Michael’s hard expression doesn’t s

Michael’s hard expression doesn’t soften and James’ chest hurts suddenly, and he takes a deep breath, trying to ease the unexpected pain. His anger cripples away and he has to turn back to face the door again, because he doesn’t want Michael to see his anguish. He opens his mouth a couple of times, trying to find something else to say, almost frozen in wait for Michael’s response but it doesn’t come.



If he looked, he’d find the Irishman trying to hold onto his anger to hide his own distress, but trying even harder not to engulf James in a desperate embrace, to tell him he’s so sorry but he doesn’t think he can live without this anymore, without them. He thinks James is beautiful, he’s addicted to everything about him from the inside out; Michael’s feeling the same pain as he is, but he’s much better at containing his feelings than James. He hides everything behind his blue eyes, every weakness and stab of hurt, and when he laughs, the whole world laughs with him and no one suspects anything. He is the king of disguise, his greatest achievement and his greatest downfall, and as he looks on at James’ trembling form, he’s scared of one thing only – that James won’t see past his mask and realize he feels so strongly for him, needs him so badly. He wants James to know that he’s ashamed of what he’s done to him, and how he’s ruining his marriage, and that he’s sympathetic towards the pain the other man is in over the situation, but that not for a second has he regretted a moment they’ve spent in each other’s arms. He never will regret it.



James doesn’t look.



Instead, he huffs, inhaling sharply, straightening up, and without even a glance backwards or a word of explanation he leaves the restroom. For Michael, it’s like the whole world has stopped, frozen in that moment as he watches James walk away from him with tears on his face. But, for James, it’s like everything around him is moving at a million miles per hour. He sees no one’s face as he enters the lobby, oblivious to the world as he tries to make sense of his mistakes, and decide what to do next. He’s angry at Anne, and he’s angry at Michael, because it’s easier than being angry at himself.



Vaguely he hears the bathroom door open again behind him, and he knows Michael’s following him, his feet picking up slightly as he tries to cross the room before he catches up.



“James,” He hears Michael call out from behind him, uncaring of whose attention it might draw. James doesn’t stop until he feels Michael’s hand come down on his shoulder, jerking him to a stand still. “Please, talk to me about this. Don’t just walk away!”



“Why not?” James barks at him, turning around. His hurt eyes are furious now, vicious like a threatened, cornered animal. It’s what he feels like. James knows he’s lashing out at the wrong person, but he can’t shout at himself. He knows Michael never meant any harm, even if he did instigate this. Knowing doesn’t help him calm down. “What could you possibly have to say to me right now?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิพจน์ของ Michael แข็งไม่นุ่ม และเจ็บหน้าอกของ James ทันที และเขาจะหายใจลึก ๆ การพยายามบรรเทาความเจ็บปวดไม่คาดคิด Cripples ความโกรธของเขาไปและเขาได้หันกลับไปหน้าประตูอีก เพราะเขาไม่ต้อง Michael เห็นความปวดร้าวของเขา เขาเปิดเขาปากสองครั้ง พยายามหาอย่างอื่นที่พูด แช่แข็งเกือบในรอสำหรับการตอบสนองของ Michael แต่มันไม่มา



ถ้าเขาดู เขาจะพบ Irishman ที่พยายามกดลงบนความโกรธของเขาจะซ่อนความทุกข์ของเขาเอง แต่พยายามมากยิ่งขึ้นไม่ถูก James ในอ้อมกอดหมดหวัง บอกเขา กำลังเสียใจมาก แต่เขาไม่คิดว่า เขาสามารถมีชีวิตอยู่โดยไม่นี้อีก ไม่ได้ เขาคิดว่า James มีความสวยงาม เขาได้ติดทุกอย่างเกี่ยวกับเขาจากภายในออก Michael ของความรู้สึกเจ็บปวดเหมือน กับเขา เขามีดีที่ประกอบด้วยความรู้สึกของเขามากกว่า James เขาซ่อนทุกหลังตาสีฟ้า ทุกอ่อนแอและแทงเจ็บ และเมื่อเขาหัวเราะที ทั้งโลกหัวเราะทีกับเขา และไม่มีใครสงสัยอะไร เขาเป็นกษัตริย์ของปลอม ความสำเร็จของเขามากที่สุดและล่มสลายของเขามากที่สุด และเท่าที่เขาค้นหาบนแบบฟอร์มของ James งก ๆ เขากลัวของสิ่งหนึ่ง – James ที่ไม่ดูผ่านหน้ากากของเขา และเขารู้สึกดังนั้นขอให้เขาตระหนักถึง ความต้องการเขานั้น อยาก James รู้ว่า เขาละอายใจของเขาจะทำกับเขา และว่าเขาจะให้เขาแต่งงาน และที่เขามีความเห็นอกเห็นใจต่อความเจ็บปวดคนอื่น ๆ ได้ผ่านสถานการณ์ แต่ว่าไม่แป๊บ มีเขา regretted ขณะที่พวกเขาได้ใช้ในแผ่นดินของผู้อื่น เขาไม่เคยจะเสียใจมัน



James ไม่ดู



เขา huffs, inhaling อย่างรวดเร็วยืดค่า และไม่ มีแม้แต่คร่าว ๆ ย้อนหลังแทน หรือคำอธิบายที่เขาทิ้งหน่อย สำหรับ Michael เหมือนโลกทั้งโลกหยุด หยุดในขณะที่เขานาฬิกา James เดินออกไปจากเขา ด้วยน้ำตาบนใบหน้าของเขาได้ แต่ James มันเป็นเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างรอบ ๆ เขาจะย้ายที่ล้านไมล์ต่อชั่วโมง เขาเห็นใบหน้าของใครเขาป้อนล็อบบี้ ลบเลือนไปโลกเขาพยายามที่จะทำให้ความผิดพลาด และตัดสินใจว่า จะทำต่อไป เขาจะโกรธที่แอนน์ และเขาจะโกรธที่ Michael ได้ง่ายกว่าการโกรธที่ตัวเอง



คลับเขาได้ยินประตูห้องน้ำเปิดอีกครั้งหลังเขา เขารู้ของ Michael ตามเขา เท้าขึ้นเล็กน้อยขณะที่เขาพยายามที่จะข้ามห้องก่อน เขาจับ up.



"James เขาได้ยิน Michael เรียกพอเขา uncaring ความสนใจซึ่งอาจวาดด้วย James ไม่หยุดจนรู้สึกมือของ Michael ลงมาบนบ่าของเขา jerking เขาจะยืนนิ่ง "กรุณา พูดคุยกับผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่าเที่ยวไป"



"ทำไมไม่" James barks ที่เขา เปิดรอบ ตาเจ็บเป็นโกรธทันที ทายาเช่นสัตว์คาม จนมุม สิ่งที่เขารู้สึกเหมือนได้ James รู้เขาจะเฆี่ยนออกที่ผิดคน แต่เขาไม่สามารถตะโกนที่ตัวเอง เขารู้ว่า Michael ไม่เคยตั้งใจ ทำร้ายใด ๆ แม้ว่าเขาไม่ได้โมโหนี้ รู้ว่าไม่ช่วยให้เขาสงบลง "อะไรคุณอาจจะได้พูดกับผมขณะนี้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแสดงออกอย่างหนักของไมเคิลไม่ได้ทำให้ผิวอ่อนนุ่มและเจมส์ 'เจ็บหน้าอกทันทีและเขาใช้เวลาหายใจลึก ๆ พยายามที่จะบรรเทาอาการปวดที่ไม่คาดคิด ความโกรธของเขาอ่อนเปลี้ยไปและเขาจะกลับไปเผชิญกับประตูอีกครั้งเพราะเขาไม่ต้องการที่จะเห็นไมเคิลความเจ็บปวดของเขา เขาเปิดปากของเขาสองสามครั้งพยายามที่จะหาสิ่งอื่นที่จะบอกว่าแช่แข็งเกือบในการรอคอยสำหรับการตอบสนองของไมเคิล แต่มันไม่ได้มาถ้าเขามองดูเขาจะได้พบกับชาวไอริชที่พยายามจะยึดความโกรธของเขาที่จะซ่อนของเขา ความทุกข์ของตัวเอง แต่พยายามได้ยากที่จะไม่ครอบคลุมเจมส์ในอ้อมกอดหมดหวังที่จะบอกว่าเขาเสียใจมาก แต่เขาไม่ได้คิดว่าเขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องนี้อีกต่อไปโดยไม่มีพวกเขา เขาคิดว่าเจมส์เป็นสิ่งที่สวยงามที่เขาติดยาเสพติดทุกอย่างเกี่ยวกับเขาจากภายในออก; ไมเคิลรู้สึกเจ็บปวดเช่นเดียวกับเขา แต่เขาดีมากที่มีความรู้สึกของเขากว่าเจมส์ เขาซ่อนทุกอย่างที่อยู่เบื้องหลังดวงตาสีฟ้าของเขาทุกความอ่อนแอและแทงของการบาดเจ็บและเมื่อเขาหัวเราะทั้งโลกหัวเราะกับเขาและไม่มีใครสงสัยอะไร เขาเป็นกษัตริย์ของปลอมความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาและความหายนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาและขณะที่เขามองในรูปแบบที่ตัวสั่นเจมส์เขากลัวสิ่งหนึ่งเท่านั้น - ว่าเจมส์จะไม่เห็นอดีตหน้ากากของเขาและรู้ว่าเขารู้สึกอย่างมากสำหรับเขา ความต้องการเขาจึงไม่ดี เขาต้องการให้เจมส์ที่จะรู้ว่าเขาละอายใจในสิ่งที่เขาทำกับเขาและวิธีการที่เขาได้ทำลายการแต่งงานของเขาและบอกว่าเขาเป็นความเห็นอกเห็นใจต่อความเจ็บปวดของคนอื่น ๆ ที่อยู่ในสถานการณ์ แต่ที่ไม่ได้เป็นครั้งที่สองเขาได้เสียใจช่วงเวลาที่พวกเขา ได้ใช้เวลาอยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน เขาจะไม่เสียใจมันเจมส์ไม่ได้ดูแทนเขา huffs, สูดดมอย่างรวดเร็วยืดขึ้นและรวดเร็วโดยไม่ต้องไปข้างหลังหรือคำอธิบายของเขาออกจากห้องน้ำ ไมเคิลก็เหมือนโลกทั้งโลกได้หยุดแช่แข็งในขณะที่ในขณะที่เขานาฬิกาเจมส์เดินออกไปจากเขาด้วยน้ำตาบนใบหน้าของเขา แต่เจมส์ก็ชอบทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเขามีการเคลื่อนไหวที่ล้านไมล์ต่อชั่วโมง เขาเห็นใบหน้าไม่มีใครในขณะที่เขาเข้ามาในล็อบบี้ลบเลือนไปทั่วโลกในขณะที่เขาพยายามที่จะทำให้ความรู้สึกของความผิดพลาดของเขาและตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไป เขาโกรธที่แอนน์และเขาก็โกรธที่ไมเคิลเพราะมันง่ายกว่าที่จะโกรธที่ตัวเองรางเขาได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดอีกครั้งหลังเขาและเขารู้ว่าไมเคิลดังต่อไปนี้เขาเท้าของเขายกขึ้นเล็กน้อยขณะที่เขาพยายามที่จะข้ามห้อง ก่อนที่เขาจะจับ"เจมส์" เขาได้ยินเสียงของไมเคิลเรียกออกมาจากข้างหลังเขาไม่สนใจของที่มีความสนใจก็อาจจะวาด เจมส์ไม่หยุดจนกว่าเขาจะรู้สึกว่ามือของไมเคิลลงมาบนไหล่ของเขากระตุกเขายืนยัง "กรุณาพูดคุยกับฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่เพียงแค่เดินออกไป " "ทำไมไม่" เจมส์เห่าที่เขาหันกลับมา ตาเจ็บของเขาจะโกรธตอนนี้หินเหมือนขู่สัตว์มุม มันเป็นสิ่งที่เขารู้สึกเหมือน เจมส์รู้ว่าเขาเฆี่ยนออกที่ผิดคน แต่เขาไม่สามารถร้องที่ตัวเอง เขารู้ว่าไมเคิลไม่เคยหมายถึงอันตรายใด ๆ แม้ว่าเขาจะไม่ก่อให้เกิดนี้ รู้ไม่ได้ช่วยให้เขาสงบลง "จะมีอะไรที่คุณอาจจะต้องพูดกับผมในขณะนี้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไมเคิลยากแสดงออกไม่นุ่มและหน้าอกเจมส์เจ็บทันที และเขาใช้เวลาหายใจเข้าลึกๆ พยายามที่จะบรรเทาอาการปวดที่ไม่คาดคิด ความโกรธของเขาคนพิการไปและเขาได้กลับมาที่หน้าประตูอีกครั้ง เพราะเขาไม่อยากให้ไมเคิลเห็นความเจ็บปวดของเขา เขาเปิดปากของเขาสองสามครั้ง พยายามจะหาอะไรอย่างอื่นจะพูดเกือบจะหยุดนิ่ง รอคำตอบของไมเคิล แต่ก็ไม่ได้มา . . .



ถ้าเขาดู เขาจะค้นหาไอริชพยายามจับอารมณ์ซ่อนความทุกข์ของตัวเอง แต่พยายามอย่างหนักที่จะไม่กลืน เจมส์ ในอ้อมกอดหมดหวังที่จะบอกเขาว่าเขาเสียใจ แต่เขาไม่คิดว่า เขาสามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องนี้อีกต่อไป โดยไม่มีพวกเขา เขาคิดว่า เจมส์ สวยเขาติดทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาจากภายในออก ไมเคิลรู้สึกเจ็บปวดเช่นเดียวกับเขา แต่เขารู้ดีกว่าในที่ประกอบด้วยความรู้สึกของเขามากกว่า เจมส์ เขาซ่อนทุกอย่างไว้ข้างหลัง ดวงตาสีฟ้าของเขาทุกจุดอ่อนแทงเจ็บ และเมื่อเขาหัวเราะ โลกก็จะหัวเราะกับเขา และไม่มีใครสงสัยอะไร เขาเป็นกษัตริย์ของปลอมความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของเขา และความหายนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา และเขาดูที่เจมส์สั่นแบบ เค้ากลัวเพียงสิ่งเดียว–เจมส์จะไม่เห็นอดีต หน้ากากของเขาและตระหนักว่าเขารู้สึกแบบนี้กับเขา ต้องการเขาจริงๆ เขาอยากให้เจมส์รู้ว่าเขาอายที่เขาทำกับเขา และว่าเขากำลังทำลายการแต่งงานของเขาและเขาก็สงสารความเจ็บปวดคือคนอื่นในสถานการณ์ แต่นั่นไม่ได้เป็นครั้งที่สอง เขาเสียใจที่ช่วงเวลาที่พวกเขาได้อยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน เขาไม่มีวันจะเสียใจ



เจมส์ไม่ดู . .



แต่เขาโกรธ , สูดดมอย่างรวดเร็ว การเหยียดตัว โดยไม่เหลือบมองไปข้างหลังหรือคําอธิบายเขาออกจากห้องน้ำ สำหรับไมเคิลมันเหมือนโลกทั้งโลกได้หยุดแช่แข็งในตอนนั้นเขานาฬิกาเจมส์เดินห่างจากเขาพร้อมกับคราบน้ำตาบนใบหน้าของเขา แต่ เจมส์ มันเหมือนทุกอย่างรอบตัวเขาจะย้ายที่ล้านไมล์ต่อชั่วโมง เขาเห็นไม่มีใครใบหน้าเขาเข้าสู่ล็อบบี้ ลืมโลกที่เขาพยายามที่จะทำให้ความรู้สึกของความผิดของเขา และตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไป เขาโกรธที่แอนน์และเขาโกรธไมเคิล เพราะมันง่ายกว่าโกรธตัวเอง



คลับเขาได้ยินเสียงประตูห้องน้ําเปิดอีกครั้งหลังเขา และเขารู้ว่าไมเคิลตามเขา เท้าของเขายกขึ้นเล็กน้อย เขาพยายามที่จะข้ามห้อง ก่อนที่เขาจะทัน



" เจมส์ " เขาได้ยินไมเคิลเรียกออกมาจากข้างหลังเขา ไม่ใส่ใจใครสนใจจะวาดเจมส์ไม่หยุด จนเขารู้สึกว่ามือของไมเคิลลงมาบนไหล่ของเขา การที่เขายืนนิ่ง " ได้โปรดพูดกับฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ อย่าเดินจากไป "



" ทำไม ? " เจมส์เห่าเค้า จะเปลี่ยนไป เขาทำร้ายสายตาโมโหตอนนี้ร้ายกาจเหมือนข่มขู่ ต้อนสัตว์ มันเป็นสิ่งที่เขารู้สึก เจมส์รู้ว่าเขาตำหนิผิดคนแต่เขาไม่สามารถตะโกนใส่ตัวเอง เขารู้ว่า ไมเคิล ไม่ได้หมายถึงอันตรายใด ๆ ถ้าเขาทำทั้งหมดนี้ รู้ว่าไม่ได้ช่วยให้เขาสงบลง " แล้วเธอจะต้องพูดกับฉันตอนนี้ "