Aims: The aim of this research is t

Aims: The aim of this research is to examine what kind of socio-demographic factors may
have an influence on the degree of a patients' anxiety. It also deals with how successfully
nurses are able to judge the possible reasons and extent of the patients' anxiety, as well as
what kind of similarities or differences are shown in the opinions of the nursing staff
compared to the subjective judgement and opinions of the patients. Furthermore, it was also
examined how often similar focus points might appear in case of nurses' and patients'
opinions in relationship to the treatment of stress and anxiety.
Methods: The method of this research is in the form of questionnaires (patients – np = 70,
nurses – nn = 19). Patients
filled in an individually designed questionnaire and a questionnaire
of a Scale of Anxiety and Depression. The
figures were analysed with descriptive and
deductive statistical methods.
Results: In 67% of the cases the extent of the patients' anxiety was considered to be an
abnormal rate. The degree of anxiety did not show any significant relationship with the ways
of practising religion, with marital status and with previous surgeries, but it was connected
with the fact with whom the patient was living together with ( p ≤ 0.014). Nurses assessed the
efficiency of applying the methods of reducing anxiety at a much better rate than the
patients did.
Conclusions: The role of reducing the patients' preoperative anxiety must be emphasised and
in which the appropriate family background also plays an important part. The period of
hospital care before an operation is quite short and the nursing interventions become
routine work. Nurses are not fully aware to what extent patients are consumed with anxiety
in connection with nursing interventions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป้าหมาย: จุดมุ่งหมายของการวิจัยนี้คือการ ตรวจสอบสิ่งที่ชนิดของประชากรและสังคมปัจจัยอาจมีผลต่อระดับของความวิตกกังวลของผู้ป่วย มันยังเกี่ยวข้องกับวิธีเรียบร้อยแล้วพยาบาลจะสามารถวินิจฉัยสาเหตุและขอบเขตของความวิตกกังวลของผู้ป่วย เป็นแสดงชนิดของความเหมือนหรือความแตกต่างในความเห็นของเจ้าหน้าที่พยาบาลเมื่อเทียบกับอัตนัยพิพากษาและความเห็นของผู้ป่วย นอกจากนี้ มันก็ตรวจสอบถี่คล้ายโฟกัสอาจปรากฏขึ้นในกรณีของผู้ป่วยและพยาบาลความเห็นที่สัมพันธ์กับการรักษาความเครียดและความวิตกกังวลวิธีการ: วิธีการของการวิจัยอยู่ในรูปของแบบสอบถาม (ผู้ป่วย-np = 70พยาบาล – nn = 19) ผู้ป่วยกรอกข้อมูลในแบบสอบถามการออกแบบเฉพาะตัวและแบบสอบถามของระดับความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า การตัวเลขมาวิเคราะห์พร้อมอธิบาย และวิธีการนิรนัยเชิงสถิติผลลัพธ์: 67% ของกรณี ขอบเขตของความวิตกกังวลของผู้ป่วยถือเป็นการอัตราการผิดปกติ ระดับของความวิตกกังวลไม่ได้แสดงความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับวิธีการการฝึกศาสนา กับสถานภาพ และผ่าตัดก่อนหน้านี้ แต่มันมีการเชื่อมต่อกับความจริงกับคนที่ ผู้ป่วยได้อาศัยอยู่ร่วมกับ (p ≤ 0.014) พยาบาลประเมินการประสิทธิภาพของการใช้วิธีการลดความวิตกกังวลที่มากราคาดีกว่าผู้ป่วยได้สรุป: ต้องเน้นบทบาทของการลดความวิตกกังวลของผู้ป่วยก่อน และซึ่งพื้นหลังครอบครัวที่เหมาะสมยังเล่นเป็นส่วนสำคัญ ระยะเวลาของการดูแลในโรงพยาบาลก่อนการดำเนินงานค่อนข้างสั้น และกลายเป็นการแทรกแซงการพยาบาลทำงานประจำ พยาบาลไม่ตระหนักถึงสิ่งที่ผู้ป่วยตามขอบเขตที่มีบริโภคกับความวิตกกังวลเกี่ยวข้องกับการแทรกแซงการพยาบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีจุดมุ่งหมาย: จุดมุ่งหมายของงานวิจัยนี้คือการตรวจสอบสิ่งที่ชนิดของปัจจัยทางสังคมและประชากรอาจ
มีอิทธิพลต่อระดับของความวิตกกังวลของผู้ป่วยฯ นอกจากนี้ยังมีข้อตกลงกับวิธีการที่ประสบความสำเร็จใน
หอผู้ป่วยสามารถที่จะตัดสินด้วยเหตุผลที่เป็นไปได้และขอบเขตของความวิตกกังวลของผู้ป่วยเช่นเดียวกับ
สิ่งที่ชนิดของความคล้ายคลึงกันหรือแตกต่างจะถูกแสดงในความคิดเห็นของบุคลากรทางการพยาบาลที่
เมื่อเทียบกับการตัดสินอัตนัยและความคิดเห็นของผู้ป่วย . นอกจากนี้ยังได้รับการ
ตรวจสอบวิธีการที่มักจุดโฟกัสที่คล้ายกันอาจปรากฏขึ้นในกรณีของพยาบาลและผู้ป่วยที่
มีความคิดเห็นในความสัมพันธ์กับการรักษาของความเครียดและความวิตกกังวล.
วิธีการ: วิธีการของการวิจัยครั้งนี้อยู่ในรูปแบบของแบบสอบถาม (ผู้ป่วย - NP = 70,
พยาบาล - NN = 19) ผู้ป่วย
กรอกแบบสอบถามได้รับการออกแบบที่มีเอกลักษณ์และแบบสอบถาม
แบบวัดความวิตกกังวลและอาการซึมเศร้า
ตัวเลขที่ได้มาวิเคราะห์กับความหมายและ
วิธีการทางสถิตินิรนัย.
ผล: ใน 67% ของกรณีที่มีขอบเขตของความวิตกกังวลของผู้ป่วยได้รับการพิจารณาให้เป็น
อัตราที่ผิดปกติ ระดับของความวิตกกังวลไม่ได้แสดงความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญใด ๆ กับวิธี
ของการฝึกศาสนาที่มีสถานะสมรสและการผ่าตัดก่อนหน้านี้ แต่มันก็เชื่อมต่อ
กับความจริงกับผู้ที่ผู้ป่วยยังมีชีวิตอยู่ด้วยกัน (P ≤ 0.014) พยาบาลประเมิน
ประสิทธิภาพของการใช้วิธีการของการลดความวิตกกังวลในอัตราที่ดีกว่าที่
ผู้ป่วยได้.
สรุปผลการวิจัย: บทบาทของการลดความวิตกกังวลก่อนการผ่าตัดผู้ป่วยจะต้องเน้นย้ำและ
ที่ภูมิหลังของครอบครัวที่เหมาะสมนอกจากนี้ยังมีบทบาทสำคัญ ระยะเวลาของ
การดูแลที่โรงพยาบาลก่อนที่จะดำเนินการค่อนข้างสั้นและการพยาบาลกลายเป็น
งานประจำ พยาบาลไม่ได้ตระหนักอย่างเต็มที่เพื่อให้สิ่งที่ผู้ป่วยในระดับที่มีการบริโภคมีความวิตกกังวล
ในการเชื่อมต่อกับการปฏิบัติการพยาบาล