(10) aAdministrative Decentralizati

(10) aAdministrative Decentralization

Accountability, transparency and Corruption in Decentralized Governance
Accountability

In its democratic political aspect, decentralization as currently conceived and increasingly practiced in the international development community has two principal components: participation and accountability. Participation is chiefly concerned with increasing the role of citizens in choosing their local leaders and in telling those leaders what to do-in other words, providing inputs into local governance. Accountability constitutes the other side of the process; it is the degree to which local governments have to explain or justify what they have done or failed to do. Improved information about local needs and preferences is one of the theoretical advantages of decentralization, but there is no guarantee that leaders will actually act on these preferences unless they feel some sort of accountability to citizens. Local elections are the most common and powerful form accountability, but other mechanisms such as citizens councils can have limited influence.


Accountability can be seen as the validation of participation, in that the test of whether attempts to increase participation prove successful is the extent to which people can use participation to hold a local government responsible for its actions.

Types of Accountability
Accountability comes in two dimensions: that of government workers to elected officials; and that of the latter to the citizens who elect them.

Government Workers to local Officials
The firs type can prove difficult to achieve, for civil servants, particularly professionals in such fields as health, agriculture--the very sectors that are most often decentralized-- often have considerable incentive to evade control by locally elected officials. Such people generally have university training and sophisticated life-style practices hard to maintain in small towns and villages, career ambitions that transcend the local level, and goals for their children's education that local schools cannot meet. They may well also fear that quality standards for service delivery will suffer if provision is localized. Finally, they often find opportunities for corruption greater if they are supervised by distant managers through long chains of command than if they must report to superiors close at hand. For all these reasons, they tend to have strong urges to maintain ties with their parent ministries in the central government and to parallel interest in maintaining these ties, for they are much concerned about preserving national standards in service delivery and often about opportunities for venality as well (many corruption schemes provide for sharing ill-gotten gains upward through bureaucratic channels to the top ).

Given all these reasons both good and bad for opposition, it is scarcely surprising that decentralization initiatives so often run into heavy bureaucratic resistance, and designers find themselves pressured to keep significant linkages between the field and the central ministries, especially concerning such issues as postings, promotions, and salaries. Needless to say, such ties tend to undercut the capacity of elected officials to supervise government servants supposedly working for them. Some decentralized governance systems ( e.g., Karnataka State in India) appear to have worked throng through these problems to establish popular control over the bureaucracy, but it has taken many years to do so.


The second type of accountability is that of elected officials to the citizenry.
Election (provided they are free and fair) provide the most obvious accountability, but this is a rather blunt tool, exercised only at widespread intervals and offering only the broadest citizen control over government . Voters can reject their governors, generally not reactions to particular acts or omissions. And when local elections do revolve around a given issue, such as schools, they necessarily leave everything else out of the picture. Citizens need more discriminating instruments to enforce accountability. Fortunately, a number of these are available

*Political parties can be a powerful tool for accountability when they are established and vigorous at the local level, as in many latin american countries. They have a built-in incentive to uncover and publicize wrongdoing by the party in power and to preseNt continuously an alternative set of policies to the voters.
*Civil society and its precursor social capital enable citizens to articulate their reaction to local government and to lobby officials to be responsive. These representations generally come through NGOs (though spontaneous protests can also be considered civil society ), which,like political parties, often have parent organizations at the provincial or national level.
*If citizens are to hold their government accountable, they must be able to find out what it is doing. At the immediate neighborhood level, word of mouth is perhaps sufficient to transmit such information, but at any higher level some from of media becomes essential. In some countries, print media can perform this function, but generally their coverage is minimal outside larger population centers. A feasible substitute in many settings is low-wattage AM radio,which is highly local, cheap to operate, and can offer news and talk shows addressing local issues.
*Public meetings can be an effective mechanism for encouraging citizens to express their views an obliging public officials to answer them. The cabildos abiertos held in many latin American countries are a good example. In some settings, such meetings may be little more than briefing sessions, but in others they can be effective in getting public officials to defend their actions.
*Formal redress procedures have been included as an accountability mechanism in som decentralization initiatives. Bolivia probably has the most elaborate instrument along these lines with its municipal Vigilance Committees that are based on traditional local social structures and are charged with monitoring elected councils, encouraged to file actionable complaints with higher levels if needed.
In other systems, formal recall procedures are available to citizens dissatisfied with their officials.
*Opinion surveys have generally been considered too complex and sophisticated to use at the local level, but usable and affordable technologies are being developed in the Philippines enabling local-level NGOs to employ such polls to assess public opinion about service provision.

A recent USAID assessment of democratic local governance in six countries found that each country employed a different mix of these mechanisms, while no country had employed them all. No one instrument proved effective in all six settings, but various combinations offered considerable promise. Some may be able to substitute at least in part for others when weak or absent. Civil society and the media, for example, might together be able to make up for a feeble party system at the local level.

Transparency and Corruption
In theory these two phenomena should be inversely related, such that more transparency in local governance should mean less scope for corruption, in that dishonest behavior would become more easily detectable, punished and discouraged in future. The history of the industrialized countries indicates that this tend to be true in the longer term, but recent experience shows that this relationship is not necessarily true at all in the short run. In the former soviet countries, for example, local governance institutions have become much more open to public scrutiny in the 1990s, but at the same time there can be little doubt that corruption at all levels has greatly increased. It is to be hoped that the local mechanisms of accountability discussed above will in tandem with greater probity at the national level improve the degree of honesty at all levels, but at best this will take time. The message for the international development community is to press forward with as many of these accountability mechanisms as is feasible.


A second type of linkage between transparency and corruption has been noted by Manor when he notes that in India, while greater transparency in local governance was not accompanied by increased corruption, it did lead to popular perceptions of greater public malfeasance, simply because citizens became more aware of what was going on. This pattern has surely repeated itself in many other locales. Over time, to the extent accountability mechanisms begin to become effective and corruption begins to decline, the citizenry should appreciate the improvement.


Conclusion

The democratic local governance initiatives currently under way in many countries hold much promise for developing effective systems of public accountability that will ensure that government servants are responsible to elected officials, and that the latter are in turn responsible to the public that elected them in the first place. In the process these systems of accountability should increase the pressure for more transparent local governance, in which corruption will be easier to bring to light and thus to curtail. But just as it took many decades for such efforts to make much headway in the industrial countries, so too quick results cannot be expected elsewhere.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(10) aAdministrative กระจายอำนาจการแพร่กระจาย ความรับผิดชอบ ความโปร่งใส และทุจริตในการบริหารจัดการแบบกระจายศูนย์ ความรับผิดชอบ ในด้านของการเมืองประชาธิปไตย กระจายอำนาจการแพร่กระจายกำลังรู้สึก และประสบการณ์มากขึ้นในชุมชนนานาชาติพัฒนามีคอมโพเนนต์หลักที่สอง: การมีส่วนร่วมและความรับผิดชอบ มีส่วนร่วมส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มบทบาทของประชาชน ในการเลือกผู้นำท้องถิ่น และบอกผู้นำเหล่านั้นจะทำในคำอื่น ๆ ให้อินพุตเป็นกำกับดูแลท้องถิ่น ความรับผิดชอบถือด้านอื่น ๆ ของการ ระดับที่รัฐบาลท้องถิ่นต้องอธิบาย หรือจัดอะไรพวกเขาได้ทำ หรือไม่สามารถทำได้ ปรับปรุงข้อมูลเกี่ยวกับความต้องการท้องถิ่นและการตั้งค่าเป็นหนึ่งในข้อดีของการกระจายอำนาจการแพร่กระจายทฤษฎี แต่ไม่มีการรับประกันซึ่งผู้นำจะจริงทำหน้าที่ในการกำหนดลักษณะเหล่านี้ยกเว้นว่าพวกเขารู้สึกบางจัดเรียงของความรับผิดชอบกับประชาชน การเลือกตั้งท้องถิ่นเป็นการทั่วไป และมีประสิทธิภาพมากที่สุดแบบฟอร์มความรับผิดชอบ แต่กลไกอื่น ๆ เช่นสภาประชาชนสามารถจำกัดอิทธิพล ความรับผิดชอบอาจถือเป็นการตรวจสอบมีส่วนร่วม ที่ขอบเขตที่บุคคลสามารถใช้เข้าร่วมเพื่อค้างรับผิดชอบสำหรับการดำเนินการของรัฐบาลท้องถิ่นเป็นการทดสอบว่าความพยายามที่จะเพิ่มเข้าร่วมพิสูจน์ความสำเร็จ ประเภทของความรับผิดชอบ ความรับผิดชอบมาในสองมิติ: ที่ผู้ปฏิบัติงานรัฐบาลเพื่อรับเลือกเป็นเจ้าหน้าที่ และที่หลังประชาชนที่เลือกพวกเขา แรงงานของรัฐบาลกับเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น โรงแรมเฟอร์สล็อดจ์ชนิดสามารถพิสูจน์ยากที่จะประสบความสำเร็จ สำหรับราชการ ผู้เชี่ยวชาญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขตดังกล่าวเป็นสุขภาพ เกษตร - ภาคมากที่มักมักแบบกระจายศูนย์ - มีงานจำนวนมากหนีควบคุม โดยเจ้าหน้าที่ในท้องถิ่นได้รับการแต่งตั้ง คนดังกล่าวโดยทั่วไปได้ฝึกอบรมมหาวิทยาลัยและปฏิบัติวิถีชีวิตที่มีความซับซ้อนยากที่จะรักษาในเมือง และหมู่บ้าน ความทะเยอทะยานอาชีพที่ transcend ระดับท้องถิ่น และเป้าหมายการศึกษาของบุตรเป็นโรงเรียนท้องถิ่น พวกเขาทั้งยังเกรงกลัวว่า มาตรฐานคุณภาพสำหรับการจัดส่งบริการจะประสบถ้าจัดเป็นภาษาท้องถิ่น สุดท้าย พวกเขามักจะหาโอกาสสำหรับความเสียหายมากกว่าถ้าพวกพาสปอร์ตผู้จัดการระยะไกลผ่านคำสั่งของโซ่ยาวกว่าหากพวกเขาต้องรายงานไปที่เรียร์ เหตุผลทั้งหมดเหล่านี้ พวกเขามักจะมีการขอก่อนส่งกลับแข็งแกร่งเพื่อรักษาความสัมพันธ์กับหลักของทบวงกรม ในรัฐบาลกลาง และสนใจขนานในการรักษาความสัมพันธ์เหล่านี้ พวกเขาจะกังวลมาก เกี่ยวกับการรักษามาตรฐานในการส่งมอบบริการ และมักจะ เกี่ยวกับโอกาสสำหรับ venality ด้วย (แผนงานความเสียหายมากให้กำไร ill-gotten ขึ้นผ่านช่องราชการด้านบนใช้ร่วมกัน) ให้เหตุผลเหล่านี้ทั้งดี และไม่ดีสำหรับฝ่ายค้าน ความตื่นเต้นแทบที่ริเริ่มการกระจายอำนาจการแพร่กระจายดังนั้นมักจะพบทนหนักราชการ และออกค้นหาตัวเองกดดันเพื่อให้เชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างฟิลด์และกรมกลาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับปัญหาดังกล่าวลงรายการบัญชี โปรโมชั่น และเงินเดือน จำเป็นต้องพูด ความสัมพันธ์ดังกล่าวมีแนวโน้มไปกำลังของเจ้าหน้าที่ที่ได้รับเลือกคุมข้าราชการรัฐบาลคาดคะเนการทำงานสำหรับพวกเขา บางระบบบริหารแบบกระจายศูนย์ (เช่น รัฐกรณาฏกะรัฐในอินเดีย) จะ ได้ทำงานนั่งผ่านปัญหาเหล่านี้การควบคุมข้าราชการที่นิยมสร้าง แต่มันมีมาหลายปีดังชนิดที่สองของความรับผิดชอบเป็นที่ของเจ้าหน้าที่ที่ได้รับเลือกเพื่อผดุงการ การเลือกตั้ง (ให้เป็นอิสระ และเป็นธรรม) ให้ความรับผิดชอบชัดเจนที่สุด แต่นี้เป็นเครื่องมือค่อนข้างทื่อ ใช้เฉพาะในช่วงเวลาที่แพร่หลาย และให้บริการเฉพาะการรับประชาชนควบคุมรัฐบาล ผู้ลงคะแนนสามารถปฏิเสธ"ของพวกเขามีบัญชีผู้ว่าราชการประเภท", "โดยทั่วไปจะใช้ปฏิกิริยาไม่กระทำการหรือละเว้น" และเมื่อการเลือกตั้งท้องถิ่นเกี่ยวข้องกับประเด็นที่กำหนด เช่นโรงเรียน พวกเขาจำเป็นต้องปล่อยทุกอย่างจากภาพ ประชาชนได้รับการจำแนกมากเครื่องบังคับความรับผิดชอบ โชคดี ตัวเลขเหล่านี้มี * พรรคการเมืองจะเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับความรับผิดชอบเมื่อจะคึกคัก และก่อตั้งในระดับท้องถิ่น ในประเทศละตินอ มีการจูงใจภายใน เพื่อเปิด และประชาสัมพันธ์ โดยฝ่ายอำนาจการสืบสวน และนำเสนออย่างต่อเนื่องเป็นชุดทางเลือกของนโยบายที่ผู้ลงคะแนน * ภาคประชาสังคมและทุนทางสังคมของสารตั้งต้นให้ประชาชนออกเสียงปฏิกิริยาของรัฐบาลท้องถิ่น และล็อบบี้เจ้าหน้าที่จะตอบสนอง โดยทั่วไปมานำเสนอเหล่านี้ผ่านองค์กรพัฒนาเอกชน (ประท้วงอยู่แต่ยังถือได้ว่าประชาสังคม), ที่ เช่น พรรคมักจะมีองค์กรหลักระดับจังหวัด หรือประเทศ * ถ้าประชาชนจะถือรับผิดชอบรัฐบาลของพวกเขา พวกเขาต้องค้นหาสิ่งที่กำลังทำ ระดับเคียง จากปากอาจจะเป็นเพียงพอที่จะส่งข้อมูลดังกล่าว แต่ที่ระดับสูงใดๆ บางส่วนจากสื่อเป็นสำคัญ ในบางประเทศ สื่อสิ่งพิมพ์สามารถใช้ฟังก์ชันนี้ แต่โดยทั่วไปความครอบคลุมของพวกเขามีน้อยนอกศูนย์ประชากรขนาดใหญ่ ทดแทนที่เป็นไปได้ในการตั้งค่าหลายวัตต์ต่ำ AM วิทยุ ซึ่งเป็นท้องถิ่นสูง ประหยัด มี สามารถนำเสนอข่าวสาร และพูดคุยแสดงกำหนดปัญหาท้องถิ่น ได้ * ประชุมสาธารณะเป็นกลไกที่มีประสิทธิภาพสำหรับการส่งเสริมให้ประชาชนไปแสดงตัวเจ้าหน้าที่สาธารณะ obliging ตอบได้ Abiertos cabildos ที่จัดขึ้นในประเทศละตินอย่างนั้น ในการตั้งค่าบางอย่าง ประชุมดังกล่าวอาจจะมากกว่ารายงานรอบเวลา แต่คนอื่น พวกเขาสามารถมีประสิทธิภาพในการรับเจ้าหน้าที่สาธารณะเพื่อปกป้องการกระทำของพวกเขา * เป็นการดำเนินตามขั้นตอนได้เป็นกลไกมีความรับผิดชอบในการริเริ่มการกระจายอำนาจการแพร่กระจายส้ม โบลิเวียคงมีเครื่องมือสุดประณีตพร้อมด้วยคณะระมัดระวังของเทศบาลที่ขึ้นอยู่กับโครงสร้างทางสังคมท้องถิ่นดั้งเดิม และโดนตรวจสอบสภา ให้ร้องเรียนมุมไฟล์ระดับสูงถ้าต้องเลือก บรรทัดเหล่านี้ ในระบบอื่น ๆ ขั้นตอนการเรียกคืนอย่างเป็นทางจะให้ประชาชนพอใจกับเจ้าหน้าที่ของ * สำรวจความคิดเห็นได้โดยทั่วไปแล้วถือว่าซับซ้อนเกินไป และมีความซับซ้อนที่ใช้ในระดับท้องถิ่น แต่การพัฒนาเทคโนโลยีที่ใช้ และราคาไม่แพงในฟิลิปปินส์เปิดองค์กรพัฒนาเอกชนระดับท้องถิ่นจะจ้างสำรวจเช่นการประเมินความคิดเห็นของประชาชนเกี่ยวกับบริการ การประเมิน USAID ล่าสุดกำกับดูแลท้องถิ่นประชาธิปไตย 6 ประเทศพบว่า แต่ละประเทศจ้างผสมแตกต่างกันของกลไกเหล่านี้ ในขณะที่ประเทศไม่ได้จ้างพวกเขาทั้งหมด เครื่องมือหนึ่งไม่ได้พิสูจน์ประสิทธิภาพในการตั้งค่าทั้งหมด 6 แต่ชุดต่าง ๆ เสนอสัญญามาก บางคนอาจยังไม่สามารถแทนที่ในส่วนอื่น ๆ เมื่ออ่อนแอ หรือขาด ประชาสังคมและสื่อมวลชน เช่น กันอาจจัดทำขึ้นสำหรับระบบบางพรรคในระดับท้องถิ่น ความโปร่งใสและทุจริต ในทฤษฎี ปรากฏการณ์เหล่านี้สองควร inversely เกี่ยวข้อง ให้อย่างโปร่งใสในการปกครองท้องถิ่นควรหมายถึง ขอบเขตน้อยลงสำหรับความเสียหาย ที่พฤติกรรมไม่ซื่อสัตย์จะกลายเป็นง่ายขึ้นสามารถตรวจสอบได้ โทษ และท้อในอนาคต ประวัติของกลุ่มประเทศบ่งชี้ว่า นี้มักจะเป็นจริงในระยะยาว แต่ประสบการณ์ล่าสุดแสดงว่า ความสัมพันธ์นี้ไม่จำเป็นต้องเป็นจริงทั้งในระยะสั้น ในอดีตประเทศสหภาพโซเวียต เช่น ปกครองท้องถิ่นสถาบันได้กลายเป็นมากเปิด scrutiny สาธารณะ ในปี 1990 แต่ขณะเดียวกันอาจมีน้อยสงสัยว่า ทุจริตในทุกระดับมีเพิ่มขึ้นอย่างมาก การจะหวังว่า กลไกภายในของความรับผิดชอบที่กล่าวถึงข้างต้นจะ probity มากกว่าระดับชาติคือการปรับปรุงระดับของความซื่อสัตย์ที่ระดับ แต่ในส่วนนี้จะใช้เวลาได้ ข้อความสำหรับชุมชนพัฒนาประเทศคือการ กดไปข้างหน้าด้วยเป็นกลไกความรับผิดชอบเหล่านี้จะเป็นไปมากมาย A second type of linkage between transparency and corruption has been noted by Manor when he notes that in India, while greater transparency in local governance was not accompanied by increased corruption, it did lead to popular perceptions of greater public malfeasance, simply because citizens became more aware of what was going on. This pattern has surely repeated itself in many other locales. Over time, to the extent accountability mechanisms begin to become effective and corruption begins to decline, the citizenry should appreciate the improvement. Conclusion The democratic local governance initiatives currently under way in many countries hold much promise for developing effective systems of public accountability that will ensure that government servants are responsible to elected officials, and that the latter are in turn responsible to the public that elected them in the first place. In the process these systems of accountability should increase the pressure for more transparent local governance, in which corruption will be easier to bring to light and thus to curtail. But just as it took many decades for such efforts to make much headway in the industrial countries, so too quick results cannot be expected elsewhere.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(10) การกระจายอำนาจ aAdministrative รับผิดชอบโปร่งใสและการทุจริตในการกำกับดูแลการกระจายอำนาจรับผิดชอบในด้านการเมืองประชาธิปไตยกระจายอำนาจที่เป็นอยู่ในขณะตั้งครรภ์และการปฏิบัติมากขึ้นในชุมชนการพัฒนาระหว่างประเทศมีสองส่วนหลักคือการมีส่วนร่วมและความรับผิดชอบ การมีส่วนร่วมเป็นส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับการเพิ่มบทบาทของประชาชนในการเลือกผู้นำท้องถิ่นและผู้นำในการบอกคนเหล่านั้นว่าจะทำอย่างไรในคำอื่น ๆ ที่ให้ปัจจัยการผลิตเข้ามาในการปกครองท้องถิ่น ถือว่าความรับผิดชอบในด้านอื่น ๆ ของกระบวนการ; มันเป็นระดับที่รัฐบาลท้องถิ่นต้องอธิบายหรือแสดงให้เห็นถึงสิ่งที่พวกเขาได้ทำหรือไม่ได้ทำ ข้อมูลที่ดีขึ้นเกี่ยวกับความต้องการของท้องถิ่นและความต้องการเป็นหนึ่งในข้อได้เปรียบทางทฤษฎีของการกระจายอำนาจ แต่ไม่มีการรับประกันว่าผู้นำจริงจะทำหน้าที่เกี่ยวกับการตั้งค่าเหล่านี้หากพวกเขารู้สึกว่าการจัดเรียงของความรับผิดชอบให้กับประชาชนบางส่วน การเลือกตั้งท้องถิ่นที่มีความรับผิดชอบรูปแบบที่พบมากที่สุดและมีประสิทธิภาพ แต่กลไกอื่น ๆ เช่นคณะกรรมการประชาชนสามารถมีอิทธิพล จำกัด . รับผิดชอบสามารถมองเห็นเป็นการตรวจสอบการมีส่วนร่วมในการทดสอบว่าความพยายามที่จะเพิ่มการมีส่วนร่วมพิสูจน์ที่ประสบความสำเร็จเป็นขอบเขตที่ ผู้คนสามารถใช้การมีส่วนร่วมที่จะถือเป็นรัฐบาลท้องถิ่นที่รับผิดชอบในการกระทำของตน. ประเภทของความรับผิดชอบความรับผิดชอบมาในสองมิติที่คนงานของรัฐบาลในการเลือกตั้ง; และที่หลังให้กับประชาชนที่เลือกพวกเขา. รัฐบาลแรงงานเพื่อเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นประเภทภาคเรียนสามารถพิสูจน์ได้ยากที่จะบรรลุสำหรับข้าราชการโดยเฉพาะอย่างยิ่งอาชีพในด้านเช่นสุขภาพเกษตร - ภาคมากที่ส่วนใหญ่มักจะ decentralized- - มักจะมีแรงจูงใจมากที่จะหลบเลี่ยงการควบคุมโดยเจ้าหน้าที่ได้รับการเลือกตั้งในระดับท้องถิ่น คนดังกล่าวมักจะมีการฝึกอบรมและการปฏิบัติที่มหาวิทยาลัยชีวิตในรูปแบบที่มีความซับซ้อนยากที่จะรักษาในเมืองเล็ก ๆ และหมู่บ้านทะเยอทะยานในอาชีพที่อยู่เหนือระดับท้องถิ่นและเป้าหมายเพื่อการศึกษาของบุตรหลานที่โรงเรียนในท้องถิ่นไม่สามารถตอบสนอง พวกเขาอาจจะยังกลัวว่ามาตรฐานคุณภาพสำหรับการส่งมอบบริการจะประสบหากการให้เป็นภาษาท้องถิ่น ในที่สุดพวกเขามักจะหาโอกาสสำหรับความเสียหายมากขึ้นถ้าพวกเขาจะดูแลโดยผู้จัดการไกลผ่านโซ่ยาวของคำสั่งกว่าถ้าพวกเขาจะต้องรายงานให้ผู้บังคับบัญชาใกล้มือ ด้วยเหตุผลเหล่านี้พวกเขามีแนวโน้มที่จะมีการเรียกร้องที่แข็งแกร่งในการรักษาความสัมพันธ์กับกระทรวงพ่อแม่ของพวกเขาในรัฐบาลกลางและคู่ขนานกับความสนใจในการรักษาความสัมพันธ์เหล่านี้เพราะพวกเขามีมากความกังวลเกี่ยวกับการรักษามาตรฐานระดับชาติในการส่งมอบบริการและมักจะเกี่ยวกับโอกาสในความเลวทรามเป็น ดี (รูปแบบการทุจริตหลายแห่งที่มีสำหรับการแบ่งปันเงินร้อนขึ้นผ่านช่องทางของระบบราชการไปด้านบน.) จากเหตุผลเหล่านี้ทั้งหมดทั้งดีและไม่ดีสำหรับฝ่ายค้านก็คือแทบจะไม่น่าแปลกใจที่ความคิดริเริ่มการกระจายอำนาจจึงมักจะใช้เป็นต้านทานราชการหนักและนักออกแบบหา กดดันตัวเองเพื่อให้การเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างสนามและกระทรวงกลางโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับประเด็นต่าง ๆ เช่นการโพสต์โปรโมชั่นและเงินเดือน จำเป็นต้องพูดความสัมพันธ์ดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะทำลายความสามารถของเจ้าหน้าที่ได้รับการเลือกตั้งในการกำกับดูแลข้าราชการที่คาดคะเนทำงานสำหรับพวกเขา บางระบบการกำกับดูแลการกระจายอำนาจ (เช่นรัฐ Karnataka ในอินเดีย) ปรากฏว่าได้ทำงานมุงผ่านปัญหาเหล่านี้เพื่อสร้างการควบคุมที่เป็นที่นิยมมากกว่าระบบราชการ แต่ได้ดำเนินการหลายปีที่จะทำเช่นนั้น. ประเภทที่สองของความรับผิดชอบคือการที่มาจากการเลือกตั้งไป พลเมือง. เลือกตั้ง (ให้พวกเขามีอิสระและเป็นธรรม) ให้รับผิดชอบที่ชัดเจนที่สุด แต่นี้เป็นเครื่องมือทื่อค่อนข้างใช้สิทธิเพียงในช่วงเวลาอย่างกว้างขวางและนำเสนอเฉพาะการควบคุมพลเมืองที่กว้างกว่ารัฐบาล ผู้มีสิทธิเลือกตั้งสามารถปฏิเสธผู้ว่าการของพวกเขามักจะไม่เกิดปฏิกิริยาโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการกระทำหรือการละเว้น และเมื่อการเลือกตั้งท้องถิ่นจะหมุนรอบปัญหาที่กำหนดเช่นโรงเรียนที่พวกเขาจำเป็นต้องปล่อยให้ทุกอย่างอื่นออกจากภาพ ประชาชนต้องแบ่งแยกตราสารมากขึ้นในการบังคับใช้ความรับผิดชอบ โชคดีที่มีจำนวนของเหล่านี้มีพรรคการเมือง * สามารถเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับความรับผิดชอบเมื่อพวกเขาได้รับการจัดตั้งขึ้นและแข็งแรงในระดับท้องถิ่นในขณะที่หลายประเทศในละตินอเมริกา พวกเขามีในตัวแรงจูงใจที่จะค้นพบและเผยแพร่การกระทำผิดกฎหมายโดยบุคคลที่อยู่ในอำนาจและจะนำเสนออย่างต่อเนื่องชุดทางเลือกของนโยบายเพื่อผู้มีสิทธิเลือกตั้ง. * ภาคประชาสังคมและสารตั้งต้นของทุนทางสังคมช่วยให้ประชาชนที่จะเป็นปล้องปฏิกิริยาของพวกเขาให้กับรัฐบาลท้องถิ่นและเพื่อล็อบบี้ เจ้าหน้าที่ที่จะตอบสนอง การแสดงเหล่านี้มักจะมาผ่านองค์กรพัฒนาเอกชน (แม้ว่าการประท้วงที่เกิดขึ้นเองนอกจากนี้ยังสามารถได้รับการพิจารณาประชาสังคม) ซึ่งเหมือนพรรคการเมืองมักจะมีองค์กรผู้ปกครองในระดับจังหวัดหรือระดับชาติ. * ถ้าประชาชนจะถือรัฐบาลของพวกเขามีความรับผิดชอบที่พวกเขาจะต้องสามารถ หาสิ่งที่มันจะทำ อยู่ในระดับที่ใกล้เคียงคำจากปากอาจจะเพียงพอที่จะส่งข้อมูลดังกล่าว แต่ในระดับที่สูงจากสื่อกลายเป็นสิ่งจำเป็น ในบางประเทศสื่อสิ่งพิมพ์สามารถดำเนินการฟังก์ชั่นนี้ แต่โดยทั่วไปคุ้มครองของพวกเขามีน้อยนอกศูนย์ประชากรขนาดใหญ่ สารทดแทนซึ่งเป็นไปได้ในการตั้งค่าจำนวนมากอยู่ในระดับต่ำวัตต์วิทยุซึ่งเป็นท้องถิ่นสูงราคาถูกใช้งานและสามารถนำเสนอรายการข่าวและพูดคุยประเด็นท้องถิ่น. * การประชุมสาธารณะสามารถเป็นกลไกที่มีประสิทธิภาพในการส่งเสริมให้ประชาชนที่จะแสดงความคิดเห็นของพวกเขาเป็นมิตร เจ้าหน้าที่ของรัฐที่จะตอบคำถามเหล่านี้ cabildos abiertos จัดขึ้นในหลายประเทศในลาตินอเมริกาเป็นตัวอย่างที่ดี ในการตั้งค่าบางการประชุมดังกล่าวอาจจะน้อยกว่าการบรรยายสรุปการประชุม แต่ในคนอื่น ๆ ที่พวกเขาจะมีประสิทธิภาพในการรับเจ้าหน้าที่ของรัฐที่จะปกป้องการกระทำของตน. * ขั้นตอนการแก้ไขอย่างเป็นทางการได้รับการรวมเป็นกลไกความรับผิดชอบในการริเริ่มการกระจายอำนาจส้ม โบลิเวียอาจจะมีเครื่องมือที่ซับซ้อนมากที่สุดตามสายเหล่านี้กับเทศบาลคณะกรรมการระมัดระวังที่จะขึ้นอยู่กับโครงสร้างทางสังคมแบบดั้งเดิมในท้องถิ่นและมีการเรียกเก็บเงินกับคณะกรรมการการเลือกตั้งตรวจสอบได้รับการสนับสนุนที่จะยื่นข้อร้องเรียนการดำเนินการที่มีระดับสูงขึ้นหากจำเป็น. ในระบบอื่น ๆ ขั้นตอนการเรียกคืนอย่างเป็นทางการ ที่มีให้กับประชาชนที่ไม่พอใจกับเจ้าหน้าที่ของพวกเขา. * การสำรวจความเห็นที่ได้รับโดยทั่วไปถือว่าซับซ้อนเกินไปและมีความซับซ้อนที่จะใช้ในระดับท้องถิ่น แต่เทคโนโลยีที่สามารถใช้งานได้และราคาไม่แพงที่มีการพัฒนาในประเทศฟิลิปปินส์ที่ช่วยให้องค์กรพัฒนาเอกชนระดับท้องถิ่นที่จะจ้างโพลล์ดังกล่าวเพื่อประเมินความคิดเห็นของประชาชน เกี่ยวกับการให้บริการ. การประเมินที่ผ่านมา USAID ของการปกครองระบอบประชาธิปไตยท้องถิ่นในหกประเทศพบว่าแต่ละประเทศมีการผสมผสานการจ้างงานที่แตกต่างกันของกลไกเหล่านี้ในขณะที่ประเทศไม่ได้ว่าจ้างพวกเขาทั้งหมด ไม่มีเครื่องมือหนึ่งในการพิสูจน์แล้วว่ามีประสิทธิภาพในการตั้งค่าทั้งหก แต่รวมกันสัญญาต่างๆที่นำเสนอมาก บางคนอาจจะไม่สามารถที่จะทดแทนอย่างน้อยในส่วนสำหรับคนอื่น ๆ เมื่ออ่อนแอหรือขาดหายไป ภาคประชาสังคมและสื่อเช่นกันอาจจะสามารถที่จะทำขึ้นสำหรับระบบของบุคคลที่อ่อนแอในระดับท้องถิ่น. โปร่งใสและปราบปรามการทุจริตในทางทฤษฎีทั้งสองปรากฏการณ์ควรจะเกี่ยวข้องผกผันเช่นว่าความโปร่งใสมากขึ้นในการปกครองท้องถิ่นจะหมายถึงขอบเขตน้อยสำหรับความเสียหายที่ไม่สุจริตในการทำงานที่จะกลายเป็นที่ตรวจพบได้ง่ายขึ้นการลงโทษและกำลังใจในอนาคต ประวัติศาสตร์ของประเทศอุตสาหกรรมแสดงให้เห็นว่าเรื่องนี้มีแนวโน้มที่จะเป็นจริงในระยะยาว แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมาแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์นี้ไม่เป็นความจริงที่ทุกคนจำเป็นต้องในระยะสั้น ในอดีตประเทศสหภาพโซเวียตเช่นสถาบันการปกครองท้องถิ่นได้กลายเป็นเปิดกว้างมากขึ้นการพิจารณาของประชาชนในปี 1990 แต่ในขณะเดียวกันอาจมีข้อสงสัยเล็กน้อยว่าการทุจริตในทุกระดับได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก มันจะหวังว่ากลไกท้องถิ่นของความรับผิดชอบที่กล่าวข้างต้นจะควบคู่กับความซื่อสัตย์มากขึ้นในระดับชาติในการปรับปรุงระดับของความซื่อสัตย์สุจริตในทุกระดับ แต่ในสิ่งที่ดีที่สุดนี้จะใช้เวลา ข้อความสำหรับชุมชนการพัฒนาระหว่างประเทศคือการกดไปข้างหน้าด้วยเป็นจำนวนมากของเหล่านี้กลไกความรับผิดชอบตามที่เป็นไปได้. ประเภทที่สองของการเชื่อมโยงระหว่างความโปร่งใสและความเสียหายที่ได้รับการตั้งข้อสังเกตโดย Manor เมื่อเขาตั้งข้อสังเกตว่าในประเทศอินเดียในขณะที่ความโปร่งใสมากขึ้นในการกำกับดูแลท้องถิ่น ไม่ได้มาพร้อมกับความเสียหายที่เพิ่มขึ้นมันก็นำไปสู่การรับรู้ของการทุจริตที่เป็นที่นิยมของประชาชนมากขึ้นเพียงเพราะประชาชนเริ่มตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นมากขึ้น รูปแบบนี้ได้ซ้ำแล้วซ้ำอีกแน่นอนตัวเองในสถานที่อื่น ๆ อีกมากมาย เมื่อเวลาผ่านไปกับกลไกความรับผิดชอบในระดับเริ่มต้นที่จะกลายเป็นที่มีประสิทธิภาพและการทุจริตเริ่มที่จะลดลงประชาชนควรชื่นชมการปรับปรุง. สรุปประชาธิปไตยความคิดริเริ่มการปกครองท้องถิ่นในปัจจุบันภายใต้วิธีการในหลายประเทศถือสัญญามากสำหรับการพัฒนาระบบที่มีประสิทธิภาพของความรับผิดชอบของประชาชนที่จะให้ข้าราชการที่มีหน้าที่รับผิดชอบในการเลือกตั้งและหลังที่มีความรับผิดชอบในการเปิดให้ประชาชนได้รับการเลือกตั้งที่พวกเขาในสถานที่แรก ในการที่ระบบเหล่านี้ของความรับผิดชอบควรจะเพิ่มความดันในการกำกับความโปร่งใสมากขึ้นในท้องถิ่นซึ่งการทุจริตจะง่ายขึ้นที่จะนำไปแสงและทำให้การกำจัด แต่ในขณะที่มันต้องใช้เวลานานหลายสิบปีสำหรับความพยายามดังกล่าวเพื่อทำให้ความคืบหน้ามากในประเทศอุตสาหกรรมเพื่อให้ได้ผลอย่างรวดเร็วเกินไปไม่สามารถคาดหวังที่อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( 10 )

aadministrative กระจายอำนาจความรับผิดชอบ ความโปร่งใส และการทุจริตในการบริหารแบบกระจายอำนาจความรับผิดชอบ


ในด้านการเมืองประชาธิปไตย การกระจายอำนาจ โดยขณะนี้รู้สึกเพิ่มมากขึ้นและปฏิบัติในการพัฒนาชุมชนระหว่างประเทศมีองค์ประกอบหลักสอง : การมีส่วนร่วมและความรับผิดชอบการมีส่วนร่วมเป็นหลักเกี่ยวข้องกับการเพิ่มบทบาทของประชาชนในการเลือกผู้นำท้องถิ่นและผู้นำเหล่านั้นบอกอะไรในคำอื่น ๆที่ให้ข้อมูลในการปกครองท้องถิ่น . ซึ่งถือเป็นการด้านอื่น ๆของกระบวนการ มันเป็นระดับที่รัฐบาลท้องถิ่นต้องอธิบายหรืออธิบายสิ่งที่พวกเขาทำหรือทำล้มเหลวปรับปรุงข้อมูลเกี่ยวกับความต้องการของท้องถิ่นและการตั้งค่าเป็นหนึ่งในข้อได้เปรียบเชิงทฤษฎีของการกระจายอำนาจ แต่ไม่มีการรับประกันว่าผู้นำจะทำหน้าที่ในการตั้งค่าเหล่านี้จนกว่าพวกเขาจะรู้สึกบางจัดเรียงของความรับผิดชอบต่อประชาชน การเลือกตั้งท้องถิ่นที่พบมากที่สุดและมีประสิทธิภาพน่าเชื่อถือรูปแบบ กลไกอื่นๆ เช่น ประชาชน เทศบาลสามารถมีอิทธิพลต่อ


)ซึ่งสามารถเห็นการตรวจสอบของการมีส่วนร่วมในการทดสอบว่า ความพยายามที่จะเพิ่มการมีส่วนร่วมพิสูจน์ประสบความสำเร็จเป็นขอบเขตที่บุคคลสามารถใช้การถือส่วนท้องถิ่นรับผิดชอบในการกระทำของ ประเภทของความรับผิดชอบ

ซึ่งมาในสองขนาด : ที่ของแรงงานของรัฐบาลที่จะมาจากการเลือกตั้ง ;และที่หลังเพื่อประชาชนที่เลือกพวกเขา ข้าราชการเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น


แรกสามารถพิสูจน์ได้ยากที่จะบรรลุ , ข้าราชการ , โดยเฉพาะ ผู้เชี่ยวชาญในสาขา เช่น สาธารณสุข เกษตร ภาค . . . . มากที่ส่วนใหญ่มักจะกระจาย -- มักจะมีแรงจูงใจมากหนีการควบคุมโดยการเลือกตั้งท้องถิ่น เจ้าหน้าที่คนพวกนี้มักจะมีการฝึกอบรมในมหาวิทยาลัยและการปฏิบัติวิถีชีวิตที่ซับซ้อนยากที่จะรักษาในเมืองเล็ก ๆและหมู่บ้าน อาชีพ ความทะเยอทะยานที่อยู่เหนือระดับท้องถิ่นและเป้าหมายของการศึกษาของเด็กที่โรงเรียนท้องถิ่นไม่สามารถเจอกันได้ พวกเขาอาจจะดียังกลัวว่ามาตรฐานคุณภาพการให้บริการจะประสบหากบทบัญญัติในภาษาท้องถิ่น ในที่สุดพวกเขามักจะหาโอกาสในการทุจริตมากขึ้นถ้าพวกเขาจะดูแลโดยผู้จัดการไกลผ่านโซ่ยาวของคำสั่งมากกว่าถ้าจะต้องรายงานผู้บังคับบัญชาอยู่ใกล้มือ ด้วยเหตุผลทั้งหมดเหล่านี้ , พวกเขามักจะมีอารมณ์ที่แข็งแกร่งในการรักษาความสัมพันธ์กับผู้ปกครอง กระทรวงในรัฐบาลกลางและความสนใจขนานในการรักษาความสัมพันธ์เหล่านี้เพราะเขาเป็นกังวลมากเกี่ยวกับการรักษามาตรฐานแห่งชาติ บริการจัดส่ง และมักจะเกี่ยวกับโอกาสในการรับสินบนเช่นกัน ( รูปแบบการทุจริตมากมายให้สำหรับการแบ่งปันป่วยได้รับกำไรขึ้นผ่านช่องทางข้าราชการไปด้านบน )

ให้เหตุผลเหล่านี้ทั้งหมด ทั้งดีและไม่ดีสำหรับการต่อต้านมันแทบจะไม่น่าแปลกใจที่ริเริ่มการกระจายอำนาจจึงมักจะเจอต้านทานระบบราชการหนักและนักออกแบบพบตัวเองกดดันเพื่อให้พบความเชื่อมโยงระหว่างสาขาและกระทรวงส่วนกลาง โดยเฉพาะเกี่ยวกับปัญหาเช่นการจ่ายเงินเดือน โปรโมชั่น และ ไม่จำเป็นต้องพูดเช่นความสัมพันธ์มีแนวโน้มที่จะบั่นทอนความสามารถของเจ้าหน้าที่ได้รับการเลือกตั้งให้กับข้าราชการน่าจะทำงานสำหรับพวกเขา บางระบบการปกครองแบบกระจายอำนาจ ( เช่นรัฐกรณาฏกะในประเทศอินเดีย ) ปรากฏว่าได้ทำงานผ่านปัญหาเหล่านี้เพื่อสร้างการควบคุมฝูงชนที่นิยมผ่านระบบราชการ แต่มันต้องใช้เวลาหลายปีเพื่อที่จะทำเช่นนั้น .

ประเภทที่สองของความรับผิดชอบนั้นเป็นเรื่องของการเลือกตั้ง เพื่อประชาชน
การเลือกตั้ง ( ให้พวกเขาเป็นอิสระและยุติธรรม ) ให้ความชัดเจนมากที่สุด แต่นี้เป็นเครื่องมือทื่อแต่ใช้เฉพาะช่วงเวลาที่แพร่หลายและเสนอขายเฉพาะพลเมืองเพิ่มการควบคุมของรัฐบาล ผู้มีสิทธิเลือกตั้งสามารถปฏิเสธผู้ว่าการของพวกเขา โดยทั่วไปปฏิกิริยาการกระทำที่เฉพาะเจาะจงหรือละเลย