AbstractThe purpose of the present

Abstract
The purpose of the present study was to examine the inter-individual variation in the mutagenicity of chemicals using a variety of human S9 fractions. For this purpose, three procarcinogens, 2-amino-3-methylimidazo[4,5-f]quinoline (IQ), benzo[a]pyrene (BP), and dimethylnitrosamine (DMN), were selected for the Ames test and their mutagenicity was examined using human liver S9 fractions prepared from 18 different donors and one pooled liver S9 fraction prepared from 15 different donors. In addition, rat S9 fraction prepared from male rats pretreated with phenobarbital and 5,6-benzoflavone (PB/BF) was used as reference in order to examine the mutagenic differences between human and rat (PB/BF) S9 fractions. The data demonstrate a large inter-individual diversity in the mutagenic response to procarcinogens. The mutagenicity of IQ and BP in the presence of a human liver S9 fraction (lot HLS-014) was equal to that observed in the presence of rat (PB/BF) S9 fraction. The mutagenicity of IQ and BP in the presence of a pooled human liver S9 fraction was lower (90 and 95%, respectively) than that observed in the presence of rat (PB/BF) S9. On the contrary, the mutagenicity of DMN in the presence of either a selected human liver S9 fraction (lot HLS-014) or pooled fraction was 8-fold higher than that found in the presence of rat (PB/BF) S9 fraction. Human liver S9 fraction (lot HLS-014) had one of the highest cytochrome P450 enzyme activities among the 18 different donors and higher than the pooled human liver S9 fraction. These results suggest that the use of both selected human liver S9 fractions with high metabolic activity (e.g., lot HLS-014 as used in this study) and a pooled S9 fraction with moderate metabolic activity could be used as a means to evaluate the inter-individual variability in mutagenic response to chemicals and to confirm positive responses from studies completed with rodent S9.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อวัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงระหว่างแต่ละก่อกลายพันธุ์ของสารเคมีที่ใช้ความหลากหลายของมนุษย์เศษส่วน S9
เพื่อจุดประสงค์นี้สาม procarcinogens 2 อะมิโน 3 methylimidazo [4,5-F] quinoline (IQ) benzo [เป็น] ไพรี (BP) และ dimethylnitrosamine (DMN) ถูกเลือกสำหรับการทดสอบ Ames และก่อกลายพันธุ์ของพวกเขา ถูกตรวจสอบโดยใช้ตับของมนุษย์เศษส่วน S9 จัดทำขึ้นจาก 18 ผู้บริจาคที่แตกต่างกันและตับสำรองส่วนหนึ่ง S9 จัดทำขึ้นจาก 15 ผู้บริจาคที่แตกต่างกัน นอกจากนี้หนู S9 ส่วนที่เตรียมจากหนูเพศปรับสภาพกับ phenobarbital และ 5,6-benzoflavone (PB / BF) ถูกนำมาใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงเพื่อตรวจสอบความแตกต่างระหว่างการก่อกลายพันธุ์ของมนุษย์และหนู (PB / BF) เศษส่วน S9 ข้อมูลแสดงให้เห็นถึงความหลากหลายระหว่างบุคคลที่มีขนาดใหญ่ในการตอบสนองต่อการกลายพันธุ์เพื่อ procarcinogens ก่อกลายพันธุ์ของไอคิวและความดันโลหิตในการปรากฏตัวของตับของมนุษย์ส่วน S9 (ที่มาก HLS-014) เท่ากับที่พบในการปรากฏตัวของหนู (PB / เช้า) ส่วน S9 ก่อกลายพันธุ์ของไอคิวและความดันโลหิตในการปรากฏตัวของตับมนุษย์รวบรวม S9 ส่วนที่ลดลง (90 และ 95% ตามลำดับ) สูงกว่าที่พบในการปรากฏตัวของหนู (PB / BF) S9 ในทางตรงกันข้ามการก่อกลายพันธุ์ของ DMN ในการปรากฏตัวของทั้งตับมนุษย์ที่เลือกส่วนที่ S9 (มาก HLS-014) หรือส่วน pooled 8 เท่าสูงกว่าที่พบในการปรากฏตัวของหนู (PB / เช้า) ส่วน S9 ตับของมนุษย์ส่วน S9 (มาก HLS-014) มีหนึ่งในที่สูงที่สุดเอนไซม์ cytochrome P450 หมู่ 18 ผู้บริจาคที่แตกต่างกันและสูงกว่าตับมนุษย์ pooled ส่วน S9 ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าการใช้ตับของมนุษย์ทั้งสองเลือกเศษส่วน S9 กับกิจกรรมการเผาผลาญสูง (เช่นจำนวนมาก HLS-014 ที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้) และรวบรวมส่วน S9 กับกิจกรรมการเผาผลาญในระดับปานกลางสามารถนำมาใช้เป็นวิธีการประเมินระหว่าง ความแปรปรวนของแต่ละบุคคลในการตอบสนองต่อการกลายพันธุ์และสารเคมีเพื่อยืนยันการตอบสนองเชิงบวกจากการศึกษากับหนูเสร็จ S9

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมอนน้ำยางข้นหมอนน้ำยางข้นหมอนน้ำยางข้นหมอนน้ำยางข้นหมอนน้ำยางข้นหมอนน้ำยางข้น