If you go to the Golden Temple one

If you go to the Golden Temple one of the most interesting things you will observe are some Tibetan pilgrims who come to pray there, bowing down at each of their steps. These people are Buddhists who may belong to one of the numerous sects of Tibetan Buddhism, who regard Guru Nanak as Guru Rinpoche. Guru Padmasambhava brought Buddhism to Tibet and they regard the Guru as a reincarnation of the precious one, ‘Rinpoche’.
There are many teachings in common – the middle path of living, the importance of congregation called sangam/sangat, the importance of meditation, the individual’s responsibility for their destiny, even the archetypal images of the warrior monk, in Gurmat the saint-soldier tradition.
The temple complex was originally built by the fourth Sikh guru, Ram Das on a pool famed for alleged healing powers and also a former site of meditation of Siddhartha Gatauma (the Buddha)
Sikhs equally have great reverence for Buddhist teachers. It is a matter of no small pride that a Sikh escorted the Dalai Lama to India when he exiled Tibet. Indeed, Punjab, the Sikh homeland, was formerly called Gandhara, the home of Mahayana Buddhism. This goes back to a period when the Dhamma was revered by almost half the people of the world. The main difference is that whereas the Buddha-nature is held to All Pervasive but people must make efforts to realise it, the Guru-nature is also All-Pervasive but reaches out to everyone. It is a matter of effort against Grace. However, in reality the difference is perhaps a matter of emphasis since the Mahayana tradition lays a special stress on compassion inherent in the universe finding expression in the figure of the Bodhistavva. On the other hand, the Sikh tradition also speaks of the need to choose; otherwise, there is no gift of life, and Universal Amazing Grace is not a gift, but an imposition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าคุณไปวัดทองหนึ่งสิ่งที่น่าสนใจที่สุด คุณจะสังเกตเห็นมีบางผู้แสวงบุญชาวทิเบตมาอธิษฐาน โค้งลงในแต่ละขั้นตอนของพวกเขา คนเหล่านี้มีชาวพุทธที่อาจเป็นหลายนิกายของศาสนาพุทธแบบทิเบต ที่ถือว่าคุรุนานักเทพเป็น Guru Rinpoche อย่างใดอย่างหนึ่ง Guru Padmasambhava นำพุทธศาสนาไปทิเบต และพวกเขาถือว่ากูรูเป็นการเกิดใหม่ของมีค่าหนึ่ง 'Rinpoche'มีคำสอนมากมายในทั่วไปทางสายกลางของชีวิต ความสำคัญของการชุมนุมที่เรียกว่าซาน กัม/sangat ความสำคัญของการทำสมาธิ ความรับผิดชอบของแต่ละบุคคลสำหรับโชคชะตาของพวกเขา แม้ภาพ archetypal ของพระนักรบ ในประเพณี Gurmat เซนต์ทหารวัดถูกสร้างขึ้น โดยกูรูชาวซิกข์สี่ Das Ram บนสระน้ำที่มีชื่อเสียงสำหรับผู้ถูกกล่าวหาการรักษาอำนาจ และเว็บไซต์เดิมของการทำสมาธิ Gatauma สิทธัตถะ (พระพุทธเจ้า)ซิกข์เท่า ๆ กันได้ง่าย ๆ ดีพุทธครู มันเป็นเรื่องของความภาคภูมิใจเล็ก ๆ ที่ชาวซิกข์ซึ่งพาดาไลลามะที่อินเดียเมื่อเขาเนรเทศทิเบต จริง ปัญจาบ บ้านเกิด ชาวซิกข์ได้เดิมเรียกว่าแคว้นคันธาระ บ้านมหายาน นี้ไปกลับไประยะเมื่อธรรมถูกเคารพคนเกือบครึ่งหนึ่งของโลก ความแตกต่างหลักคือ ว่า ขณะพระธรรมชาติจัดขึ้นเพื่อแพร่หลายทั้งหมด แต่ท่านต้องทำให้ความพยายามที่จะตระหนักถึงมัน กูรูธรรมชาติยัง Pervasive ทั้งหมด แต่ถึงทุกคน มันเป็นเรื่องของการต่อสู้กับเกรซ อย่างไรก็ตาม ในความเป็นจริง ความแตกต่างได้อาจจะเป็นเรื่องของการเน้นตั้งแต่พระพุทธองค์วางความเครียดพิเศษบนความเมตตาอยู่ในจักรวาลหานิพจน์ในรูปแบบของ Bodhistavva บนมืออื่น ๆ ประเพณีชาวซิกข์ยังพูดการเลือก มิฉะนั้น มีไม่มีของขวัญแห่งชีวิต และเกรซสวยสากลไม่ได้เป็นของขวัญ แต่การกำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถ้าคุณไปที่วัดทองหนึ่งในสิ่งที่น่าสนใจที่สุดที่คุณจะสังเกตคือบางส่วนแสวงบุญชาวทิเบตที่มาอธิษฐานมีโค้งลงที่แต่ละขั้นตอนของพวกเขา คนเหล่านี้เป็นชาวพุทธที่อาจเป็นหนึ่งในนิกายต่างๆของพุทธศาสนาในทิเบตที่ถือว่าคุรุนาปราชญ์พอช คุรุปัทมสัมภวะนำพระพุทธศาสนาไปทิเบตและพวกเขาถือว่าคุรุเป็นวิญญาณของคนมีค่า 'พอช.
มีคำสอนจำนวนมากในทั่วไป - ทางสายกลางของที่อยู่อาศัยที่สำคัญของการชุมนุมที่เรียกว่าแซน / Sangat ความสำคัญของการทำสมาธิ ความรับผิดชอบของแต่ละบุคคลสำหรับชะตากรรมของพวกเขาแม้ภาพตามแบบฉบับของพระภิกษุสงฆ์นักรบใน Gurmat ประเพณี Saint-ทหาร.
วัดซับซ้อนถูกสร้างขึ้นมาโดยที่สี่ซิกคุรุรามดาสในสระว่ายน้ำที่เลื่องลือพลังในการรักษาที่ถูกกล่าวหาและยังเป็นอดีต เว็บไซต์ของการทำสมาธิของพระพุทธเจ้า Gatauma (พระพุทธเจ้า)
ซิกข์อย่างเท่าเทียมกันมีความเคารพที่ดีสำหรับครูผู้สอนทางพุทธศาสนา มันเป็นเรื่องของความภาคภูมิใจเล็ก ๆ ว่าซิกพาดาไลลามะไปยังประเทศอินเดียเมื่อเขาถูกเนรเทศทิเบต อันที่จริงเจบซิกบ้านเกิดเมืองนอนเดิมเรียกว่าคันธาระ, บ้านของพุทธศาสนามหายาน นี้ไปกลับไปช่วงเวลาที่พระธรรมเป็นที่เคารพโดยเกือบครึ่งหนึ่งของผู้คนในโลกนี้ ความแตกต่างที่สำคัญคือว่าในขณะที่ตถาคตครรภ์จะจัดขึ้นทั้งหมดแพร่หลาย แต่คนที่จะต้องทำให้ความพยายามที่จะตระหนักถึงมันคุรุธรรมชาติยังเป็นทุกแพร่หลาย แต่เอื้อมมือออกไปทุกคน มันเป็นเรื่องของความพยายามกับเกรซ แต่ในความเป็นจริงที่แตกต่างกันอาจจะเป็นเรื่องของการให้ความสำคัญตั้งแต่ประเพณีมหายานวางความเครียดเป็นพิเศษเกี่ยวกับความรักความเมตตาอยู่ในจักรวาลหาการแสดงออกในรูปของ Bodhistavva บนมืออื่น ๆ , ประเพณีซิกยังพูดถึงความจำเป็นที่จะต้องเลือก; มิฉะนั้นจะมีของขวัญแห่งชีวิตไม่มีและยูนิเวอร์แซ Amazing Grace ไม่ได้เป็นที่ระลึก แต่การจัดเก็บภาษี