเขาถูกสมบูรณ์เข้มข้นในชิจริงภายในร่างกายของ Han Li เขาอยู่เงียบสำหรับค่อนข้างบางเวลาหลังจากเวลาใช้ทำชา Mo หมอให้ออกหายใจลึก ๆ ว่าเขาถูกปล่อยความเดือดร้อนทั้งหมดจากใจของเขา และเปิดตาของเขา ความหมายแข็งแรงยิงจากตาเมฆ เรนเดอร์คนหนึ่งคนใดไม่สามารถหันหน้าเข้าหาเขานิพจน์ของเขาอึมครึมมาก ก็ชัดเจนมากกับหลี่ฮั่นว่า เขาไม่พอใจ แต่หมอหมอไม่ปล่อยคำรุนแรงวิจารณ์เขาก้นแขนของเขา indifferently หลี่ฮั่นที่กำลังจะออกแสดงหลี่ฮั่นตาม perceptively ปิดหลังเขา แต่เขาอยากรู้มากเกี่ยวกับชายลึกลับที่อยู่เคียงข้างเขา หลี่ฮั่นรู้มันไม่เวลาในการสอบ ตามที่เขาอยากหลังจากที่เขาป้อนห้อง Mo หมอค่อนข้าง tiredly นั่งเก้าอี้นวม และก็เอนหลังลงไป ครึ่งนั่ง ครึ่งนอน สดใสแข็งแรงมีอยู่กระจัดกระจาย เผย sickly เก่าของเขาเองชายลึกลับได้ติดตามอย่างใกล้ชิดตั้งแต่เริ่มต้น เมื่อ Mo หมอนั่งลง เขายืนหลังเก้าอี้แพทย์ Mo เขากลับตั้งตรง และนิ่ง หลี่ฮั่นรู้ว่า Mo หมอไม่พอใจอยู่ในขณะนี้ แต่เขาก็ไม่ยอมปริปาก และยั่วยุอารมณ์เหม็นแพทย์ Mo เขานั่งชายลึกลับ เดินไปตรงกลางของห้อง และหัวของเขาไปทางแพทย์ Mo พักข่าวยังคงลดลง เขารอสำหรับการแพทย์เริ่มตั้งคำถามของเขาเป็นเวลานาน ไม่มีใครพูด หลี่ฮั่นค่อนข้างงงงัน และสูญเสียความอดทนของเขา เขาคิดเงียบ ๆ ยกศีรษะของเขา และขโมยเดือนแพทย์อย่างคร่าว ๆ"ถ้าคุณต้องการค้นหา ค้นหา ทำไมคุณอาจต้องจะส่อเสียด" เหมือนอย่างที่เขายกศีรษะขึ้น แพทย์ Mo เย็น เข้มงวดเสียงเดินทางผ่านหลี่ฮั่นถูกสะดุ้งสำหรับสอง แล้ว เขาทรงยกศีรษะของเขา สายตาของเขาวงกลมรอบหน้าหมอ Mo และถอนตัวออกจากมันทันทีหน้าหลี่ฮั่นมีนิพจน์ปกติ หัวใจของเขาจมอยู่กับว่าเขาอยู่ในสถานการณ์อันตราย กลิ้งรอบอย่างต่อเนื่องในหน้าอกของเขาวิธีทำใบหน้าหมอหมอก็กลายเป็นแปลกมาก ชั้นจางฉีดำได้ใบหน้าสีเทา เหี่ยว มันก็เป็นสีดำฉีมีชีวิต ขยายหนวดเล็ก ๆ จำนวนนับไม่ถ้วน และเผ่นหนี threateningly ทั่วใบหน้าของเขา นี้เกิดจากหลี่ฮั่นจะยิ่งกลัว แพทย์ Mo ได้แทนนิพจน์แข็งของเขาอดีต ชีวิตประจำวัน ด้วยการแสดงออกของการแก้ปัญหาที่รุนแรง เขาดูหลี่ฮั่นทำความเข้าใจกับอันตรายอย่างแท้จริงมองเห็น มุมปากของเขาเปิดเผย sneer mocking เล็กน้อยหลี่ฮั่นรู้สึกว่า สถานการณ์ไม่ดีต่อเขา อารมณ์กระสับกระส่ายค่อนข้าง spiralled ในใจของเขาในขณะที่บรรยากาศเป็นลางไม่ดีเริ่มที่จะแพร่กระจายได้อย่างอิสระในห้องเขาระมัดระวัง และปกตัดสินใจถอยขั้นครึ่ง เขาถอนตัวทรงกระบอกจากแขนของเขา ทำให้สภาพจิตใจของเขาเครียดพักผ่อนน้อย ขณะนี้ เขาก็ได้ยินถ้อยคำนุ่มแพทย์ Mo"เคล็ดลับลหุโทษหรือไม่ คุณยังกล้าที่จะออก และแสดงปิด" ร่างกายของแพทย์ Mo ที่ย้าย เขายืนจากเขาครึ่ง reclined ตำแหน่งกับโมเมนตัมแปลก "ฮิฮิ" ด้วยรอยยิ้ม ร่างกายของเขา flickered ด้าน Han Li เป็นถ้าเขาเป็น spectre ก่อนให้หัวเราะเย็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใบหน้าหมอโมพบว่าไม่มีอารมณ์ ดวงตาของเขาเปิดครึ่งและครึ่งปิดในขณะที่มือของเขาถูกห่ออย่างแน่นหนารอบข้อมือของหลี่ฮัน.

ความสนใจของเขาได้รับความเข้มข้นสมบูรณ์ในทรู Qi ภายในร่างกายฮั่นหลี่ เขายังคงเงียบสำหรับค่อนข้างบางเวลา.

หลังจากที่เวลาที่ใช้ในการทำถ้วยชาโมหมอให้ออกหายใจลึก ๆ ราวกับว่าเขากำลังปล่อยทุกความเดือดร้อนจากใจของเขาและเปิดตาของเขา ฉลาดแข็งแรงยิงออกมาจากดวงตาของเขาที่มีเมฆ, การแสดงคนหนึ่งคนใดไม่สามารถหันหน้าไปทางเขา.

การแสดงออกของเขาคืออึมครึม มันเห็นได้ชัดมากที่จะฮันลี่ว่าเขาไม่พอใจ แต่หมอโมไม่ปล่อยคำพูดที่รุนแรงของการวิจารณ์.

เขาเหวี่ยงแขนของเขาเอาใจใส่แสดงฮันลี่ว่าเขากำลังจะออกจาก.

ฮันลี่สำเหนียกตามอย่างใกล้ชิดหลังเขา แม้ว่าเขาจะเป็นอยากรู้มากเกี่ยวกับชายลึกลับที่ด้านข้างของเขาฮันลี่รู้ว่ามันเป็นไม่ใช่เวลาที่จะสอบถามเป็นเขาอยาก.

หลังจากที่เขาเข้ามาในห้องหมอโมบ้างอย่างเหน็ดเหนื่อยนั่งอยู่ในเก้าอี้และโน้มตัวกลับลงไปครึ่งหนึ่งนั่ง ครึ่งนอน ความฉลาดแข็งแรงได้กระจัดกระจายอยู่แล้วเผยให้เห็นตัวเองอ่อนแอเก่าของเขา.

ชายลึกลับได้ตามอย่างใกล้ชิดจากจุดเริ่มต้น เมื่อแพทย์โมนั่งลงเขายืนอยู่ข้างหลังเก้าอี้หมอโมตรงและนิ่งหลังของเขา.

ฮันลี่รู้ว่าหมอโมเป็นปัจจุบันไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะเปิดปากของเขาและกวนอารมณ์เหม็นหมอโมขึ้น ลอกเลียนแบบชายลึกลับเขาเดินไปตรงกลางของห้องและลดลงหัวของเขาที่มีต่อหมอโมอยู่ยังคงแนบเนียน เขารอให้หมอโมที่จะเริ่มต้นการตั้งคำถามของเขา.

เป็นเวลานานไม่มีใครพูด ฮันลี่ค่อนข้างงงงันและการสูญเสียความอดทนของเขา เขาคิดอย่างเงียบ ๆ เกี่ยวกับการเพิ่มหัวของเขาและขโมยทันทีที่หมอโม

"ถ้าคุณต้องการที่จะมองดู ทำไมคุณอาจต้องการที่จะเป็นส่อเสียด? "เช่นเดียวกับเขายกศีรษะครึ่งหนึ่งของเขาขึ้นเย็นเสียงเข้มงวดหมอโมเดินทางมา.

ฮันลี่ก็ต้องสะดุ้งเป็นครั้งที่สองแล้วที่เขาเชื่อฟังคำสั่งยกศีรษะของเขา เขาจ้องมองวงกลมให้ทั่วใบหน้าหมอโมและทันทีที่ถอนตัวออกจากมัน.

ใบหน้าของหลี่ฮั่นมีการแสดงออกที่ผิดปกติ หัวใจของเขาจมลงไปราวกับว่าเขาอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายอย่างต่อเนื่องกลิ้งไปรอบ ๆ ในหน้าอกของเขา.

อย่างไรใบหน้าหมอโมก็กลายเป็นแปลก ๆ ? สีเทาใบหน้าเหี่ยวของเขามีเป็นชั้นสีดำลมของฉี มันเป็นเหมือนกับว่าสีดำฉีมีชีวิตการขยายจำนวนเงินที่นับไม่ถ้วนหนวดขนาดเล็กและเผ่นหนีกลัวไปทั่วใบหน้าของเขา เรื่องนี้ทำให้เกิดฮั่นหลี่จะยิ่งน่ากลัวมากขึ้น หมอโมมาแทนที่อดีตแสดงออกแข็งในชีวิตประจำวันของเขากับการแสดงออกของความละเอียดที่รุนแรง เขาถูกเฝ้าดูฮันลี่ตั้งใจด้วยสายตาที่เป็นอันตรายอย่างแท้จริง ที่มุมปากของเขาเผยให้เห็นการเยาะเย้ยเยาะเย้ยเล็กน้อย.

ฮันลี่รู้สึกว่าเป็นสถานการณ์ที่ไม่ดีต่อเขา อารมณ์ค่อนข้างกระสับกระส่ายลุกลามในใจของเขาในขณะที่บรรยากาศเป็นลางไม่ดีเริ่มที่จะแพร่กระจายได้อย่างอิสระในห้องพัก.

เขาอย่างระมัดระวังและรอบคอบตัดสินใจที่จะถอยครึ่งขั้นตอน เขาถอนตัวออกจากกระบอกแขนเสื้อของเขาก่อให้เกิดสภาพจิตใจของเขาเน้นที่จะผ่อนคลายบิต ตอนนี้เขาก็ได้ยินถ้อยคำอ่อนหมอโม.

"เคล็ดลับเล็ก ๆ น้อย ๆ ? คุณยังกล้าที่จะเอามันออกและแสดงมันออก? "

ร่างกายหมอโมย้าย เขาลุกขึ้นยืนจากครึ่งหนึ่งของเขาเอนตำแหน่งที่มีโมเมนตัมที่แปลก "อิอิ." ด้วยรอยยิ้มร่างกายของเขาที่มีต่อ flickered ด้านฮันหลี่ราวกับว่าเขาเป็นปีศาจก่อนที่จะให้หัวเราะเย็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใบหน้าของหมอโม ไม่แสดงอารมณ์ ดวงตาของเขาครึ่งเปิดครึ่งปิดในขณะที่มือของเขาถูกห่ออย่างแน่นหนารอบข้อมือของฮันลีความสนใจของเขาเป็นความเข้มข้นในฉีจริงภายในร่างกายของฮันลี เขายังคงเงียบสำหรับค่อนข้างบางเวลาหลังจากเวลาที่ใช้ในการทำชา หมอโม ให้หายใจลึกๆ ราวกับว่าเขากำลังปล่อยทุกความวุ่นวายจากความคิดของเขา และลืมตา เข้มแข็ง ประกายตาของเขายิงจากเมฆ เรนเดอร์ผู้ใดไม่สามารถเผชิญหน้ากับเขาเขาทำสีหน้าเศร้าหมอง มันชัดเจนมาก ฮันลี่ว่าเขาไม่พอใจ แต่หมอโมไม่ได้ปล่อยคำพูดที่รุนแรงของการวิจารณ์เขาเหวี่ยงแขนของเขาไม่แตกต่างกัน แสดง ฮันลี่ที่เขากำลังจะจากไปฮานลี perceptively ตามปิดหลังเขา แม้ว่าเขาจะสงสัยมากเกี่ยวกับชายลึกลับที่ด้านข้างของเขา ฮันลี่รู้ว่า มันไม่ใช่เวลาที่จะสอบถาม อย่างที่เขาต้องการหลังจากที่เขาเข้ามาในห้อง หมอโมค่อนข้างตับแลบนั่งอยู่ในเก้าอี้และเอนตัวกลับลงไป ครึ่งนั่งครึ่งนอน . ความหมายเข้มแข็งได้กระจัดกระจาย เปิดเผยตนเองขี้โรคของเขาเก่าชายลึกลับก็ติดตามอย่างใกล้ชิดตั้งแต่ต้น เมื่อหมอโม นั่งลง เขายืนอยู่หลังเก้าอี้หมอโมของเขากลับตรงและนิ่ง .ฮันลี่รู้ว่าหมอโมเป็นปัจจุบันไม่พอใจ แต่เขาก็ไม่ยอมเปิดปากของเขาและกวนหมอโมเหม็นอารมณ์ขึ้น เลียนแบบชายลึกลับ เขาเดินไปที่กลางห้องและลดศีรษะเขาเข้าหาหมอโม อยู่อย่างแนบเนียน ยัง เขารอหมอโมเริ่มเขามาสอบปากคำมานาน ไม่มีใครพูด ฮัน ลี ค่อนข้างสับสน และสูญเสียความอดทนของเขา เขาคิดอย่างเงียบๆ ประมาณยกศีรษะของเขาและแอบชำเลืองมองหมอโม" ถ้าคุณต้องการที่จะดู ทำไมคุณอาจต้องการที่จะทำ ? " เหมือนกับที่เขายกศีรษะของเขาครึ่งหนึ่งของหมอโมเย็น , เข้มงวด , เสียงเดินทางผ่านฮันลี่ตกใจเป็นครั้งที่สองแล้วที่เขายอมยกศีรษะของเขา สายตาของเขาวนเวียนอยู่หน้าหมอโม และทันทีถอนตัวจากมันใบหน้าของฮันลี่มีสีหน้าผิดปกติ หัวใจของเขาจมลงเป็นถ้าเขาอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายตลอดเวลา กลิ้งรอบในหน้าอกของเขาทำไมหมอโม ใบหน้าพลันแปลก ? บนเขาสีเทา เหี่ยว หน้า มีชั้นจางๆ ฉีดำ มันก็เป็นไปได้ ถ้าฉีดำมีชีวิตจำนวนนับไม่ถ้วนของเล็กหนวดขยาย และลนลาน threateningly ทั่วใบหน้าของเขา นี้เกิดจากฮันลี่ยิ่งกลัวมากขึ้น หมอโมได้แทนที่อดีตของเขาทุกวัน แข็ง ท่าทางการแสดงออกของความละเอียดที่ดุร้าย เขาดูฮานลี พินิจด้วยสายตามุ่งร้ายอย่างแท้จริง มุมปากของเขาเผยให้เห็นเล็กน้อย เย้ยเยาะ .ฮันลี่รู้สึกว่าสถานการณ์ไม่เอื้อต่อเขา อารมณ์ค่อนข้างกระสับกระส่าย spiralled ในใจของเขาในขณะที่บรรยากาศลางร้ายเริ่มแพร่กระจายอย่างอิสระ ใน ห้องเขาระวัง และเข้มงวด ตัดสินใจถอยครึ่งก้าว เขาถอนตัวออกจากกระบอกสูบจากแขนของเขา ทำให้เขาเครียด จิตใจจะได้พักผ่อนบ้าง ในตอนนี้ เขาก็เคยได้ยินหมอโม ทุ้มนุ่ม" อุบายใจแคบ ? คุณกล้าที่จะเอามันออกและแสดงมันออก "ร่างของหมอโมย้าย เขาลุกขึ้นยืนจากตำแหน่ง reclined ครึ่งหนึ่งของเขาแรงแปลกๆ " ฮิฮิ " ด้วยรอยยิ้ม ร่างของเขาริบหรี่ลงข้างฮันลี ราวกับว่าเขาเป็นสเป็คเตอร์ก่อนที่จะหัวเราะเย็น