As a society we care about what we

As a society we care about what we measure, we use what we measure, and what we measure drives policies
and society in a particular direction. We therefore need to measure progress correctly. If societies blindly
accept GDP as their measure of progress, they might be trying to maximize the wrong indicator for society. In
this paper I present Bhutan as a living example of a society that has opened a national dialogue about what
progress means, and they have created the Gross National Happiness (GNH) index to reflect their
understanding of progress. Furthermore, the political and economic architecture of Bhutan is structured
around maximizing GNH rather than GDP. Institutions in Bhutan use the GNH index and a series of
instruments of policy to construct policies that promote GNH. We can draw a number of lessons from the
Bhutanese experiment, namely that each individual society should strive to answer the following three
questions

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สังคมเราดูแลเกี่ยวกับสิ่งที่เราวัด เราใช้สิ่งที่เราวัด และสิ่งที่เราวัดไดรฟ์นโยบายและสังคมในทิศทางใด ดังนั้นเราจำเป็นต้องวัดความคืบหน้าอย่างถูกต้อง ถ้าสังคมอย่างคนตาบอดยอมรับ GDP เป็นตัววัดความก้าวหน้า พวกเขาอาจจะพยายามขยายตัวบ่งชี้ที่ไม่ถูกต้องในสังคมได้ ในกระดาษนี้ฉันนำภูฏานเป็นชีวิตตัวอย่างของสังคมที่มีเปิดเจรจาประเทศเกี่ยวกับสิ่งที่หมายถึง ความคืบหน้า และพวกเขาได้สร้างดัชนีมวลรวมแห่งชาติความสุข (GNH) เพื่อสะท้อนความความเข้าใจของความคืบหน้า นอกจากนี้ การจัดโครงสร้างสถาปัตยกรรมทางการเมือง และเศรษฐกิจของประเทศภูฏานรอบเพิ่ม GNH มากกว่า GDP สถาบันในประเทศภูฏานใช้ดัชนี GNH และชุดเครื่องมือของนโยบายการสร้างนโยบายที่ส่งเสริม GNH เราสามารถวาดจำนวนบทเรียนจากการBhutanese ทดลอง คือว่า แต่ละสังคมแต่ละควรพยายามตอบสามต่อไปนี้คำถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นสังคมที่เราดูแลเกี่ยวกับสิ่งที่เราวัดที่เราใช้สิ่งที่เราวัดและสิ่งที่เราวัดนโยบายไดรฟ์และสังคมในทิศทางใด ดังนั้นเราจึงจำเป็นที่จะต้องวัดความก้าวหน้าได้อย่างถูกต้อง
หากสังคมสุ่มสี่สุ่มห้ายอมรับจีดีพีเป็นตัวชี้วัดของความคืบหน้าของพวกเขาพวกเขาอาจจะพยายามที่จะเพิ่มตัวบ่งชี้ที่ไม่ถูกต้องต่อสังคม ในบทความนี้ผมนำเสนอภูฏานเป็นตัวอย่างที่มีชีวิตอยู่ในสังคมที่มีการเปิดการเจรจาระดับชาติเกี่ยวกับสิ่งที่หมายถึงความคืบหน้าและพวกเขาได้สร้างความสุขมวลรวมประชาชาติ(GNH) ดัชนีของพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงความเข้าใจของความคืบหน้า นอกจากนี้สถาปัตยกรรมทางการเมืองและเศรษฐกิจของภูฏานมีโครงสร้างรอบการเพิ่ม GNH มากกว่าจีดีพี สถาบันในภูฏานใช้ดัชนี GNH และชุดของเครื่องมือทางนโยบายที่จะสร้างนโยบายที่ส่งเสริมสุขมวลรวมประชาชาติ เราสามารถวาดจำนวนบทเรียนจากการทดลองภูฏานคือว่าสังคมแต่ละคนควรมุ่งมั่นที่จะตอบต่อไปนี้สามคำถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นสังคมที่เราดูแลเกี่ยวกับสิ่งที่เราวัด เราใช้สิ่งที่เราวัด และสิ่งที่เราวัดไดรฟ์นโยบาย
และสังคมในทิศทางที่เฉพาะเจาะจง ดังนั้นเราจึงต้องมีการวัดความก้าวหน้าได้อย่างถูกต้อง ถ้าสังคมยอมรับจีดีพีของสุ่มสี่สุ่มห้า
วัดความก้าวหน้าของพวกเขาอาจพยายามที่จะเพิ่มตัวบ่งชี้ที่ไม่ถูกต้องสำหรับสังคม ใน
บทความนี้ผมนำเสนอภูฏานเป็นชีวิตตัวอย่างของสังคม ที่ได้เปิดบทสนทนาแห่งชาติเกี่ยวกับสิ่งที่
ความก้าวหน้าหมายความว่า พวกเขาได้สร้างความสุขมวลรวมประชาชาติ ( จีเอ็นเอช ) ดัชนีที่สะท้อนให้เห็นถึงความเข้าใจ
ของความคืบหน้า นอกจากนี้ สถาปัตยกรรมทางการเมืองและเศรษฐกิจของภูฏานมีโครงสร้าง
รอบเพิ่มที่อยู่มากกว่า GDPสถาบันในภูฏานใช้ดัชนีเอชและชุดของเครื่องมือของนโยบายที่จะสร้าง
นโยบายที่ส่งเสริมที่อยู่ . เราสามารถวาดจำนวนบทเรียนจาก
ภูฏานทดลอง ได้แก่ ที่แต่ละสังคม แต่ละบุคคลควรมุ่งมั่นที่จะตอบ 3
คำถามต่อไปนี้