It is obvious that all of our child

It is obvious that all of our childhood memories are not accidental… When you are a child ever scent, every sound, every move, every toy, the first day of school, the first kiss, the first step..Everything together makes what is the personality of a man. All these are pieces of one whole entity. I was sitting and thinking –which of the memories I have is the brightest and most emotional for me….Is it the day when I stayed home alone for the first time? Is it the day when I was so disappointed with the Christmas gift I got? Or maybe when I broke grandma’s favorite vase and put it back together with glue? I was thinking about good memories and bad memories…moments of tears and moments of innocent joy. From one memory to another my heart started to feel strange and I felt really strange – like I was in a completely another dimension which exists only in my head. And then..BANG! I got it so clear that I started shivering…
I was about 6 years. My mom’s best friend left to another town and asked my mom to stay at her place with me for two days in order to look after her two sons. One was a little older then I was, and the second boy appeared to be super grown-up for he was already fourteen. I always enjoyed staying at their place – a lot of toys, a lot of space, video games – everything a child needs to free the most sincere smile. I remember the second day we were supposed to have the com-back party for my mom’s friend at here place…I wike up..Mom went to work and reminded me to be nice and clean by the time she will come back with the guests. I stayed with Tony, the older of the boys and suddenly somebody called him and though he was not permitted to leave me alone – he left. He said he will not be long….but it took him forever…I realized that I am alone… I cannot come out of the house…so I opened the window and thought that I was joking. And I was so desperate…so lonely...so betrayed… at that moment I pulled the curtain so strongly that I fell on the floor..And there I was standing – one little criminal...Desperate to escape and knowing that I will be punished for destroying the curtain that was not even ours….
But then something changed…I stopped wining…looked around and realized that I am in a safe place… that mom will come back and kiss me no matter what I have done. This was a moment of pure happiness…not the happiness of getting a new toy…or a dog..a going to the party of your best friend..It was the moment of clarity for me...the first time in my life when I realized that I am happy to have my mom and that I am safe. My eyes saw the world in different shades that moment. And by the way – I was not punished for the curtain… I felt asleep on my mom’s knees.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

It is obvious that all of our childhood memories are not accidental… When you are a child ever scent, every sound, every move, every toy, the first day of school, the first kiss, the first step..Everything together makes what is the personality of a man. All these are pieces of one whole entity. I was sitting and thinking –which of the memories I have is the brightest and most emotional for me….Is it the day when I stayed home alone for the first time? Is it the day when I was so disappointed with the Christmas gift I got? Or maybe when I broke grandma’s favorite vase and put it back together with glue? I was thinking about good memories and bad memories…moments of tears and moments of innocent joy. From one memory to another my heart started to feel strange and I felt really strange – like I was in a completely another dimension which exists only in my head. And then..BANG! I got it so clear that I started shivering…ผมประมาณ 6 ปี เพื่อนสนิทของแม่ของฉันซ้ายไปเมืองอื่น และถามแม่ของฉันอยู่ที่เธอกับฉันสองวันเพื่อดูแลบุตรชายสองคนของเธอ คือเก่าเล็กน้อย แล้วผม และเด็กสองดูเหมือนจะ เป็นช่วงซูเปอร์สำหรับเขาได้แล้วสิบสี่ เสมอฉันพักแทน –มากของมากของพื้นที่ วิดีโอเกม ของเล่น – ทุกอย่างที่เด็กต้องการฟรีรอยยิ้มจริงใจมากที่สุด ผมจำได้ว่า วันสองเราก็ควรจะมีงาน com กลับเพื่อนของแม่ของฉันที่นี่วาง... ฉัน wike ค่า... แม่ไปทำงาน และฉันดี และสะอาดตามเวลาเธอจะกลับมากับแขก ฉันอยู่กับโทนี่ ความเก่า ของเด็กผู้ชาย และก็ผู้ชายเรียกเขา และว่าเขาไม่สามารถจะปล่อยให้ฉันคนเดียว – เขาซ้าย เขากล่าวว่า เขาจะไม่ long...but ที่จะพาเขาไปตลอดกาล... ฉันรู้ว่า ฉันคนเดียว... ผมไม่สามารถมาออกจากบ้านที่...จึงเปิดหน้าต่าง และคิดว่า ฉันถูกล้อเล่น และผมหวังมาก...โดดเดี่ยวดังนั้น...จึง ทรยศ...ในขณะที่ผมดึงม่านดังนั้นขอให้ฉันตกชั้น... และมียืน – อาญาน้อยหนึ่ง... หมดหวังที่จะหนีและรู้ว่า ฉันจะถูกลงโทษการทำลายม่าน ที่ไม่แม้แต่ของเรา...But then something changed…I stopped wining…looked around and realized that I am in a safe place… that mom will come back and kiss me no matter what I have done. This was a moment of pure happiness…not the happiness of getting a new toy…or a dog..a going to the party of your best friend..It was the moment of clarity for me...the first time in my life when I realized that I am happy to have my mom and that I am safe. My eyes saw the world in different shades that moment. And by the way – I was not punished for the curtain… I felt asleep on my mom’s knees.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นที่ชัดเจนว่าทั้งหมดของความทรงจำในวัยเด็กของเราจะไม่ได้ตั้งใจ ... เมื่อคุณเป็นเด็กที่เคยกลิ่นเสียงทุกย้ายทุกของเล่นทุกวันแรกของโรงเรียนจูบแรก step..Everything แรกด้วยกันทำให้สิ่งที่เป็น บุคลิกภาพของผู้ชายคนหนึ่ง ทั้งหมดเหล่านี้เป็นชิ้นส่วนของกิจการทั้งหนึ่ง ผมนั่งคิดและ -which ของความทรงจำที่ผมมีคือความสว่างและอารมณ์มากที่สุดสำหรับฉัน ... มัน .is วันที่ผมอยู่บ้านคนเดียวเป็นครั้งแรก? มันเป็นวันที่ผมจึงผิดหวังกับของขวัญคริสต์มาสที่ผมได้? หรือบางทีเมื่อผมยากจนแจกันที่ชื่นชอบของยายและนำกลับมารวมกันด้วยกาว? ฉันคิดเกี่ยวกับความทรงจำที่ดีและความทรงจำที่ไม่ดี ... ช่วงเวลาของน้ำตาและช่วงเวลาของความสุขที่บริสุทธิ์ จากที่หนึ่งไปยังอีกหน่วยความจำที่หัวใจของฉันเริ่มรู้สึกแปลก ๆ และผมก็รู้สึกแปลกจริงๆ - เหมือนผมอยู่ในอีกมิติหนึ่งที่สมบูรณ์ที่มีอยู่เฉพาะในหัวของฉัน และ then..BANG! ฉันได้มันจึงเป็นที่ชัดเจนว่าผมเริ่มสั่น ...
ผมก็ประมาณ 6 ปี เพื่อนที่ดีที่สุดของแม่ของฉันซ้ายไปอีกเมืองหนึ่งและขอให้แม่ของฉันที่จะอยู่ในสถานที่ที่เธอกับฉันเป็นเวลาสองวันในการที่จะดูแลบุตรชายสองคนของเธอ หนึ่งคือเก่าเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วผมเป็นและเด็กที่สองดูเหมือนจะเป็นซูเปอร์โตขึ้นเขาเป็นสิบสี่แล้ว ฉันมักจะมีความสุขกับการเข้าพักในสถานที่ของพวกเขา - จำนวนมากของของเล่นเป็นจำนวนมากของพื้นที่วิดีโอเกม - ทุกอย่างที่เด็กต้องการที่จะเป็นอิสระรอยยิ้มที่จริงใจมากที่สุด ผมจำได้ว่าวันที่สองเราควรที่จะมีพรรคคอมกลับเพื่อนแม่ของฉันที่เกิดขึ้นที่นี่ ... ฉันเหมือน up..Mom ไปทำงานและเตือนฉันจะดีและสะอาดตามเวลาที่เธอจะกลับมาพร้อมกับแขกผู้เข้าพัก . ฉันอยู่กับโทนี่พี่ชายและคนที่จู่ ๆ ก็เรียกเขาและแม้ว่าเขาจะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปจากฉันอยู่คนเดียว - เขาทิ้ง เขาบอกว่าเขาจะไม่นาน ... .but จะเอาเขาตลอดไป ... ฉันรู้ว่าฉันอยู่คนเดียว ... ฉันไม่สามารถออกมาจากบ้าน ... ดังนั้นผมเปิดหน้าต่างและคิดว่าผมล้อเล่น และฉันก็หมดหวังดังนั้น ... ดังนั้น ... เหงาทรยศดังนั้น ... ในขณะที่ผมดึงผ้าม่านอย่างแรงกล้าที่ผมลงบน floor..And มีฉันยืน - หนึ่งในความผิดทางอาญาเล็ก ๆ น้อย ๆ ... หมดหวังที่จะหลบหนีและฉันรู้ว่า จะถูกลงโทษสำหรับการทำลายม่านที่ไม่ได้แม้แต่เรา ... .
แต่แล้วสิ่งที่เปลี่ยนไป ... ฉันหยุดการันตี ... มองไปรอบ ๆ และตระหนักว่าเราอยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัย ... แม่ที่จะกลับมาและจูบฉันไม่ว่าสิ่งที่ฉันได้ทำ นี่เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่บริสุทธิ์ ... ไม่ได้มีความสุขในการได้รับของเล่นใหม่ ... หรือ dog..a จะไปงานเลี้ยงของ friend..It ที่ดีที่สุดของคุณเป็นช่วงเวลาของความชัดเจนสำหรับฉัน ... เป็นครั้งแรกในชีวิตของฉัน เมื่อฉันตระหนักว่าผมมีความสุขที่จะมีแม่ของฉันและฉันมีความปลอดภัย ตาของฉันเห็นโลกในเฉดสีที่แตกต่างกันในขณะนั้น และโดยวิธี - ฉันไม่ได้ลงโทษสำหรับผ้าม่าน ... ฉันรู้สึกว่านอนหลับอยู่บนหัวเข่าของแม่ของฉัน