a branch of physiology that studies

a branch of physiology that studies the dependence of human and animal functions on conditions of life and activity in different physicogeographical zones, during different times of the year and day, and at different phases of the moon and tidal rhythms. Environmental physiology, which reveals the physiological bases of adaptations to natural factors, is closely tied in with ecology, chronobiology, the physiology of aging and evolution, the physiology of farm animals, and ethology; when the subject of study is man, it is also closely related to climatophysiology and the physiology of work and sports. All levels of physiological integration are studied: supraorganismic (populational), organismic, organic and systemic, and cellular and subcellular (molecular). In human environmental physiology, clinical, chemical and electrophysiological laboratory methods, such as radiotelemetry, are used.

The development of adaptations is studied by isolating an organism from individual environmental factors (controlled cultivation and rearing) and by comparing the parameters of physiological reactions in species that are taxonomically similar but that have different ecological specialization, such as arctic, tropical, desert, terrestrial, and semiaquatic organisms with different levels of muscle activity. In research on sensory systems, signalization, echolocation and ranging (bats, birds, fish), and chemical links (pheromones) between organisms, environmental physiology depends upon biophysical and biochemical data.

Environmental physiology enables man to forecast the mass multiplication of pests (rodents, insects) and acclimatize beneficial animal species; it also makes possible the regionalization of farm animals by breeds and the acclimatization of man to new climatic regions as new areas are developed (high latitudes, mountains, deserts). It studies the physiological characteristics that determine the course of the adaptive reactions in various animals inhabiting particular regions (seeLIFE FORM). At various phylogenetic levels, such general characteristics include mechanisms for the conservation of water in desert animals, osmotic control in desert, semiaquatic, and aquatic organisms, and the energy flow in organisms and their individual systems (high in northern latitudes and low in arid and tropical zones).

In the USSR, research in environmental physiology has been conducted since the 1930’s, including the study of thermoregulation (A. D. Slonim, O. P. Shcherbakova), adaptation to hot and cold climates (A. Iu. Iunusov, I. A. Izrael’), adaptation to mountainous conditions (A. G. Ginetsinskii, N. N. Sirotinin, M. M. Mirrakhimov), adaptation to environments with a variable gaseous composition (E. M. Kreps, Z. I. Barbasheva), and mechanisms of hibernation (N. I. Kalabukhov). The ecological approach was also used in the study of the nervous system (D. A. Biriukov) and the genetics of behavior (D. K. Beliaev, M. E. Lobashev). Beginning in the 1950’s, research in environmental physiology expanded in connection with the development of new territories, such as the arctic, subarctic, deserts, and mountainous regions; bases have been established at mountain, desert, and marine stations, and laboratories have been set up at wildlife sanctuaries. A pressing need is developing to investigate the effects of noise, vibration, and temperature factors on the human body as a whole and on the function of individual organs (V. V. Parin, A. S. Troshin).

Various aspects of environmental physiology have been studied abroad since the 1920’s, including the comparative physiology of respiration and muscle activity (A. Krogh), the effect of decreased air pressure on the respiratory function of the blood (J. Barcroft), adaptation to low temperatures (C. L. Prosser, T. H. Bullock, and P. F. Scholander; USA), the adaptation of animals to desert life (K. Schmidt-Nielsen; USA), and the physiology of human work under extreme arctic and desert conditions (O. G. Edholm; Great Britain). Since the 1970’s, the problems of environmental physiology have become closely linked with those of conservation. (See alsoPHYSIOLOGY.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สาขาสรีรวิทยาที่ศึกษาการอาศัยของมนุษย์ และสัตว์บนเงื่อนไขของชีวิตและกิจกรรมในโซนต่าง ๆ physicogeographical ในช่วงเวลาต่าง ๆ ของปีและวัน และระยะต่าง ๆ ของดวงจันทร์และแบบบ่า สรีรวิทยาสิ่งแวดล้อม ซึ่งเปิดเผยฐานสรีรวิทยาของท้องกับปัจจัยธรรมชาติ เชื่อมโยงอย่างใกล้ชิด ด้วยนิเวศวิทยา chronobiology สรีรวิทยาของอายุและวิวัฒนาการ สรีรวิทยาของสัตว์ และ ethology เมื่อหัวข้อการศึกษาเป็นคน ยังใกล้ชิดสัมพันธ์กับ climatophysiology และสรีรวิทยาของการทำงานและกีฬาขึ้น มีศึกษาทุกระดับของสรีรวิทยารวม: supraorganismic (populational), organismic อินทรีย์ และ ระบบ และโทรศัพท์มือถือ และ subcellular (โมเลกุล) ในมนุษย์สรีรวิทยาสิ่งแวดล้อม ห้องปฏิบัติการทางคลินิก เคมี และ electrophysiological ใช้วิธีการ เช่น radiotelemetry

ศึกษาการพัฒนาของท้อง โดยแยกชีวิตจากปัจจัยแวดล้อมแต่ละ (การควบคุมการเพาะปลูกและการเพาะเลี้ยง) และพารามิเตอร์ของปฏิกิริยาสรีรวิทยาในสปีชีส์ที่มีลักษณะ taxonomically แต่ที่มีแตกต่างกันระบบนิเวศเฉพาะทาง อาร์กติก ร้อน ทะเล ทราย ดวง เปรียบเทียบ และสิ่งมีชีวิต semiaquatic กับระดับของกิจกรรมของกล้ามเนื้อ ในการวิจัยในระบบรับความรู้สึก signalization, echolocation และตั้งแต่ (ค้างคาว นก ปลา), และเคมีเชื่อมโยง (หลาก) ระหว่างสิ่งมีชีวิต สรีรวิทยาสิ่งแวดล้อมขึ้น biophysical และชีวเคมีข้อมูล

สรีรวิทยาสิ่งแวดล้อมช่วยให้มนุษย์เพื่อคาดการณ์คูณมวลของศัตรูพืช (งาน แมลง) และ acclimatize พันธุ์สัตว์ประโยชน์ เป็นได้ regionalization ของสัตว์สายพันธุ์และการ acclimatization คนกับภูมิภาค climatic ใหม่เป็นพื้นที่ใหม่พัฒนา (latitudes สูง ภูเขา ทะเลทราย) ได้ศึกษาลักษณะสรีรวิทยาที่กำหนดหลักสูตรของปฏิกิริยาแบบอะแดปทีฟในสัตว์ต่าง ๆ ที่อาศัยอยู่เฉพาะภูมิภาค (seeLIFE แบบฟอร์ม) ระดับต่าง ๆ phylogenetic ลักษณะทั่วไปดังกล่าวมีกลไกการอนุรักษ์น้ำในสัตว์ทะเลทราย ทะเลทราย semiaquatic และสิ่งมีชีวิตน้ำ ควบคุมการออสโมติก และการไหลเวียนของพลังงานในสิ่งมีชีวิตและของแต่ละระบบ (latitudes เหนือสูง และต่ำในเขตเมืองร้อน และแห้งแล้ง)

ในสหภาพโซเวียต ได้มีการดำเนินการวิจัยในสาขาสรีรวิทยาสิ่งแวดล้อมตั้งแต่ 1930's รวมทั้งการศึกษาการปรับอุณหภูมิกาย (A. D. Slonim โอ P. Shcherbakova), ปรับตัวกับสภาพอากาศร้อน และเย็น (A. Iu Iunusov, I. A. Izrael') ปรับเงื่อนไขภูเขา (A. G. Ginetsinskii, Sirotinin ตอนเหนือตอนเหนือ M. M. Mirrakhimov), มีส่วนประกอบเป็นต้นแปร (E. M. Kreps, z. I. Barbasheva), และกลไกของไฮเบอร์เนต (N. I. Kalabukhov) การปรับตัว ยังมีการใช้วิธีการระบบนิเวศในการศึกษาระบบประสาท (D. A. Biriukov) และพันธุศาสตร์ของพฤติกรรม (D. คุณ Beliaev, M. E. Lobashev) เริ่มต้นใน 1950's การ วิจัยในสาขาสรีรวิทยาสิ่งแวดล้อมขยายร่วมกับการพัฒนาของดินแดนใหม่ เช่น อาร์กติก subarctic ทะเลทราย และ พื้นที่ภูเขา มีการสร้างฐานที่ภูเขา ทะเลทราย และสถานีทางทะเล และห้องปฏิบัติมีการตั้งค่าที่ศูนย์อนุรักษ์สัตว์ป่า มีการพัฒนาความจำเป็นเร่งด่วนการตรวจสอบผลกระทบของเสียง ความสั่นสะเทือน และปัจจัยอุณหภูมิ ในร่างกายมนุษย์ทั้งหมด และ ในการทำงานของแต่ละอวัยวะ (V. V. Parin, A. S. Troshin)

ด้านสรีรวิทยาสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ มีการศึกษาต่างประเทศตั้งแต่ 1920 รวมทั้งสรีรวิทยาเปรียบเทียบของการหายใจและกล้ามเนื้อกิจกรรม (A. Krogh), ผลของความดันอากาศลดลงหายใจเลือด (J. Barcroft), การปรับตัวที่อุณหภูมิต่ำ (C. L. Prosser ต. H. Bullock และ P. F. Scholander สหรัฐอเมริกา), การปรับตัวของสัตว์ทะเลทรายชีวิต (เคชมิดท์นีล สหรัฐอเมริกา), และสรีรวิทยาของมนุษย์ภายใต้ขั้วโลกเหนือมากและสภาพทะเลทราย (Edholm G. โอ ราชอาณาจักรดี) ตั้งแต่ 115 ปัญหาของสรีรวิทยาสิ่งแวดล้อมได้เป็นอย่างใกล้ชิดเชื่อมโยงกับการอนุรักษ์ (ดู alsoPHYSIOLOGY)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาขาสรีรวิทยาที่ศึกษาการพึ่งพาการทำงานของมนุษย์ และสัตว์ บนเงื่อนไขของชีวิตและกิจกรรมในโซน physicogeographical ที่แตกต่างกันในช่วงเวลาที่แตกต่างกันของปีและวันและที่ระยะต่าง ๆของดวงจันทร์และน้ำขึ้นน้ำลงจังหวะ . สรีรวิทยาสิ่งแวดล้อม ซึ่งเผยให้เห็นฐานทางสรีรวิทยาของการปัจจัยธรรมชาติ ถูกเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับนิเวศวิทยาchronobiology , สรีรวิทยาของอายุและวิวัฒนาการสรีรวิทยาของสัตว์ , ฟาร์มและ ethology เมื่อเป็นเรื่องของการศึกษา คือ มนุษย์ นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับ climatophysiology และสรีรวิทยาของการทำงานและกีฬา ทุกระดับของการรวมกลุ่มทางสรีรวิทยาศึกษา : supraorganismic ( populational ) organismic อินทรีย์และระบบ และมือถือ และตําแหน่งภายในเซลล์ ( โมเลกุล )ในสรีรวิทยาของมนุษย์ต่อสิ่งแวดล้อมทางเคมีและวิธีปฏิบัติการการศึกษา เช่น radiotelemetry ใช้

การพัฒนาการศึกษา โดยแยกเป็นแต่ละสิ่งมีชีวิตจากปัจจัยสิ่งแวดล้อม ( ควบคุมการปลูกเลี้ยง ) และโดยการเปรียบเทียบตัวแปรทางสรีรวิทยาปฏิกิริยาในชนิดที่คล้ายกัน แต่แตกต่างกันในระบบนิเวศ taxonomically ที่เฉพาะทาง เช่น อาร์กติก , เขตร้อน , ทะเลทราย , ภาคพื้นดินและสิ่งมีชีวิต semiaquatic ที่มีระดับที่แตกต่างกันของกิจกรรมของกล้ามเนื้อ ในการวิจัยเกี่ยวกับระบบประสาทใบ้และโคโลเคชั่น , ตั้งแต่ ( ค้างคาว นก ปลา และเคมี ( ฟีโรโมน ) การเชื่อมโยงระหว่างสิ่งมีชีวิต สรีรวิทยาสิ่งแวดล้อมขึ้นอยู่กับข้อมูลทางชีวกายภาพและสรีรวิทยาสิ่งแวดล้อม

มนุษย์ให้สามารถพยากรณ์มวลคูณของศัตรูพืช ( หนูแมลงและสัตว์ชนิดใหม่ที่เป็นประโยชน์ มันยังทำให้เป็นไปได้ regionalization ของฟาร์มสัตว์ โดยพันธุ์และการชายภูมิภาคสภาพภูมิอากาศใหม่พื้นที่ใหม่พัฒนา ( ละติจูดสูง ภูเขา ทะเลทราย )ศึกษาสรีรวิทยากำหนดหลักสูตรของการปรับตัวในภูมิภาคโดยเฉพาะสัตว์ที่อาศัยอยู่ในปฏิกิริยาต่าง ๆ ( seelife แบบฟอร์ม ) วิวัฒนาการในระดับต่าง ๆ ลักษณะทั่วไป รวมถึงกลไกในการอนุรักษ์น้ำในระบบการควบคุมสัตว์ทะเลทรายในทะเลทราย semiaquatic และสัตว์น้ำ , สิ่งมีชีวิตและกระแสพลังงานในสิ่งมีชีวิตและระบบของแต่ละคน ( สูงและต่ำใน LATITUDES ภาคเหนือโซนแห้งแล้งและร้อน

ในสหภาพโซเวียต , การวิจัยทางสรีรวิทยาสิ่งแวดล้อมมีวัตถุประสงค์ตั้งแต่ 1930 รวมทั้งศึกษาสิ่งแวดล้อม ( A . D . สลอเนิ่ม . . shcherbakova ) การปรับตัวกับอากาศ ( ร้อนและเย็น 1 . ไอยู iunusov ฉัน . izrael ' )การปรับตัวให้เข้ากับสภาพภูเขา ( A . G . ginetsinskii , เอ็นเอ็น sirotinin , วศ. ม. mirrakhimov ) , การปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่มีตัวแปรก๊าซองค์ประกอบ ( เช่นเมตร เครปส์ ซี ผม barbasheva ) และกลไกการไฮเบอร์เนต ( . . kalabukhov ) วิธีการทางนิเวศวิทยาก็ยังใช้ในการศึกษาระบบประสาท ( D . . biriukov ) และพันธุศาสตร์พฤติกรรม ( D . K . beliaev , M . E . lobashev )จุดเริ่มต้นในปี 1950 , การวิจัยทางสรีรวิทยาสิ่งแวดล้อมขยายในการเชื่อมต่อกับการพัฒนาของดินแดนใหม่ เช่น อาร์กติก subarctic ทะเลทรายและภูเขาภูมิภาค ; ฐานได้ถูกก่อตั้งขึ้นที่ภูเขา ทะเลทราย และสถานีทหารเรือ และห้องปฏิบัติการที่ได้รับการตั้งค่าที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า กด ต้องมีการพัฒนา เพื่อศึกษาผลของ เสียง การสั่นสะเทือนและอุณหภูมิที่มีต่อร่างกายมนุษย์เป็นทั้งหมดและการทำงานของอวัยวะแต่ละ ( V . V . ปริญ , A . S . troshin ) .

หลายๆด้านของสรีรวิทยาสิ่งแวดล้อมมีการไปเรียนที่ต่างประเทศตั้งแต่ปี 1920 , รวมถึงสรีรวิทยาเปรียบเทียบของกิจกรรมการหายใจและกล้ามเนื้อ ( A . โคร ) ผลของความดันอากาศที่ลดลง ฟังก์ชั่นระบบทางเดินหายใจของเลือด ( เจ Barcroft )การปรับตัวต่ออุณหภูมิต่ำ ( C . L . พรอสเซอร์ , T . H . P . F . scholander วัว ; สหรัฐอเมริกา ) , การปรับตัวของสัตว์มีชีวิตทะเลทราย ( K . ชมิดท์ นีลเซ่น ; สหรัฐอเมริกา ) และสรีรวิทยาของมนุษย์ ทำงานภายใต้เงื่อนไขมากอาร์กติกและทะเลทราย ( O . G . edholm ; สหราชอาณาจักร ) ตั้งแต่ปี 1970 , ปัญหาสรีรวิทยาสิ่งแวดล้อมได้กลายเป็นที่เชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการอนุรักษ์( ดู alsophysiology
)