Rachineeburana Nakhon Pathom School

Rachineeburana Nakhon Pathom School is only one girl’s school in Nakhon Pathom.
This school has a grade 7 to grade 12 and has a student population of approximately 4000
people. Rachineeburana School accepted me to study in grade 7 then I was 12 years old.
I have had the opportunity to learn and have good memories at this school.
On first day school was open. I went to school by bus it’s the first time I take the bus.
The distance from house to school, about 20 kilometers and the bus fare is 12 baht. I arrived
at school that time about 7 a.m. I had 40 minutes in the morning before stand in row.
I didn’t have friend and didn’t know who was a friend or a senior but when I stand in row at
7.40 am. I met my classmate. My life on first day at this school was exited. When I studied
I had to introduce myself for friends and teachers all subjects in classroom because
my teachers wanted to know my name and for everyone had know me. This school is a large-
school and all students had to walk to learn it’s based on class schedules but I couldn’t find
my classroom when changed room. In the afternoon I went to cafeteria for lunch but the
cafeteria was full I had to queue for a table and waited until her finished eating, it’s same that
in everyday. After school at 15.10 p.m. I got my school uniform at the school store and there
was a lot of queue. I walked to bus stop and waited the bus about 20 minutes. I arrived house
at 17.30 p.m. my parents were very worried because I come to house late and I didn’t have
mobile phone but on that day my dad bought it give me for ease when I went to school.
In conclusion, Rachineeburana school is same my second house. I love this school
and study in high school here too. This school gave me the friend, knowledge and experience.
I can study in Silpakorn University it’s because I had a teachers advising me always. I did
everything I everthing I ever did in my middle school.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Rachineeburana นครนครปฐมโรงเรียนเป็นโรงเรียนเดียวของสาวนครปฐม โรงเรียนนี้มีเกรด 7 ถึงเกรด 12 และมีประชากรนักเรียนประมาณ 4000 คน โรงเรียน Rachineeburana ยอมรับเราจะเรียนในเกรด 7 แล้วผมอายุ 12 ปี ผมได้มีโอกาสเรียนรู้ และมีความทรงจำดี ๆ ที่โรงเรียนนี้ ในโรงเรียนวันแรกถูกเปิด ฉันไปโรงเรียน โดยรถประจำทางเป็นครั้งแรกที่ผมขึ้นรถ ระยะทางจากบ้านไปโรงเรียน ประมาณ 20 กิโลเมตร และค่าโดยสารรถประจำทางอยู่ที่ 12 บาท อันดับ โรงเรียนที่เวลาประมาณ 07.00 น. ผม 40 นาทีในตอนเช้าก่อนยืนในแถว ผมไม่ได้มีเพื่อน และไม่รู้ว่าเพื่อนหรือผู้สูงอายุแต่เมื่อฉันยืนอยู่ในแถวที่ 7 น. 40 ผมได้พบกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนของฉัน ชีวิตของฉันในวันแรกที่โรงเรียนนี้ถูกออก เมื่อผมเรียน ผมจะแนะนำตนเองเพื่อนและครูทุกวิชาในชั้นเรียนเนื่องจาก ครูต้องการทราบชื่อ และสำหรับทุกคนได้รู้จักฉัน โรงเรียนนี้เป็นใหญ่ โรงเรียนและนักเรียนทุกคนจะต้องเดินไปเรียนได้ตามตารางเวลา แต่ไม่พบ ห้องเรียนของฉันเปลี่ยนห้อง ในช่วงบ่าย ผมไปโรงอาหารกลางวันแต่ โรงอาหารได้เต็มผมต้องคิวสำหรับตาราง และรอจนกว่าจะกินเสร็จเธอ มันเป็นที่เดียวที่ ในชีวิตประจำวัน หลังเลิกเรียนเวลา 15 น. 10 มีโรงเรียนของฉันเหมือนกันที่ร้านค้าของโรงเรียน และมี มีจำนวนมากของคิว ฉันเดินไปป้ายรถประจำทาง และรอรถประมาณ 20 นาที ฉันมาถึงบ้าน ที่ 17.30 น. พ่อกังวลมากเนื่องจากฉันมาบ้านดึก และผมไม่ได้มี โทรศัพท์มือถือแต่ในวันที่พ่อซื้อให้ฉันง่ายเมื่อจะไปโรงเรียน ในการสรุป Rachineeburana โรงเรียนเป็นเหมือนบ้านที่สองของฉัน รักโรงเรียนนี้ และศึกษาในโรงเรียนมัธยมที่นี่เกินไป โรงเรียนนี้ให้เพื่อน ความรู้ และประสบการณ์สามารถเรียนในมหาวิทยาลัยศิลปากรก็เพราะมีครูแนะนำให้ฉันเสมอ ฉัน ทุกอย่างผมสิ่งที่ผมเคยทำในโรงเรียนของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสรีศนครปฐมโรงเรียนเป็นโรงเรียนเพียงผู้หญิงคนหนึ่งในจ. นครปฐม
โรงเรียนนี้มีเกรด 7 ถึงชั้นประถมศึกษาปีที่ 12 และมีนักเรียนประมาณ 4,000
คน เสรีศของโรงเรียนที่ได้รับการยอมรับให้ฉันไปเรียนในชั้นประถมศึกษาปีที่ 7 แล้วผมอายุ 12 ปี.
ผมได้มีโอกาสที่จะเรียนรู้และมีความทรงจำที่ดีในโรงเรียนนี้.
เมื่อวันที่โรงเรียนในวันแรกที่เปิด ฉันไปโรงเรียนโดยรถบัสมันเป็นครั้งแรกที่ผมขึ้นรถบัส.
ระยะทางจากบ้านไปโรงเรียนประมาณ 20 กิโลเมตรและค่าโดยสาร 12 บาท ฉันมาถึง
ที่โรงเรียนเวลาประมาณ 07:00 ผมมี 40 นาทีในตอนเช้าก่อนที่จะยืนอยู่ในแถว.
ฉันไม่ได้มีเพื่อนและไม่ทราบว่าใครเป็นเพื่อนหรือผู้อาวุโส แต่เมื่อฉันยืนอยู่ในแถวที่
07:40 ผมได้พบกับเพื่อนร่วมชั้นของฉัน ชีวิตของฉันในวันแรกที่โรงเรียนนี้ได้รับการออก เมื่อผมเรียน
ผมต้องแนะนำตัวเองให้เพื่อน ๆ และครูผู้สอนทุกวิชาในห้องเรียนเพราะ
ครูของฉันอยากจะรู้ว่าชื่อของฉันและสำหรับทุกคนได้รู้จักผม โรงเรียนนี้เป็นใหญ่
ของโรงเรียนและนักเรียนทุกคนจะต้องเดินไปเรียนรู้มันขึ้นอยู่กับตารางเรียน แต่ฉันไม่สามารถหา
ในชั้นเรียนของฉันเมื่อเปลี่ยนห้อง ในช่วงบ่ายผมไปโรงอาหารสำหรับมื้อกลางวัน แต่
คาเฟทีเรียเต็มไปผมมีคิวสำหรับตารางและรอจนกว่าการรับประทานอาหารเสร็จแล้วเธอก็เหมือนกันว่า
ในชีวิตประจำวัน หลังจากที่โรงเรียนที่ 15.10 นผมได้ชุดนักเรียนที่ร้านค้าโรงเรียนและมี
เป็นจำนวนมากของคิว ฉันเดินไปที่ป้ายรถเมล์และรอรถบัสประมาณ 20 นาที ฉันมาถึงบ้าน
เวลา 17.30 นพ่อแม่ของฉันเป็นห่วงมากเพราะผมมาที่บ้านปลายและผมไม่ได้มี
โทรศัพท์มือถือ แต่ในวันที่พ่อของฉันซื้อมันให้ฉันเพื่อความสะดวกในเมื่อฉันไปโรงเรียน.
สรุปโรงเรียนเสรีศเหมือนกัน บ้านที่สองของฉัน ฉันรักโรงเรียนนี้
และการศึกษาในโรงเรียนมัธยมที่นี่ด้วย โรงเรียนนี้ให้ฉันเพื่อน, ความรู้และประสบการณ์.
ฉันสามารถศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยศิลปากรจะเป็นเพราะผมมีครูให้คำปรึกษาเสมอฉัน ผมทำ
ทุกอย่างที่ฉัน everthing ที่ฉันเคยทำในโรงเรียนมัธยมของฉัน