Holzer's first public works, Truism

Holzer's first public works, Truisms (1977–9), appeared in the form of anonymous broadsheets that she printed anonymously in black italic script on white paper and wheat-pasted to buildings, walls and fences in and around Manhattan. These one-liners are a distillation of an erudite reading list from the Whitney Independent Study Program, where Holzer was a student. She printed other Truisms on posters, T-shirts and stickers, then carved them in the stone of public benches. In 1981, Holzer initiated the Living series, which she printed on aluminum and bronze plaques, the presentation format used by medical and government buildings. The Living series addressed the necessities of daily life: eating, breathing, sleeping, and human relationships. Her bland, short instructions were accompanied with paintings by the American artist Peter Nadin, whose portraits of men and women attached to metal posts further articulated the emptiness of both life and message in the information age. The medium of modern computer systems became an important component in Holzer's work in 1982 the artist installed for the first time a large electronic sign on the Spectacolor board at Times Square, New York. Sponsored by the Public Art Fund program, the use of light-emitting diode (L.E.D.) allowed Holzer to reach a larger audience. The texts in her subsequent Survival series, compiled in 1983-85, speak to the great pain, delight, and ridiculousness of living in contemporary society. Holzer began working with stone in 1986. In her 1986 exhibition at Barbara Gladstone Gallery in New York, she introduced a total environment, where viewers were confronted with the relentless visual buzz of a horizontal LED sign and stone benches leading up to an electronic altar. This practice culminated in the installation at the Guggenheim Museum in 1989 of a 163 meter-long sign, forming a continuous circle spiraling up the parapet wall.

For the Venice Biennale in 1990, Holzer designed posters, hats, and T-shirts to be sold in the streets of Venice, while her LED signboards and marble benches occupied the solemn and austere exhibition space (the original installation is retained in its entirety in the collection of the Albright-Knox Art Gallery in Buffalo, the organizing institution for the American Pavilion at the 1990 Venice Biennale). Text-based light projections have been central to Holzer’s practice since 1996.
Holzer wrote texts herself for a long time between 1977 and 2001. However since 1993, she has been mainly working with texts written by others. Some of these are literary texts by great authors such as the Polish Nobel laureate Wislawa Szymborska, Henri Cole (USA), Elfriede Jelinek (Austria), Fadhil Al-Azawi (Iraq), Yehuda Amichai (Israel) and Mahmoud Darwish (Palestine). She also uses texts from different contexts, such as passages from de-classified US Army documents from the war in Iraq. For example, a large LED work presents excerpts from the minutes of interrogations of American soldiers who had committed human rights violations and war crimes in Abu Ghraib, making what was once secret public. Holzer's works often speak of violence, oppression, sexuality, feminism, power, war and death. Her main concern is to enlighten, bringing to light something thought in silence and meant to remain hidden.
The artist's focus on the use of language and ideas in public space often producing shocking juxtapositions such as comments on sexual identity and gender relations (“Sex Differences Are Here To Stay” on an unassuming New York movie theater marquee, for example) to flights of formal outrage (“Abuse Of Power Comes As No Surprise” in gigantic LED lights over Times Square). Critic Samito Jalbuena asserts that such deadpan social critique and semiotic ambiguities implicit in the interplay between the linguistic signifier and the concept signified are worthy elements of protest art, since they subvert hierarchy, and are against the perceived injustices of a largely patriarchal, fascist, and capitalist society.
A more recent project Holzer has undertaken involves the use of redacted government documents.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของ Holzer แรกโยธาธิการ Truisms (1977-9), ปรากฏในรูปแบบของ broadsheets แบบที่เธอพิมพ์โดยไม่ระบุชื่อในสคริปต์ตัวเอียงสีดำบนกระดาษสีขาว และข้าวสาลีวางอาคาร ผนัง และกรอบใน และ รอบ ๆ แมนฮัตตัน One-liners เหล่านี้จะกลั่นของรายการ erudite อ่านจากวิทนีย์อิสระศึกษาโปรแกรม ที่ Holzer ถูกนักเรียน เธอพิมพ์โปสเตอร์ เสื้อยืด และสติกเกอร์อื่น ๆ Truisms นั้นแกะสลักไว้ในหินของม้านั่งสาธารณะ ในปี 1981, Holzer เริ่มนั่งเล่นชุด ที่เธอพิมพ์บนอลูมิเนียมและบรอนซ์ plaques รูปแบบงานนำเสนอในอาคารแพทย์และรัฐบาล ชุดนั่งเล่นอยู่ปัจจัยของชีวิตประจำวัน: รับประทานอาหาร การหายใจ นอน และมนุษย์สัมพันธ์ คำแนะนำของเธอคืน สั้นได้พร้อมภาพวาด โดยศิลปินอเมริกันนาดีนปีเตอร์ มีภาพของผู้ชาย และผู้หญิงกับบทความโลหะพูดชัดแจ้งสิ่งที่ว่างเปล่าของชีวิตและข้อความเพิ่มเติมในยุคข้อมูล กลางของระบบคอมพิวเตอร์ที่ทันสมัยกลายเป็น ส่วนประกอบสำคัญในการทำงานของ Holzer ทั้งศิลปินที่ติดตั้งครั้งแรกเครื่องอิเล็กทรอนิกส์ขนาดใหญ่บนกระดาน Spectacolor ครั้งสแควร์ นิวยอร์ก สนับสนุนโดยกองทุนศิลปะสาธารณะ การใช้ไดโอดเปล่ง–แสง (L.E.D.) ได้ Holzer ถึงกร พูดข้อความในของเธอภายหลังรอด คอมไพล์ใน 1983-85 ปวดมาก ความสุข และ ridiculousness ของการใช้ชีวิตในสังคมร่วมสมัย Holzer เริ่มทำงานกับหินในปี 1986 ในนิทรรศการของเธอ 1986 ที่เก็บแกลดสโตนบาร์บาร่าในนิวยอร์ก เธอนำการรวมสภาพแวดล้อม ที่ผู้ชมได้เผชิญกับ relentless ภาพของแมลงแนว LED เครื่องและหินม้านั่งนำไปสู่แท่นบูชาอิเล็กทรอนิกส์ แบบฝึกหัดนี้ culminated ในการติดตั้งที่ Guggenheim Museum ในปี 1989 ของ 163 เมตรยาวเครื่อง ขึ้นรูปวงกลมต่อเนื่องวนเวียนขึ้นบนกำแพง parapetสำหรับ Biennale เวนิสในปี 1990, Holzer ออกแบบโปสเตอร์ หมวก และเสื้อยืดที่ขายในถนนของเวนิส ในขณะที่ LED signboards และม้านั่งหินอ่อนของเธอครอบครองบุด และน่ากลัวยิ่ง (การติดตั้งต้นฉบับถูกเก็บไว้ทั้งหมดในคอลเลกชันของศิลป์อรีน็อกในบัฟฟาโล สถาบันการจัดการสำหรับพาวิลเลี่ยนอเมริกันที่ Biennale เวนิสปี 1990) ข้อประมาณแสงมีศูนย์กลางการฝึกของ Holzer พ.ศ. 2539Holzer เขียนข้อความตัวเองมาเป็นเวลานานระหว่าง 1977 และค.ศ. 2001 อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ 1993 เธอได้ส่วนใหญ่ทำงานกับข้อความที่เขียน โดยผู้อื่น เหล่านี้เป็นข้อความที่วรรณกรรม โดยมากผู้เขียนโนเบลโปแลนด์ผู้ได้รับ Wislawa Szymborska, Henri โคล (สหรัฐอเมริกา), Elfriede Jelinek (ออสเตรีย), Fadhil อัล-Azawi (อิรัก), Yehuda Amichai (อิสราเอล) และ Mahmoud Darwish (ปาเลสไตน์) นอกจากนี้เธอยังใช้ข้อความจากบริบทที่แตกต่างกัน เช่นทางเดินจากเอกสารกองทัพเราลับยกเลิกจากสงครามในอิรัก ตัวอย่าง งาน LED ขนาดใหญ่แสดงนำจากรายงานของ interrogations ของทหารอเมริกันที่ได้กระทำการละเมิดสิทธิมนุษยชนและอาชญากรรมสงครามในอาบูดาบี Ghraib ทำอะไรเคยลับสาธารณะ ผลงานของ Holzer มักพูดรุนแรง อธิปไตย เพศ สตรีนิยม พลังงาน สงคราม และความตาย ความกังวลหลักของเธอคือการ สอน นำไฟสิ่งที่คิดว่า ในความเงียบ และหมายถึง การถูกซ่อนศิลปินที่เน้นการใช้ภาษาและความคิดเห็นในพื้นที่สาธารณะที่มักผลิต juxtapositions ขยันเช่นข้อคิดเห็นในทางเพศเอกลักษณ์และเพศสัมพันธ์ ("เพศความแตกต่างมีที่นี่ไปพัก" การไปทางนิวยอร์กภาพยนตร์โรงละครอักษรวิ่ง เช่น) ของการข่มขืนทาง ("ละเมิดของพลังงานมาเป็นไม่แปลกใจ" ในไฟ LED ขนาดใหญ่ผ่านไทม์สแควร์) Samito Jalbuena วิจารณ์ยืนยันตายสังคมวิจารณ์และ ambiguities semiotic นัยในล้อระหว่าง signifier ภาษาศาสตร์และ signified แนวคิดดังกล่าวคุ้มค่าองค์ประกอบของศิลปะประท้วง เนื่องจากพวกเขา subvert ลำดับชั้น และต่อต้านต้องสู้รับรู้ของสังคมส่วนใหญ่ patriarchal, fascist และทุนHolzer ได้ดำเนินโครงการล่าสุดเกี่ยวข้องกับการใช้เอกสารรัฐบาล redacted

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โยธาธิการ Holzer แรก truisms (1977-9) ปรากฏตัวในรูปแบบของบรอดชีตที่ไม่ระบุชื่อที่เธอพิมพ์โดยไม่ระบุชื่อในสคริปต์ตัวเอียงสีดำบนกระดาษสีขาวและข้าวสาลีวางอาคาร, ผนังและรั้วในและรอบ ๆ แมนฮัตตัน เหล่านี้หนึ่งสมุทรเป็นกลั่นของรายการขยันอ่านจากโครงการศึกษาวิทนีย์อิสระที่ Holzer เป็นนักเรียน เธอพิมพ์ truisms อื่น ๆ ในโปสเตอร์, เสื้อยืดและสติกเกอร์แล้วแกะสลักไว้ในหินของม้านั่งสาธารณะ ในปี 1981 Holzer ริเริ่มชุดชีวิตซึ่งเธอพิมพ์ลงบนโล่อลูมิเนียมและทองแดง, รูปแบบการนำเสนอที่ใช้ในทางการแพทย์และสถานที่ราชการ ชุดชีวิตที่ส่งสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวัน: กินหายใจนอนหลับและความสัมพันธ์ของมนุษย์ อ่อนโยนของเธอคำแนะนำสั้น ๆ ติดตามมาด้วยภาพวาดโดยศิลปินชาวอเมริกันปีเตอร์ Nadin ซึ่งมีภาพของชายและหญิงที่ติดอยู่กับการโพสต์ต่อโลหะก้องว่างเปล่าของทั้งชีวิตและข้อความในยุคข้อมูลข่าวสาร กลางของระบบคอมพิวเตอร์ที่ทันสมัยกลายเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการทำงานของ Holzer ในปี 1982 ศิลปินที่ติดตั้งเป็นครั้งแรกเป็นสัญญาณอิเล็กทรอนิกส์ที่มีขนาดใหญ่ในคณะกรรมการ Spectacolor ที่ไทม์สแควร์, นิวยอร์ก การสนับสนุนจากโครงการกองทุนศิลปะสาธารณะการใช้ไดโอดเปล่งแสง (LED) ได้รับอนุญาต Holzer การเข้าถึงผู้ชมที่มีขนาดใหญ่ ตำราในชุดการอยู่รอดต่อมาเธอรวบรวมใน 1983-85, พูดคุยกับความเจ็บปวด, ความสุขและความไร้สาระของการใช้ชีวิตในสังคมร่วมสมัย Holzer เริ่มทำงานกับหินในปี 1986 ในปี 1986 การจัดนิทรรศการของเธอที่บาร์บาร่าแกลดสโตนแกลลอรี่ในนิวยอร์กเธอแนะนำสภาพแวดล้อมทั้งหมดที่ผู้ชมกำลังเผชิญหน้ากับข่าวลือภาพอย่างไม่หยุดยั้งของป้าย LED แนวนอนและม้านั่งหินที่นำไปสู่แท่นบูชาอิเล็กทรอนิกส์ การปฏิบัตินี้ culminated ในการติดตั้งที่พิพิธภัณฑ์ Guggenheim ในปี 1989 ของสัญญาณเมตรยาว 163 กลายเป็นวงกลมอย่างต่อเนื่องลอยขึ้นที่ผนังรั้ว. สำหรับเวนิซ Biennale ในปี 1990 Holzer ออกแบบโปสเตอร์, หมวกและเสื้อยืดที่จะขาย ในถนนของเมืองเวนิซในขณะที่ป้าย LED และม้านั่งหินอ่อนของเธออยู่ในพื้นที่จัดแสดงนิทรรศการเคร่งขรึมและเคร่งครัด (การติดตั้งเดิมจะยังคงอยู่ครบถ้วนในคอลเลกชันของศิลปะไบรท์-น็อกซ์แกลลอรี่ในบัฟฟาโล, สถาบันการศึกษาจัดงานสำหรับพาวิลเลี่ยนอเมริกัน 1990 Venice Biennale) ประมาณการแสงข้อความที่เคยเป็นศูนย์กลางของการปฏิบัติ Holzer ตั้งแต่ปี 1996 Holzer เขียนข้อความตัวเองเป็นเวลานานระหว่างปี 1977 และปี 2001 อย่างไรก็ตามตั้งแต่ปี 1993 เธอได้รับส่วนใหญ่ทำงานกับข้อความที่เขียนโดยคนอื่น ๆ บางส่วนของเหล่านี้เป็นวรรณกรรมโดยนักเขียนที่ดีเช่นโปแลนด์รางวัลโนเบลWisława Szymborska อองรีโคล (สหรัฐฯ), เอลฟรีดเจลิเนก (ออสเตรีย), ดิลอัล Azawi (อิรัก), ฮุดะ Amichai (อิสราเอล) และมาห์มุด Darwish (ปาเลสไตน์) เธอยังใช้ข้อความจากบริบทที่แตกต่างกันเช่นทางเดินจากจัดเอกสารกองทัพสหรัฐจากสงครามในอิรัก ยกตัวอย่างเช่นการทำงาน LED ขนาดใหญ่ที่มีการจัดเนื้อหาจากรายงานการประชุมของการสอบสวนของทหารอเมริกันที่มีความมุ่งมั่นละเมิดสิทธิมนุษยชนและอาชญากรรมสงครามในอาบูหริบทำให้สิ่งที่เป็นความลับของประชาชนครั้งเดียว งาน Holzer มักจะพูดถึงความรุนแรงกดขี่ทางเพศสตรีอำนาจสงครามและความตาย ความกังวลหลักของเธอคือการสอนนำแสงบางอย่างคิดว่าในความเงียบและความหมายที่จะยังคงซ่อนอยู่. ให้ความสำคัญของศิลปินในการใช้ภาษาและความคิดในพื้นที่สาธารณะมักจะผลิต juxtapositions ที่น่าตกใจเช่นความคิดเห็นเกี่ยวกับเอกลักษณ์ทางเพศและความสัมพันธ์ทางเพศ ("ความแตกต่างของเพศ อยู่ที่นี่อยู่ "ที่ถ่อมตัวนิวยอร์กภาพยนตร์ปะรำโรงละครเป็นต้น) เที่ยวบินของความชั่วร้ายอย่างเป็นทางการ (" การละเมิดอำนาจมาเป็นแปลกใจ "ในไฟ LED ขนาดใหญ่กว่าไทม์สแคว) นักวิจารณ์ Samito Jalbuena อ้างว่าการวิจารณ์ดังกล่าวหน้าตาเฉยสังคมและงงงวย semiotic นัยในอิทธิพลซึ่งกันและกันระหว่างมหาเทพภาษาและแนวคิดความหมายเป็นองค์ประกอบคุณค่าของศิลปะการประท้วงเนื่องจากพวกเขาล้มล้างลำดับชั้นและต่อต้านความอยุติธรรมที่รับรู้ของปรมาจารย์ใหญ่ฟาสซิสต์และ สังคมทุนนิยม. โครงการล่าสุด Holzer ได้ดำเนินการเกี่ยวกับการใช้เอกสารตามที่รัฐบาล redacted

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โฮลเซอร์ก่อนงาน truisms ( 1977 ) , 9 ) ปรากฏในรูปของหนังสือพิมพ์ขนาดใหญ่ที่ไม่ระบุชื่อไม่ระบุชื่อในสคริปต์ที่เธอพิมพ์ตัวเอียงสีดำบนกระดาษสีขาวและข้าวสาลีวางอาคาร , กำแพงและรั้วและอยู่ที่แมนฮัตตัน เหล่านี้ liners หนึ่งกำลังการกลั่นของรายการอ่านพิทูรจากวิทนีย์ การศึกษาค้นคว้าอิสระ โปรแกรม ที่ โฮลเซอร์เป็นนักเรียนนางพิมพ์ truisms อื่นบนโปสเตอร์ , เสื้อยืดและสติกเกอร์ แล้วแกะสลักในหินของมหาชน ม้านั่ง ในปี 1981 Holzer เริ่มมีชีวิตชุดซึ่งเธอพิมพ์บนอลูมิเนียมและโล่ทองแดง ส่วนรูปแบบการนำเสนอที่ใช้โดยแพทย์ และอาคารรัฐบาล ชุดนั่งเล่นกล่าวถึงความจำเป็นของชีวิตทุกวัน กิน หายใจ นอน และความสัมพันธ์ของมนุษย์ เธอธรรมดาคำแนะนำสั้นถูกพร้อม ด้วยภาพวาดโดยศิลปินชาวอเมริกัน ปีเตอร์ nadin ที่มีรูปของชายและหญิงที่แนบมากับโพสต์โลหะเพิ่มเติมก้อง ความว่างเปล่า ทั้งชีวิต และข้อความในยุคข้อมูลข่าวสารสื่อของระบบคอมพิวเตอร์สมัยใหม่ได้กลายเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการทำงาน โฮลเซอร์ใน 1982 ศิลปินติดตั้งครั้งแรกขนาดใหญ่อิเล็กทรอนิกส์ลงบน spectacolor บอร์ดที่ Times Square , นิวยอร์ก สนับสนุนโดยโครงการกองทุนศิลปะสาธารณะ , การใช้ไดโอดเปล่งแสง ( LED ) อนุญาต Holzer เข้าถึงผู้ชมขนาดใหญ่ ข้อความในชุดการอยู่รอดต่อไปของเธอรวบรวมใน 1983-85 พูดให้เจ็บปวดอย่างยิ่งใหญ่ สุขใจ และความไร้สาระของการใช้ชีวิตในสังคมร่วมสมัย โฮลเซอร์เริ่มทำงานกับหินใน 1986 ในนิทรรศการที่หอศิลป์ Barbara Gladstone 1986 ในนิวยอร์กเธอแนะนำสิ่งแวดล้อมทั้งหมดที่ผู้ชมกำลังเผชิญกับเสียงกระด้างของภาพในแนวนอน และนำป้ายหินสองนำไปสู่แท่นบูชาอิเล็กทรอนิกส์การปฏิบัตินี้ culminated ในการติดตั้งในพิพิธภัณฑ์ในปี 1989 ของ 163 เมตรยาวเซ็น เป็นวงกลมอย่างต่อเนื่อง spiraling ขึ้นรั้วผนัง

สำหรับเวนิส Biennale ในปี 1990 Holzer ออกแบบโปสเตอร์ , หมวกและเสื้อยืดไปขายตามถนนในเวนิสขณะที่เธอนำ signboards และม้านั่งหินอ่อนครอบครองเคร่งขรึมเอาจริงเอาจังและพื้นที่แสดงนิทรรศการ ( การติดตั้งต้นฉบับยังคงอยู่อย่างครบถ้วนในคอลเลกชันของไบรท์น็อกซ์หอศิลป์ในบัฟฟาโล , การจัดสถาบันศาลาอเมริกันที่ 1990 เวนิส Biennale ) ข้อความที่ใช้แสงโดยมีศูนย์กลางการปฏิบัติ Holzer ตั้งแต่ 1996
โฮลเซอร์เขียนข้อความตัวเองเป็นเวลานานระหว่าง 1977 และปี 2001 อย่างไรก็ตามตั้งแต่ปี 1993 เธอได้รับส่วนใหญ่ทำงานกับข้อความที่เขียนโดยคนอื่น ๆ บางส่วนของเหล่านี้เป็นวรรณกรรมโดยนักเขียนที่ดีเช่นโปแลนด์รางวัลโนเบล Wislawa Szymborska เฮนรี่ โคล ( USA ) , เดอะสโตนโรสเซส ( ออสเตรีย ) ของอัล azawi ( อิรัก ) , เยฮูดา amichai ( อิสราเอล ) และ Mahmoud Darwish ( ปาเลสไตน์ )เธอยังใช้ข้อความจากบริบทที่แตกต่างกัน เช่น ข้อความ จาก เดอ ของกองทัพสหรัฐ เอกสารจากสงครามในอิรัก ตัวอย่างเช่น ขนาดใหญ่ LED ทำงานจะแสดงข้อความที่ตัดตอนมาจากนาทีของการสอบสวนของทหารอเมริกันที่มีความมุ่งมั่น การละเมิดสิทธิมนุษยชน และอาชญากรรมสงครามใน Abu Ghraib ทำให้สิ่งที่เคย ข่าวลับ โฮลเซอร์ของงานมักจะพูดถึงความรุนแรง การกดขี่ทางเพศ ,สตรีนิยม , พลัง , สงครามและความตาย ความกังวลหลักของเธอคือการสอนที่นำแสงบางอย่างคิดว่า ในความเงียบและตั้งใจที่จะซ่อน
ศิลปินของมุ่งเน้นไปที่การใช้ภาษาและความคิดในพื้นที่สาธารณะมักจะผลิต juxtapositions ตกตะลึงเช่นความคิดเห็นเกี่ยวกับอัตลักษณ์ทางเพศสัมพันธ์ ( " ความแตกต่างทางเพศจะอยู่ที่นี่ " สงานท่าทีนิวยอร์กภาพยนตร์ มาร์ควีตัวอย่างเช่น ) เที่ยวบินอย่างเป็นทางการข่มขืน ( " ใช้อำนาจในทางที่ผิด มาเป็นแปลกใจ " ยักษ์ไฟ LED ผ่านไทม์สแควร์ ) นักวิจารณ์ samito jalbuena ยืนยันว่ายอมรับสังคมวิจารณ์ภาพยนตร์งงงวยและแนบเนียนในความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและแนวคิด signifier signified เป็นองค์ประกอบคุณค่าของศิลปะประท้วง เนื่องจากพวกเขาล้มล้างระบบและต่อต้านการรับรู้ความยุติธรรมของส่วนใหญ่เข้าใจ จอมเผด็จการ และสังคมทุนนิยม
เป็นโครงการล่าสุดที่เกี่ยวข้องกับโฮลเซอร์มีปัญหาใช้แก้ไขเอกสารทางราชการ .