For example, we say “In-flight ente

For example, we say “In-flight entertainment WAS not provided on TG 253 yesterday.” A past form of verb to be (was) is used in this sentence because this occurring has already happened in the past (yesterday)

On the other hand, we say “In-flight entertainment IS not offered on domestic flight.” A present form of verb to be (is) is used in this sentence since this information is factual.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างเช่น เราพูด "บันเทิง WAS ไม่มีบน TG 253 วันนี้" แบบที่ผ่านมาของกริยาจะ (ได้) ใช้ในประโยคนี้ เพราะเกิดขึ้นนี้เกิดขึ้นแล้วในอดีต (วันนี้)บนมืออื่น ๆ เราบอกว่า "ความบันเทิงบนเครื่องคือไม่มีบริการเที่ยวบินภายในประเทศ" ปัจจุบันรูปแบบของกริยาจะ (เป็น) ใช้ในประโยคนี้ เพราะข้อมูลนี้เป็นจริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างเช่นเราพูดว่า "บันเทิงในเที่ยวบินไม่ได้ให้ใน TG 253 เมื่อวานนี้." รูปแบบที่ผ่านมาของคำกริยาจะเป็น (คือ) ถูกนำมาใช้ในประโยคนี้เพราะเกิดขึ้นนี้ได้เกิดขึ้นแล้วในอดีตที่ผ่านมา (เมื่อวานนี้) ในทางตรงกันข้าม เราพูดว่า "บันเทิงในเที่ยวบินไม่ได้นำเสนอบนเที่ยวบินภายในประเทศ." เป็นรูปแบบปัจจุบันของคำกริยาจะเป็น (IS) ถูกนำมาใช้ในประโยคนี้ตั้งแต่ข้อมูลนี้เป็นข้อเท็จจริง