Objective:  To investigate the effe

Objective:  To investigate the effects of music therapy, as an adjunct to pharmacological therapy during an acute psychotic episode.

Method:  Sixty participants were quasi-randomised into either a treatment or control group. Standardised psychological assessments [Brief Psychiatric Rating Scale (BPRS), Calgary Interview Guide for Depression, Nurses’ Observation Scale for Inpatient Evaluation (NOSIE-30) and Depression Anxiety Stress Scale (DASS21)] were conducted before and after the sessions to determine whether there were any significant changes in outcomes.

Results:  Statistically significant changes in BPRS scores were seen in the treatment group (n = 25) compared with the control group (n = 24). No significant differences were seen in the results of the Calgary, NOSIE-30 or DASS21 scores. Despite the treatment group, having a 9.3% decrease in their length of stay in hospital as opposed to the control group, this did not reach statistical significance. No significant differences were found when comparing the two groups in their doses of antipsychotic, benzodiazepine, mood stabilising or antidepressant medication or at the 1-month follow-up assessment.

Conclusion:  Most of the variables tested in our study but one did not point at any advances of adding music therapy to pharmacological treatment. The finding of improvement in Brief Psychiatric Rating Scale could be an indicator of music therapy as a useful adjunct to pharmacotherapy during an in-patient hospital stay for the few patients amongst those suffering acute psychosis that accept to participate in music therapy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของดนตรีบำบัด เป็นส่วนเสริมทางเภสัชวิทยาบำบัดในระหว่างตอนโรคจิตเฉียบพลันวิธี: หกสิบคนถูกนคนแบบสุ่มในการรักษาหรือกลุ่มควบคุม การประเมินทางจิตวิทยามาตรฐาน [สั้น ๆ ทางจิตเวชให้คะแนนสเกล (BPRS), คัลการีสัมภาษณ์คู่มือสำหรับภาวะซึมเศร้า ชั่งสังเกตพยาบาลประเมินผู้ป่วยใน (NOSIE-30) และระดับความเครียดความวิตกกังวลซึมเศร้า (DASS21)] ได้ดำเนินการก่อน และหลังการตรวจสอบว่า มีการเปลี่ยนแปลงสำคัญในผลผลลัพธ์: การเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติใน BPRS คะแนนเห็นในการรักษากลุ่ม (n = 25) เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม (n = 24) ไม่มีความแตกต่างกันเห็นในผลลัพธ์ของคาลการี NOSIE-30 หรือคะแนน DASS21 แม้การรักษากลุ่ม มีการลดลง 9.3% ของความยาวของโรงพยาบาลเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม นี้ไม่ถึงนัยสำคัญทางสถิติ พบความแตกต่างไม่มีนัยสำคัญเมื่อเปรียบเทียบ 2 กลุ่มในปริมาณที่รักษาโรคจิต benzodiazepine ยานำหรือยากล่อมประสาทอารมณ์ หรือการประเมินติดตามผล 1 เดือนสรุป: ทดสอบมากที่สุดของตัวแปรในการศึกษาของเรา แต่หนึ่งไม่ได้ชี้ที่ความก้าวหน้าใด ๆ เพิ่มดนตรีบำบัดเพื่อการรักษาทางเภสัชวิทยา การค้นพบของการปรับปรุงโดยย่อทางจิตเวชระดับคะแนนอาจเป็นตัวบ่งชี้ของดนตรีบำบัดเป็นส่วนเสริม pharmacotherapy มีประโยชน์ในระหว่างการเข้าพักผู้ป่วยในโรงพยาบาลสำหรับผู้ป่วยไม่กี่ในหมู่ผู้ที่ทุกข์ทรมานโรคจิตเฉียบพลันที่ยอมรับให้เข้าร่วมในดนตรีบำบัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของดนตรีบำบัดที่เป็นส่วนเสริมการรักษาทางเภสัชวิทยาในช่วงตอนโรคจิตเฉียบพลัน. วิธีการ: ผู้เข้าร่วมหกสิบถูกกึ่งแบ่งเป็นทั้งการรักษาหรือการควบคุมกลุ่ม การประเมินผลทางจิตวิทยามาตรฐาน [บทสรุปจิตเวชสเกลคะแนน (BPRS), คู่มือการสัมภาษณ์คัลภาวะซึมเศร้าชั่งสังเกตพยาบาลสำหรับผู้ป่วยให้คำปรึกษา (NOSIE-30) และภาวะซึมเศร้าวิตกกังวลความเครียดชั่ง (DASS21)] ได้ดำเนินการก่อนและหลังการประชุมเพื่อตรวจสอบว่ามี การเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญใด ๆ ในผล. ผล: สถิติการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในคะแนน BPRS ได้เห็นในกลุ่มทดลอง (n = 25) เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม (n = 24) ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญได้เห็นในผลการค้นหาของคาลการี, NOSIE-30 หรือคะแนน DASS21 แม้จะมีกลุ่มการรักษาที่มีการลดลง 9.3% ในความยาวของพวกเขาในการเข้าพักในโรงพยาบาลเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมนี้ไม่ถึงนัยสำคัญทางสถิติ ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเปรียบเทียบทั้งสองกลุ่มในปริมาณของพวกเขารักษาโรคจิต benzodiazepine อารมณ์เสถียรภาพหรือยากล่อมประสาทหรือที่ 1 เดือนประเมินติดตาม. สรุป: ส่วนใหญ่ของตัวแปรที่ผ่านการทดสอบในการศึกษาของเรา แต่อย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ชี้ไปที่ ความก้าวหน้าใด ๆ ของดนตรีบำบัดการเพิ่มการรักษาทางเภสัชวิทยา การค้นพบของการปรับปรุงในบทสรุประดับการให้คะแนนจิตเวชอาจจะเป็นตัวบ่งชี้ของดนตรีบำบัดเป็นประโยชน์ในการเสริมการรักษาด้วยยาในระหว่างการเข้าพักในโรงพยาบาลสำหรับผู้ป่วยที่ไม่กี่ในหมู่ผู้ที่ทุกข์ทรมานโรคจิตเฉียบพลันที่ยอมรับการมีส่วนร่วมในการใช้ดนตรีบำบัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ :  เพื่อศึกษาผลของดนตรีบำบัด เป็น เสริมการรักษาทางเภสัชวิทยาในตอนโรคจิตเฉียบพลันวิธีการ : ผู้เข้าร่วม หกสิบเป็นกึ่งสุ่มในการรักษาหรือกลุ่มควบคุม มาตรฐานการประเมินทางจิตวิทยา [ บทสรุปจิตเวชระดับ ( bprs ) , คาลการีสัมภาษณ์คู่มือสำหรับภาวะซึมเศร้า , แบบประเมินการสังเกตพยาบาลผู้ป่วยใน ( nosie-30 ) และภาวะซึมเศร้าความวิตกกังวลความเครียดขนาด ( dass21 ) ทดสอบก่อนและหลังการประชุมเพื่อตรวจสอบว่ามีการเปลี่ยนแปลงในผล .ผลลัพธ์ : การเปลี่ยนแปลงในคะแนน bprs  อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติพบในกลุ่มทดลอง ( n = 25 ) เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม ( n = 24 ) ไม่มีความแตกต่างกัน คือเห็นในผลลัพธ์ของคาลการี , nosie-30 หรือ dass21 คะแนน แม้จะมีกลุ่ม มีการลดลง 9.3% ในความยาวของพวกเขาอยู่ในโรงพยาบาลเป็นนอกคอกกลุ่มนี้ไม่ถึงนัยสำคัญทางสถิติ ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเปรียบเทียบระหว่างสองกลุ่มของยาเบนโซไดอะซีปีนคุมอารมณ์จิต , , หรือยาโรคซึมเศร้า หรือ 1 เดือน ติดตามผล ประเมินสรุป :  ที่สุดของตัวแปรทดสอบในการศึกษาของเรา แต่ไม่ใด ๆจุดในความก้าวหน้าของการเพิ่มดนตรีบําบัดรักษาทางเภสัชวิทยา . ผลของการปรับปรุงโดยสังเขปจิตเวชมาตราส่วนอาจเป็นตัวบ่งชี้ของดนตรีบำบัดเป็นผู้ช่วยเภสัชบำบัดในโรงพยาบาลที่มีการพักเพื่อผู้ป่วยน้อยในหมู่ผู้ทุกข์รุนแรงโรคจิตที่ยอมรับที่จะเข้าร่วมในการรักษาโหลดเพลง