The sad life of a superfluous manMr

The sad life of a superfluous man

Mr.Gray is an accountant. He lives in Dow City, a small town of only 500 people. He is unhappy with his life because, every day, he does exactly the same things : he gets up at 6 am, works from 7 am, 5 pm, and returns home and watch television until he goes to bed at 9 or, sometimes, 10 pm.
At weekends, when the weather is good, he spends most of Saturday and Sunday working in the small garden in his backyard. The garden looks out on a big, empty stretch of cornfields that extends to the horizon. Sometimes, Mr.Gray stops his work in the garden and gazes off into the distance with as with dreamy look on his face for a few minutes; then, he gets back to work.
When the weather is bed-in winter, for example Mr.Gray stays inside and stares out across the snow-covered cornfields that are write as the eye can see. “Does he have any friends?” you might ask. No, he does not. “Where is his family, then?” He has no family. “Doesn't he ever do anything different or unexpected?” Strange that you should ask that
One day in January, Mr.Gray is in his armchair. He stands up, walks to the window, and looks out over the empty, snow-covered fields. Saturday, he feels terribly depressed and alone, so he goes outside. He is dressed only in his pajamas and slippers, but he doesn't change his clothes because he doesn't think that it in at all necessary. He steps into the fresh white snow and hears a soft crunching sound. Saturday, he because strangely and thinks he is a child again, so he runs across the fields happily. While running, he waves his arms and shouts and yells like a child.
He runs off into the distance, towards the horizon. The next morning. One of the farmers finds Mr. Gray frozen to death beneath a tree on his fields, many miles away from Mr. Gray’s house is a smile on his icy lips.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชีวิตเศร้าของคนฟุ่มเฟือย

mr.gray เป็นนักบัญชี เขาอาศัยอยู่ใน Dow เมืองเมืองเล็ก ๆ เพียง 500 คน เขามีความสุขกับชีวิตของเขาเพราะทุกวันเขาไม่ว่าสิ่งเดียวกัน: เขาได้รับขึ้นที่ 6:00, ทำงานจาก 07:00, 17:00 และกลับบ้านและดูโทรทัศน์จนกว่าเขาจะไปนอนที่ 9 หรือบางครั้ง 10:00.
ที่วันหยุดสุดสัปดาห์เมื่อสภาพอากาศเป็นสิ่งที่ดีเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ของวันเสาร์และอาทิตย์ที่ทำงานในสวนขนาดเล็กในสนามหลังบ้านของเขา สวนที่มีลักษณะออกขนาดใหญ่ที่ทอดยาวว่างเปล่าของข้าวโพดที่ขยายไปถึงเส้นขอบฟ้า บางครั้ง mr.gray หยุดการทำงานของเขาในสวนและจ้องเข้าไปในระยะทางเช่นเดียวกับที่มีรูปลักษณ์เหมือนฝันบนใบหน้าของเขาไม่กี่นาที. แล้วเขาจะกลับไปทำงาน
เมื่อสภาพอากาศเป็นเตียงในช่วงฤดู​​หนาวเช่น นายสีเทาอยู่ภายในและจ้องมองออกไปทั่วข้าวโพดปกคลุมไปด้วยหิมะที่มีการเขียนในลักษณะที่ตาสามารถมองเห็นได้ "เขาจะมีเพื่อนคนใด?" คุณอาจจะถามว่า ไม่มีเขาไม่ได้ "ซึ่งเป็นครอบครัวของเขาแล้ว" เขาไม่มีครอบครัวมี "ไม่ได้ที่เขาเคยมีอะไรที่แตกต่างกันที่ไม่คาดคิดหรือทำอะไร" แปลกที่คุณควรถามว่า
วันหนึ่งในเดือนมกราคม mr.gray อยู่ในเก้าอี้ของเขา เขาลุกขึ้นยืนเดินไปที่หน้าต่าง,และมองออกไปที่ว่างเปล่าทุ่งหิมะปกคลุม เสาร์เขารู้สึกหดหู่และชะมัดเพียงอย่างเดียวดังนั้นเขาจะไปข้างนอก เขาจะสวมใส่เฉพาะในชุดนอนและรองเท้าแตะของเขา แต่เขาไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าของเขาเพราะเขาไม่คิดว่ามันในเวลาที่จำเป็นทั้งหมด เขาก้าวลงไปในหิมะสีขาวสดและได้ยินเสียงกระทืบอ่อน เสาร์เขาเพราะแปลกและคิดว่าเขาเป็นเด็กอีกครั้งดังนั้นเขาจึงวิ่งข้ามทุ่งนาอย่างมีความสุข ในขณะที่ใช้คลื่นเขาแขนและเสียงตะโกนของเขาและตะโกนเหมือนเด็ก.
เขาวิ่งออกไปไกลไปทางขอบฟ้า เช้าวันรุ่งขึ้น หนึ่งของเกษตรกรพบว่านาย สีเทาแช่แข็งไปสู่​​ความตายอยู่ใต้ต้นไม้ที่อยู่บนฟิลด์ของเขาห่างออกไปหลายนาย บ้านสีเทาคือรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาน้ำแข็ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชีวิตเศร้าของ man

Mr.Gray มีมากเกินไปจะควบคุมการจัดซื้อ เขาอยู่ในดาวเมือง เมืองเล็ก ๆ ของคนเพียง 500 เขามีความสุขกับชีวิต เพราะ ทุกวัน เขาไม่ว่าในสิ่งเดียวกัน: เขาได้รับค่าโมง ทำงานตั้งแต่ 7.00 น. 17.00 น. และกลับบ้านและดูโทรทัศน์จนกระทั่งเขาไปนอนที่ 9 หรือ บางครั้ง 10 น.
ในวันหยุดสุดสัปดาห์ อากาศกำลังดี เขาใช้ทั้งวันเสาร์และอาทิตย์ทำงานในสวนเล็ก ๆ ในบ้านของเขา สวนมองออกบนความว่างเปล่า บิ๊ก cornfields ที่ขยายไปสุดขอบฟ้า บางครั้ง Mr.Gray หยุดการทำงานของเขาในสวน และ gazes ออกเป็นระยะทางมีเป็นมีลักษณะฝันหน้ากี่นาที แล้ว เขาได้รับกลับไปทำงาน
อากาศกำลังนอนในหนาว นายเช่นกันสีเทาอยู่ภายใน และ stares ออกข้าม cornfields หิมะปกคลุมที่เขียนเป็นตา "เขามีไม่ใด ๆ เพื่อน" คุณอาจถาม ไม่ เขาไม่ "ครอบครัวของเขา แล้ว" เขามีครอบครัวไม่ "ไม่เขาเคยทำอะไรแตกต่างกัน หรือไม่คาดคิดหรือไม่" แปลกที่คุณควรถามว่า
วันหนึ่งในเดือนมกราคม Mr.Gray อยู่ในเก้าอี้ของเขา เขายืนขึ้น เดินไปหน้าต่าง และลักษณะออกเหนือเขตข้อมูลว่างเปล่า หิมะปกคลุม วันเสาร์ เขารู้สึกหดหู่ และอยู่คน เดียว ฟ้าเพื่อเขาไปข้างนอก เขาจะแต่งตัวในชุดนอนและรองเท้าแตะของเขา แต่เขาไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าของเขาเนื่องจากเขาไม่คิดว่า งั้นในที่จำเป็นทั้งหมด เขาก้าวเข้าไปในหิมะขาวสด และได้ยินเสียง crunching นุ่ม วันเสาร์ เขาเพราะแพงกว่า และคิดว่า เขาเป็นเด็กอีกครั้ง เพื่อวิ่งข้ามฟิลด์อย่างมีความสุข ในขณะที่ทำงาน เขาคลื่นแขนของเขา shouts และ yells เช่นเด็ก
เขายาวเป็นระยะทาง ไปทางขอบฟ้า เช้าวันถัดไป หนึ่งของเกษตรกรที่พบเกรย์แช่แข็งตายใต้ต้นไม้บนเขาเขต หลายไมล์จากบ้านนายสีเทามีรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาน้ำแข็ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีวิตน่าเศร้าของคนมากเกินไปนายสี เทา

เป็นนักบัญชีที่ เขายังมีชีวิตอยู่ในเมือง Dow Jones - เมืองขนาดเล็กที่มีเพียง 500 คน เขามีความสุขกับชีวิตของเขาเพราะทุกวันเขาจะทำในสิ่งที่ทำให้เหมือนกับเขาจะได้รับเพิ่มขึ้นที่ 6 โมงเช้าจะทำงานตั้งแต่ 7 โมงเช้าและ 5 โมงเย็นจะกลับบ้านและรับชมโทรทัศน์จนกว่าเขาจะไปนอนที่ 9 หรือบางครั้ง 10 ..
ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์เมื่อ สภาพ อากาศเหมาะสมเขาจะใช้เวลาส่วนใหญ่ของวันเสาร์และวันอาทิตย์การทำงานในสวนขนาดเล็กในพื้นที่ด้านหลังของเขา สวนที่สามารถมองออกไปบนแนวทอดยาวว่างขนาดใหญ่ของต่างๆที่ขยายไปถึงเส้นขอบฟ้า บางครั้งนายสีเทาจะหยุดทำงานของเขาอยู่ในสวนและจ้องมองไปในระยะทางที่พร้อมด้วยที่พร้อมด้วยมุมมองฝันบนใบหน้าของเขาไม่กี่นาทีก็ให้เขาได้กลับไปทำงาน.
เมื่อมี สภาพ อากาศที่มีเตียง - ในช่วงฤดูหนาวตัวอย่างเช่นนายสีเทาการเข้าพัก ภายใน และขยับออกไปยังถามมีหิมะปกคลุมอยู่ที่ว่าจะเขียนเป็นตาที่จะสามารถดู "เขาไม่ได้มีเพื่อนหรือไม่?"คุณอาจจะถาม ไม่มีเขาไม่ได้ "ที่มีครอบครัวของเขาแล้วหรือไม่?"เขาไม่มีครอบครัว "ไม่ว่าเขาเคยทำอะไรแตกต่างหรือที่ไม่คาดคิดหรือไม่?"น่าแปลกที่คุณควรถามว่า
วันหนึ่งในเดือนมกราคมนายสีเทาอยู่ในเก้าอี้นวมของเขา ตั้งอยู่อย่างโดดเด่นขึ้นมาเขาเดินไปที่หน้าต่างและสามารถมองเห็นข้อมูลในฟิลด์มีหิมะปกคลุมอยู่ว่าง วันเสาร์เขารู้สึกว่าน่าขนพองสยองเกล้ารู้สึกหดหู่ใจและคนเดียวดังนั้นเขาจะสว่างขึ้นทางด้านนอก เขาจะแต่งตัวเฉพาะในรองเท้าแตะและชุดนอนของเขาแต่เขาก็ไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าของเขาเพราะเขาไม่ได้คิดว่ามันอยู่ในที่ที่จำเป็นทั้งหมด เขาทำตามขั้นตอนในสีขาวหิมะสดใหม่และได้ยินเสียงประมวลผลตัวเลขหนักๆแบบไม่มีแอลกอฮอล์ วันเสาร์เขาเพราะแปลกและคิดว่าเขาเป็นลูกคนหนึ่งอีกครั้งดังนั้นเขาจึงวิ่งข้ามทุ่งได้อย่างมีความสุข ในขณะที่รันเขาเป็นคลื่นและแขนของเขาคนละทิศคนละและร้องตะโกนเหมือนกับเด็กที่.
เขาวิ่งไปในระยะทางที่ไปทางเส้นขอบฟ้า เช้าวันถัดไป. เป็นหนึ่งในเกษตรกรที่พบนายสีเทาแข็งตายอยู่ใต้ต้นไม้ในฟิลด์ของเขาหลายไมล์อยู่ห่างจากบ้านของนายสีเทาคือยิ้มที่ริมฝีปากบนแผ่นน้ำแข็งของเขา