A Dark Brown DogStephen CraneA chil

A Dark Brown Dog

Stephen Crane

A child was standing on a street-corner. He leaned with one shoulder against a high board-fence and swayed the other to and fro, the while kicking carelessly at the gravel.

Sunshine beat upon the cobbles, and a lazy summer wind raised yellow dust which trailed in clouds down the avenue. Clattering trucks moved with indistinctness through it. The child stood dreamily gazing.

After a time, a little dark-brown dog came trotting with an intent air down the sidewalk. A short rope was dragging from his neck. Occasionally he trod upon the end of it and stumbled.

He stopped opposite the child, and the two regarded each other. The dog hesitated for a moment, but presently he made some little advances with his tail. The child put out his hand and called him. In an apologetic manner the dog came close, and the two had an interchange of friendly pattings and waggles. The dog became more enthusiastic with each moment of the interview, until with his gleeful caperings he threatened to overturn the child. Whereupon the child lifted his hand and struck the dog a blow upon the head.

This thing seemed to overpower and astonish the little dark-brown dog, and wounded him to the heart. He sank down in despair at the child's feet. When the blow was repeated, together with an admonition in childish sentences, he turned over upon his back, and held his paws in a peculiar manner. At the same time with his ears and his eyes he offered a small prayer to the child.

He looked so comical on his back, and holding his paws peculiarly, that the child was greatly amused and gave him little taps repeatedly, to keep him so. But the little dark-brown dog took this chastisement in the most serious way, and no doubt considered that he had committed some grave crime, for he wriggled contritely and showed his repentance in every way that was in his power. He pleaded with the child and petitioned him, and offered more prayers.

At last the child grew weary of this amusement and turned toward home. The dog was praying at the time. He lay on his back and turned his eyes upon the retreating form.

Presently he struggled to his feet and started after the child. The latter wandered in a perfunctory way toward his home, stopping at times to investigate various matters. During one of these pauses he discovered the little dark-brown dog who was following him with the air of a footpad.

The child beat his pursuer with a small stick he had found. The dog lay down and prayed until the child had finished, and resumed his journey. Then he scrambled erect and took up the pursuit again.

On the way to his home the child turned many times and beat the dog, proclaiming with childish gestures that he held him in contempt as an unimportant dog, with no value save for a moment. For being this quality of animal the dog apologized and eloquently expressed regret, but he continued stealthily to follow the child. His manner grew so very guilty that he slunk like an assassin.

When the child reached his door-step, the dog was industriously ambling a few yards in the rear. He became so agitated with shame when he again confronted the child that he forgot the dragging rope. He tripped upon it and fell forward.

The child sat down on the step and the two had another interview. During it the dog greatly exerted himself to please the child. He performed a few gambols with such abandon that the child suddenly saw him to be a valuable thing. He made a swift, avaricious charge and seized the rope.

He dragged his captive into a hall and up many long stairways in a dark tenement. The dog made willing efforts, but he could not hobble very skilfully up the stairs because he was very small and soft, and at last the pace of the engrossed child grew so energetic that the dog became panic-stricken. In his mind he was being dragged toward a grim unknown. His eyes grew wild with the terror of it. He began to wiggle his head frantically and to brace his legs.

The child redoubled his exertions. They had a battle on the stairs. The child was victorious because he was completely absorbed in his purpose, and because the dog was very small. He dragged his acquirement to the door of his home, and finally with triumph across the threshold.

No one was in. The child sat down on the floor and made overtures to the dog. These the dog instantly accepted. He beamed with affection upon his new friend. In a short time they were firm and abiding comrades.

When the child's family appeared, they made a great row. The dog was examined and commented upon and called names. Scorn was leveled at him from all eyes, so that he became much embarrassed and drooped like a scorched plant. But the child went sturdily to the center of the floor, and, at the top of his voice, championed the dog. It happened that he was roaring protestations, with his arms clasped about the dog's neck, when the father of the family came in from work.

The parent demanded to know what the blazes they were making the kid howl for. It was explained in many words that the infernal kid wanted to introduce a disreputable dog into the family.

A family council was held. On this depended the dog's fate, but he in no way heeded, being busily engaged in chewing the end of the child's dress.

The affair was quickly ended. The father of the family, it appears, was in a particularly savage temper that evening, and when he perceived that it would amaze and anger everybody if such a dog were allowed to remain, he decided that it should be so. The child, crying softly, took his friend off to a retired part of the room to hobnob with him, while the father quelled a fierce rebellion of his wife. So it came to pass that the dog was a member of the household.

He and the child were associated together at all times save when the child slept. The child became a guardian and a friend. If the large folk kicked the dog and threw things at him, the child made loud and violent objections. Once when the child had run, protesting loudly, with tears raining down his face and his arms outstretched, to protect his friend, he had been struck in the head with a very large saucepan from the hand of his father, enraged at some seeming lack of courtesy in the dog. Ever after, the family were careful how they threw things at the dog. Moreover, the latter grew very skilful in avoiding missiles and feet. In a small room containing a stove, a table, a bureau and some chairs, he would display strategic ability of a high order, dodging, feinting and scuttling about among the furniture. He could force three or four people armed with brooms, sticks and handfuls of coal, to use all their ingenuity to get in a blow. And even when they did, it was seldom that they could do him a serious injury or leave any imprint.

But when the child was present, these scenes did not occur. It came to be recognized that if the dog was molested, the child would burst into sobs, and as the child, when started, was very riotous and practically unquenchable, the dog had therein a safeguard.

However, the child could not always be near. At night, when he was asleep, his dark-brown friend would raise from some black corner a wild, wailful cry, a song of infinite lowliness and despair, that would go shuddering and sobbing among the buildings of the block and cause people to swear. At these times the singer would often be chased all over the kitchen and hit with a great variety of articles.

Sometimes, too, the child himself used to beat the dog, although it is not known that he ever had what could be truly called a just cause. The dog always accepted these thrashings with an air of admitted guilt. He was too much of a dog to try to look to be a martyr or to plot revenge. He received the blows with deep humility, and furthermore he forgave his friend the moment the child had finished, and was ready to caress the child's hand with his little red tongue.

When misfortune came upon the child, and his troubles overwhelmed him, he would often crawl under the table and lay his small distressed head on the dog's back. The dog was ever sympathetic. It is not to be supposed that at such times he took occasion to refer to the unjust beatings his friend, when provoked, had administered to him.

He did not achieve any notable degree of intimacy with the other members of the family. He had no confidence in them, and the fear that he would express at their casual approach often exasperated them exceedingly. They used to gain a certain satisfaction in underfeeding him, but finally his friend the child grew to watch the matter with some care, and when he forgot it, the dog was often successful in secret for himself.

So the dog prospered. He developed a large bark, which came wondrously from such a small rug of a dog. He ceased to howl persistently at night. Sometimes, indeed, in his sleep, he would utter little yells, as from pain, but that occurred, no doubt, when in his dreams he encountered huge flaming dogs who threatened him direfully.

His devotion to the child grew until it was a sublime thing. He wagged at his approach; he sank down in despair at his departure. He could detect the sound of the child's step among all the noises of the neighborhood. It was like a calling voice to him.

The scene of their companionship was a kingdom governed by this terrible potentate, the child; but neither criticism nor rebellion ever lived for an instant in the heart of the one subject. Down in the mystic, hidden fields of his little dog-soul bloomed flowers of love and fidelity and perfect faith.

The child was in the habit of going on many expeditions to observe strange things in the vicinity. On these occasions his friend usually jogged aimfully along behind. Perhaps, though, he went ahead. This necessitated his turning around every quarter-minute to make sure the child was coming. He was filled with a large idea of the importance of these journeys. He would carry himself with such an air!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีสุนัขสีน้ำตาลเข้ม

สตีเฟนเครน

เด็กยืนบนมุมถนน เขาพิงกับไหล่หนึ่งจากรั้วคณะสูง และ swayed รี และหวี ในขณะเตะลวก ๆ ที่กรวด

ซันไชน์หวด cobbles และลมร้อนขึ้นฝุ่นสีเหลืองที่ trailed ในเมฆลงดิอเวนิว Clattering รถบรรทุกย้ายกับ indistinctness ผ่านได้ เด็กยืน dreamily พร้อม

หลังจากที่สุนัขเวลา น้ำตาลเข้มเล็กน้อยมา trotting กับอากาศลงสารพัดนึก เชือกสั้นถูกลากจากคอของเขา บางครั้งเขา trod เมื่อสิ้นสุดของมัน และ stumbled

เขาหยุดตรงข้ามกับเด็ก และทั้งสองถือกัน สุนัข hesitated ครู่ แต่ปัจจุบันเขาทำล่วงหน้าบางน้อย ด้วยหางของเขา เด็กดับมือของเขา และเรียกเขา ในลักษณะการขออภัย สุนัขมาปิด และทั้งสองมีการแลกเปลี่ยนเป็น pattings และ waggles สุนัขเริ่มกระตือรือร้นมากขึ้นกับแต่ละช่วงเวลาของการสัมภาษณ์ จนกว่ากับ caperings ของเขา gleeful เขาขู่คว่ำเด็ก Whereupon เด็กยกมือของเขา และหลงเป่าตามหัวสุนัข

สิ่งนี้ดูเหมือนจะ เอาชนะ และ astonish สุนัขสีน้ำตาลดำน้อย และได้รับบาดเจ็บเขาห้อง เขาจมลงในความสิ้นหวังที่เท้าของเด็ก เมื่อระเบิดถูกซ้ำ กับการ admonition ในประโยคพูดแบบเด็ก เขาเปิดไปตามเขา แล้วจัด paws ของเขาในลักษณะที่แปลกประหลาด พร้อม ๆ กับหูของเขาและตาเขา เขาเสนอคำอธิษฐานเล็ก ๆ ให้เด็ก

เขาดูตลกดังนั้นบนหลังของเขา และโฮลดิ้ง paws ของเขาศาสนา ที่เด็กได้อย่างเพลิดเพลิน และให้เขาน้อยก๊อกซ้ำ ๆ ให้เขาให้ แต่สุนัขสีน้ำตาลดำน้อยเอา chastisement นี้ในทางร้ายแรงที่สุด และไม่มีถือว่าเขาได้กระทำอาชญากรรมภัยบาง เขา wriggled contritely และเขากลับพบว่าทุกวิธีที่อยู่ในอำนาจ เขา pleaded กับลูกเขาอัคบายาน และเพิ่มเติมคำอธิษฐานนี้

ในที่สุดเด็กโตนี้สนุกเบื่อหน่าย และหันไปทางบ้าน สุนัขถูกอธิษฐานในเวลา เขาวางบนหลังของเขา และเปิดตาของเขาตาม retreating ฟอร์ม

ปัจจุบันเขาต่อสู้เพื่อเท้าของเขา และเริ่มต้นหลังจากเด็ก ได้เดินไปมาหลังแบบขอไปทีไปยังบ้านของเขา หยุดเวลาเพื่อตรวจสอบเรื่องต่าง ๆ ในระหว่างการหยุดชั่วคราวเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่ง เขาพบสุนัขสีน้ำตาลดำน้อยที่ถูกตามเขากับอากาศของ footpad

เด็กชนะ pursuer เขา ด้วยเขาได้พบไม้ขนาดเล็ก สุนัขนอนลง และอธิษฐานจนกระทั่งเด็กมีเสร็จ และดำเนินต่อการเดินทางของเขา แล้วเขาแปลงตรง และเอาค่าแสวงหาอีก

ทางไปยังบ้านเด็กเปิดหลายครั้ง และชนะ สุนัข ปิด ด้วยท่าทางพูดแบบเด็กที่ เขาจัดขึ้นเขาเหยียดเป็นสุนัขไม่สำคัญ ไม่มีค่าบันทึกช่วง ใน นี้คุณภาพของสัตว์ อุ้มสุนัข และ eloquently แสดงริเกร็ต แต่เขายังคงแอบทำตามเด็ก ลักษณะของเขาเติบโตดังนั้นมากผิดที่เขา slunk เช่นนักฆ่า

เมื่อเด็กถึงประตูของเขาขั้นตอน สุนัขถูก industriously ambling กี่หลาในด้านหลัง เขาเป็นดังนั้น agitated ละอายใจเมื่อเขาอีกลูกที่เขาลืมเชือก dragging เขา tripped ไว้ และตกไป

เด็กนั่งลงในขั้นตอน และทั้งสองมีสัมภาษณ์อีก ในระหว่างนั้น สุนัขมากนั่นเองโปรดเด็กตนเอง เขาทำ gambols กี่กับ abandon กล่าวว่า เด็กก็เห็นเขาเป็น สิ่งมีคุณค่า เขาทำค่า swift, avaricious และยึดเชือก

เขาลากเชลยของเขา เป็นความ และ ค่า stairways ยาวมากในแถวที่มืด สุนัขทำความยินดี แต่เขาอาจไม่ hobble มาก skilfully มากเพราะขนาดเล็กมาก และ เบา และในที่สุด ก้าวเด็กหมกมุ่นอยู่โตมีพลังเพื่อให้สุนัขกลายเป็นทองเท่าหนวดกุ้ง ในจิตใจของเขา เขาได้ถูกลากไปยังไม่รู้จักความน่ากลัว ตาโตมีความหวาดกลัวของมัน เขาเริ่ม wiggle ศีรษะเมามัน และรั้งขาของเขา

เด็ก redoubled มือของเขา พวกเขาต่อสู้บนบันได เด็กได้ชัยชนะเพราะดูดซึมอย่างสมบูรณ์ในวัตถุประสงค์ของเขา และเนื่องจากสุนัขขนาดเล็กมาก เขาลาก acquirement ของเขาไปประตูของเขาบ้าน และสุดท้ายกับชัยชนะข้ามขีดจำกัด

ไม่มีใครอยู่ในนั้น เด็กนั่งลงกับพื้น และทำ overtures สุนัข เหล่าสุนัขยอมรับทันที เขาลำกับจิตเมื่อเพื่อนใหม่ของเขา ในช่วงเวลาสั้นๆ พวกเขาได้ยึดถือปฏิบัติ และบริษัทสหาย

เมื่อครอบครัวของเด็กปรากฏ พวกเขาทำดีแถวนั้น สุนัขถูกตรวจสอบ และแสดงความคิดเห็นตาม และเรียกชื่อ ชนถูกจำกัดที่เขาจากสายตาทั้งหมด เพื่อให้เขากลายเป็นที่อับอายมาก และ drooped เช่นพืชเกรียม แต่เด็ก sturdily ไปกึ่งกลางของชั้น และ ที่เสียงของเขา championed สุนัข มันเกิดขึ้นว่า เขาถูกคำราม protestations กับแขนของเขา clasped เกี่ยวกับคอของสุนัข เมื่อพ่อของครอบครัวมาจากงาน

แม่แค่รู้ blazes ที่พวกเขาได้ทำให้เด็กที่ howl สำหรับ มันถูกอธิบายในคำว่า เด็กสองคมอยากแนะนำสุนัข disreputable เป็นครอบครัว

สภาครอบครัวจัดขึ้น นี้ขึ้นอยู่กับชะตากรรมของสุนัข แต่ในทางปฏิบัติ การติดในตอนท้ายของเครื่องแต่งกายของเด็กเคี้ยวเขา

เรื่องสิ้นสุดอย่างรวดเร็ว พ่อของครอบครัว ปรากฏ อยู่ในอารมณ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งป่าเถื่อนที่เย็น และเมื่อเขามองเห็นว่า มันจะให้แก่ลูกค้า และโกรธทุกคนถ้าสุนัขได้รับอนุญาตให้อยู่ เขาตัดสินใจว่า ควรจะให้ เด็ก ร้องไห้เบา ๆ เอาเพื่อนออกจากบางส่วนของห้องไป hobnob กับเขา ในขณะที่บิดา quelled กบฏรุนแรงของภรรยาแล้ว เพื่อไปส่งที่สุนัขมา เป็นสมาชิกของครัวเรือน

เขาและลูกได้เชื่อมโยงกันที่ตลอดเวลาบันทึกเมื่อเด็กนอนหลับ เด็กกลายเป็น ผู้ปกครองและเพื่อน ถ้าเตะสุนัขพื้นเมืองขนาดใหญ่ และโยนสิ่งที่เขา เด็กทำเสียงดัง และรุนแรงคัดค้าน เมื่อเมื่อเด็กได้ทำงาน ดัง ประท้วง ด้วยน้ำตาฝนตกหน้าและแขนของเขา outstretched ปกป้องเพื่อนของเขา เขามีการหลงในหัวกับหม้อขนาดใหญ่จากมือของพ่อ สนั่นที่ขาดบาง seeming หน้าในสุนัข หลังจากเคย ครอบครัวได้ระมัดระวังว่าพวกเขาโยนสิ่งที่สุนัข นอกจากนี้ หลังโตมากเชี่ยวในการหลีกเลี่ยงขีปนาวุธและเท้า ในห้องเล็ก ๆ ประกอบด้วยเตา ตาราง แบบสำนักงาน และเก้าอี้บาง เขาจะแสดงความสามารถเชิงกลยุทธ์ของการสูง ควบคุม dodging, feinting และ scuttling เกี่ยวกับระหว่างเฟอร์นิเจอร์ เขาสามารถบังคับสาม หรือสี่คนมี brooms แท่ง และ handfuls ถ่านหิน การประดิษฐ์คิดค้นของพวกเขาได้เลย และ แม้ว่าพวกเขาไม่ ได้ มันเป็นบทบาทที่พวกเขาสามารถทำให้เขาบาดเจ็บร้ายแรง หรือปล่อย imprint ใด ๆ ไว้

แต่เมื่อเด็กมี ฉากเหล่านี้ไม่เกิดขึ้นไม่ มารับรู้ว่า ถ้าสุนัขถูก molested เด็กจะออกมา เป็น sobs และ เด็ก เริ่ม ถูกมาก riotous และจริงเอเซีย สุนัขได้ therein การป้องกัน

อย่างไรก็ตาม ลูกเสมอไม่ใกล้ ตอนกลางคืน เมื่อเขาหลับ เพื่อนสีน้ำตาลดำของเขาจะยกระดับจากบางมุมดำร้องไห้ป่า wailful เพลงของอนันต์ lowliness และสิ้นหวัง ที่จะไปตัว และ sobbing ระหว่างอาคารของบล็อกและสาเหตุคนปฏิญาณ ครั้งนี้ นักร้องจะมักจะเป็นคนนั้นได้ไล่ไปห้องครัว และตีกับหลากหลายของบทความ

บาง เกินไป ลูกตัวเองใช้ตีสุนัข แต่ไม่ทราบว่า เขาเคยมีอะไรได้อย่างแท้จริงเรียกสาเหตุเพียงแค่นั้น สุนัขจะยอมรับเหล่านี้ thrashings กับอากาศของยอมรับผิด เขามากเกินไปของสุนัขพยายามมองให้ เป็นมรณสักขี หรือพล็อตแก้แค้น เขาได้รับพัดกับบทลึก และนอกจากนี้ เขาองค์เพื่อนของเขาในขณะที่เด็กได้เสร็จสิ้น และพร้อมเล้าโลมมือของเด็ก ด้วยเขาน้อยแดงลิ้น

เมื่อโชคร้ายมาตามเด็ก และปัญหาของเขาจมเขา เขาจะมักจะคลานใต้โต๊ะ และวางศีรษะเล็กเป็นทุกข์บนหลังของสุนัข สุนัขไม่เคยเห็นอกเห็นใจ มันจะไม่ได้ควรให้ เวลาดังกล่าว เขาได้โอกาสอ้างถึงตีระทำลายเพื่อนของเขา เมื่อท่าน ได้ดูแลเขา

เขาไม่ได้ประสบความสำเร็จใด ๆ ในระดับบรรยากาศเป็นกันเองกับสมาชิกอื่น ๆ ของครอบครัว เขาไม่ไว้วางใจในพวกเขา และกลัวว่าเขาจะแสดงในแนวทางของพวกเขาสบาย ๆ มัก exasperated พวกเขาไป ที่เคยได้รับความพึงพอใจบางอย่างใน underfeeding เขา แต่ในที่สุด เพื่อนเด็กโตดูเรื่องดูแลบาง และ เมื่อเขาลืมมัน สุนัขมักจะมีประสบความสำเร็จในความลับตัวเองด้วย

ดังนั้น สุนัข prospered เขาพัฒนาแบบเปลือกขนาดใหญ่ ที่มา wondrously จากนั้นพรมเล็กของสุนัข เขาได้หยุดหอนสามารถในเวลากลางคืน บางครั้ง แน่นอน ในการนอนหลับของเขา เขาจะส่ง yells น้อย จากความเจ็บปวด แต่ที่ เกิด ข้อสงสัย ในฝันของเขาเขาพบสุนัขเผาขนาดใหญ่ที่ถูกคุกคามเขา direfully.

ความจงรักภักดีของเขาให้เด็กโตจนกว่ามันเป็นสิ่งดีเยี่ยม เขา wagged ในแนวทางของเขา เขาจมลงในความสิ้นหวังในห้องของเขา เขาสามารถตรวจพบเสียงของลูกขั้นระหว่างเสียงทั้งหมดของพื้นที่ใกล้เคียง มันเป็นเหมือนเสียงเรียกเขา

ฉากของเพื่อนของพวกเขาถูกอาณาจักรโดย potentate นี้น่ากลัว ลูก แต่ไม่วิจารณ์หรือกบฏเคยอาศัยในทันทีในเรื่องหนึ่ง ลงในมิสติก ซ่อนของเขาจิตใจสุนัขบัวบานดอกไม้น้อย ๆ ของความรัก และความจงรักภักดี และศรัทธาโก

เด็กคนนั้นไปอยู่ในเลือกสังเกตสิ่งผิดปกติในบริเวณใกล้เคียงให้เป็นนิสัย ด้านโอกาสเพื่อนของเขามักจะ jogged aimfully พร้อมเบื้องหลัง อาจจะ แต่ เขาไปข้างหน้า นี้ necessitated เขาเปิดรอบทุกไตรมาสนาทีให้แน่ใจว่า เด็กมา เขาก็เต็มไป ด้วยความคิดใหญ่ความสำคัญของเจอร์นีย์เหล่านี้ เขาจะปฏิบัติตัวเอง ด้วยเช่นอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นสีน้ำตาลเข้ม สุนัข

สตีเฟนเครน

เด็กยืนอยู่บนหัวมุมถนน เขาพิงกับไหล่กับบอร์ดสูงๆรั้วโอนเอนไปมา , ในขณะที่เตะลวกๆที่ลูกรัง

ซันไชน์ตีบนก้อนถ่าน และลมฤดูร้อนขี้เกียจยกฝุ่นสีเหลืองซึ่งตามเมฆลง Avenue . รถบรรทุกย้ายกับความคลุมเครือผ่านมันเด็กยืนอย่างเพ้อฝันจ้อง

หลังจากเวลาเล็กน้อย สีน้ำตาลเข้ม สุนัขมา trotting ด้วยเจตนาที่แอร์ลงทางเท้า เชือกสั้นลากจากคอของเขา บางครั้งเขาก็โดนเหยียบแบนสิ้นสุดและสะดุด

เขาหยุดอยู่ตรงข้ามกับลูก และสอง ถือว่าแต่ละอื่น ๆ สุนัขลังเลอยู่สักพัก แต่ปัจจุบันเขาทำเล็ก ๆน้อย ๆขยับกับหางของเขาเด็กใส่มือของเขาและเรียกเขา ในลักษณะซึมสุนัขมาใกล้ สองมีการแลกเปลี่ยนและเป็นมิตร pattings waggles . สุนัขกลายเป็นความกระตือรือร้นมากขึ้นกับแต่ละช่วงเวลาของการสัมภาษณ์ของเขากับ caperings ยินดีจนเขาขู่ว่าจะคว่ำเด็ก แล้วเด็กก็ทรงยกพระหัตถ์ขึ้นและตีสุนัขระเบิดบนหัว

สิ่งนี้ดูเหมือนจะเอาชนะ และแปลกใจเล็กน้อย สีน้ำตาลเข้ม สุนัข และบาดเจ็บให้หัวใจ เขาจมดิ่งลงในความสิ้นหวังที่เท้าของเด็ก เมื่อระเบิดถูกซ้ำด้วยการตักเตือนในประโยคที่เด็กๆ เขาหันบนหลังของเขาและถือมือของเขาในลักษณะที่แปลกประหลาด เวลาเดียวกันกับที่หูและตาของเขาเขาเสนอคำอธิษฐานขนาดเล็กเด็ก

เค้าดูตลกบนหลังของเขาและจับอุ้งเท้าของเขาอย่างแปลกประหลาด เด็กคนนั้นถูกหัวเราะเยาะและให้เขาเล็ก ๆน้อย ๆก๊อกซ้ำเพื่อให้เขาแล้ว แต่สุนัขเล็ก ๆสีน้ำตาลเข้ม จึงลงโทษนี้ในทางที่ร้ายแรงที่สุด และไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาได้ก่ออาชญากรรมบางหลุมศพ เขา wriggled contritely และแสดงการกลับใจของเขาทุกๆ อย่างที่อยู่ในอำนาจของเขาเขาอ้อนวอนกับเด็กและ petitioned เขา , และเสนอคำอธิษฐานมากกว่า

ในที่สุดเด็กเติบโตเหนื่อยของสวนสนุกนี้ และหันไปทางกลับบ้าน สุนัขกำลังสวดมนต์อยู่ เขานอนบนหลังของเขา และทำให้ตาของเขาเมื่อถอยฟอร์ม

ปัจจุบันเขาต่อสู้กับเท้าของเขา และเริ่มต้นหลังจากที่เด็ก หลังเดินแบบขอไปทีทางกลับบ้านของเขาหยุดที่ครั้งเพื่อสืบสวนเรื่องต่างๆ ในช่วงหนึ่งของเหล่านี้หยุด เขาค้นพบน้อยสีน้ำตาลเข้ม สุนัข ที่กำลังตามเขาด้วยทีท่าของ footpad

เด็กเต้นตามเขาที่มีขนาดเล็กติดที่เขาได้พบ สุนัขนอนและอธิษฐาน จนกว่าเด็กจะจบ และการเดินทางของเขาต่อ จากนั้นก็กวนยกเอาคดีอีกครั้ง

ระหว่างทางกลับบ้าน เด็กหันมาหลายครั้ง และตีสุนัข , ประกาศด้วยท่าทางที่เด็กเขาจัดขึ้นเขาในการเป็นสุนัขไม่สำคัญ ไม่มีคุณค่า ช่วยหน่อย ที่คุณภาพของสัตว์สุนัขฉะฉานขอโทษและแสดงความเสียใจ แต่เขายังคงแอบตามเด็ก ลักษณะของเขาเติบโตจึงรู้สึกผิดมากที่เขา slunk

เหมือนนักฆ่าเมื่อลูกไปถึงประตูของเขา หมามันขยันเดินช้าๆไม่กี่หลาในด้านหลัง เขาก็ตื่นเต้นกับความอัปยศอีกครั้งเมื่อเขาเผชิญหน้ากับเด็กที่เค้าลืมลากเชือก เขาสะดุดเมื่อมันล้มไปข้างหน้า .

เด็กนั่งอยู่บนขั้นตอนและสองมีสัมภาษณ์อีก ระหว่างนั้นหมาอย่างมากนั่นเอง ตัวโปรดเด็กเขาทำไม่กี่ gambols ด้วยเช่นทิ้งเด็กคนนั้นก็เห็นเค้าเป็นสิ่งที่มีค่า เขาทำไว คิดโลภและยึดเชือก

เขาลากเชลยของเขาเข้าไปใน Hall และขึ้นบันไดยาวมากในที่ดินที่มืด สุนัขทำให้ความพยายามตั้งใจ แต่เขาไม่สามารถเดินกะโผลกกะเผลกมากฉลาดขึ้นบันได เพราะเขาตัวเล็กมาก และนุ่มและสุดท้าย การก้าวเดินของเด็กโต มีพลังมุ่งมั่นว่าสุนัขเริ่มแตกตื่น . ในความคิดของเขา เขาถูกลากไปทางที่น่ากลัว ดวงตาของเขาเติบโตป่าด้วยความหวาดกลัวมัน เขาเริ่มกระดิกหัวของเขาอย่างเมามัน และรั้งขาของเขา . . . . . .

เด็ก redoubled ออกแรงของเขา พวกเขามีการต่อสู้บนบันไดเด็กคือชัยชนะ เพราะเขาถูกดูดซึมอย่างสมบูรณ์ในเป้าหมายของเขา และเพราะสุนัขขนาดเล็กมาก เขาลากได้รับของเขาไปที่ประตูบ้านเขา และสุดท้ายกับชัยชนะข้ามธรณีประตู .

ไม่มีใครใน เด็กนั่งบนพื้นและทำให้การทาบทามเพื่อสุนัข เหล่านี้สุนัขได้รับการยอมรับได้ทันที เขาบีมกับความรักเมื่อเพื่อนใหม่ของเขาในเวลาสั้น ๆ พวกเขาเป็น บริษัท และ abiding สหาย

เมื่อครอบครัวของเด็กที่ปรากฏ พวกเขาทำให้แถวยิ่งใหญ่ สุนัขถูกตรวจสอบและแสดงความเห็นต่อและเรียกชื่อ ดูหมิ่น คือเลเวลที่เขาจากสายตาทุกคน เพื่อให้เขากลายเป็นมากอายและ drooped ชอบเกรียมพืช แต่เด็กก็มั่นคงกับศูนย์กลางของพื้น และที่ด้านบนของเสียงของเขา ปกป้องสุนัขมันเกิดขึ้นที่เขาคำรามคัดค้านกับแขนของเขาไว้กับคอของสุนัข เมื่อพ่อของครอบครัวเข้ามาทำงาน

แม่ต้องการรู้ว่าสิ่งที่พวกเขากำลังทำเนี่ยเด็กเพราะ . มันอธิบายในคำพูดมากมายที่เด็กไม่อยากอยากแนะนำสุนัขเส็งเคร็งสู่ครอบครัว . .

สภาครอบครัวจัดขึ้น นี้ขึ้นอยู่กับชะตากรรมของสุนัขแต่เขาไม่ฟัง การหมั้นขวนขวายในการเคี้ยวปลายเสื้อของเด็ก

เรื่องอย่างรวดเร็ว สิ้นสุดวันที่ พ่อของครอบครัว ปรากฏเป็นอารมณ์ โดยเฉพาะส่วนที่เย็นและเมื่อเขารับรู้ว่ามันจะแปลกใจและความโกรธทุกคนถ้าเช่นสุนัขได้รับอนุญาตให้ยังคงอยู่ เขาตัดสินใจว่ามันควรจะเป็นอย่างนั้น เด็ก , ร้องไห้เบาๆพาเพื่อนไปส่วนหนึ่งเกษียณอายุในห้องเพื่อผูกมิตรกับเขา ขณะที่พ่อ quelled การก่อกบฏที่รุนแรงของภรรยา ต่อมาที่สุนัขเป็นหนึ่งในสมาชิกของครอบครัว

เขาและเด็กที่ถูกเชื่อมโยงเข้าด้วยกันตลอดเวลา บันทึกเมื่อลูกหลับ เด็กเป็นผู้ปกครอง และเพื่อน ถ้าชาวบ้านมากเตะหมาและขว้างของใส่เขาเด็กที่ทำเสียงดังและรุนแรงอย่างอื่น เมื่อตอนที่เด็กวิ่งประท้วงเสียงดัง พร้อมกับน้ำตา ฝนตกลงใบหน้าของเขาและแขนที่เหยียดออก เพื่อปกป้องเพื่อนเขาถูกตีที่หัวด้วยกระทะขนาดใหญ่มากจากมือของพ่อเขา โกรธที่รู้สึกขาดมารยาทในสุนัข หลังจากที่เคยครอบครัวระมัดระวังว่าพวกเขาขว้างของใส่หมา นอกจากนี้หลังโตขึ้นจัดเจนในการหลีกเลี่ยงขีปนาวุธและเท้า ในขนาดเล็กในห้องที่มีเตา โต๊ะ เก้าอี้ สำนักงาน และบางอย่าง เขาก็จะแสดงความสามารถเชิงกลยุทธ์ของการสั่งซื้อสูง หลบ feinting และวิ่งหนี เรื่องของเฟอร์นิเจอร์ เขาสามารถบังคับสามหรือสี่คนถือไม้กวาด ไม้และกอบของถ่านหินที่ใช้ความฉลาดของพวกเขาได้รับในระเบิด และเมื่อพวกเขาทำมันแทบจะไม่ที่พวกเขาอาจทำให้เขาบาดเจ็บที่ร้ายแรง หรือทิ้งรอย

แต่เมื่อลูกเป็นปัจจุบัน ฉากเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้น ต่อมาได้รับการยอมรับว่า ถ้าสุนัขถูกลวนลาม เด็กจะออกมาเป็นเสียงสะอื้น และเป็นเด็ก เมื่อเริ่มมีมาก และหากลุ่มอึกทึกครึกโครมแน่นอน สุนัขได้นั้นปกป้อง

แต่เด็กไม่สามารถอยู่ใกล้ ตอนกลางคืนตอนที่เขาหลับ เพื่อนสีน้ำตาลของเขามืดจะเพิ่มจากบางสีดำมุมป่าซึ่งส่งเสียงคร่ำครวญร้องไห้ เพลงฐานะต่ำอนันต์และสิ้นหวัง ที่จะไป ตัวสั่นและร้องสะอึกสะอื้นท่ามกลางอาคารของบล็อกและทำให้ผู้คนสาบาน เวลาเหล่านี้นักร้องมักจะถูกไล่ไปทั่วครัว แล้วตีด้วยความหลากหลายของบทความ

บางครั้งเหมือนกันเด็กที่ตัวเองเคยตีหมา แม้ว่ามันไม่เป็นที่รู้จักว่าเขาเคยมีอะไรจะอย่างแท้จริงเรียกว่าหมาย สุนัขมักจะได้รับการยอมรับ thrashings เหล่านี้ไปด้วย ยอมรับความผิด เขาพูดมากเกินไปของสุนัขพยายามที่จะดูเป็นมรณสักขีหรือวางแผนที่จะแก้แค้น เขาได้รับพัดกับความอ่อนน้อมถ่อมตนลึก และนอกจากนี้เขาให้อภัยเพื่อนเขา ตอนนี้เด็กก็เสร็จและพร้อมที่จะลูบไล้มือของเด็ก กับ ลิ้นสีแดงของเขาเล็ก ๆน้อย ๆ

เมื่อโชคร้ายมาอยู่กับเด็ก และปัญหาของเขาอย่างแน่นอน เขามักจะคลานอยู่ใต้โต๊ะวางหัวเป็นทุกข์ของเขาเล็กบนหมากลับไป สุนัขที่เคยขี้สงสาร มันไม่ควรที่ในช่วงเวลาดังกล่าวเขาได้โอกาสในการอ้างถึงธรรมทุบตีเพื่อนของเขาเมื่อถูกแหย่ ,ได้ทดสอบเขา

เขาไม่ได้บรรลุใด ๆปริญญาเด่นของความใกล้ชิดกับสมาชิกคนอื่น ๆของครอบครัว เขาไม่มีความเชื่อมั่นในพวกเขาและกลัวว่าเขาจะแสดงวิธีการที่ไม่เป็นทางการของพวกเขาพวกเขามักจะเกรี้ยวกราดยิ่งนัก พวกเขาเคยได้รับความพึงพอใจบางอย่างใน underfeeding เขา แต่ในที่สุดเพื่อนเด็กโตดูเรื่องนี้กับความห่วงใย และเมื่อเขาจะลืมมันสุนัขมักจะประสบความสำเร็จในลับเอง

ดังนั้นสุนัขเจริญก้าวหน้า เขาได้พัฒนาเปลือกขนาดใหญ่ซึ่งมาอย่างมหัศจรรย์จากเช่น พรมเล็ก ๆของสุนัข เขาหยุดหอนเสมอในตอนกลางคืน บางครั้ง แน่นอน ในการนอนของเขา เขาจะพูดน้อยตะโกนอย่างเจ็บปวด แต่ที่เกิดขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย เมื่อในความฝันของเขาเขาพบขนาดใหญ่เผาสุนัขที่ขู่เขา direfully .

เขาอุทิศตัวให้กับเด็กที่เติบโตจนมันเป็นสิ่งที่สุดยอดมาก เขาแกว่งในแนวทางของเขา เขาจมดิ่งลงในความสิ้นหวังในการเดินทางของเขา เขาสามารถตรวจจับเสียงก้าวของเด็กท่ามกลางเสียงของบ้าน มันเหมือนเรียกเสียงเขา

ฉากของมิตรภาพของพวกเขาเป็นอาณาจักรที่ปกครองโดยผู้มีอำนาจมากี้แย่ , เด็กแต่อย่าวิจารณ์หรือกบฏ เคยอยู่ครู่หนึ่งในหัวใจของวิชาใดวิชาหนึ่ง ลงใน มิสติก เขตข้อมูลที่ซ่อนอยู่ของวิญญาณหมาน้อยของเขา bloomed ดอกไม้ของความรักและความจงรักภักดีและสมบูรณ์แบบศรัทธา

เด็กมีนิสัยชอบหลายตัวเพื่อสังเกตสิ่งแปลกๆ ในบริเวณใกล้เคียง ในโอกาสนี้ เพื่อนมักจะ jogged aimfully พร้อมเบื้องหลัง บางที แม้ว่าเขาไปเถอะ นี้บังคับเลี้ยวของเขารอบทุก 15 นาทีเพื่อให้แน่ใจว่าลูกจะมา เขาเต็มไปด้วยความคิดใหญ่ของความสำคัญของการเดินทางเหล่านี้ เขาจะถือเองด้วย เช่น อากาศ