EVALUATION Don't evaluate by learn

EVALUATION
Don't evaluate by learner satisfaction. Given that so much adult education practice is informed by the felt needs rationale that the duty of educators is to meet as fully as possible those learning needs expressed by learners themselves there is a real tendency to evaluate the success of discussions by the extent to which learners enjoyed them. This is misconceived for two reasons. Firstly, a great deal that is educationally valuable occurs long after the educational event itself. Learners may leave a session feeling puzzled or disturbed because questions have been raised, or perspectives illuminated, which they had not considered before, and which throws their dearly held givens, common sense beliefs, and values into doubt. It may take weeks, months, or years before learners find some meaningful connection between the events within a discussion session and their own lives. And during that time they may feel frustration and perplexity regarding the discussion's format and content. Yet, in the long run, the sense of having one's unquestioned givens challenged, of being shaken out of habitual ways of thinking, are some of the most significant and valuable of all educational activities. Secondly, with learning, as with other things in life, we tend to enjoy the familiar, the comfortable. A discussion which learners leave feeling comfortable may well be one in which their prejudices are confirmed and their habitual patterns of reasoning are reinforced. Such sessions may be pleasant social occasions, but they are hardly educational.
How then might we evaluate whether or not a discussion session is educationally worthwhile? As with so many educational activities, multiple criteria come into play. For me, the overarching criterion by which I judge the educational worth of any activity has nothing to do with social dimensions it is, quite simply, whether or not people have been helped to learn by the activity More specifically, an educational activity is successful to the extent to which it encourages people to think critically. This is why I consider discussions which are characterized by periods of confusion, painful self-scrutiny, and anxious recognition of the fragile, tenuous, and culturally formed nature of our "common sense" knowledge, to be educationally successful, even though participants may resist and dislike many of these activities. So the fundamental criterion for evaluating a discussion whether or not people are being prompted to think critically-is the fundamental criterion for judging all educational activities, and it has nothing to do with social arrangements. There may be many times when learners are silent, or when discussion is halting, tentative, and intermittent. Yet these silences and interruptions may be caused by learners contemplating critically their previously unquestioned values and beliefs. Such reflective interludes, or provisional formulation, are crucial to critical thinking, yet they certainly do not conform to the ideal of discussion as a continuous, informed, and smoothly flowing conversation. With regard to evaluating the social dimension to discussion, the criterion of fairness must prevail. All members of a group should feel that their right to contribute is safeguarded. They should also keep in mind that they do not have the right to dominate the discussion, no matter how much they are convinced of the rightness of their viewpoint. With regard to the order in which participants speak, would urge leaders to discriminate positively in favor of the less frequent contributors. In other words, if several group members are vying for the floor, the leader should intervene to allow the quieter member to speak. Again, while the most preferable option is for leaders not to have to orchestrate the discussion, there will be times when it is necessary to intervene to establish an order in which participants will speak.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประเมินผล ไม่ประเมิน โดยความพึงพอใจของผู้เรียน ระบุว่าปฏิบัติการศึกษาผู้ใหญ่มากได้รับแจ้งจากเหตุผลความต้องการหน้าที่ของนักการศึกษาจะตอบสนองอย่างสมบูรณ์ที่สุดเป็นผู้ แสดง โดยผู้เรียนต้องเรียนรู้เองมีแนวโน้มที่จริงเพื่อประเมินความสำเร็จของการสนทนาโดยขอบเขตที่ผู้เรียนจัดเตรียมไว้ นี้เป็น misconceived ด้วยเหตุผลสองประการ ตอนแรก ดีที่มีคุณค่า educationally เกิดขึ้นนานหลังจากเหตุการณ์ที่ศึกษาตัวเอง ผู้เรียนอาจออกจากเซสชันที่รู้สึกงงงวย หรือถูกรบกวนเนื่องจากคำถามที่ได้รับการเลี้ยงดู หรือมุม สว่าง ซึ่งพวกเขาไม่พิจารณาก่อน และซึ่งพ่น givens จัดขึ้นอย่างสุดซึ้งของพวกเขา ความเชื่อสามัญสำนึก และค่าลง มันอาจใช้เวลาสัปดาห์ เดือน หรือปีก่อนที่ผู้เรียนค้นหาบางสานความสัมพันธ์ระหว่างชีวิตตนเองและกิจกรรมภายในเซสชันการสนทนา และในช่วงเวลาที่ พวกเขาอาจรู้สึกแห้วและ perplexity เกี่ยวกับรูปแบบและเนื้อหาของการสนทนา ยัง ในระยะยาว ความรู้สึกของการมีของรัชทายาท givens ท้าทาย ของการเขย่าจากเขาทางความคิด สำคัญที่สุด และมีคุณค่าของกิจกรรมการศึกษาทั้งหมดนี้ไว้ ประการที่สอง ด้วยการเรียนรู้ เช่นเดียวกับสิ่งอื่น ๆ ในชีวิต เรามักจะคุ้นเคย ความสะดวกสบายเพลิดเพลินไปกับ การอภิปรายซึ่งผู้เรียนจะรู้สึกถึงความสบายดีอาจเป็นอคติของพวกเขาได้รับการยืนยัน และมีเสริมรูปแบบของพวกเขาเคยให้เหตุผล เซสชันดังกล่าวอาจเข้าสังคมที่ดี แต่พวกเขามีการศึกษาแทบไม่ แล้ว เราอาจประเมินหรือไม่เซสชันการสนทนาคุ้ม educationally เช่นเดียวกับกิจกรรมทางการศึกษามากมาย หลายเงื่อนไขเข้ามาเล่น สำหรับฉัน เกณฑ์ยอดกล้องที่ท่าการศึกษามูลค่าของกิจกรรมใด ๆ ไม่มีอะไรกับมิติทางสังคม ค่อนข้างง่าย หรือไม่คนช่วยให้การเรียนรู้กิจกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง กิจกรรมการศึกษาไม่สำเร็จตามขอบเขตที่มันส่งเสริมการคิดเชิงวิเคราะห์ นี้คือเหตุผลพิจารณาอภิปรายซึ่งมีลักษณะสับสน self-scrutiny เจ็บปวด และกังวลการรับรู้เปราะบาง ประกอบ และวัฒนธรรมเกิดธรรมชาติ "สามัญสำนึก" ความรู้ของเรา การประสบความสำเร็จ educationally แม้ว่าผู้เข้าร่วมอาจต่อต้าน และไม่ชอบของกิจกรรมเหล่านี้ ดังนั้นเกณฑ์พื้นฐานสำหรับการประเมินการอภิปรายหรือไม่ว่าท่านจะได้รับการพร้อมท์การคิดเชิงวิเคราะห์-เป็นเกณฑ์พื้นฐานสำหรับการตัดสินกิจกรรมการศึกษาทั้งหมด และมีการจัดการทางสังคมไม่ อาจมีหลายครั้ง เมื่อผู้เรียนจะเงียบ หรือสนทนาไม่หยุด ไม่แน่นอน และเป็นระยะ ๆ ยัง silences และขัดจังหวะเหล่านี้อาจเกิดจากผู้เรียนใคร่ครวญวิกฤตค่าก่อนหน้านี้รัชทายาทและความเชื่อ หรือดังกล่าวสะท้อน interludes สูตรเฉพาะกาล ความสำคัญคิดวิเคราะห์ แต่พวกเขาแน่นอนสอดคล้องกับอุดมคติของการอภิปรายเป็นแบบต่อเนื่อง ทราบ และรื่นไหลสนทนา เรื่องการประเมินมิติทางสังคมการสนทนา ต้องยึดเงื่อนไขของความเป็นธรรม สมาชิกทั้งหมดของกลุ่มควรรู้สึกว่า การมีส่วนร่วมได้รับการปกป้อง พวกเขายังควรทราบว่าไม่มีสิทธิในการครอบงำการอภิปราย ไม่ว่าเท่าใดพวกเขามีความเชื่อมั่นของ rightness ของมุมมองของพวกเขา เกี่ยวกับใบสั่งที่ร่วมพูดคุย จะกระตุ้นให้ผู้นำการแยกแยะเชิงบวกในความโปรดปรานของผู้สนับสนุนน้อยบ่อย ในคำอื่น ๆ ถ้าสมาชิกกลุ่มหลายมี vying สำหรับพื้น ผู้นำควรแทรกแซงเพื่อให้สมาชิกเงียบพูด อีกครั้ง ในขณะที่ตัวเลือกที่นิยมมากที่สุดสำหรับผู้นำไม่ให้มีการแต่งการการสนทนา มีเวลาเมื่อจำเป็นต้องแทรกแซงเพื่อสร้างใบสั่งที่จะพูดผู้เรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินผล
อย่าประเมินจากความพึงพอใจของผู้เรียน ระบุว่าการปฏิบัติของการศึกษาผู้ใหญ่มากได้รับแจ้งจากความรู้สึกความต้องการเหตุผลว่าหน้าที่ของการศึกษาคือการตอบสนองอย่างเต็มที่เป็นไปได้ต้องการการเรียนรู้ที่ได้แสดงโดยผู้เรียนตัวเองมีแนวโน้มที่แท้จริงในการประเมินความสำเร็จของการอภิปรายโดยขอบเขตที่ผู้เรียน พวกเขามีความสุข นี้จะเข้าใจผิดด้วยเหตุผลสองประการ ประการแรกการจัดการที่ดีที่มีคุณค่าทางการศึกษาเกิดขึ้นนานหลังจากเหตุการณ์การศึกษาตัวเอง ผู้เรียนอาจจะออกจากความรู้สึกงงงวยเซสชั่นหรือรบกวนเพราะคำถามได้รับการยกหรือมุมมองที่สว่างซึ่งพวกเขาไม่ได้รับการพิจารณาก่อนและที่พ่น Givens ของพวกเขาจัดขึ้นอย่างสุดซึ้งกับความเชื่อความรู้สึกร่วมกันและค่านิยมในความสงสัย มันอาจใช้เวลาหลายสัปดาห์เดือนหรือปีก่อนที่ผู้เรียนพบบางส่วนเชื่อมต่อที่มีความหมายระหว่างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในเซสชันการอภิปรายและชีวิตของตัวเอง และในช่วงเวลาที่พวกเขาอาจจะรู้สึกยุ่งยากและความฉงนสนเท่ห์เกี่ยวกับรูปแบบการอภิปรายและเนื้อหา แต่ในระยะยาว, ความรู้สึกของการมี Givens สอบถามหนึ่งของท้าทายของการถูกเขย่าจากวิธีนิสัยของการคิดคือบางส่วนของที่สำคัญที่สุดและมีคุณค่าของกิจกรรมการศึกษาทั้งหมด ประการที่สองกับการเรียนรู้เช่นเดียวกับสิ่งอื่น ๆ ในชีวิตของเรามีแนวโน้มที่จะเพลิดเพลินไปกับความคุ้นเคยที่สะดวกสบาย การอภิปรายซึ่งเรียนปล่อยให้ความรู้สึกสบายดีอาจจะเป็นหนึ่งในสิ่งที่พวกเขาอคติได้รับการยืนยันและรูปแบบเป็นนิสัยของพวกเขาให้เหตุผลที่จะเสริม การประชุมดังกล่าวอาจจะเป็นโอกาสทางสังคมที่น่าพอใจ, แต่พวกเขาแทบจะไม่ศึกษา.
วิธีแล้วเราอาจประเมินหรือไม่ว่าการอภิปรายเซสชั่นคุ้มค่าทางการศึกษา? เช่นเดียวกับกิจกรรมการศึกษามากมายหลายเกณฑ์เข้ามาเล่น สำหรับผมเกณฑ์ที่ครอบคลุมโดยที่ฉันตัดสินคุ้มค่าการศึกษาของกิจกรรมใด ๆ มีอะไรจะทำอย่างไรกับมิติทางสังคมมันเป็นค่อนข้างง่ายหรือไม่ว่าคนได้รับการช่วยในการเรียนรู้โดยการทำกิจกรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งกิจกรรมการศึกษาที่ประสบความสำเร็จ ขอบเขตที่มันส่งเสริมให้คนที่จะคิดวิเคราะห์ นี่คือเหตุผลที่ผมคิดว่าการอภิปรายซึ่งมีลักษณะตามระยะเวลาของความสับสนเจ็บปวด-การตรวจสอบข้อเท็จจริงด้วยตนเองและได้รับการยอมรับกังวลของเปราะบางเปราะบางและรูปแบบทางวัฒนธรรมธรรมชาติของ "สามัญสำนึก" ของเราความรู้จะประสบความสำเร็จทางการศึกษาแม้ว่าผู้เข้าร่วมอาจต้านทาน และไม่ชอบจำนวนมากของกิจกรรมเหล่านี้ ดังนั้นเกณฑ์พื้นฐานสำหรับการประเมินการอภิปรายหรือไม่ว่าคนที่มีการรับแจ้งให้คิดวิเคราะห์-เป็นเกณฑ์พื้นฐานสำหรับการตัดสินกิจกรรมการศึกษาทั้งหมดและมันมีอะไรจะทำอย่างไรกับการเตรียมการทางสังคม อาจจะมีหลายครั้งเมื่อผู้เรียนจะเงียบหรือเมื่อการอภิปรายคือลังเลไม่แน่นอนและสม่ำเสมอ แต่ความเงียบเหล่านี้และการหยุดชะงักอาจเกิดจากการเรียนการใคร่ครวญอย่างยิ่งค่าสอบถามก่อนหน้านี้ของพวกเขาและความเชื่อ หูสะท้อนดังกล่าวหรือสูตรชั่วคราวมีความสำคัญต่อการคิดเชิงวิพากษ์ แต่พวกเขาอย่างแน่นอนไม่เป็นไปตามอุดมคติของการอภิปรายอย่างต่อเนื่องเป็นที่ทราบและราบรื่นไหลสนทนา ในเรื่องเกี่ยวกับการประเมินในมิติทางสังคมเพื่อการสนทนากับเกณฑ์ของความเป็นธรรมต้องเหนือกว่า สมาชิกทั้งหมดของกลุ่มควรรู้สึกว่าสิทธิของพวกเขาจะมีส่วนร่วมอยู่ในการปกป้อง นอกจากนี้ยังควรเก็บไว้ในใจว่าพวกเขาไม่ได้มีสิทธิที่จะมีอิทธิพลต่อการอภิปรายไม่ว่าพวกเขาจะเชื่อในความถูกต้องของมุมมองของพวกเขา ในเรื่องเกี่ยวกับการสั่งซื้อที่ผู้เข้าร่วมพูดอยากขอร้องให้ผู้นำในการแยกแยะในเชิงบวกในความโปรดปรานของผู้ให้บ่อยน้อยลงด้วย ในคำอื่น ๆ ถ้าสมาชิกในกลุ่มหลาย vying สำหรับพื้นผู้นำควรแทรกแซงเพื่อช่วยให้สมาชิกที่เงียบสงบที่จะพูด อีกครั้งในขณะที่ตัวเลือกที่ดีที่สุดคือสำหรับการเป็นผู้นำไม่ได้ที่จะมีการแต่งการอภิปรายจะมีเวลาเมื่อมันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเข้าไปแทรกแซงเพื่อสร้างคำสั่งที่ผู้เข้าร่วมจะพูด