Sarah Ruhl’s “The Clean House” is a rich, ruminative work about the big themes of love, life and death from a young playwright with an original and audacious voice. This funny, tender play has screwy poetry and penetrating wisdom, oddball humor, deadpan soap, operatic arias, fantasy, spirituality and a soaring sense of romance. Most of all, it has tremendous compassion.
It’s about learning to live with our flaws and those of others by forgetting the futile quest to iron out the rough edges and instead embracing the mess. And even at its messiest, when the playwright’s whimsical flourishes threaten to upset the delicate balance, the play is folded all together with a lithe, light touch by Ruhl and director Bill Rauch, who staged the world premiere at Yale Rep in 2004.
A pumped up reputation can be tough on emerging artists. Robbed of the sense of discovery afforded by an untrumpeted talent, critics can respond harshly to even minor disappointment. Without ever having had a major New York production of her work, Ruhl has achieved considerable stature, with literary prizes, a recent MacArthur Foundation “genius grant” and well-received stagings at top regional theaters across the country. So it’s both a pleasure and a relief that the arrival of her most celebrated play in Lincoln Center Theater’s constantly surprising production makes it clear what all the fuss is about.
It’s a bold move to open a play with an extended, untranslated dirty joke in Portuguese. But that’s how we first encounter Matilde (Vanessa Aspillaga), standing on a bench in the middle of Christopher Acebo’s austere white-on-white set. It’s soon revealed this earthy, sexy, slightly zaftig woman is live-in housekeeper for busy doctor Lane (Blair Brown). But there’s a problem: Matilde hates to clean.
ซาร่าห์ Ruhl ของ "ทำความสะอาดบ้าน" เป็นที่อุดมไปด้วยการทำงานตรึกตรองเกี่ยวกับรูปแบบที่ยิ่งใหญ่ของความรักชีวิตและการเสียชีวิตจากนักเขียนบทละครสาวด้วยเสียงต้นฉบับและกล้าหาญ นี้ตลกเล่นซื้อมีบทกวีประหลาดและเจาะภูมิปัญญาอารมณ์ขันลูกบอลในกอล์ฟสบู่หน้าตาเฉย, โอเปร่าเรีย, แฟนตาซี, จิตวิญญาณและความรู้สึกที่พุ่งสูงขึ้นของความโรแมนติก ส่วนใหญ่ของทั้งหมดก็มีความเห็นอกเห็นใจอย่างมาก.
มันเป็นเรื่องของการเรียนรู้ที่จะอยู่กับข้อบกพร่องของเราและของคนอื่น ๆ ด้วยการไม่แสวงหาไร้ประโยชน์ที่จะเหล็กออกขอบหยาบและแทนที่จะกอดระเบียบ และแม้ที่ messiest ของตนเมื่อลวดลายแปลกของนักเขียนบทละครขู่ว่าจะทำให้เสียสมดุลที่ละเอียดอ่อน, เล่นพับทั้งหมดเข้าด้วยกันกับอ่อนสัมผัสแสงโดย Ruhl และผู้อำนวยการบิล Rauch ที่ฉากปฐมทัศน์โลกที่เยลตัวแทนจำหน่ายในปี 2004 สูบ ชื่อเสียงได้ยากในศิลปินที่เกิดขึ้นใหม่ ปล้นความรู้สึกของการค้นพบ afforded โดยความสามารถ untrumpeted วิจารณ์สามารถตอบสนองอย่างรุนแรงที่จะได้ผิดหวังเล็กน้อย โดยที่ไม่เคยต้องมีการผลิตที่สำคัญของนิวยอร์กทำงานของเธอ Ruhl ได้ประสบความสำเร็จสูงมากกับรางวัลวรรณกรรมที่ผ่านมาอาร์เทอมูลนิธิ "อัจฉริยะทุน" และ stagings ดีที่ได้รับในระดับภูมิภาคที่โรงภาพยนตร์ชั้นนำทั่วประเทศ ดังนั้นจึงเป็นทั้งความสุขและความโล่งใจที่การมาถึงของการเล่นที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดของเธอในลินคอล์นเซ็นเตอร์โรงละครของการผลิตที่น่าแปลกใจอย่างต่อเนื่องทำให้มันชัดเจนว่าสิ่งที่เอะอะทั้งหมดเป็นเรื่องเกี่ยวกับ. มันย้ายตัวหนาที่จะเปิดเล่นกับขยายตลกสกปรกไม่ได้แปลในภาษาโปรตุเกส . แต่นั่นคือวิธีการที่เราเผชิญหน้ากันครั้งแรกมาทิล (วาเนสซ่า Aspillaga) ยืนอยู่บนม้านั่งในช่วงกลางของคริสโต Acebo เคร่งครัดของชุดสีขาวในสีขาว มันเร็ว ๆ นี้เผยให้เห็นดิน, เซ็กซี่, ผู้หญิงอั๋นเล็กน้อยคือการถ่ายทอดสดในแม่บ้านหมอยุ่งเลน (แบลร์บราวน์) แต่มีปัญหา: มาทิลเกลียดการทำความสะอาด
การแปล กรุณารอสักครู่..

" ซาร่ารัลทำความสะอาดบ้าน " คือ รวย การใคร่ครวญงานเกี่ยวกับธีมใหญ่ของความรัก , ชีวิตและความตายจากนักเขียนบทละครหนุ่มกับต้นฉบับ และกล้าเสียง ตลก , ซื้อเล่นได้บทกวีประหลาดและเจาะภูมิปัญญา ติ้งต๋องขัน , สบู่ , หน้าตาเฉยแฟนตาซี Arias อุปรากร จิตวิญญาณ และถีบตัวขึ้นความรู้สึกของความโรแมนติก มากที่สุดของทั้งหมด มีความเมตตาอย่างมาก
มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเรียนรู้ที่จะอยู่กับข้อบกพร่องและคนอื่น โดยลืมการแสวงหาประโยชน์เพื่อเหล็กออกขอบหยาบและแทนเกี่ยวระเบียบของเรา และแม้แต่ใน messiest เมื่อเป็นนักเขียนบทละครเพ้อฝัน flourishes ขู่จะทำลายความสมดุลที่ละเอียดอ่อน , เล่นพับทั้งหมดเข้าด้วยกันกับแน่งน้อย แสงสัมผัสโดยรัลและกรรมการตัวแทนบิล ,ที่แสดงรอบปฐมทัศน์ที่เยลตัวแทนในปี 2004
สูบขึ้นชื่อเสียงสามารถทำให้ศิลปินที่เกิดขึ้นใหม่ ปล้นความรู้สึกของเจ้าตัว โดยมีการค้นพบความสามารถพิเศษ untrumpeted นักวิจารณ์สามารถตอบสนองอย่างรุนแรงกับความผิดหวังเล็กน้อยด้วยซ้ำ โดยไม่เคยมีการผลิตนิวยอร์กหลักของการทำงานของเธอ รัล ได้บรรลุความสูงมากกับวรรณกรรมรางวัลล่าสุด " แกรนท์ " อัจฉริยะ MacArthur มูลนิธิและได้รับอย่างดี stagings ที่โรงละครภูมิภาคชั้นนำทั่วประเทศ ดังนั้น มันเป็นทั้งความสุขและสบายใจว่า การมาถึงของเล่นที่โด่งดังที่สุดของเธอในโรงละครลินคอล์นศูนย์อย่างต่อเนื่องน่าแปลกใจผลิตออกมา ทำให้ล้างสิ่งที่เอะอะทั้งหมดเป็นเรื่องเกี่ยวกับ .
ก็ย้ายตัวหนาเพื่อเปิดเล่นกับการขยาย เรื่องตลกลามกแปลในโปรตุเกสแต่นั่นเป็นวิธีที่เราพบ matilde ( วาเนสซ่า aspillaga ) ยืนอยู่บนม้านั่งตรงกลางของคริสโตเฟอร์ เอเซอโบไม่ขาวในชุดสีขาว มันเร็ว ๆนี้พบนี้ดิน , เซ็กซี่เล็กน้อย zaftig ผู้หญิงอาศัยอยู่ในแม่บ้านซอยหมอยุ่ง ( แบลร์บราวน์ ) แต่มันมีปัญหา : matilde เกลียด
สะอาด
การแปล กรุณารอสักครู่..
